Gekrabbel

Met oude bekenden hebben we gisteravond in gepaste sfeer de ongebonden staat van Sebo herdacht.
Vandaag zijn laatste "vrije" dag.
Morgen.........
Getrouwd, gebonden en gelukkig.

In een boek dat ik op de kop tikte over leven en schrijven van de door mij bewonderde taal virtuoze en humoristisch detectiveschrijver Havank vond ik een lijst van zijn boeken.
Ik had die boeken op nummervolgorde op de plank gezet maar wist dat dit niet de chronologisch geschreven volgorde was.
Aan de hand van die lijst heb ik ze nu in de juiste volgorde in de boekenkast staan.
Toen ontdekte ik dat er een exemplaar ontbrak.
De antiquair van Montparnasse.
Dat wist ik niet en nu ben ik teleurgesteld.
Teleurgesteld en lichtjes vreugdevol.
Want, stel dat ik die titel ooit te pakken krijg, dan heb ik een nieuw leesavontuur te goed.
En daar heb ik zin in hoewel herlezen van de boeken ook het nodige genoegen verschaft.

Nog steeds geen modem en het weer is ook niet erg gezellig.

Enige weken geleden zijn Marijke en ik er een paar daagjes tussenuit geweest.
Leuke gesprekken kunnen zich in de trein ontwikkelen.
Zo kwamen we in gesprek met een vrouw die op weg was naar Amsterdam.
Ze woonde, als ik me goed herinner, in Zwolle maar ze had met haar man een tweede huisje kunnen kopen in oud Amsterdam.
Samen met manlief waren ze het aan het opknappen.
Enthousiast vertelde ze er over.
En ik kon geheel met haar meevoelen.
Het lijkt me ook prachtig om een woongelegenheidje te hebben in hartje Amsterdam.
Heerlijke stad.
Het gesprek nam een onverwachte, doch plezierige, wending toen vakantie ter sprake kwam.
Ze bleek heel enthousiast te zijn over Andalucía.
Toen ze vervolgens de gevoelens van haar man over dit gebied probeerde te verwoorden raakte ze een gevoelige snaar bij me.
Zoals de lieve lezer weet of kan weten ligt daar een gedeelte van mijn hart.
Leuk als twee volkomen onbekende mensen plotseling dezelfde taal blijken te spreken.

Europese verkiezing.
Het is nu 10.20 uur.
Normaal heb ik het gekies reeds achter de rug.
Nu wordt het wat later omdat ik, overigens zonder hoop, op mijn modem wacht.

Enfin, ergens op deze aardkloot schijnt ongetwijfeld en zeer uitbundig de zon.

En dan nogmaals van Willem Wilmink:

Echtpaar in de trein.

Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.

Voor 't verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór- , ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.

Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.


DQ
.