Commentaar, Gastenboek en/of Andere Zaken.

- Commentaar kan geleverd worden door via reacties (onder mijn berichten) te reageren.
- Mail kan via het envellopje dat onder mijn berichten staat.

- Het tekenen van het gastenboek kan met klikken op:

>>>>>>> G A S T E N B O E K <<<<<<<

--> In rechterkolom staat het Blogarchief.
--> In rechterkolom staat het Labelarchief.
--> Voor terug bladeren weblog zie onder de pagina:
Oudere Berichten

================================

================================



Klik op het beeld voor meer gegevens.

================================


================================
>>>> Mijn video's op YOUTUBE <<<<

(Kies video, plaats muis op
beeld en
klik daarna op pijl
of ga rechtstreeks naar mijn
video kanaal KLIK HIER)

Hoi allemaal

Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.

dinsdag 17 september 2019

Parodie.

Een parodie is een spottende nabootsing van een litterair werk.
Betekent dit dat een parodie op een parodie een litterair werk oplevert?

Drie ringen teveel

Een kleine doch dringend noodzakelijke reparatie dwong me naar de winkel te gaan om materiaal te kopen.
Dat wil zeggen, één koperen ringetje.
Ha, probeer dat eens.
"Nee, meneer, we verkopen ze alleen per eenheid van vier".
Dat zijn er dus drie teveel.
Maar ik kon niet anders.
Nu zit ik met drie overtallige ringetjes in harde en veel te grote plastic verpakking.

Wie zorgt er nu eigenlijk voor meer afval?
De consument of het bedrijfsleven?
.

De Syrische jongedame uit het Griekse restaurant.

Ach, dat restaurant.
Min of meer ons stam restaurant.
In Alkmaar, gezellig en niet te kostbaar.
Tja, je moet toch eten nietwaar?
Zo heel vaak komen we er niet.
Alkmaar is wat verder gelegen dan bijvoorbeeld Delden.
Ook dat maakt een verblijf te duur om het vaker te doen.
Helaas.

Terug naar het restaurant.
Het is een restaurant dat geëxploiteerd wordt door iemand afkomstig uit een ander land.
Ik ken de situatie niet goed maar het gevolg van het buitenlandse zuidelijke karakter is de geregelde wijziging van sommige personeelsleden.
Zo ook nu.

Het leuke, spontane gezichtje behoorde toe aan een jongedame uit Syrië.
Een gevluchte jongedame, zonder familie in Nederland.
Ze leek bewonderingwaardig vrolijk ondanks de ellende die ze mee had gemaakt.
Waarschijnlijk mede door de afwezigheid van oorlog in ons lieve platte landje.
Haar Nederlands was karig maar verrassend goed voor de korte tijd dat ze in ons land was.
Ik vond haar spontaniteit heel bijzonder.
Misschien ook omdat ze onbevangen vertelde dat ze me lief vond.
Of ze voldoende bewust was wat lief in het Nederlands inhoudt, weet ik niet.
Wel weet ik dat het leuk en, inderdaad, lief klonk.
En die spontaniteit....
Ze vertelde dat het niet allemaal makkelijk was maar dat ze in ieder geval haar stem nog had waar ze zeer tevreden over was.
Dat nodigde mij natuurlijk uit om haar te vragen iets te zingen.
En ja hoor, midden in de zaak, zong ze haar lied.
Onbevangen.
In het Arabisch.
Prachtig.
Omdat we het niet verstonden herhaalde ze het zingend onderwijl vertalend in het Engels.

Toen we afscheid namen vroeg ze me wanneer ik weer kwam.
Ik noemde een waarschijnlijke datum.
Haar vreugde was groot toen dat niet over een jaar bleek te zijn maar vrij binnenkort.
.

Reizend door mijn gedachten.

Ik reis mijn gedachten rond.
Zoekend naar het punt waar ik rust en vrede vond.
Ik reis te snel wellicht.
Want aan het eind van dit gedicht
Blijk ik het punt snel en onverdroten.
Volledig voorbij geschoten.

Ouderen een kostenpost?

Ouderen een kostenpost?

Ik liep langs school op het moment dat de school uitging.
Wat een oma's en opa's.
Ik zie wandelwagens en lopende kleuters aan de hand.
Wat een oma's en opa's.

Als de oma's en opa's zouden staken zou de maatschappij op zijn kont liggen.

Ouderen een kostenpost?
.

Zonne-energie

Ook energie uit fossiele bronnen is zonne-energie.

Compensatie gas en slavernij

De energie bedrijven die zich hebben verrijkt ten koste van de bewoners van de gasvelden krijgen financiële compensatie bij sluiting van de velden.

De slavenhouders de zich verrijkt hadden ten koste van vele mensenlevens kregen financiële compensatie toen de slavernij werd afgeschaft.

Waarheid en leugen

De eigen waarheid kan voor een ander een leugen zijn.

Natuur en mensengeweld

We kunnen schuilen voor de regen.
We kunnen schuilen voor de sneeuw.
We kunnen ons indekken tegen de kou.
We kunnen huizen bouwen die bestand zijn tegen de storm.
We kunnen dijken bouwen tegen onstuimig water.
We zijn slim.
We kunnen veel.

We kunnen geen:
Regen uit loodzware wolken laten plengen.
Onweer onze veiligheid laten bedreigen.
Gierende sneeuwbuien over het land laten jagen.
Ijskoude stormwind door de straten laten gieren.
Opgezweepte wateren de dijken laten beuken.

We kunnen wél met  bommen en atoomkrachten soortgelijk geweld ontketenen en daarmee destructieve acties ontketenen met het excuus dat we met noodzakelijke zaken bezig zijn.
Oh ja, dat kunnen wel.
.

Waarheid en leugen

Al is de waarheid nog zo snel.
De leugen achterhaalt haar wel.

Hotemetoot

Ook een hotemetoot moet plassen.
Een z.g.n.
Hotemetotenplas.

Pepe

Jaren geleden was ik er niet zo best aan toe.
Ik zat mentaal een beetje in de kreukels.
Via familie kwam ik in een klein dorpje 80 km zuidwest van Sevilla terecht.
Voor een week of drie.
De warmte van zon en mensen hebben me heel veel goed gedaan.

Eén man, een vertegenwoordiger en enkele jaren ouder dan ik, nam me op sleeptouw.
Dwars door het dorp en de omgeving van het dorp.
In het diepe, ongerepte, zuiden van Andalusië.
Het was een geweldige belevenis.
Deze omgeving was zo volstrekt anders en daardoor nieuw voor mij.
Mijn eigen besognes raakte een beetje op de achtergrond.
Het sluimerde maar ik had er geen tijd voor.
De herinnering aan deze dagen bezorgt me nog steeds kippenvel.

We trokken met elkaar op.
Hij liet me zoveel hij kon zien en meebeleven.
Een Andalusiër in hart en ziel.
Trots op zijn land.
Trots op zijn volk
Wij konden elkaar niet verstaan.
Was lastig maar maakte niets uit.
Versterkte slechts mijn belevenis.

Daarna heb ik hem nog vaak gezien.
Samen met een kameraad uit Enschede die ik drie keer op sleeptouw nam naar dat dorp.
Ook hij voelde de warmte van deze man.
Op één van deze reizen liet hij vol trots zijn nieuw gebouwde woning en winkel zien.
Filmen en fotograferen van en binnen deze woning was geen enkel punt.
Ook niet voor zijn vrouw en dochter.
Natuurlijk deed ik dat, zij het met een zekere schroom.
Tenslotte was het tamelijk privé.

Enige jaren ben ik niet in het dorp geweest.
De omstandigheden waren gewijzigd en het was moeilijker geworden om er te komen en een verblijf daar te organiseren.
Jammer genoeg is het voor mijn kameraad, die het daar in dat dorp eveneens zeer naar zijn zin had, niet meer mogelijk om met mij die kant op te gaan.
Ik hoop toch zo dat die mogelijkheid zich toch nog eens zal voor doen.
Samen.
Ook ik word een dagje ouder.

Geruime tijd geleden bereikte mij het schokkende bericht dat mijn oude vriend van 25 jaar geleden een hersenbloeding had gekregen.
Lichamelijk en geestelijk was zijn toestand er hard op achteruit gegaan.

Ondanks de lastige reis naar het dorp vanuit Hengelo ben ik er weer geweest.
Weer voelde ik mij omarmt door het dorp.
Weer voelde ik de warme deken van de hete zon.
Een graad of 40 is warm.
Erg warm.
Een paar dagen had ik daar behoorlijk last van.
Vooral omdat het 's nachts niet erg afkoelde.
Nu ik al enige dagen thuis ben, heb ik nog steeds last van slaapgebrek.

Velen in het dorp herkenden mij.
En ik hen.
Heerlijk om ons stamcafeetje weer te bezoeken.
- El Tablajero.
Ooit zette ik daar enkele videootjes van op Youtube.
We kwamen in gesprek met de eigenaar.
Ik vroeg hem of ik een t-shirt met El Tablajero er op gedrukt kon kopen.
"Nee" zei hij "dat kan niet.
Je krijgt het."
Daar heb ik later mijn Enschedese kameraad even de ogen mee uit kunnen steken.
Enfin, hij kan nog zien.

Natuurlijk heb ik de man uit het begin van mijn verhaal opgezocht.
Daar zat hij.
Een oud, schraal mannetje.
Niet de vrolijke en trotse man die ik zo goed kende.
Zwak en mager.
Een man wiens geheugen de oude kracht verloren had.
Ik kwam binnen.
Binnen in de kamer die hij ons jaren geleden vol trots had laten zien en filmen.
Hij keek op en riep uit met zwaar Andalusisch accent:
                                  J O H A N
.

Pa is moe

Pa is moe.
Ik geef het toe.
Toch is het raar.
Andersom...,
           vergeet het maar.

Kunst....

Toen hele verhandelingen in
"De wereld draait door "
Verhandelingen over abstracte kunst.
De naam van de schilder is me ontgaan.
Sorry, het is Rothko ontdekte ik.

Waarschijnlijk ben ik een grote onbenul.
Zeker in de ogen van de liefhebbers.
De enige kunst die ik hier bewonder is de inlegkunst van deze deskundigen.
Dat vind ik kunst met een grote K.

Ik zie slechts kleren van de keizer.
.