Verleden en toekomst.

Alles wat je doet is het gevolg van het verleden is de oorzaak van je toekomst 

Spijkers op laag water

Nog een spijkertje kunnen vinden vandaag? Of was het water niet laag genoeg?

Geluksvogel

Een pechvogel plus een geluksvogel

is gelijk aan nul.

Woestijn

Eerder geschreven.

Het beeld uit het vliegtuigraam liet zand zien.

Veel, heel veel zand.

Wat een verschil met de groen aangeharkte stukjes land die ik een kleine 6 uur geleden achter me had gelaten.

De Sinaïwoestijn.

Beelden die in mijn jeugd waren opgeroepen rolde zich voor mijn ogen uit.

De Bijbelse verhalen over Mozes die met het Joodse volk 40 jaar lang deze woestenij was doorgetrokken werden voelbare realiteit.

Ondanks het aangename klimaat in de vliegende buis waarin ik me bevond spatte de droogte en de hitte mijn raam binnen.

In de glooiende gloeiende verte leek mijn geestesoog Mozes te zien.

Mozes leider van een lastig volk.

Mozes lijder aan een lastig volk.

Lastig, natuurlijk, ik zou dat ook zijn als ik 40 jaar in zo'n zandbak zou moeten sjouwen.

Zonder supermarkt voor mijn water.

Water, grote porties water.

Er schijnen meer melkwegen te zijn dan er korrels zand op de aarde zijn.

Dat gaat mijn voorstellingsvermogen ver te boven.

In mijn huisje met mijn tuintje in Twente was dat al het geval, maar hier?

Een zandkorreltje, zo klein.

Ontelbare door de natuur samengevoegde zandkorreltjes, zo groot.

Woestijn!

Met miljarden samengebalde korrels die de bergen vormen.

En daarboven een wellustig zijn karakter tonende zon die het af en toe aanwezige water doel- en zinloos de lucht in brandt.

Hier is geen leven mogelijk.

Denk je.

Verwacht je.

Tot je die kleine bewegende stipjes ziet.

Die dankzij het dalende vliegtuig veranderen in mensen en kamelen.

Leven is overal.

Ook hier.

Hier waar zand de macht heeft, vindt men leven.

Plantaardig en dierlijk.

Ook hier lijkt de mens de baas.

Echter.

Uiteindelijk is de natuur de grote winnaar. 

Overal.

Altijd.

Toen ik het vliegtuig uitstapte sloegen de 40 graden me om de oren.

.

Afvallen

Mijn zin in lekkere dingen is recht evenredig met het aantal kilo's 

dat ik wil afvallen.

Ondergedoken op zolder

Las een artikel over mensen die in de oorlog ondergedoken waren op zolder.

Geen grappige situatie.

Wel grappig Nederlands.

Sprakeloos

Ik was van plan om een ernstig onderhoud te hebben met de top functionaris van mijn huis .

Na jarenlange schriftelijke onderhandelingen was het zover .

Spannend .

Gewassen, haar in de plooi .

Driedelig kostuum .

Stropdas.

Ik keek in de spiegel.

De spiegel keek mij aan .

We waren met zijn tweeën.

Eindelijk was het zover.

Antwoordloos .

Sprakeloos!

De flauwe grap

Ik hou van een goed vertelde grap. 

Een flauwekul grap kan ik waarderen. 

Telkens weer, ook al is het dezelfde grap. 

Mijn grapgeheugen is een zeer korte termijn geheugen. 

Ik lach. 

Ik lach een gulle lach. 

Telkens weer en vergeet dan.

Handig want kan er de volgende keer wederom om lachen. 

Behalve een wat flauw raadsel dat mij als kind verteld werd. 

Ik begreep het niet maar werd daar zo door geïrriteerd dat ik het nooit ben vergeten. 

"Het is warm, is geel, heeft een slurf, en het zit in een boom, wat is dat? "

Ik had nog nooit van een Oliekachelkanariefantje gehoord.

.

Geitenwollen sokken

We zijn zulke grote liefhebbers van de natuur dat er over enige tijd geen geiten meer zijn om geitenwollen sokken

van te kunnen breien.

Q.

En dan heb je nog van die ongelovigen die er niet aan willen dat er gelijk met elke vaccinatie een microchip wordt ingespoten.

Ha, wacht maar.

Als straks 5G op hoge snelheid wordt gebracht.....

Q. kan niet wachten.

Eindelijk zijn zin.

De hele wereld zal hem gehoorzamen.

Maar beste mensen, mondje dicht.

Niet verder vertellen.

Wat zal hij op zijn neus kijken.

Ik heb een programma geschreven waardoor, zo gauw 5G op volle snelheid wordt gebracht, alle chips automatisch en onherroepelijk met mijn programma worden overgeschreven.

En wie wordt dan de WerelBovenBaas?

Juist, ikke.