Oorlog en mijn kelder

Ik denk er zelden aan.
Maar soms, zoals nu...

In de oorlog is het café naast mijn huis door bombardementen zwaar beschadigd.
Foto's bevestigen dat.
Mijn oude huis, gebouwd rond 1900, kocht ik 41 jaar geleden.
De oude eigenaar vertelde dat zijn familie tijdens de oorlog vaak schuilde in de kelder onder de opkamer.

De opkamer is er nog.
De kelder is er nog.
Ik denk er zelden aan.
Maar soms zoals nu, nu ik in die kelder sta.....
.

Plezierige tijden

Enige tijd geleden zijn we een paar dagen in de voorsteden van Hengelo geweest.
   Utrecht, Amsterdam, Alkmaar en Enkhuizen.
Plezier, vrolijkheid, goed eten, goed drinken, prachtige gebouwen, geweldige mensen (vrouwelijk en mannelijk), storm, kou, regen, een hard leeg lopende portemonnee en madame Tussaud getrotseerd.
Zij wilde een aantrekkelijke en knappe, wat oudere heer, met witte baard in de collectie hebben.
Dat zou me echter teveel tijd gaan kosten en daar had ik geen zin in.
Thuis voldaan, met de beentjes op tafel en een boek op schoot.
Muziekje op de achtergrond.
En dat alles in een behagelijke temperatuur.
De kachel in de trein was out of order en ik mocht geen vuurtje aanleggen.
Kinderachtig.
.

Marsepein

Ik vond in een lade een vergeten chocoladeachtigemarsepeinHEMAreep.
Omdat ik onzeker ben over de gezondheidsaspecten van zo'n chocoladeachtigemarsepeinHEMAreep
leek het me verstandig om dat eens via Google uit te pluizen.
Ik voerde dus als zoekopdracht in: chocoladeachtigemarsepeinHEMAreep
Helaas bleek chocoladeachtigemarsepeinHEMAreep
bij Google onbekend.
Daarom ga ik er maar vanuit dat de wetenschap de chocoladeachtigemarsepeinHEMAreep onderzocht heeft en de chocoladeachtigemarsepeinHEMAreep gezond heeft verklaard omdat in een chocoladeachtigemarsepeinHEMAreep slechts gestolde vitaminen zitten zodat ik zonder problemen kan knagen aan mijn
      ChocoladeachtigemarsepeinHEMAreep

Goed voedsel. Afval.

Enige jaren geleden zaten we aan het ontbijt in de eetzaal van een hotel in Amsterdam.
Een luxe en duur hotel.
Té duur voor ons maar nu goed te doen aangezien we de hotelovernachting mét ontbijt aangeboden hadden gekregen.
Het was een prima en uitgebreid ontbijt.
De kunst is dan om niet teveel broodjes en lekkernijen tegelijk op je bord te plaatsen.
Immers meerdere wandelingen naar de vetpotten (bijbelse uitdrukking) kan geen probleem zijn.
Hoort geen probleem te zijn.
Vonden wij.
Enige tafeltjes van ons verwijderd zat een stel dat daar anders over dacht.
Borden zo vol gestapeld dat het te voorspellen was dat de blikken te groot en de magen te klein waren.
Het gevolg was dat de hele voortreffelijke, op elkaar gestapelde, mikmak moest worden opgehaald en weggegooid.

Wij keken er naar en voelde een bijna fysieke pijn.
.