De mens.

Ooit heb ik geschreven dat geld (en macht) corrumpeert.
Uiteraard is het niet het geld maar de mens die geld hem laat corrumperen.
Daarom ben ik er zelf net zo goed gevoelig voor.

Vanuit mijn positie kan ik zeer gemakkelijk praten.
Daar ben ik mij ten zeerste van bewust.
Hoe zou ik zijn als ik meer van dat aardse slijk zou bezitten?
Ik sta echt niet voor mezelf in.
Ben me sterk bewust van de macht die dit spul heeft en dus hoogstwaarschijnlijk ook op mij.
Daarom, als ik me kwaad maak op de mensen die belachelijke bedragen en bonussen bij elkaar graaien, weet ik tegelijkertijd dat ik zelf ook geen heilige ben.
Deze mensen bevinden zich in een sub-cultuur waar graaien en status samen vallen.
Ze staan letterlijk heel ver van de werkelijkheid van alledag.
Ik ben bang dat ik niets anders zal zijn in zo'n omgeving.

Op dit moment kan ik me niet voorstellen dat ik me gelukkig zou voelen als ik rijk was, me nu sterk bewust zijnde van de financiële narigheid waar anderen zich in bevinden.
Maar ik kan me ook niet voorstellen dat ik een beul in een concentratiekamp zou kunnen zijn.
Echter, ik ben er sterk van overtuigd dat de omgeving je gedrag voor een groot deel bepaalt.
En wie ben ik om daar boven te kunnen staan?
Als de omstandigheden er naar zijn vertrouw ik mezelf ook voor geen cent.

Echter maakt dit begrip onrechtvaardigheden rechtvaardig?
Natuurlijk niet.
Hoogstens kan je er wat milder naar kijken.

DQ

.