Belangrijk?

Het is al weer enige tijd geleden dat deze kolommen door mij werden gevuld.
Daar waren enkele redenen voor zoals bijv.: bezigheden rondom en in het huis, kinderoppas, verjaardagen en effe geen zin.....
Eigenlijk nooit door gebrek aan inspiratie.
Wel vind ik dat de uitkomsten van die inspiratie niet altijd geschikt zijn om de wereld kond te doen.
Dus houd ik het maar voor mezelf of zoek naar een bruikbare publicatie vorm.

Door mijn vele interesses lees ik veel.
De gebieden waarin ik geïnteresseerd ben lopen van muziek, fotografie, filmen, lezen, elektronica, archeologie, astrologie, computers via filosofie en geschiedenis tot sociale vraagstukken, cultuur, politiek, natuurbeheer en religie.
En dan heb ik nog niet alles vermeld.
Valt het zo nu en dan bezoeken (of meerdere malen bezoeken) van een café ook onder cultuur?
Vast!

Het is natuurlijk prachtig om zo'n ruime belangstelling te hebben maar er zijn meer en nog belangrijker zaken in het leven zoals kleinkinderen, de rest van de familie, vrienden en kennissen.

Door die grote hoeveelheid van interesses is het niet altijd gemakkelijk om zich te concentreren op één onderdeel.
Alles raakt wat gefragmenteerd.
Niet zo erg.
Verveling zit er niet in.
Wel is het zo dat de kans er in zit zich vast te bijten in iets waarvan het de vraag is of het daar belangrijk genoeg voor is.
Bijt men zich niet te vast in de minder belangrijke zaken gewoon omdat het zo leuk is om te doen?
Dat werpt de vraag op of dat zo erg is en ook, wat is eigenlijk belangrijk?

Vroeger tekende ik veel.
Nu al jaren niet meer.
Ik heb de gitaar weer ter hand genomen en tokkel elke dag een half uurtje.
Het zou allemaal veel en veel beter kunnen als ik daar veel meer tijd in had gestoken en steek.
Dat zelfde geldt voor Spaans.
Daar doe ik ook veel te weinig aan terwijl ik het toch erg leuk vind.

En daar heb je het weer:
Alles is zo leuk.
Alles is zo interessant.

Dat brengt me terug bij die vraag aan mezelf.
Wat is het belangrijkste?
Dat wat ik het leukste vind?

Vroeger kwam ik heel vaak op hobbyclubs.
Daar genoot ik van.
Totdat het me plotseling ging tegenstaan dat de gesprekken eigenlijk bijna uitsluitend over de hobby gingen.
Logisch natuurlijk.
Daar zijn dit soort clubs immers voor?
Geen kritiek mijnerzijds.
Ben blij met dit soort evenementen.
Alleen voor mij was het op dat moment niet voldoende ondanks mijn blijvende interesse in die hobby en de bedrijvers er van.
Zo kom ik geleidelijk bij de vraag: "Wat is echt belangrijk in het leven?"

Laatst was ik op een verjaardag.
Mijn 95 jarige vader was er ook.
De lezers van dit log weten inmiddels dat hij evangelist is geweest.
Dat is niet alleen een beroep maar kennelijk ook een roeping.
Naast hem zat een jong meisje van een jaar of 17.
En mijn vader had geen last van zijn roeping.
Integendeel.
Hij was bezig met zijn "bekerings" opdracht.
Daar kan over gelachen worden.
Maar is dat terecht?

Vaak maak ik het mee dat iemand volledig in beslag wordt genomen door hobby of ideeën.
Bijna elk gesprek krijgt zo'n wending dat dit ter sprake komt.
Is dat hetzelfde als dat wat mijn vader doet?
Niet helemaal of helemaal niet, denk ik.
In het eerste geval staat men zelf centraal.
In het tweede geval gaat het om de ander.
Slechts de gedrevenheid is vergelijkbaar.

"Wat is echt belangrijk in het leven?"

DQ
.