Vaya con Dios en sorry voor de rust op mijn log.

De lezer heil.

En weer is er enige tijd verstreken.
Wederom een tijdje mijn log niet gevuld.
Al tientallen jaren heb ik erg veel last van mijn schouders.
Soms zeurend op de achtergrond en dan plotseling behoorlijk hevig.
Ik kan niet aangeven waardoor de ene keer
de pijn rustig aan het sudderen is
en de andere keer aan het branden.
In iedergeval is het zo dat het nu al enige tijd
behoorlijk in de fik staat.
Dan is het lastig om mijn handen de juiste richting op te sturen
naar de knopjes van het toetsenbord.
Voortdurend ben ik mijn typefouten aan het corrigeren.
Heel lastig en niet bevorderlijk voor mijn schrijflust.
Ter zijner tijd komt alles vanzelf weer tot rust
en dan wordt het log weer gevuld.
Tot dan zal ik het wat kalm aan moeten doen
met af en toe een aanvulling.

Vaya con Dios,

Johan
.