Wetenschap en religie

Wetenschap en religie zijn twee totaal verschillende disciplines.
Ze kunnen uitstekend naast elkaar bestaan.
Fricties ontstaan daar waar men vanuit de ene discipline, verschijnselen van de andere wil verklaren.
Een mooi voorbeeld is het scheppingsverhaal.
Daar ontstaan hevige polemieken.
Zelf heb ik dat nooit goed begrepen.
Waarom moet men het scheppingsverhaal lezen met de wetenschappelijke kennis van nu?
Het lijkt wel alsof christenen bang zijn God af te vallen als ze sommige teksten niet letterlijk nemen.
Hetzelfde verschijnsel zie je optreden als er kritiek wordt geuit op de handelswijze van Israël ten opzichte van de Palestijnen.
Ook dan lijken Christenen zich niet de durven uiten.
Het opvallende is dat ze zelfs afschuwelijk feiten niet durven te zien.
Ze mochten eens tegen God ingaan.

In de Bijbel staat dat je alles moet onderzoeken maar het goede moet behouden.
Uiteraard valt het ons niet mee om te beoordelen wat het "goede" is.
Zelf denk ik dat je, wanneer je alles haalt door de zeef
"maar het meeste van deze is de liefde" (Een Bijbeltekst),
ver komt.
Maar ik dwaal af.
Dat gebeurt gemakkelijk als je iets heel erg belangrijk vindt.
Terug naar het bijbelse scheppingsverhaal.

In den beginne schiep God de hemel en de aarde.
Grappig is dat dit niet in tegenspraak is met de huidige wetenschappelijke inzichten.
Zoals de Big Bang.
De Big Bang is een theorie die eigenlijk niet te bevatten is.
Er was eerst niets, ook geen tijd.
Toen ontstond uit dat niets plotseling een hevige knal.
De tijd begon en het heelal ontstond.
Een heelal dat nog steeds niet bekomen is van die heftige start.
Het dijt nog steeds uit.
Genesis gaat vervolgens verder met de schepping van alles en doet dat op een manier die begrepen werd.
Let op, ik herhaal: begrepen werd!
Toen!

Duizenden jaren geleden kon er niet gesproken worden over begrippen als natuurlijke selectie en DNA.
Nu, met al onze kennis is het al moeilijk om te bevatten wat er reeds bekend is.
En het weinige dat mij als leek bekend is zou ik nooit uit kunnen leggen aan de schrijvers van de Bijbel, mocht ik in staat zijn daar via een tijdmachine naar toe te kunnen reizen.

Door de hele Bijbel wordt een taal gebruikt die in die tijd begrepen werd.
Voor ons zijn vele begrippen die in die tijd en in die streek vanzelfsprekend waren niet te vatten.
Dat maakt Bijbelvertaling en uitleg ook zo moeilijk.

Ook nu zie je wat culturele verschillen kunnen doen.
Dit ondanks dat grenzen wegvallen en de wereld door de moderne communicatie middelen zo klein is geworden.
Ik kan verschrikkelijk lachen om een grap die als heel flauw wordt afgedaan in Italië en Spanje en andersom.

Bedenk bij de onduidelijkheden en tegenspraken die je in de Bijbel vindt dat het boek niet is geschreven als geschiedenisboek.
En niet is geschreven als wetenschapsboek of atlas o.i.d.
Met dit gegeven in het achterhoofd zijn tegenspraken niet zo belangrijk meer.

In vele gevallen is het juist heel belangrijk dat er verschillen zijn.
Als er in de rechtspraak meerdere verdachten zijn die exact hetzelfde zeggen is dat verdacht.
Het lijkt op gemaakte onderlinge afspraken.
Dat gaat altijd op.
Als ik met iemand een pilsje ga drinken weet ik zeker dat we beiden niet precies hetzelfde beleven.
Wel in grote lijnen.
Dat is precies wat er ook in de Bijbel gebeurt.

Laatst hoorde ik een dominee zeggen:
"Je moet de Bijbel niet letterlijk nemen, maar woordelijk".
Mogelijk een merkwaardige uitdrukking maar wel één waar ik het mee kan doen.

DQ
.