De laatste jaren ben ik bezig met het nadenken over de eigen reactie op omstandigheden. Steeds meer ben ik er van overtuigd dat een mens vaak het meeste last heeft van zichzelf. Het is inderdaad zinloos om je al te druk te maken. Doe je dat wel, dan wordt de zaak slechts onduidelijker en de woede en onmacht slaan op jezelf terug. Daar wordt je alleen maar slechter van en de situatie zeker niet beter. Ik pleit natuurlijk niet voor onverschilligheid maar wel voor innerlijke rust. Ook ik besef terdege dat eigen temperament met je op de loop kan gaan. Toch werkt het als je dat beseft en er iets aan wilt doen. Een stap verder en boosheid slaat om in haat.
Haat is een verscheurend monster. Een monster dat meer in jezelf bijt dan in de ander.
Het lijkt me dat dit juist het laatste is wat je wilt.
DQ
Haat is een verscheurend monster. Een monster dat meer in jezelf bijt dan in de ander.
Het lijkt me dat dit juist het laatste is wat je wilt.
DQ
1 opmerking:
het zijn niet de omstandigheden die je altijd kunt veranderen maar wel de manier waarmee je ermee omgaat
ben zelf gelukkig gezegend met een 'het glas is altijd half vol' mentaliteit...en dat helpt zeker
hoe vaak verschuilen wij onszelf niet achter klagen, zeuren, afgeven op...terwijl jij alleen kunt beinvloeden wat in jouw persoonlijke macht ligt...als je het wereldleed op je schouders neemt word je heeel depressief
Een reactie posten