Gewetensvragen

In Brazilië is er abortus gepleegd op een 9 jarig meisje.
Het arme kind was in verwachting van een tweeling, na een verkrachting door haar stiefvader.
Verschrikkelijk.
De katholieke kerk spuugt vuur.
Verschrikkelijk ook die felle zwart/witte reactie van de kerk.
Deze kiest voor het leven van een ongeboren tweeling wiens geboorte de dood van de jonge moeder tot gevolg zal hebben.
Hoe kan het dat er tot deze reactie besloten is?
Wat is hier de christelijke achtergrond van?

Ik ben niet voor abortus.
Maar in dit geval wel.
Ik zou bijna, nee zeker, zeggen: Natuurlijk.
Is de dood van een onschuldig, verkracht, kind minder belangrijk dan het leven van een ongeboren tweeling?

Met belangstelling volg ik het antwoord op deze vraag van de mensen die absoluut en zonder voorbehoud tegen abortus zijn.
Niet uit nieuwsgierigheid.
Ik wil zo graag hun motivatie weten.
Ik wil ook graag weten hoe ze zouden handelen als het om de eigen verkrachte dochter of kleindochter zou gaan.
Uit eigen ervaring weet ik dat opvattingen moeilijker te verdedigen zijn naarmate de feiten dichter bij je komen.

Voor mij is abortus altijd een gewetensvraag en dus altijd een gewetenszaak.

Denkend aan de door medemensen veroorzaakte dood kom ik op het volgende.
Hoe kan het dat felle tegenstanders van abortus vóór de doodstraf kunnen zijn?
Omdat het in het eerste geval gaat om onschuldige, ongeboren, kinderen en in het tweede geval een kwestie is van eigen schuld, dikke bult?
Dat laatste is overigens ook in vele gevallen maar de vraag.
Doodstraf is een gruwelijke handeling en om die reden immoreel.
Mag de overheid kwaad met kwaad, moord met moord vergelden?

Hoe kan je van het volk moraliteit verwachten als de overheid daar niet het voorbeeld in geeft?

DQ
.