Maandagmorgengedachten.

Maandagmorgen en voor het eerst weet ik niet veel te schrijven.
Uiteraard is er genoeg waar ik over kan schrijven maar ik moet oppassen niet teveel in herhaling te vallen.
Dat gebeurt snel als je iets wilt vertellen over zaken die je bezighouden.
Is ook niet erg, een weblog is iets persoonlijks, maar je moet doseren........

Gister ontving ik scans die mijn zwager uit Zaandam maakte van zijn oude dia's.
Aangezien hij ruim 2000 dia's heeft en hij er gemiddeld 2 in 10 minuten kan scannen is uit te rekenen hoeveel tijd het kost.
Eén van de redenen waarom ik zelf niet zo'n scanner heb aangeschaft.

Zelf moet ik nog veel videobandjes bewerken en op DVD zetten.
Ook nog veel grammofoonplaten bewerken zodat het MP3 bestanden worden.
Allemaal erg leuk om te doen maar het kost zoveel tijd.
Als ik alles zou doen wat ik leuk vind zou ik 's morgens achter de PC gaan zitten en daar moeten blijven tot ik 's avonds met vierkante oogjes naar bed ga.
En dat 7 dagen in de week.
Dat wil ik dus níet.
Er zijn zoveel andere zaken die ook de moeite waard zijn.

Terugkomend op het scan-gebeuren:
Wat is het leuk om 35 jaar oude foto's te zien .
Iedereen (behalve ik....) is zo oud geworden.
Zal t.z.t. enkele gedeelten uit de foto's trekken en de huidige situatie er ter vergelijking bijzetten.

Ik kijk uit het raam om te zien of de herfst en winter al achter de rug zijn.
Helaas.
De meter blijft 3.2 graden aangeven en het is vies buiten.
Marijke en ik hebben geluk gehad tijdens onze omzwervingen in Nijmegen, Zutphen en Ooij.

Ons vorige hotel bezoek was vorig jaar 8 oktober in Alkmaar.
Beiden zijn we in Alkmaar opgegroeid en het was fantastisch om na zoveel jaren de 8 oktoberfeesten weer eens mee te maken.
Nu als volwassenen toen als kinderen.

Nu ik het daar toch over heb.......
Voor mijn gevoel is het nog zo kort geleden dat wij bij de jongeren hoorden als we ergens waren.
Nu zijn we vaak de oudsten.
Om de een of andere reden word ik daar altijd wat lacherig van.
Van onze vreugden, verdrietigheden, verliezen, andere narigheden en leukerigheden blijft altijd iets over.
De pieken worden door de tijd afgevlakt.
Je wordt er door gevormd en kijkt soms met verbazing terug, je afvragend waarom je je daar nou zo druk over hebt gemaakt.

Zo besluit ik toch nog met wat diepzinnigheden.

DQ