Gisteravond keek ik naar een kerstprogramma op YouTube.
Plotseling merkte ik dat mijn ogen vochtig werden.
Ze waren nat voor ik besefte wat de oorzaak was.
Merkwaardige gewaarwording.
De muziek bleek me terug te brengen naar het gebouw met de naam
"Waakt en Bidt" in Alkmaar.
Een jaar of 65 geleden.
Knalvast verscheen het kleurrijke en levende beeld voor me van het kerstfeest in dat gebouw.
Ik zag mijn vader de kerstdienst leiden.
Ik hoorde het zingen.
Ik zag mijn moeder en mijn zusjes.
Wat ik niet zag was mijn toekomstige vrouw die er hoogstwaarschijnlijk ook was.
Ik rook de chocomel.
Een traktatie in die tijd.
Een tijd waarin één flesje priklimonade per jaar tijdens het schoolreisje het opperst genot betekende.
Ik zag de kerstboom met echte kaarsen en de emmer met water er naast.
Ik hervoelde de feestelijkheid weer.
Een gevoel met een zwart randje want een erg gelukkig ventje was ik niet.
Een van mijn zusters is er niet meer.
"Waakt en Bidt" nog wel.
Een KPN winkel!
