Hebzucht

Als je geregeld in een log schrijft leer je ook veel over jezelf.
Dat komt omdat je steeds meer bewust wordt van datgene wat je ten diepste roert.
Onderwerpen die kennelijk erg belangrijk voor je zijn.
Zo doet de huidige chaos op de financiële markten me herinneren aan opmerkingen die ik geregeld maakte over het misdadige graaiers gedrag.
Een vorm van legale diefstal.
Legaal omdat het niet aangepakt kan worden.
Door bestuur en toezichthouders wordt het gedrag gestimuleerd.
Het verschijnsel zou zich anders niet kunnen voordoen.
Bovendien is het in dit kleine kringetje gebruikelijk om extreem goed voor jezelf te zorgen.
Ieder graait even hard mee.
Graaien uit een pot die niet van hen is.
Eigenlijk onvoorstelbaar dat het mogelijk is.
Door dit zelfzuchtig gedrag gaan de baasjes, en ik gebruik het verkleinwoord bewust vanwege de kleine karaktertjes, eerder kijken naar de eigen portemonnee dan naar het bedrijf waar ze verantwoordelijk voor zijn.
Gevolgen zijn het onverantwoordelijke verkopen van bedrijven die niet hun eigendom zijn maar waar ze door de verkoop zelf beter van worden.
Hoe werken hun gewetens?

Ik geloof in de morele wet.
Een wet die voor ieder opgaat.
Een wet waar echter iedereen mee kan sjoemelen.
Als je jezelf maar voldoende overtuigt van het recht dat je op iets hebt.
Recht omdat je nou eenmaal een beter mens bent dan de ander en dus recht heb op meer, veel meer, aards slijk.

Al eerder schreef ik "Hoe lang nog?".
Hoe lang wordt dit minderwaardig gedrag nog gepikt?

Nu blijkt de wal het schip te keren.
Er zijn veel oorzaken aan te wijzen van de huidige crisis.
Eén van de, en mogelijk in wezen de grootste, oorzaak is de ongebreidelde hebzucht.
Zucht naar hebben, ten koste van alles en anderen.
Ten koste van het bedrijf, ten koste van de maatschappij.

Inderdaad.
Ik ben bang dat de maatschappij, en dus ook zij die al weinig hebben, moet betalen en dat de meeste veroorzakers zich kunnen terugtrekken op hun luxe jacht of hun villa's met uitzicht op de blauwe zee.

DQ
.