Liefde en geweld.

- Gij zult niet doden.
- Hebt uw naaste lief als uzelf.
- Hebt uw vijanden lief.
- Maar het meeste van deze is de liefde.

Zomaar wat sleutelzinnen uit de Bijbel.
Het moet niet moeilijk zijn om nog meer teksten en voorbeelden te vinden.

Voor Christenen is Jezus het grote voorbeeld.
Hij gaf uit liefde zijn leven.
(Nee, liefde is bepaald niet soft.)
Hoe kan het dan dat er in het Oude Testament zulke gruwelijke dingen staan?

Iemand die de Bijbel van kaft tot kaft als Gods woord erkent moet door de tegenspraken in dit Boek in problemen komen.
Of ze gewoon negeren.
Dat laatste kan ik niet, zodat ik verklaringen probeer te vinden.
Valt niet mee.

Een verklaring zou kunnen zijn dat de verhalen in de Bijbel worden geschreven vanuit het eigen, joodse, standpunt.
Zie de parallellen in de huidige tijd.
Een Bush die verantwoordelijk is voor vele vele doden, gewonden, martelingen en vernielingen was (is?) er van overtuigd dat God aan zijn zijde stond (staat?).
(Christus in een bommenwerper met moordtuig in de hand??)
Het zelfde geldt voor hen die zeker weten Allah's wil uit te voeren.
Als dan vervolgens de strijd wordt gewonnen is dit het bewijs dat God of Allah aan hun zijde staat.
Verlies wordt gezien als een offer aan de Oppermacht.
Tsjaa.

Ik ben als de dood voor mensen die absoluut overtuigd zijn van hun gelijk.
Hun zekerheid is ongetwijfeld gemakkelijk voor hunzelf maar moeilijk voor anderen.
Hebben ze de macht dan zijn ze bloedgevaarlijk.
Ik zeg niet, dan kunnen ze bloedgevaarlijk zijn.
Nee ik zeg bewust, ze ZIJN dan bloedgevaarlijk.
Voorbeelden te over.
Macht en eigendunk.
Brrrrr

Binnen de gewone kennissenkring is er moeilijk met deze mensen om te gaan.
Ik zie in mijn beperkte kennissenkring deze mensen vereenzamen.
Daar is bijzonder weinig aan te doen omdat hun betweterig gedrag alleen maar irritatie wekt.
Dit ondanks het feit dat het bijzonder hulpvaardige mensen kunnen zijn.
Jammer is dat.

Sorry, ik dwaal af.
Dat komt omdat ik veel met deze dingen bezig ben.

Hieronder uit Wikipedia een artikel over Jozua.

Voor de site KLIK HIER

Jozua is een bijbelse figuur, naar wie het Bijbelboek Jozua is genoemd. Zijn naam betekent God is zijn hulp of God, de Redder.

Jozua was de zoon van Nun, uit de stam van Efraïm, en werd na de dood van Mozes de leider van Israël. Onder leiding van Jozua veroverden en verdeelden de Israëlieten het land Kanaän, beginnend in Jericho rond 1150 v.Chr.. De beschrijving van zijn veroveringstochten en de bijbehorende gruwelen worden uitvoerig beschreven in het boek Jozua: " Toen sloegen zij alles wat in de stad was met de ban, zowel man als vrouw, zowel jong als oud, tot runderen, schapen en ezels toe, met de scherpte des zwaards" (6:21) ..."Al het zilver en goud, en de koperen en ijzeren voorwerpen zulle de Here heilig zijn: het zal bij de schat des Heren komen" (6:19).

Ook de stad Ai werd onder zijn aanzet veroverd: "Allen die op die dag vielen, zo mannen als vrouwen, waren twaalfduizend, al de burgers van Ai." (8:25) en verder in 8:25 maakt Jozua er aanspraak op dat hij "de koning van Ai op een paal spietste en hem daar liet tot aan de avondstond." In een eerdere passage zou door Jahweh aan Jozua gezegd zijn met de koning van Ai te doen zoals hij met de koning van Jericho deed, zodat het aannemelijk lijkt dat ook de koning van Jericho dit wrede lot onderging. Een groot aantal steden zou onder leiding van Jozua door de Israëlieten op gelijkaardige wijze zijn geplunderd en in brand gestoken, zonder overlevenden na te laten. Al is het mogelijk dat de eerdere richtlijn van de Levieten aan Mozes en Aäron werd aangehouden (Num.31:17-18) "Nu dan, doodt al wat onder de jeugdigen van het mannelijk geslacht is; en ook alle vrouwen die gemeenschap met een man hebben gehad, zult gij doden. Maar alle jeugdigen onder de vrouwen, die geen gemeenschap met een man hebben gehad, zult gij voor u laten leven..."

In een passage uit Numeri 31:32-35 wordt een lijst opgesomd van door de Israëlieten bijeengebrachte buit uit de Kanaänitische steden: "...schapen, runderen, ezels en tweeëndertigduizend vrouwen, die geen gemeenschap met een man hadden gehad".

Ook de steden Gibeon, Hazor en Baäl Gad in de vallei van de Libanon onder de berg Hermon werden door de in Kanaän rondtrekkende Israëlieten verwoest.

DQ
.