Gij zult niet doden.

Gij zult niet doden.
Deze wet komt meerdere malen in de Bijbel voor.
Deze wet wordt zowel door gelovige joden als christenen aanvaard.
Toch wordt de uitleg en de kracht van deze, voor hen Goddelijke, wet door hen beiden uitgelegd op de manier die hen het beste uitkomt.
Dat is in het verleden gebeurd en in het heden te zien.

Op z'n minst is dat opvallend.
Kennelijk is deze wet niet meer van toepassing zodra er besloten is dat iemand niet deugd of een vijand is.
Dit ondanks die andere hoofdwet: Hebt uw vijanden lief.
Gemakkelijk wordt er voorbij gegaan aan het feit dat die ander wel eens een vijand geworden zou kunnen zijn door eigen gedrag of gedrag van de maatschappij waar men onderdeel van is.
Natuurlijk is dat niet altijd het geval maar hoogmoed is in ieder geval een slechte raadgever.

Christenen blijken ook vaak niet stil te staan bij hun verantwoordelijkheid in deze.
Zij geloven in een leven ná dit leven.
Een hemel en een hel.
Hoe kan het dan dat ze geloven in rechtvaardige oorlogen en in de doodstraf?
In het eerste geval knallen ze hun vijand zo de hel in en in het tweede geval doen ze dat op een andere manier.
Met hetzelfde effect.

Op basis van de beide aangehaalde wetten heb ik ooit dienst geweigerd.
Toen was ik jong en het was het erg duidelijk voor me.
Nu zou ik daar waarschijnlijk iets voorzichtiger mee omgaan.
Het is allemaal minder absoluut.
Al blijf ik er geweldige problemen mee hebben dat anderen uitmaken wie mijn vijanden zijn.

Rechtvaardig kan geweld niet zijn.
Het is negatief in zichzelf.
Rechtvaardige oorlogen bestaan niet.
Noodzakelijk, verdedigingsoorlogen mogelijk wel.
Maar zodra je dat zegt bevind je je op een hellend vlak.
Een hellend vlak waarbij je afzakt van moreel naar immoreel.
Een vlak waarbij Christus steeds verder van je af komt staan.

Het is voor mij onmogelijk te bevatten dat men in de ene hand een wapen koestert en in de andere hand de Bijbel heeft.

Ik besef dat er christenen (en joden) zijn die het helemaal niet met me eens zijn.
Maar het is geen discussiepunt.
Ik heb de waarheid niet in pacht, gelukkig maar.
Als ik zeg dat ik het niet kan bevatten, is dat gewoon een feit.
Daar zit ook geen veroordeling van de ander in.
Natuurlijk niet.
Als ik in een ander gezin geboren zou zijn zou ik waarschijnlijk anders denken.
Bovendien begrijp ik sommige argumenten van andersdenkende wel.

Als men zelf in een situatie van oorlog en geweld en onrechtvaardigheid verkeerd is het erg veel gevraagd om de eerder vermelde wetten te respecteren.
Ik beweer ook niet dat ik het zou kunnen.
Toch zijn er voorbeelden van mensen met een geweldig Godsvertrouwen die het wel kunnen.

Daar zeg ik zo iets.
Mogelijk gaat het daar mis.
Hoe ver gaat dit vertrouwen?
Als het er op aan komt zullen de meeste christenen, en joden, meer op hun duivelse wapens dan op God vertrouwen.

Het blijft een geweldig moeilijk probleem.
Geweld is zelden een oplossing van de problemen.
Toch kan je soms niet zonder.
Denk bijv. aan politiegeweld.
Er is geen absoluut ja of nee.
Met in het hoofd de beide eerder aangehaalde wetten en de zekerheid dat geweld negatief is in zichzelf, met zelfkennis en zonder hoogmoed is het misschien mogelijk om voor je zelf keuzes te maken.

Hoogmoed komt voor de val.

DQ
.