Om te beleven.
Hoe dat voelt.
Ben ik zojuist heel even.
En zeer bedoeld.
Beroemd geweest.
Maar mijn verbeelding hield er snel mee op.
Weg al dat klatergoud.
Nee, 't was niet echt een strop.
Het was me veel te wild en stout.
Zit nu met een kop thee.
Rustig voor de tv.
.
Vandaag niets uitgegeven
Toch werd geld van rekening afgeschreven.
Hoefde er niets voor te doen.
Het verdween gewoon, mijn poen.
De bank die gister nog zwart bood.
Schrijft nu mijn cijfers in het rood.
De filoloog
Had slechts oog
Voor oude talen
Kon daardoor de huur niet betalen
Omdat de nota die hij las.
In modern Nederlands was.
Al jaren woon ik in Twente.
Een prachtige streek.
De tuin van Nederland.
En toch......
Kijk ik uit de trein naar en in het kale polderland.
Het land van mijn wortels.
Soms zonnig.
Soms koud en nat.
Dan overweldigd mij vaak een tomeloos thuisgevoel.
Dan valt de Twentse pracht weg.
Dan zie ik in de verte de duinen.
Herinner ik mijn vader en moeder.
Samen op een kleedje in het zand.
Ruisende dennenbossen.
Dan naderen de boerderijen.
Stolpboerderijen.
Dan nadert Alkmaar.
De stad van mijn jeugd.
Dan denk ik een beetje triest aan Hengelo.
De stad waar ik al jaren woon.
De stad waar mijn oudste twee kinderen geboren zijn.
Waar eigenlijk alleen mijn huis mijn thuis is.
Niet voor niets een huis van 120 jaar oud.
Een heel oud huis in een betrekkelijk jonge stad.
Met een nog jonger centrum.
De oorlog heeft er huisgehouden.
De elkaar opvolgende gemeentebesturen zorgden voor de rest.
Ik woon in het centrum.
Loop ik een rondje centrum dan ben ik na een kwartier weer thuis.
Bijna nergens een echt oud pand te vinden
Nergens een oude muur.
Een muur waar de geschiedenis van afdruipt.
Alkmaar waar de trein stopt.
Een oude goed geconserveerde binnenstad.
Het Waagplein.
Gezellige cafés.
Hier wel een oude muur.
De kalk is er afgebikt.
De afbraak en de opbouw van eeuwen in
ruwe en ongelijke stenen duidelijk te zien.
Opgebouwd door arbeiders waar niets meer van over is behalve dat wat ze in stenen hebben achtergelaten.
Hard werk.
Armoede.
Maar een erfenis die ik nooit kan en zal achterlaten.
Daar smaakt me een drankje en eten dubbel zo goed.
Ik schurk even tegen de muur aan en voel de geschiedenis.
Ach ja, Alkmaar.
En dan heb ik het nog niet over Enkhuizen.
De stad van mijn geboorte.
Lyrisch kan ik worden.
Maar het doet pijn.
Want ik woon daar niet.
Ik zal daar nooit wonen.
Mijn kinderen en kleinkinderen wonen hier.
In Hengelo.
Ik ben te oud om te verkassen.
Te oud om opnieuw te beginnen.
Hotels en B&B plus reisgeld maken bezoeken duur.
Het is geen weggegooid geld.
Hoop dat de omstandigheden blijven meewerken.
Dan zal ik nog geregeld de reis ondernemen.
Proeven van de wortels.
Ik schrijf nu in Hengelo.
In mijn huis.
Mijn thuis.
.
In jouw blauwe ogen
Zie ik de onpeilbare diepte
Van de oceanen,
De onmeetbare hoogte van
De hemel
En.......
De kilte van een
Ijsschots.
Computertechniek.
If a packet hits a pocket
On a socket
On a port,
And the bus is interrupted
As a very last resort,
And the address of the memory
Makes your Hard Disk abort,
Then the socket packet pocket
Has an error to report!
(Onbekend)
Maak je geen zorgen.
De week vordert gestaag.
Morgen komt morgen.
Maar vandaag is het vandaag.
Ik moet, ik kan er niet van slapen.
Het is te erg, het is te hard.
Sorry ik moet je stoppen.
Er moet een eind aankomen.
Er zit niets anders op.
Alle rust wordt verstoord
Ik moet je uitschakelen.
Al valt het me zwaar.
Zojuist nog heb je me veel plezier gedaan.
Alles is donker om me heen.
Waar is die schakelaar?
.
Ik was moe
En aan slapen toe.
De dekens ingestopt
Het kussen opgeklopt.
Mijn oor te luisteren gelegd.
Onnodig, niets werd gezegd.
Mijn oren.
Konden slechts stilte te horen.
Die plots werd onderbroken.
Toen ik, lekker ingedoken.
Ongehoord.
Door sirenes werd gestoord.
Niet de Griekse halfgodinnen.
Die je beroofde van je zinnen.
Maar de politie.
In alarmpositie.
Het bed was warm.
Sloot mijn oren voor het alarm.
Keerde mijn gezicht.
Deed uit het licht.
En gaf me over aan de dromen.
Die zeker zouden komen.
.
In zijn hart had Willem Wilmink een speciale plek ingeruimd voor de Twentse taal. In het Enschedese stadsplat gaat dat dan zo:
Heftan hattat
Zundag weer verjöarsviseet
en iej weet wa hoo dat geet:
Herman hef zoo zeek ewes,
Graads mut ok weer oonder t mes,
Trui hebt z' alns a vort-enomn,
Kloas is oet de tied ekomn,
Leida hef zon pien in t lief,
oo, dat aarme, aarme wief.
En hoo is t dan noe met Bernard?
Heftan tattat! Heftan tattat!
Hee har völs te völ patat had
en doo hef e t dus an t hart had.
Dat genöal, oo man oo man,
doodzeek goa'j op hoes op an.
- Willem Wilmink (1992)
Ze kwamen elkaar na jaren tegen.
Ze keken
En zwegen.
De woorden waren op.
Weg gestreken.
.
Participatiemaatschappij.
Geweldig.
Ik ben vóór.
Participeren met onze regering.
Ik ben inmiddels al wat ouder.
Ik heb geen steunkousen.
Maar wie weet in de toekomst.
Dan zit ik op de bank en een minister zit op de knieën voor me en trekt me de kousen aan.
Mooi.
Ik denk aan Rutte.
Welke minister zal mijn billen vegen?
Wie zal mijn neus snuiten?
Wie betaalt mijn premies?
Komt wel goed.
Ik maak me geen zorgen.
De liefdevolle zachte handen van ministers, staatssecretarissen en volksvertegenwoordigers.
Participatie.
Mooi.
Ik verlang er naar.
Miljoenen mensen geven elke maand geld aan goede doelen.
Dat ze dat doen via loterijen is slechts bijzaak...
Ik lig in bed.
Ik kan niet slapen.
Een kinderliedje speelt door mijn hoofd.
Mijn vader is 97 jaar geworden.
Ondanks zijn oorverdovende doofheid is hij altijd opgewekt gebleven.
Zelfs toen zijn lichaam het af liet weten.
De verzorging mocht hem graag.
Tot het laatste moment was hij helder.
Hij was een diep gelovig Christen en betekende ook in die hoedanigheid veel voor anderen.
Velen zijn mede door hem in het christelijk werk terecht gekomen dienstbaar geweest.
In binnen en in buitenland.
Een van hen is Anne van der Bijl.
De latere stichter van het bekende Open Doors.
Hij leidde de begrafenisdienst.
Pa had een, soms wat naïeve, kijk op het leven en veel humor.
Zo vertrouwde hij ons toe:
- Ik hou heel veel van de Heer maar ik hoef er nog niet naar toe -
Tot het niet meer ging, vermoedelijk was hij toen al over de 90, zong hij elke morgen zodra hij moeizaam maar opgewekt uit bed klom het volgende kinderliedje.
- Dank U voor deze nieuwe morgen.
- Dank U voor deze nieuwe dag.
- Dank U dat ik met al mijn zorgen.
- Bij U komen mag.
Tja.
Mijn pa.
.
Als je dan na zo'n hevige hoestpartij uitgeput in je kussen terugzakt begint een oud en ongestemd kerkorgel afgrijselijk te fluiten, te piepen, te kraken en andere ondefinieerbare klanken uit te stoten.
Je besluit je daar niets van aan te trekken en gewoon te gaan slapen.
Vergeet het maar.
Overeind om de laatste restjes weg te hoesten.
Moe maar tevreden zak je terug in de kussens.
Eventjes.
Dan slaat de verschrikkelijke hoestkriebeltreiteraar weer toe en alles begint weer opnieuw.
Gelukkig val je dan eindelijk tegen de morgen in slaap.
Totdat het telefoonalarm afgaat.
Schijn ik per ongeluk aangezet te hebben.
Nou ja, zo'n nacht dus.
.
Rozengeur en maneschijn.
Kan in een zomernacht verrukkelijk zijn.
Onnodig om daar op te wachten.
Het kan in alle nachten.
Zelfs overdag bij winterkou.
Zeg gewoon: "ik hou van jou".
.
Niemand heeft me nog uit kunnen leggen waarom katten en honden lief zijn en je er van af moet blijven, wat ik overigens ook vind, maar waarom andere dieren gedood, gesloopt en gegeten mogen worden.
Waarom krijgen katten en honden op dierendag een extra stukje vlees?
Humor.
Vele deskundige (?) verhandeling zijn er over geschreven.
Laatst werd mij gillend van plezier een mop vertelt.
Een mop die ik best begreep maar in de verste verte niet leuk vond.
Dat gebeurt, de ander had plezier.
In zo'n geval lach ik als de bekende boer met kiespijn.
Je moet toch wat.
Ik ben bij mezelf te rade gegaan.
Waar hou ik van?
Dat is o.a. zelfspot en op het verkeerde been gezet worden.
Enige weken geleden plaatste ik een filmpje van een sappig Twentssprekende conferancier.
Ik kreeg er geen commentaar op dus kennelijk hoor ik bij de andere lachenden.
In het kort:
- In het westen (daar kom ik vandaan) noemt men iemand die zes flessen bier per dag drinkt een alcoholist.
Bij ons in Twente (zelfspot) zijn dat gewoon buschauffeurs. (Op het verkeerde been gezet).
En ja, dat vind ik leuk.
Zeker als ik dit in het Twents hoor en merk dat de mensen in de zaal er de grootste schik om hebben.
Meerderen uit deze omgeving liet ik het filmpje zien maar geen lach toverde het te voorschijn.
Humor, zo verschillend.
Iets anders dat ik zelf leuk vind, bedacht en plaatste is:
- Er schijnen landen te zijn waar men rauwe dieren eet.
Nog erger ze eten zelfs levende dieren.
Nee, geef mij dan maar een nieuwe haring of een oester.
Mensen reageerden met:
Dat is toch hetzelfde.
Dan denk ik, maar juist omdat dit hetzelfde is moet ik er iets mee bedoelen.
En dat is onze arrogantie en dedain waarmee we de neiging hebben over anderen en andere landen te praten terwijl wij, mogelijk in andere vorm, exact hetzelfde doen.
.
.
Eerste wereldoorlog 18 miljoen doden.
Tweede wereldoorlog 60 miljoen doden.
Communisme 94 miljoen doden.
Leopold II van België xxxx doden.
Napoleon xxxx doden.
Romeinen xxxx doden.
Turken xxxx doden.
Enzovoort, enzovoort, enz.
Religie.
En dan de kruistochten.
Wat een moordpartijen!
Moordpartijen in naam van de kerk.
Moord in de naam van God.
Christenen ja, maar het heeft niets met Christus te maken.
Moord in de naam van Allah.
Moord in de naam van......
Enz.
Religie alléén bron van alle kwaad?
Nee.
Dat is fanatisme en macht.
In welke vorm dan ook.
.
Hoe komt het toch dat de westerse wereld zich overal mee bemoeit?
En wat heeft dit ooit opgeleverd?
Is de wereld er ooit veiliger door geworden?
Zijn de eigen armen er ooit beter op geworden?
Wie wel?
Waar gaan al die verspilde miljarden naar toe?
Wie zijn de echte winnaars?
Wie worden er echt beter van?
Wie levert het kanonnenvlees?
De winnaars in ieder geval nooit.
Vrede?
Ga toch weg!
Dat levert veel te weinig op.
Stromen van bloed.
Ha, stromen geld.
.
Mijn licht geeft veel licht.
Allicht dat je daar lichtvaardig over praat.
Maar denk er niet te licht over.
Het blijft n.l. erg belangrijk je licht aan te steken als het niet licht meer is.
Desnoods een buitenlicht.
Voor dat je het weet wordt je een pootje gelicht.
Dan schijnt je licht op het gezicht van iemand die een pootje is gelicht.
"Ik maak me geen zorgen over die beschuldiging.
Ik kan recht in de spiegel kijken"
las ik zojuist.
Hij vergist zich.
Hij ziet slechts een spiegelbeeld.
Ben weer eens in een geschiedenis boek gedoken.
En uitgegleden over het bloed.
Als ik dan ter afwisseling de krant lees zie ik bloedrode bladzijden.
Wat triest dat ook de toekomst gekaderd staat binnen zwarte rouwranden.
Dat is onze wereld
Zoals die gemaakt werd, is en wordt door mensen.
We brouwen er niets van.
Alleen bier.
Dat wel.
.
De stad is stil.
De stad rust uit.
Mijn huis is stil.
Mijn huis rust uit.
Het is oud.
Honderdtwintig jaren.
Het mag rusten.
Heeft veel meegemaakt.
Geboorte, vreugde, leed en dood.
Het rust.
Is moe en draagt sneeuw.
Het is stil.
Binnen.
Buiten.
Dan een auto.
In de straat.
Leven.
De stad leeft.
De oude dame, die het huis is.
Schrikt op.
Wordt wakker.
Het huis leeft.
Ik doe Netflix aan.
.
Ik eet.
Ik eet chips.
Ik eet niet vaak chips.
Alleen als ik zin heb.
Zin in chips.
Nu heb ik zin.
Zin in gewone chips.
Van gewone eerlijke aardappelen.
Nederlandse aardappelen.
Tenminste, daar ga ik vanuit.
HEMA is een Nederlands winkelbedrijf.
De zak open geschaard.
Dan blijft de opening gespaard.
Ervaring leerde mij dat een niet geschaarde maar gescheurde zak wel open is maar niet alleen van boven.
De breuk loopt door tot onder of tenminste tot halverwege de zak.
Hetgeen de versheid niet geheel en al ten goede komt.
Versheid is van eminent belang voor het geval dat de zak niet leeg gegeten wordt vanavond.
Ook daar ga ik vanuit.
Het is een reuze zak.
Dat komt goed uit.
Ik heb een reuze zin.
Licht gezouten en zonder enige verdere opsmuk.
Mijn hand gaat de zak in.
Mijn linker aangezien mijn rechter gevuld is met een boekje.
Hoe vaker de hand de zak in gaat, hoe kouder die wordt.
De hand bedoel ik.
Verbaasde me daar vaker over.
Is het binnen zo'n chipszak kouder dan buiten de zak.
Hij is wel metaalachtig gevoerd.
Ik krijg dorst.
Thee lost dat probleem op.
De zak is nog voor driekwart vol.
Gelukkig want in welke afvalcontainer moet de zak zijn laatste reis maken?
Een steeds weerkerende vraag.
Ach, ik maak me nog niet druk.
Komt tijd komt raad.
Of niet.
Er zitten nog honderden chips in de plastic zak.
Met een metaalachtige voering.
Zojuist bezat ik mijn ziel in lijdzaamheid.
Heb even aan mijn naaste gevraagd of ik er zo uitzag.
Zij beaamde.
Hebt gij ooit wel eens een fatsoenlijke handtekening kunnen plaatsen op de helse machine u ter tekening aangeboden door de bezorger van uw langverwachte pakket uit China?
Ja?
Gij zijt een schrijfkunstenaar.
Een gave handtekeningenplaatser.
Tenzij gij ene zijt van de andere en betere kunne.
In dat geval zijt gij een bekwame schrijfkunstenares.
En tevens een gave handtekeningenplaatseres.
Hierbij de ere die u toekomt.
Saluut!
.
Het kan nog.
Het bestaat nog.
Ik heb het enige tijd geleden zelf aan den lijve ondervonden.
Zoals ik dat vroeger zelf aan den lijve ondervond.
Zij het aan de andere kant van mijn leeftijd.
Wat zult gij zeggen, uw begrijpelijke nieuwsgierigheid nauwelijks kunnende bedwingen?
Dat begrijp ik.
Immers mij in u verplaatsende zou ik eveneens pijnlijk rillen van een bulkende nieuwsgierigheid.
Zou ik dan uw honger laten voortduren?
Zou ik dat kunnen?
Zou ik zo in elkaar steken?
Nee ik steek niet.
En zeker niet in elkaar.
Het zoude mij niet goed bekomen.
En u, geacht mogelijk slachtoffer, eveneens niet.
Slechts de rechterlijke macht zou er beter van worden.
En die hebben het net als bankenbonsen verzekeringsmaatschappijenbonsen en bonzende overheden al goed genoeg.
Daarom, en bij deze, zal ik uw gierigheid naar nieuws bevredigen.
En wel nu meteen en direct bovendien.
Dat gij u vasthoude aan onwankelbare objecten.
Zoals daar zijn pilaren en bij ontstentenis daarvan huizen.
Mogelijk zelfs kerken.
Dan geven zij tenminste nog wat houvast.
Hier komt het.....
In de trein waren geen zitplaatsen meer beschikbaar.
Een beschaafde jongere bood mij de zijne aan.
.
"Meneer, mag ik u iets vragen?"
Ach ja, denk je, waarom niet.
Iedereen mag me iets vragen.
Zelfs Trump.
Ze keek me aan en zei:
"Wilt u iets voor me doen?"
Kijk, bij het beantwoorden van zo'n vraag ben ik altijd wat voorzichtig.
"Wilt u even in mijn rechterzak graaien?"
Tja, als zo'n vraag je gesteld wordt door een volstrekt vreemde en lieftallige jongedame dan aarzel je niet lang.
Je bent dan wel oud maar nog niet der dagen zat en gebouwd van eerlijk vuursteen.
"Daarin zit mijn sleutel, wilt u de klep van de auto openen dan kan ik mijn handen legen?"
Ik graaide.
Toch wel vreemd dat graaien in een onbekende zak van een onbekende dame.
Ik voelde.
Ik pakte.
En met een soepele jeugdige handbeweging opende ik de klep.
Met een wijdsgebaar smeet ze haar boodschappen in de bak.
Ik kon nog net zeggen dat ze voorzichtig moest zijn met de eieren.
Met mijn:
"Lang geleden dat ik in de zak van een dame heb gegraaid" namen we afscheid.
Lachend.
De markt was dichtbij.
Ik kocht een haring.
Zij glibberde.
.
"Opdracht is opdracht" is zo gevaarlijk.
Zo bloedgevaarlijk.
Ontslaat je van eigen verantwoordelijkheid.
Die je natuurlijk altijd hebt.
Stak, steekt en zal de wereld in vuur en vlam blijven steken.
Met een vreemde pijn.
En weemoedige lach.
Zie ik het parkeerterrein.
Waar in mijn jeugd een slootje lag.
De grote literaire geesten vonden hem slechts een verteller.
Laat ze in hun elitaire vet gaar smoren.
Ik lees.
Ik herlees.
Toon Kortooms.
Ik kan dat doen.
Ik ben geen literaire geest.
Ik ben niet elitair.
.
.
Ach jeee
Bedacht zojuist dat de invulling van 2019 door mensen uit 2018 zal worden gemaakt.
Ach jeeeeee.
Retoriek.
De kunst om de oren van je kop te praten zonder dat je in de gaten hebt dat je doof geworden bent.
Ooit was ik zo onnozel te denken dat Nederlanders minder gevoelig waren voor volksmennerij.
Ik dacht ook dat ze het gevaar zouden onderkennen.
Ik dacht dat ze iets van de geschiedenis zouden weten.
Dat ze zouden beseffen hoe bloedgevaarlijk dit is.
Ik was onnozel.
Ik had teveel respect voor mijn volk.
Een zeer groot gedeelte van mijn volk blijkt wel gevoelig voor een grote bek, voor keurig gebrachte scheldpartijen en aanwijzen van schuldebokken.
Waar hoorde ik ooit eerder iets over het aanwijzen van schuldigen?
Volksmennen?
Luister naar de onderbuik van het volk.
Koester het, masseer het, misbruik het.
Helaas werken de maatregelen van onze regering hier aan mee.
Hoe veilig en beschermd voelen mensen zich nog?
Het oude liedje blijft gezongen worden.
Bescherm de rijken en haal het geld bij de armen en gebrekkigen.
Pak de ouderen.
Bescherm jezelf.
Waarschuw tegen tweedeling.
Handhaaf de tweedeling.
Tja.
Zolang men denkt met oorlog vrede te kunnen bereiken
zal er altijd oorlog
en nooit vrede zijn.
In het Bijbelse Nieuwe Testament staat liefde centraal.
Gelukkig zijn er veel christenen die dat weten en er naar leven en handelen.
Die vluchtelingen opvangen, tegen staatsopdrachten in.
Die zwervers verzorgen.
Die zieken opzoeken.
Die 10% van hun inkomen afstaan omdat dit in de Bijbel staat.
Die zich volledig wegcijferen.
En geloof me, ik ken ze en heb ze gekend.
Wat verschrikkelijk dat vele z.g.n. christenen dat niet begrepen hebben.
Ze hebben een verleden achter gelaten vol van geweld en extreme wreedheden.
Ook nu vinden er scheuringen en narigheden plaats binnen hun gemeenschappen.
En ze weten vaak zo goed waar anderen de fout in gaan.
Hun Bijbelteksten staan klaar om gebruikt te worden.
Tenminste de hen welgevallige teksten.
Bijvoorbeeld de teksten over seksualiteit en homoseksualiteit.
Triest.
Bedenk echter dat dit niet hun opdracht is.
Deze christenen falen in hun grote opdracht:
- LIEFDE -
Niet de liefde die door wapens en geweld wordt gebracht.
Wat natuurlijk onmogelijk is.
Jammer dat door niet-christenen naar christenen wordt gekeken als mensen die praten maar niet te vertrouwen zijn.
Helaas vaak niet betrouwbaar blijken te zijn.
Zo worden alle christenen op de grote christelijke hoop gegooid.
Jammer, heel jammer.
Als alle christenen zich zouden houden aan hun opdracht zouden ze in deze rumoerige en oneerlijke wereld van grote betekenis kunnen zijn.
Jammer.
.
Enige tijd geleden:
Als je dan de wind en regen trotseert, omdat je toch even naar buiten moet om de beentjes te strekken, dan doe je, dan doe ik, mijn breedgerande leren Australische hoed op.
De regen zal zich niet bot mogen vieren op mijn grijze haardos.
Mooi bedacht maar minder mooi en zegevierend uitgevoerd
Wat doet een stormachtige wind met een zo fraai gevormde, breedgerande leren en ook nog eens Australische hoed?
Juist, rukken.
Dus hand aan hoed.
Hoofd gebogen.
Daarom kwam de klap ook volkomen onverwachts.
Het meisje van een jaar of 16 lag te spartelen op de grond.
Vlak voor me.
Als gevolg van botsing met een zwaar gemotoriseerde fiets.
Het was haar schuld ook nog.
Geen richting aangegeven.
Beide voertuigen stopten.
De ene gedwongen en wieldraaiend op de grond.
Met een niet wieldraaiend maar wel een door de omstandigheden gedwongen berijdster er naast.
De andere gedwongen door de berijdster.
Met de berijdster en passagiere er nog op.
Gelukkig was er weinig schade althans materieel.
Lichte lichamelijke schade in de vorm van bijna onzichtbare schaafwondjes.
De emotionele impact op de gevallene was veel groter.
Het meisje was overstuur.
Enorm.
Dan is het toch prettig als je wat ouder bent.
En daardoor als een rustige kalme vader overkomt
De kalmte hielp.
Het geschrokken trillen verminderde.
De kleur herstelde zich.
Gelukkig.
De andere partij gedroeg zich heel schappelijk.
Er was schade maar er werd geen probleem van gemaakt.
Rustig optreden hielp.
Ook naar die partij toe.
En mijn hoed?
Die hield zich standvastig en uit zichzelf op mijn hoofd geklemd.
.
Hoe meer criminologen, hoe minder criminaliteit.
Hoe meer economen, hoe beter draaiende economie.
Hoe meer pedagogen, hoe minder probleemkinderen er zijn.
Toch?
.
In reactie op de Nashville-verklaring, die ook in Nederland ondertekend wordt, vraag ik als voormalig theologie-studente de ondertekenaars het volgende:
Beste ondertekenaars van het anti-LHBTI-pamflet!
Hartelijk dank dat jullie ons weer even herinneren aan de onwrikbaarheid van de Bijbel. Wij weten nu weer hoe homosexuele onreinheid en transgenderisme afgekeurd dient te worden omdat de Bijbel dit zegt (Leviticus 18:22).
Mag ik jullie advies vragen in enkele andere zaken die in de Bijbel staan, waarvan ik ook graag zou willen weten hoe ik die regels moet opvolgen? Want dat alles wat in de Bijbel staat opgevolgd dient te worden, staat uiteraard buiten kijf.
1. Leviticus 25:44 zegt dat ik slaven mag bezitten, zowel mannelijk als vrouwelijk, maar alleen als ze aangekocht zijn van buurlanden. Geldt dit nou alleen voor Duitsland en België? Een vriend zegt dat Engeland uitgesloten is, omdat de Noordzee er tussen ligt, maar ik zou toch wel heel graag een Brit bezitten!
2. Ik wil een van mijn dochters als slaaf verkopen, zoals toegestaan volgens Exodus 21:7. Volgens Leviticus 27:4 is een vrouw dertig gram zilver waard, maar onder de twintig jaar is ze maar tien gram zilver waard. Als mijn dochters al wel volgroeid zijn, maar nog geen twintig, wat is dan in deze huidige economie een redelijke prijs?
3. Een vriend zit met het volgende probleem: volgens Leviticus 15:19-24 mag een man geen contact hebben met een vrouw die in haar menstrueel onreine periode zit. Dat is wel wat lastig te zien. Hoe kan een man dit vermijden? Gewoon vragen valt tegenwoordig niet meer zo lekker, de meeste vrouwen nemen hier aanstoot aan.
4. Als ik een stier op het altaar verbrand als offer, creëert dit een geur die God welgevallig is, aldus Leviticus 1:9. Ik krijg echter klachten van de buurt als ik dit doe. Zij vinden de geur niet welgevallig. Mag ik ze nu neerslaan?
5. In mijn straat zijn diverse mensen die maar blijven doorwerken op zondag en Sabbath. In Exodus 35:2 staat duidelijk dat ik ze moet doden. Ben ik nu moreel verantwoordelijk om ze zelf te doden, of mag ik de politie vragen dit voor mij te doen?
6. Varkensvlees (Leviticus 11:7) en oesters en mosselen (Leviticus 11:10) zijn onreine dieren en mogen niet gegeten worden of aangeraakt worden, en wie ze aanraakt wordt zelf ook onrein. In mijn koor zitten een slager en een visboer, kan ik ze nog wel aanraken als ik handschoenen draag? Oh, en hoe zit dat met het aanraken van een voetbal, gemaakt van varkenshuid?
7. Volgens Leviticus 21:20 mag ik Gods altaar niet naderen als ik een afwijking in mijn zicht heb. Ik moet toegeven dat ik een bril draag, maar met mijn bril zie ik wel scherp... is hier enige onderhandelingsruimte mogelijk?
8. Een priester moet trouwen met een maagd, aldus Leviticus 21:13. Daar hebben de katholieken dus al een probleem, hoe gaan de protestanten dit oplossen?
9. Bijna alle mannen en veel vrouwen in mijn omgeving laten hun haar knippen, óók het haar bij hun slapen. Dit is expliciet verboden in Leviticus 19:27. Hoe moeten ze ter dood gebracht worden?
10. Een oom van mij heeft een zondige boerderij, want hij plant twéé soorten gewassen in één veld. Daarmee overtreedt hij Leviticus 19:19. Zijn kinderen zijn volgens datzelfde bijbelvers ook zondig, want ze dragen kleding gemaakt van meer dan één soort stof: hun jassen zijn van katoen en polyester.
Nog lastiger: zijn vrouw heb ik 'gvd' horen vloeken. Nou is het best een heel gedoe om het hele dorp bij elkaar te krijgen om haar te stenigen, zoals Leviticus 24:10-16 voorschrijft. Mogen we ze niet gewoon in een privé-familie-aangelegenheid op de brandstapel verbranden, zoals we doen met mannen die het met hun schoonmoeder aanleggen, zoals voorgeschreven in Leviticus 20:14?
11. Mijn collega's lezen de horoscoop in de krant. Volgens Leviticus 19:26 mag je je niet inlaten met waarzeggerij. Hoe lang moet ik ze onrein beschouwen?
Beste ondertekenaars, jullie hebben de Bijbel veel langer en intensiever bestudeerd dan ik, dus jullie kunnen me hier vast bij helpen. Help mij de wijsheid te verkrijgen om hiermee om te kunnen gaan... hoewel ik nog steeds niet zeker weet of het verstandig is om die wijsheid nou wel te vergaren (Spreuken 3:13-18, gelukzalig hij die wijsheid vindt) of niet (Prediker 1:18, veel wijsheid is veel verdriet).
Hartelijk dank dat jullie ons nogmaals duidelijk erop gewezen hebben dat als het maar in de Bijbel staat, het nagestreefd moet worden!
PS Ik zou toch echt heel erg graag een Brit hebben...
(NB: Tekst gebaseerd op o.a. een brief van Prof. James M. Kauffman, in reactie op een anti-homoseksualiteit-statement van Dr Laura Schlesinger)
Op lijm kan je rijmen.
Maar hierop rijmt "auto" niet.
Met lijm kan je lijmen.
Maar met een auto niet.
Ik ben bang.
Zo bang dat het steeds groter wordend inkomensverschil de agressie bevordert en figuren als een Wilders glorieus in de kaart speelt..
De hele media staat bol van het praten over extremisme enz.
Terecht.
Maar de sprekers zijn goed opgeleide en goed betaalde mensen.
Los geweekt van de arme kant van de maatschappij.
De politiek vergroot de verschillen.
De uitvoerende instanties handelen met teveel hoofd en te weinig hart.
't Is onze plicht, hé?
Wat zijn de gevolgen?
Wat gaat er gebeuren?
Ik ben bang.
Zeer.
Er is zoveel buiten buiten.
Veel minder binnen binnen.
Er is meer warmte binnen binnen.
Daarom laat ik buiten buiten.
En blijf binnen binnen.
Humor.
Wat is humor?
Humor is lastig, waarschijnlijk onmogelijk, te definiëren.
Je kunt slechts naar de schaterende ander kijken en je verbaasd afvragen wat er leuk is.
Sommigen lachen zich kapot bij pies en poep grappen.
Ik snap niet waarom.
Wel weet ik dat dit in sommige landen bijna de hoogste vorm van humor is.
Mij overkomt het wel een enkele keer dat ik bij een grap over een onderwerp waarvan ik vind dat er geen grappen over gemaakt mogen worden plotseling zo op het verkeerde been word gezet dat ik ondanks mezelf in de lach schiet.
Zo zie je maar.
Wat is het?
Humor.
Ben je op de hoogte van de betrokkenheid van ons Nederland bij de verscheuring van gezinnen?
Vijf Januari 2015.
Na 18 jaar verblijf in Nederland werd
Feda Amari uitgewezen naar Afghanistan.
Hij bezat al jaren een verblijfsstatus.
Twee maanden geleden werd hij opgepakt omdat de Khad waar hij ooit voor gewerkt had in 2001 werd beschuldigd van oorlogsmisdaden.
De Khat, niet hij.
Uitgewezen zonder afscheid te kunnen nemen van zijn vrouw en kinderen.
Tijdens de slavernij trok Nederland zich ook weinig van gezinnen aan.
Losse verkoop bracht meer op.
Over misdaad gesproken...
Uitzetting geregeld door mensen die elkaar gelukkig 2015 hebben gewenst.
Kom eet nog wat.
Kom drink nog wat.
Geniet van elkaar.
Geef je partner een kus.
Knuffel je (klein)kinderen.
En ga gezellig buiten een beetje knallen.
Kan híer niet zoveel kwaad.
Ik voel een wanhopige boosheid opkomen.
Mijn Nederland wordt verknald door andere Nederlandertjes.
Gehoorzame Nederlandertjes.
De plicht roept immers en bevel is bevel.
Mijn schuld is het niet.
Ben je gek.
Het idee....
En dan mopperen over de verharding van de maatschappij.
Wat een mensen.
Wat een wetten.
Hoe het nu met Feda Amari is?
Geen idee.
Geef me de tijd om tot rust te komen.
Er is een discussie aan de gang over levenslang gestraften.
Komt er na 25 jaar voor hen nog hoop op vrijlating?
Afgezien van de inhoud van deze discussie is het interessant en leerzaam om te luisteren naar de argumenten van de discussianten.
Het blijkt dat de argumenten die worden aangedragen vaak meer zeggen over de mensen die het woord voeren dan over het onderwerp van de discussie.
Dat is trouwens bij alle discussies het geval
Dit menselijk aspect maakt het discussiëren zo ingewikkeld en (soms) leuk.
Het is waarschijnlijk onmogelijk om de bijdragen aan een discussie los te koppelen van opvattingen die gekoppeld zijn aan de karakters van de discussianten.
Wel is het belangrijk om te beseffen hoe het werkt bij jou en bij de ander.
Bovendien is het ook zo dat de een zich veel beter kan verplaatsen in een situatie dan de ander.
Houd daar rekening mee.
Als men iemand goed kent zijn diens argumenten goed voorspelbaar.
Argumenten zijn niet gebaseerd op wiskunde.
Als het kalf verdronken is dempt men de put met goede bedoelingen en niet vervulde beloften.
Ik was net 16 toen ik met mijn ouders mee moest naar Hengelo.
Ik wilde niet maar had niets in te brengen.
Ik moest.
Van Alkmaar naar Twente.
Nog steeds heb ik een lichte heimwee.
Een heimwee dat sterker wordt naarmate ik ouder word.
Ik weet niet precies waar ik heimwee naar heb.
Is dat Noord-Holland.
Zeker.
Is dat Enkhuizen?
Natuurlijk.
Is dat Alkmaar?
Absoluut.
Mooie stad.
Of is het heimwee naar de vertrouwde omgeving van mijn huis, mijn thuis?
Naar mijn ouders?
Het zal een combinatie zijn.
Als ik in een nostalgische bui richting het huis in Alkmaar ga zie ik een huis.
Niet een thuis.
Niet meer mijn thuis.
Dat dáár, voorkwam dat ik Twente mooi vond.
Ik kon het niet mooi vinden.
Ik mocht het niet mooi vinden.
Het zou een verraad aan mijn "thuis" zijn.
Inmiddels is Hengelo mijn thuis, wonen kinderen en kleinkinderen hier en mag ik Twente mooi vinden.
Dat doe ik dan ook met volle teugen al mis ik in Hengelo vreselijk de oude huizen uit Alkmaar en die uit mijn geboorte plaats Enkhuizen.
En het water....
Een kanaal is toch iets anders dan een IJsselmeer of een Noordzee.
Dat gemis blijft.
En de heimwee ook.
Sinds enige jaren woont mijn dochter met man en kinderen in Hengelo.
Ze woonden in Italië en de kinderen zijn daar opgegroeid in een omgeving onvergelijkbaar met Twente en Hengelo.
Prachtig.
Iets omhoog het pad voor het huis op en je zag de zee.
De Adriatische Zee.
Het huis daar is groot.
Het huis hier is iets minder groot maar wel erg leuk.
Omdat ze daar op het (glooiende) platte land woonden waren daar zeer weinig kinderen.
Hier hebben ze inmiddels een rijk sociaal leven opgebouwd.
Ze vermaken zich uitstekend.
En willen niet meer terug.
.
Pracht en praal
Overleven hun eigenaars allemaal.
Het staart ons stralend aan.
Als hun scheppers lang reeds zijn vergaan.
Waarom maken wij ons druk?
Zit in eigendom het geluk?
Ons leven.
Duurt maar even.
Een rimpeling in de tijd.
Een spatje in de eeuwigheid.
Máák iets van de tijd die rest.
Blijf niet té lang in je nest!!!
.
.
.
