Ik bezit meerdere oude klokken
Geen kostbare slechts simpele.
Al jaren geleden nam ik het besluit om niet meer aan de gewichten te trekken.
Ook met opwinden ben ik gestopt.
Voor de ene klok moest ik daartoe op een krukje klimmen en dat wond me meer op dan de klok.
De gongen overdreven.
De tijden die ze aangaven waren fantasie tijden.
De klokken staan stil..
Al geruime tijd.
En op mijn eigen besluit.
Dat is eigenlijk heel verstandig want zo ben ik de laatste regel van onderstaand liedje voor.
Lekker puh!
******************
Mijn grootvaders klok was een zeer groote klok, daarom hing ze ook niet an de muur
Doch ze stond op den grond meer dan negentig jaar, ze wees ons nauwkeurig het uur.
Omdat hij werd verwacht, werd de klok reeds gebracht, die men zachtkens naar binnen toe droeg.
Maar opeens, ze staat stil om nooit meer te gaan, toen grootvaders laatste uur sloeg.
Laatst was ik in een bui.
Dat heb je soms.
Zou ik er een label aan moeten hangen dan zou daar moedig of overmoedig op staan.
Waarschijnlijk het laatste.
Ik voelde het langzaam komen en groeien.
De bui.
Eerst zo 's morgens bij de koffie een wat onrustig en licht opgeblazen gevoel.
Dat naarmate de uren verstreken toe nam, samen met groeiende onrust.
Toilet bezoeken hielpen niet echt.
De spanning, mijn spanning, liep op.
Hoog op.
Tot mij volkomen onverwachts een licht opging.
Ik wist het.
Eindelijk zou ik het durven.
Had er jaren van en over gedroomd.
Nu was het zover.
Moedig liep ik naar de boekenkast.
Greep het boek, een waardeloos boek, bij haar lurven.
Deed de achterdeur open en gooide het boek met een gespeelde achteloosheid in de container.
Zo.
Voldaan keek ik in de spiegel, testte mijn bui en trok er de denkbeeldige label af.
Het was me gelukt.
Na al die jaren van hoog opgetaste boekbergen had ik het mes in eigen handen genomen.
Hallekiedee.
Weg met die toch nooit te lezen boekenbrij.
Of ik zou 365 jaar moeten worden.
Ik ben de baas.
Verdorie.
Tijd voor een borrel.
Een feestborrel.
En dan opgelucht naar bed.
Gelukkig.
De container is nog niet geleegd.
Het boek ligt er nog.
En……
Binnen handbereik.
Ik.lees een boek.
De zon schijnt op de bladen.
Boven mij gezoem.
Een kleine schaduw.
Veegt over de tekens.
Die ik probeer te lezen.
Langzaam.
Vallen mijn ogen dicht.
Ik protesteer.
Niet al te enthousiast.
Ik slaap.
