Twee voor de prijs van één.
10% korting bij twee.
Bij aankoop van twee, één gratis enz.
Voordelen voor mensen die het toch al kunnen betalen.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
maandag 30 augustus 2021
Stem van het volk
De stem van het volk heeft lang niet altijd een fraaie klank.
De stem van iemand die deze klanken verzamelt en er een koor van maakt is dirigent van een koor vol wanklanken.
Einstein en racisme
Cultuur.
Ik deed me een heerlijk dikke biografie van Einstein cadeau.
Met klimmende verbijstering las ik over de antisemitisch tendensen in de maatschappij van toen.
Natuurlijk was me dat bekend maar nu werd ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt.
Antisemitisme en andere uitingen van racisme vind ik verschrikkelijk.
Het is onjuist maar slaat ook nergens op.
Geen enkel ras is beter dan een andere ras.
Ik ben geen racist.
Ik ben geen antisemiet.
Dat zeg ik nu.
In volle overtuiging.
Al eerder schreef ik over de verbijsterende kracht van cultuur.
Ik ben bang.
Zou ik, opgegroeid in die cultuur, geen antisemiet zijn?
Opgegroeid in een cultuur waar dit vanzelfsprekend is?
Ik ben bang.
Bang dat ik het ook zou zijn geweest.
Ongetwijfeld in een milde vorm.
Want, waarom niet?
Steeds groter wordt mijn overtuiging dat het al in het basisonderwijs van belang is om over culturen te praten.
Ook de eigen cultuur.
En de immense kracht ervan.
.
De zoenende non
Ooit door een non gezoend?
Mij is het overkomen.
Het was een oude non.
Een beetje merkwaardige non.
Ze kwam op bezoek bij mijn, in het geheel niet katholieke, dochter die toen nog in Italië woonde.
Bam.
Plots had ik het te pakken.
Die zoen.
Nog steeds schiet ik in de lach als ik er aan denk.
Die oude non.
Die enigszins vreemde non.
Helaas....
Waar vind je tegenwoordig nog jonge smakelijk zoenende nonnen?
.
zondag 29 augustus 2021
Vredespijp en tabak.
Tabak roken is ongezond en kost geld.
Het roken van vredespijpen is gezond en gratis.
Voetballen in de regeringsgebouwen.
Met Feyenoord en AZ in de Eerste kamer krijgt een coalitie van Ajax, PSV en FC-Twente in de Tweede kamer het niet gemakkelijk.
De afspraken t.a.v. de waardevermindering van rode- en gele kaarten doen de oppositie huiveren.
Het zal niet meevallen de 3% norm ongeschonden door de beide kamerstadions te loodsen.
Plannen van een bezuiniging van zesmiljard euro op entreekaarten maken het er niet eenvoudiger op.
Moeilijk ook omdat de scheidsrechters het eigen ik en eigen gelijk zeer hoog in de vaandels hebben.
Zelfs als ze in een tussentoestand verkeren.
Wat zal dit betekenen voor onze kinderen en kleinkinderen?
Emoties en redenering.
Mensen, en dus ook ik, willen altijd smaak en voorkeuren beredeneren.
Is het niet simpelweg emotie die bepaalt en volgt de beredenering achteraf?
vrijdag 27 augustus 2021
Geitenwollen sokken
Ik heb er aan gedacht.
Om eerlijk te zijn, ik denk er al jaren over na.
Eerlijk gewogen en overwogen.
Heb me door betrouwbare individuen laten informeren.
Maar ja, je doet zo iets maar enkele keren in je leven.
Mogelijk slechts één keer.
En uiteindelijk weet je het nooit.
Toch?
Daarom heb ik het toch maar besloten.
Dat wil zeggen, in eerste instantie.
Niet in tweede of derde (of nog latere) instantie.
Echter welke instantie dan?
Want zijn instanties nog te vertrouwen of hebben ze steken laten vallen waardoor ze slechts steken?
Kijk, daar raak je de kern van de zaak en tevens een gevoelige snaar.
Niet eenvoudig, die snaartheorie.
Dat is meer voor wetenschappers en violisten.
Die kom je bij de instanties niet tegen.
Lijkt me vrij logisch.
Hoewel een strikt individuele beslissing, ben ik toch erg benieuwd hoe jouw buurman het doet.
Met een vergrootglas?
Of gewoon op pantoffels?
Lastig hoor.
.
In eerste instantie
Ik heb er aan gedacht.
Om eerlijk te zijn, ik denk er al jaren over na.
Eerlijk gewogen en overwogen.
Heb me door betrouwbare individuen laten informeren.
Maar ja, je doet zo iets maar enkele keren in je leven.
Mogelijk slechts één keer.
En uiteindelijk weet je het nooit.
Toch?
Daarom heb ik het toch maar besloten.
Dat wil zeggen, in eerste instantie.
Niet in tweede of derde (of nog latere) instantie.
Echter welke instantie dan?
Want zijn instanties nog te vertrouwen of hebben ze steken laten vallen waardoor ze slechts steken?
Kijk, daar raak je de kern van de zaak en tevens een gevoelige snaar.
Niet eenvoudig, die snaartheorie.
Dat is meer voor wetenschappers en violisten.
Die kom je bij de instanties niet tegen.
Lijkt me vrij logisch.
Hoewel een strikt individuele beslissing, ben ik toch erg benieuwd hoe jouw buurman het doet.
Met een vergrootglas?
Of gewoon op pantoffels?
Lastig hoor.
.
Houden van jezelf
Iemand die niet van zichzelf denkt te kunnen houden, blijft een ongelukkig, verdrietig en eenzaam mens.
Lessen uit het verleden
Wanneer trekken we nou eens lessen uit de lessen uit het verleden die we niet getrokken hebben?
Eigen opstelling
Op weg naar zijn werk groette de man elke morgen zijn buurman.
Die groette nooit terug.
De collega van de man zag dit met stijgende verbazing aan en vroeg waarom hij het groeten bleef volhouden.
De man antwoordde:
"Waarom zou ik mijn houding door een ander laten bepalen? "
Het brillenglas
Mijn linkeroog bezag de wereld anders dan het rechteroor.
Plotseling.
Vreemd doch logisch.
Naast een minuscuul schroefje bleek de bril ook een glas kwijt te zijn.
Oei, waar was dat glas?
Schoenen uit, je weet maar nooit, en sluipend op kousenvoeten laag bij de grond de vloer afgezocht.
En ja hoor, na korte tijd blikkerde het verloren glas mij via het behouden glas pal het rechteroog in.
Linker glas heroverd en secuur opgeborgen.
Nu het micro schroefje nog.
Wederom laag bij de grond enz.
Onnodig bleek want, hoe is het mogelijk, ook dat lukte.
Lukte echter niet op de grond.
Lag op de werkbank aldaar waar ik de vermissing van beiden eerder had ontdekt.
Met behulp van een klein schroevendraaiertje en wat handigheid vervolgens het zaakje wederom aan elkaar geklonken.
Zicht hersteld!
Een beslis ding
Ik ben in het bezit van een ding.
Het is noch vierkant, noch rond of hoog doch wel hol zonder kleurtje.
Vermoedelijk ga ik het ooit ruilen voor een ding met een kleurtje, hol, hoog en rond doch vierkant.
Ik zeg nadrukkelijk vermoedelijk.
Het is natuurlijk een beslissing die je niet zo gemakkelijk neemt.
Kunt nemen.
Je raakt toch gehecht aan zo'n mooi doch lelijk ding zonder kleur of vorm.
De verantwoordelijkheid drukt zwaar.
Want wat betekent dit voor de wereld en zijn bewoners?
Een beslissing die ik bovendien geheel en al alleen moet nemen.
Een z.g.n. solo beslissing.
Eigenlijk een beslisding.
Tja.
.
Opstaan
Kijk, bukken lukt wel.
Opstaan wordt moelijker.
Ik heb er iets op gevonden.
Ik begin met opstaan.
Ik eindig met opstaan
En daartussen, sta ik.
De grote lijn
Soms is het beter om de grote lijn te ontdekken dan te proberen alles op één lijn te brengen.
De formatie
Toen ik nog een kind was genoot ik van knikkeren.
De knikkers waren van klei.
Als we de kinderen die nu met de formatie bezig zijn eens een zak met knikkers zouden gunnen?
Er is vast een potje te vinden om een toeslag uit te ontvangen.
Ze kunnen dan lekker verder spelen.
Wat mij betreft, ben de beroerdste niet, mogen de knikkers van glas zijn.
Vroeger noemde we dat stuiters.
Een uitstekende naam.
woensdag 25 augustus 2021
Oorlog, ziekte en winst.
De farmaceutische industrie maakt zich niet druk om dodelijke ziektes waar geen winst aan te behalen is.
De wapenindustrie maakt zich niet druk om conflicten waar doden bij vallen als er maar winst te behalen is.
Gewonnen oorlog?
De tweede wereld oorlog is voorbij.
Voorbij?
Het veroorzakende land is nu een welvarend en rustig land.
De onrust van de oorlog heeft zich verspreid over de hele wereld.
De rust is nog lang niet weergekeerd.
Zal ook niet terug keren.
Een oorlog is niet afdoende te winnen.
Nooit.
Ik heb de pest in.
Ik kijk soms uit naar een regenachtige dag.
Kan ik binnen dingen doen zonder de pest in te hebben omdat ik binnen ben en de zon buiten.
Is er een regenachtige dag dan kan ik dingen doen zonder de pest in te hebben omdat ik binnen ben en de regen buiten.
Het regent.
Ik heb de pest in.
.
Bestseller
Mijn hele leven lang.
Ben ik bezig een bestseller te schrijven die wereldwijd een mateloze impact zal hebben waardoor mijn budget een mateloze vorm zal aannemen en ik mijn hele verdere leven uitermate best kan gaan sellen.
Omdat ik nogal bang ben voor de impact die het schrijfsel op de totale wereld en haar bevolking zal hebben heb ik de schrijfzorgvuldigheid tot uitzonderlijke hoogte opgevoerd.
Dat kost tijd.
Mijn hele leven lang.
.
Afvallen
Je kunt ergens afvallen.
Zeker wel.
Maar dat wil niet zeggen dat je afgevallen bent.
Zeker niet.
dinsdag 24 augustus 2021
Onmogelijke plaats
Op het meest ongunstigste moment donderen de kleinst mogelijke dingen naar beneden en rollen samen naar de meest onmogelijke plaats op de minst mogelijk bereikbare plek in een zo groot mogelijke plas, om zo maximaal mogelijke natte knieën te veroorzaken tegelijk met een zo slecht mogelijke humeur.
maandag 23 augustus 2021
Dromen op de bank
Hengelo.
Ik ben thuis.
In Hengelo.
In een 120 jaar oude woning.
Midden in de stad.
En ben tevreden.
Thuis!
Vanmiddag schijnt de zon.
Heerlijk.
Buiten zijn er de zachte geluiden.
Daar ruik je de geuren.
Bloemen.
Daar hoor je het fluiten.
Vogels.
Ik sluimer.
Op de bank.
De huidige geluiden verstommen.
De geuren vervagen.
Fluitende vogels fluiten, maar horen doe ik het niet.
Gerammel van tegen elkaar botsende melkbussen.
Wegstervende geluiden.
Van paardenhoeven.
Paarden die karren voorttrekken.
Klepperend op de klinkerweg.
Hamerslagen.
De smid?
De schoenmaker?
De geur van de kleine brouwerij aan de overkant.
Ik ben weer een jaar of tien.
Ik zit in de tuin van mijn opa en oma.
Ik zie de hoge toren.
Ik hoor de klokken de tijd wegslaan.
Twaalf slagen.
In de verte zingen de klokken van de Drommedaris hetzelfde lied.
Enkhuizen!
.
.
Mooie en lelijke mensen.
Het is geen kunst om mooie mensen mooi te vinden.
De kunst is om lelijke mensen mooi te vinden.
zondag 22 augustus 2021
Recht hebben op
De arrogantie van mensen die vinden dat ze ergens recht op hebben en zich dan ook zo gaan gedragen, verbaast en irriteert me steeds meer.
Men heeft nergens recht op.
Niemand!
Nooit!
zaterdag 21 augustus 2021
vrijdag 20 augustus 2021
Natuurwetten
Het is geweldig wat onze wetenschappers doen.
Ze ontdekken en, proberen, te verklaren wat er al eeuwen lang is.
Vervolgens bedenken ze fantastische toepassingen.
Prachtig en alle respect.
Maar......,
ze zijn niet en nooit in staat nieuwe natuurwetten te ontwerpen en maken.
Voedselbanken
Voedselbanken.
In één van de rijkste landen van de wereld.
Wat een schande.
Een schande die politici, bankdirecteuren en dergelijke figuren kennelijk makkelijk kunnen dragen.
Want....
Fatsoen is zo ouderwets, eigen geld ruikt lekker en oogkleppen zijn goedkoper dan een Ministerie van Armoedebestrijding.
donderdag 19 augustus 2021
Fiets gejat?
Een vriend van mij heet Chaos.
Dat wil zeggen, zo zou hij moeten heten.
De verstrooide professor is zijn grote voorbeeld.
Als het niet zijn bloedeigen natuur zou zijn dan zou je zweren dat hij bij deze man college had gelopen en Cum Laude was afgestudeerd.
Heerlijk zat ik in het zonnetje (die schijnt ook wel eens) toen ik gebeld werd.
De heer Chaos.
In paniek.
"Help me alsjeblieft, ik ben de sleutel van mijn fiets kwijt.
Ik denk dat hij in de fietstas van een vrouw is gevallen.
Haar fiets staat naast de mijne maar ik kan toch niet zomaar in die tas gaan zitten graaien?
Misschien heeft ze gezien dat de sleutel nou in haar tas zit.
Dan kan ze mijn fiets jatten.
Kom alsjeblieft om er op te passen dan kan ie in iedergeval niet gestolen worden.
Ik ga mijn reservesleuteltje halen".
Het leek me totaal overbodig om te komen.
Maar ja, als ik hem daar een plezier mee kon doen.
"Waar staat je fiets?"
"Bij de Hema".
"Oké, ik kom er aan".
Op naar de Hema.
En dus sta ik even later als een trouwe hond op wacht bij de fiets.
Fietswachter!
Onbesoldigd.
Na ruim een kwartier begon ik me ietwat ongemakkelijk te voelen.
Na een dik halfuur had ik het idee dat iedereen naar me keek.
Strategisch veranderde ik van positie.
Vanaf de overkant kon ik het vervoermiddel ook wel in de gaten houden.
Het volle wachtuur naderde.
Ik slenterde wat heen en weer.
Dhr. Chaos was telefonisch onbereikbaar.
Natuurlijk.
Zo hoorde het.
De onrust sloeg toe, maar ook de ongerustheid.
Zeker na dik anderhalf uur trouwe wachtersdienst.
Wat was er aan de hand?
Zou hij het reserve sleuteltje niet kunnen vinden?
Niet ondenkbaar natuurlijk.
Zelfs zeer waarschijnlijk.
Maar dan zou hij toch wel bellen?
Hoewel....?
Is er iets anders aan de hand?
Inmiddels draaide ik reeds bijna honderd minuten mijn fietswachtdienstrondjes.
Dat ging niet langer zo.
Ik nam een besluit.
Een kloek besluit.
Stak de weg over richting Hema, tilde de fiets op, nam het ding onder de arm en wandelde naar huis.
Niet geheel en al ontspannen.
Want....
Het verloop liet zich raden.
- "Hé, fiets gejat?"
- "Tevreden met zo'n oud beestje?"
- "Kon je geen nieuwere vinden?"
- "Politie bellen?"
Ik grijnsde wat terug.
Had lichtelijk de pest in en kon zo gauw geen passende antwoorden bedenken.
Was er ook niet zeker van of ik een afdoende verklaring kon bedenken als de politie me inderdaad in de kraag zou grijpen.
Van de eigenaar kon ik geen steun verwachten.
Althans niet op korte termijn.
Hij was immers onbereikbaar?
Mijn schouders zijn al jaren niet de meest bruikbare onderdelen van mijn, toch wel krachtig en athletisch gebouwde(?!), lichaam.
Thuis eerst maar even deze lichaamsdelen de broodnodige rust geven evenals mijn bruisend gemoed.
Ik zat net onderuit gezakt op de bank toen de telefoon rinkelde.
(Mijn telefoon is een rinkelende.)
Mijn vriend.
"Nou hebben ze mijn fiets nog gejat ook"
Johan Dammuller
(Uit mijn weblog)
Smoesjes
Mocht ik te laat of helemaal niet komen dan....
Dan komt dat door een wissel- of seinstoring!
Alhoewel ook een lekke band de oorzaak kan zijn.
Met veel pech is de brug ook nog open en blijft voorlopig open wegens kapotheid.
(Het bed is lekker.)
Klokkenspel
Ik wilde niet.
Ik moest.
Ik groeide op in Alkmaar en bracht de vakanties door bij opa en oma in Enkhuizen.
Dat er een buitenland bestond was me bekend maar dat was zo oneindig ver weg dat het amper in mijn fantasieën een rol speelde.
Ja, Duitsland.
Nog zo vlak na de oorlog kon ik daar niet met grote hunkering aan denken.
Duitsers waren voor mij mensen die bijna met vuur en zwaard hun kuilen op het strand van Bergen- of Egmond aan Zee verdedigden.
Van de Grieken wist ik slechts iets via Homerus
en zijn ilias.
En dat slechts omdat ik een zeer frequent bibliotheek bezoekertje was en de verhalen me mateloos boeiden.
Dat er ook een modern Griekenland bestond leek me zeer waarschijnlijk maar erg ver, niet te overbruggen, ver weg.
Amerika.
Natuurlijk.
Frankrijk.
Natuurlijk.
Spanje.
Natuurlijk.
Japan.
Ach, ach, allemaal zo ver weg.
Onbereikbaar ver weg.
Tuurlijk, vliegtuigen.
Ha....
Onbetaalbaar, en dat zou altijd wel zo blijven.
Vandaar dus Enkhuizen.
Ook ver weg maar met een behapbare treinafstand.
In die tijd bestond een dagje vakantiekindervreugd uit een bezoek aan het Klimduin in Bergen of aan het strand van Bergen aan Zee.
Bereikbaar per fiets.
Ik denk ook aan schoolreisjes met Bello.
Met het bij de overwegen fluitende stoomuitblazende bellende locomotiefje dwars door de prachtige duinen.
(Dat is raar, nu ik het me voor de geest haal hoor ik het geluid.)
Wat eeuwig zonde dat het spoorlijntje er niet meer ligt.
Bello, jaren lang als standbeeld in Bergen gestaan, is door liefhebbers opgeknapt en is weer in bedrijf.
In Hoorn.
Museumspoorlijn.
Houten konten door keiharde houten banken.
Houten banken, ook in de trein naar Enkhuizen.
Met bijbehorende konten.
Mooie herinneringen.
Die nare....., daar denk ik maar niet aan.
Bovendien vallen ze bij nader inzien ook wel mee.
Rustig en overzichtelijk.
Totdat mijn vader zo nodig naar Hengelo moest en wij, uiteraard, mee moesten.
Verschrikkelijk.
Als ik de foto's van de verhuizing zie doet dat me nu nog pijn.
Diep in het verleden.
Dichtbij in mijn geheugen.
In die tijd was Hengelo ver weg.
Heel ver weg.
Dat wil zeggen, heel ver weg van Alkmaar en Enkhuizen.
In Alkmaar woonden we pal achter het station.
Best ver weg van het centrum.
Best ver weg van een carillon of ander soortig klokkenspel.
Maar in Enkhuizen was dat anders.
Daar was het klokkenspel niet ver weg.
Voornamelijk denk ik aan de klokken van de Drommedaris.
Een oude vestingtoren waar ik als kind wel kwam.
Vlak bij de klokken.
Vlak bij het gordijn van spinrag.
Vlak bij oude vervlogen eeuwen.
Kennelijk heeft mijn onderbewuste, even Sigmund vragen, de klokkenklanken verbonden aan die simpele vakantievreugd in mijn geboortestad, Enkhuizen.
Hier in Hengelo bouwde men een nieuw gemeentehuis.
Waarna men gemakshalve het oude karakteristieke gemeentehuis maar met de grond gelijk maakte.
Iets waar Hengelo patent op had.
Heeft?
Er gebeurde iets met mij toen het nieuwe carillon zijn klanken over de stad en over mij uitstrooide.
Nee, ik was me daar eerst niet zo bewust van.
Later begreep ik dat het thuisgevoel enigszins terug kwam door dat gebeier van grote hoogte.
Kennelijk moet mijn thuisgevoel van boven komen.
.
Pandemonium
Als ik speel op mijn harmonium.
Krijgt men een delirium.
Want door dit medium.
Ontstaat een pandemonium.
woensdag 18 augustus 2021
Amor en amoreel
Komt het woord Amoreel van het woord Amor?
Of andersom?
Of is het één het gevolg van het ander?
Of niet?
Of heeft het niets met elkaar te maken?
Of soms wel?
Of?
God
Gedachtenexperiment.
Stel je een bacterie voor met een redelijk ontwikkeld verstand zal die ooit het concept Mens begrijpen?
Stel je een mens voor met een redelijk ontwikkeld verstand zal die ooit het concept God begrijpen?
.
Mogelijkheden en onmogelijkheden
We zijn in staat om geweldig fraaie gebouwen te maken.
We zijn in staat om prachtige, ontroerende, kunst te maken.
We zijn ook in staat om dit in korte tijd te vernietigen.
We zijn zelfs in staat om alles daarna weer op te bouwen of te herstellen.
We zijn in staat om uit een nietig zaadje een bloem te laten groeien.
We zijn in staat om dit in korte tijd te vernietigen.
We zijn nooit in staat deze bloem weer op te bouwen of te herstellen.
We zijn nooit in staat om het verdraaid kleine zaadje waar de bloem zich uit ontwikkelde te maken.
Ondanks onze blablabla wint de natuur het Altijd.
Vriend en vijand
Een ieder maakt zelf uit wie zijn vriend of eventueel zijn vijand is.
Behalve de militair.
Die heeft die keuze niet.
De staat maakt uit wie de vijand is, ook al zou het een vriend kunnen zijn.
Zon en regen
De zon een stralende bron
Een regenwolkje ook.
Maar zou ik nu mogen kiezen.
Dan koos ik toch de zon.
Zwart zaad
Een zuinig mens uit Twente.
Zat boven op haar cente.
Dat was nogal hard onder haar 3D.
"Maar ach", zei ze, "ik doe het er mee."
Afpoeieren
Ik poeier mijn neus nooit.
Ik gebruik geen poeier voor mijn gezicht.
Eigenlijk gebruik ik nooit poeier.
Ik heb het om die reden ook niet in huis.
Zou ik om iemand af te poeieren ook gewoon gemalen zwarte peper kunnen gebruiken?
Sigaret van wc papier
Herhaling.
Schreef het eerder
Zoemende insecten rond mijn hoofd.
Dommelende in de zwartafgetekende schaduw die dat slechts kan zijn omdat de zon doet wat hij behoort te doen.
Schijnen!
Dat alles brengt mij terug naar dat slootje links van de weg van Alkmaar naar Bergen.
Zo ontzettend lang geleden.
Vijftig jaar?
Nee, zeker zestig jaar.
Ruim.
Dat slootje met het groene kroost en net als nu, zomerszoemende insecten.
We zaten daar.
Mijn vriendjes en ik.
Beetje bang want we mochten daar vast niet komen.
Toch was de wereld, onze wereld, mooi en vredig.
Zo'n tien jaar na de oorlog.
Vredig maar spannend.
Eén van ons had een rol closetpapier achterover gedrukt.
Inderdaad.
Achterover gedrukt.
Niet iedereen had zo'n rol in huis.
Krantenpapier, dat wel.
Velen hadden zelfs geen w.c.
Een ton.
Een vies stinkende ton.
Een ton, slechts een keer per week geleegd door de tonnenman.
Terug naar de sloot.
Wat moesten we met w.c. papier?
Tja, je verbeeld je dat je al heel groot bent.
Een echte man.
Een echte kerel, en die rookt.
Roken?
Hoe kwam je aan tabak?
Thuis werd er bij meerderen niet gerookt.
Ook bij mij niet.
Vandaar dat w.c. papier.
Dat kon je roken.
Mits stijf opgerold.
Met de eveneens gesnaaide lucifers.
Van belang i.v.m. fikkie stoken.
Wouw, hoe stoer.
En hoe vies.
Zuig je te hard?
Vlam in de keel.
Als ik de geur weer zou ruiken zou ik weer daar zijn.
Links van de Bergerweg.
Tussen de bosjes.
Bij het groenuitgeslagen slootje.
Onder de zoemende insecten.
Ongedierte
Dit jaar nog geen last gehad van slakken, steekvliegen, wespen, mieren, naaktslakken, olifanten en krokodillen. Opvallend.
Verdrietig dik
Enige dagen geleden zat ik heerlijk rustig op een zonnig terras.
Een paar tafeltjes verder ging een meisje zitten.
Ik heb nog nooit zo'n dik meisje gezien.
Ik merkte dat dit steeds weer mijn aandacht trok.
En natuurlijk niet bij mij alleen.
Er werd veel gedacht die middag op het terras.
Ik dacht aan de foto's van zeer dikke dames die ik tegenkom op Facebook.
Ik dacht aan de spotlachende commentaren.
Keiharde commentaren.
Commentaren die me verdrietig maakten.
Net zo als dat gebeurde door dat meisje op dat terras.
In gedachten leed ik met haar mee.
In gedachten wenste ik haar sterkte.
In deze conditie zal ze niet oud worden.
Kon ik haar maar helpen.
Even scheen de zon wat minder fel.
Op dat zonnige terras.
.
Imperfect
Omdat perfectie niet bestaat is het verstandig om zo perfect mogelijk met imperfectie om te gaan.
Hij en ik
Merkwaardig.
Elke keer als ik iets doe, doet de vader van mijn kinderen exact hetzelfde.
Vanmorgen viel me dat weer eens op.
Ik stapte de deur van mijn huis binnen en wie deed hetzelfde en op hetzelfde moment?
Hij!
.
dinsdag 17 augustus 2021
Gewapende vrede?
Wapens en vrede zijn twee tegengestelde zaken.
Het blijft dus een moeilijke, meestal onmogelijke, zaak om met wapens, die negatief zijn vrede, dat positief is, te bereiken.
Onverzorgde toen en nu
Nog niet zo verschrikkelijk lang geleden was een stoppelbaard van een dag of drie onverzorgd en armoedig.
Kleding met gaten was armoedig en onverzorgd.
Nog niet zo verschrikkelijk lang geleden.....
Vermageren en kaas
Een maand of vier geen kaas gegeten.
Dit in het kader der vermagering.
Gister op de markt kaas aangeschaft.
Nu zit ik met een vraag.
Moet ik de gaten er gewoon uitsnijden of kan ik er om heen eten?
maandag 16 augustus 2021
Hoogmoed
Nee, hoogmoed is niet het tegen over gestelde van laaglaf.
Onbelangrijk want...
Vallen doet het toch.
Sokken mafia
Volgens mij is er een wereldwijde sokkenmafia actief.
Na enkele malen dragen vallen er gaten in mijn sokken.
Opvallend en vreemd want mijn, toch wel poezelige, voetjes zijn niet van gestold zoutzuur.
Is de actie actief tegen mij gericht of lopen andere wereldburgers tegen dezelfde gruwelijke problematiek aan?
Dan, ten wapen!
Laten ze hun gaten zelf houden.
Wij stoere Nederlanders hoeven dit niet te pikken.
Betalen voor gaten..
Bah (bis).
Ik vind
Als men zegt:
"Ik vind dit of ik vind dat"
blijkt de uitspraak bij nader onderzoek meer op gevoel of intuïtie gebaseerd te zijn dan op een heldere verstandelijke beslissing.
De tuinman en de dood
Het lot ontloop je niet.
===========================
De tuinman en de dood
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -
Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"
Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."
~ P.N. van Eyck (1887-1954)
G
Willen vinden
Als ik toch eens zou vinden wat ik nu zo graag had willen vinden maar nooit heb geweten dat ik dat zo graag zou willen vinden omdat ik pas sinds kort besef dat ik het zo graag zou willen vinden nou dan had ik het gevonden vind ik.
Paterke Pieter
Al die mensen.
Al die christenen.
Ze weten het zo goed.
**********************
Ik zing nu 't lied van het Paterke Pieter
Een herdertje Gods uit het land van Paliter
Die had over de Heer zo z'n eigen gedachten
Van tiereliedom, zo z'n eigen idee
Hij zat in de zon, liet de bloemekes bloeien
Hij liet er de wijn 's avonds rijkelijk vloeien
Die had over de Heer zo z'n eigen gedachten
Van tiereliedom, zo z'n eigen idee
Hij was elke zondag te laat voor de missen
Dan zat 'ie op snoek en forellen te vissen
Die had over de Heer zo z'n eigen gedachten
Van tiereliedom, zo z'n eigen idee
Hij liet in de biechtstoel de mensen soms lachen
Hij liet in de preken de mensen veel lachen
Die had over de Heer zo z'n eigen gedachten
Van tiereliedom, zo z'n eigen idee
"Die man is niet goed, die leeft niet naar de letter
Die gaat naar de hel", zei men "net als een ketter"
Die heeft over de Heer zo z'n eigen gedachten
Van tiereliedom, zo z'n eigen idee
Men liep op den duur met een boog om z'n huisje
En wie hem voorbij liep, sloeg haastig een kruisje
Die had over de Heer zo z'n eigen gedachten
Van tiereliedom, zo z'n eigen idee
Hij stierf met een glimlach; "Heer, zo moet het wezen
Die is naar de hel", zei men "God zei geprezen"
Die had over U, Heer, zo z'n eigen gedachten
Van tiereliedom, zo z'n eigen idee
Nu is hij daarboven gelukkig, tevreden
En glimlacht met God om die dwazen beneden
Want ach, ons Lieve Heer heeft zo z'n eigen gedachten
Van tiereliedom, zo z'n eigen idee
Henk Elsink
Echtpaar in de trein
Echtpaar in de Trein
voor Wobke
Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.
Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.
We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.
Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.
Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.
-Willem Wilmink (1936)
Politieke partij
Zoek een groep mensen uit
Geef ze de schuld.
Kat in het bakkie.
Succes verzekerd.
Partij gesticht !
zaterdag 14 augustus 2021
Wapen warmte
De zon schijnt.
Stralende warmte.
Het zou mooi zijn als alle mensen hetzelfde zouden doen.
Maar ach.....
Een beetje wapen geeft ook warmte af.
Politiek spel
Het ene land wordt om politieke redenen wel veroordeeld of/en geboycot.
Het andere land wordt om politieke redenen niet veroordeeld of/en geboycot.
Je kunt niet onder politiek uit maar het is een vies spel dat gespeeld wordt.
Door grote kinderen.
Droomboeken en Andalusië
Zo weer een boek.
Of eigenlijk, twee.
Ik kon het weer niet laten een boekwinkel binnen te stappen.
Ging boekloos naar binnen en kwam onboekloos naar buiten.
Bezweken voor een boek over de Andalusische Moorse architectuur.
Nou was ik al veel eerder bezweken voor deze architectuur.
Een onvoorstelbare verfijnde schoonheid.
Het kan heel fragiel ogen maar overleeft inmiddels de eeuwen.
Nog steeds worden tegels met Moorse motieven in en rond de huizen in Andalusië gebruikt.
Prachtig.
Het lijkt me mooi om dat hier te hebben.
Het boek Moorish Architecture nodigt uit tot foto's en tekeningen te bekijken.
Soms krijg ik het gevoel dat ik papier en potlood te voorschijn moet halen om na te gaan tekenen.
Het echte fijne werk is bijna onmogelijk om op papier te krijgen maar de sfeer is waarschijnlijk wel te pakken.
Het tweede boek is een pocket en heet: Een huis in Italië.
De lezer van het log kan inmiddels weten dat ik erg veel bewondering heb voor mensen die hun droom of ideaal naleven en zich in het ongewisse durven storten.
Ik heb het nooit gedaan.
Uiteraard kan ik allemaal redenen bedenken waarom ik het niet heb gedaan, werk, familie, vrienden enz.
Maar de werkelijke reden is natuurlijk dat ik de betrekkelijke veiligheid van mijn leventje niet los durfde te laten.
Te laf dus.
Daarom heb ik des te meer respect voor mensen die het wel hebben aangedurfd.
Enfin, de dikke Frankrijk Omnibus heb ik, gelukkig, ook nog niet uit en dat heeft het gemeen met de vele nog te lezen andere boeken.
Al met al wordt het dus ernstig tijd dat iemand mij eindelijk dat tweede huis in Spanje geeft zodat ik de rest van de boeken in de zon onder het genot van een drankje met aangenaam gezelschap om me heen op mijn gemak kan uitlezen.
P.S.
Geven is niet noodzakelijk.
Voor altijd beschikbaar stellen is voldoende........
.
vrijdag 13 augustus 2021
De romantiek van de zendamateur
Herhaald:
Vaak heb je geen idee waar bepaalde interesses vandaan komen. In mijn geval komt het waarschijnlijk bij mijn opa vandaan. Als er nieuwe technische ontwikkelingen waren dan was hij in Enkhuizen één van de eersten om het, binnen zijn mogelijkheden, uit te proberen.
Toen ik als jongen een artikel las over zendamateurs was ik er helemaal ondersteboven van. De mogelijkheid om vanuit je kamer kontakt te hebben met de hele wereld deed me huiveren van ontzag. Er waren echter weinig mogelijkheden om iets met dit gevoel te doen. Wel lukte het me om een oude radio zo te verstemmen dat Radio Scheveningen krakend te horen was. Op mijn kamertje lag ik daar 's avonds naar te luisteren. Het oude bakbeest gaf een schemerachtig rood licht en in mijn verbeelding zag ik de boten ploegen door een woest brullende zee.
In een radiozaak in Alkmaar lag een koptelefoon. Slechts van mij gescheiden door een stuk glas maar volledig onbereikbaar. Wat heb ik lang gespaard. Toen kwam de grote dag, ik kon het kopen. Ongeveer 7 gulden. Een immens bedrag.
Aan een koptelefoon alleen heb je niets. Weer sparen, nu voor een kristalontvanger. Ik zie het nog voor me.
Een rood kunstof dingetje met een glazen buisje erbovenop.
Er moest gesoldeerd worden. De dampen van mijn eerste soldeer ruik ik nog. Daar in de keuken op het aanrecht. Een van de eerste momenten in mijn leven dat ik diep, diep gelukkig was. En oh dat gemier met een klein draadje op een stukje kristal....... Niets te horen, helemaal niets. Deed de ontvanger het wel? En dan, plotseling, Hilversum. Ongelooflijk. Laaiende vreugde. Mijn eerste bouwsel. Er zouden er nog velen volgen.
Experimenteren zonder enig benul van techniek. Nog kan ik me mijn verbazing en de verbazing van mijn opa herinneren toen ik hem via zijn eigen radio gedag zei. Ik weet nog steeds niet hoe ik dat voor elkaar kreeg.
En dan de gesprekken die ik had met een buurjongen via over de weg gespannen draden en bij elkaar gesprokkelde oude telefoons. Met elkaar via die draad schaken bij een zaklamp onder de dekens. Gelukkig werd ik met een signaal gewaarschuwd als pa of ma de trap op kwam.
Inmiddels ben ik al ruim 50 jaar gelicenceerd radiozendamateur.
(Dus geen piraat)
De romantiek van de eerste jaren is er wel af. Helaas. Met mijn eerste zender kon ik maar op 1 frequentie (144.800 MHz) uitkomen. (Ik draai over de band voor mogelijke aanroepen.......) Wat spannend. De zender was klein, de voeding was groot, de versterker was enorm. Die kwam uit de surplus. De stevige houten kist, waar deze in zat, heb ik nog steeds in gebruik. Nu heb ik een klein bakje ter grote van een autoradio. Dat ding kan alles op veel frequenties die we als gelicenseerde zendamateurs mogen gebruiken. Een technisch wonder. Maar geen groter wonder dan mijn eerste kristalontvanger en mijn eerste zender.
De kinderen van nu hebben alles. Maar kunnen onmogelijk gelukkiger zijn dan ik met mijn oude radio en mijn kristalontvangertje.
.
woensdag 11 augustus 2021
Verleden en toekomst.
Alles wat je doet is het gevolg van het verleden is de oorzaak van je toekomst
Woestijn
Eerder geschreven.
Het beeld uit het vliegtuigraam liet zand zien.
Veel, heel veel zand.
Wat een verschil met de groen aangeharkte stukjes land die ik een kleine 6 uur geleden achter me had gelaten.
De Sinaïwoestijn.
Beelden die in mijn jeugd waren opgeroepen rolde zich voor mijn ogen uit.
De Bijbelse verhalen over Mozes die met het Joodse volk 40 jaar lang deze woestenij was doorgetrokken werden voelbare realiteit.
Ondanks het aangename klimaat in de vliegende buis waarin ik me bevond spatte de droogte en de hitte mijn raam binnen.
In de glooiende gloeiende verte leek mijn geestesoog Mozes te zien.
Mozes leider van een lastig volk.
Mozes lijder aan een lastig volk.
Lastig, natuurlijk, ik zou dat ook zijn als ik 40 jaar in zo'n zandbak zou moeten sjouwen.
Zonder supermarkt voor mijn water.
Water, grote porties water.
Er schijnen meer melkwegen te zijn dan er korrels zand op de aarde zijn.
Dat gaat mijn voorstellingsvermogen ver te boven.
In mijn huisje met mijn tuintje in Twente was dat al het geval, maar hier?
Een zandkorreltje, zo klein.
Ontelbare door de natuur samengevoegde zandkorreltjes, zo groot.
Woestijn!
Met miljarden samengebalde korrels die de bergen vormen.
En daarboven een wellustig zijn karakter tonende zon die het af en toe aanwezige water doel- en zinloos de lucht in brandt.
Hier is geen leven mogelijk.
Denk je.
Verwacht je.
Tot je die kleine bewegende stipjes ziet.
Die dankzij het dalende vliegtuig veranderen in mensen en kamelen.
Leven is overal.
Ook hier.
Hier waar zand de macht heeft, vindt men leven.
Plantaardig en dierlijk.
Ook hier lijkt de mens de baas.
Echter.
Uiteindelijk is de natuur de grote winnaar.
Overal.
Altijd.
Toen ik het vliegtuig uitstapte sloegen de 40 graden me om de oren.
.
Ondergedoken op zolder
Las een artikel over mensen die in de oorlog ondergedoken waren op zolder.
Geen grappige situatie.
Wel grappig Nederlands.
Sprakeloos
Ik was van plan om een ernstig onderhoud te hebben met de top functionaris van mijn huis .
Na jarenlange schriftelijke onderhandelingen was het zover .
Spannend .
Gewassen, haar in de plooi .
Driedelig kostuum .
Stropdas.
Ik keek in de spiegel.
De spiegel keek mij aan .
We waren met zijn tweeën.
Eindelijk was het zover.
Antwoordloos .
Sprakeloos!
De flauwe grap
Ik hou van een goed vertelde grap.
Een flauwekul grap kan ik waarderen.
Telkens weer, ook al is het dezelfde grap.
Mijn grapgeheugen is een zeer korte termijn geheugen.
Ik lach.
Ik lach een gulle lach.
Telkens weer en vergeet dan.
Handig want kan er de volgende keer wederom om lachen.
Behalve een wat flauw raadsel dat mij als kind verteld werd.
Ik begreep het niet maar werd daar zo door geïrriteerd dat ik het nooit ben vergeten.
"Het is warm, is geel, heeft een slurf, en het zit in een boom, wat is dat? "
Ik had nog nooit van een Oliekachelkanariefantje gehoord.
.
Geitenwollen sokken
We zijn zulke grote liefhebbers van de natuur dat er over enige tijd geen geiten meer zijn om geitenwollen sokken
van te kunnen breien.
Q.
En dan heb je nog van die ongelovigen die er niet aan willen dat er gelijk met elke vaccinatie een microchip wordt ingespoten.
Ha, wacht maar.
Als straks 5G op hoge snelheid wordt gebracht.....
Q. kan niet wachten.
Eindelijk zijn zin.
De hele wereld zal hem gehoorzamen.
Maar beste mensen, mondje dicht.
Niet verder vertellen.
Wat zal hij op zijn neus kijken.
Ik heb een programma geschreven waardoor, zo gauw 5G op volle snelheid wordt gebracht, alle chips automatisch en onherroepelijk met mijn programma worden overgeschreven.
En wie wordt dan de WerelBovenBaas?
Juist, ikke.
dinsdag 10 augustus 2021
Geluk
Als je zonder eigen actie lijdzaam wacht tot het geluk bij je is, gaat het geluk je op de golven van de tijd voorbij.
Terrorisme
Het is afhankelijk aan welke kant je staat of terroristen vrijheidsstrijders of vijanden zijn.
Om die reden vraag ik me af of er een dekkende definitie van terrorisme bestaat.
Sport kanaal
Wat zou ik blij zijn met een apart sportkanaal op radio en tv.
De níet-sportliefhebbers, zoals ik, kunnen luisteren en kijken zonder gestoord te worden en de wél-sportliefhebbers kunnen eveneens luisteren en kijken zonder gestoord te worden.
Ideaal.
Oh, ja.
Stel je eens een krant voor waarvan ik niet de helft hoef weg te smijten.
Kleine kinderen en politici
Enige tijd geleden was ik weer eens in de gelegenheid om wat jongere kinderen te observeren.
Een verhelderende ervaring.
Ze praten niet zo goed en zeggen veel.
Laatst was ik weer eens in de gelegenheid om wat politici te observeren.
Een verhelderende ervaring.
Ze praten beter en zeggen minder.
.
maandag 9 augustus 2021
Slapen
Gisteravond.
Lang gewacht.
Maar bedacht.
Het is bijna nacht.
De dag volbracht.
Mijn bed is zacht.
Het kussen lacht.
En buiten mijn macht.
Zit ik te gapen.
Ik ga slapen!
Hoofdpijn
Soms heb je dat.
Soms heb ik dat.
Opkomende koppijn.
Daar moet ik dan op tijd bij zijn anders heb ik er heel lang last van.
Dus twee paracetamolletjes in een glas water uit elkaar laten vallen.
Dan naar bed.
Opgelucht.
De aankomende koppijn net op tijd de nek omgedraaid.
Weg koppijn.
Ha.
Prima geslapen.
Als je er maar mooi op tijd bij bent, nietwaar?
Verkwikt opgestaan.
Koffie gezet.
Verrek, wat staat daar?
Een glas water met twee grondig opgeloste paracetamolletjes!
.
zondag 8 augustus 2021
De schrijver
Een schrijver moet goed kunnen schrijven maar dat maakt een goed schrijvende schrijver nog geen schrijver.
De doedelzak
Een doedelzak.
Is een zak waar je mee dient te doedelen.
Heb je wel een zak maar kan je er niet mee doedelen.
Dan heb je geen doedelzak.
Slechts een zak.
Een doedelloze.
Mocht je echter een doedelzak bezitten waarvan je denkt dat de doedel defect is.
Omdat er geen doedel meer in zit.
Althans de doedel niet te horen is.
Zodat je zegt.
Verrek waar is mijn doedel?
Dan heb je in dit zelden voorkomende geval.
Wél een doedelzak.
Mogelijk zelfs met een goed bedoelende en welwillende doedel.
Maar met slecht functionerende zak.
Dus een lekke zak met goede doedel.
Maar geen fatsoenlijk doedelzakkende doedelzak die het al doedelend goed zou behoren te doen.
Want ook daar heb je een zak voor nodig.
Een goeie.
(Als je dat maar weet.....)
.
Spaans
Ik ontdekte Spanje en het Spaans op het moment dat ik emotioneel in een diepe afgrond zat.
Dat bezoek hielp me om uit die put te klimmen.
Hoewel die vermelde toestand al ruim enkele decennia geleden is, veroorzaakt Spaans elke keer als ik het hoor me weer een vreugde stoot.
Boevengezichten
In oudere detectives hebben de boeven altijd gezichten die iets aap-achtigs hebben.
De boevigheid droop er af.
Wat was dat heerlijk overzichtig, toen!
Nu.....
Pa en opa
Mijn kinderen mogen mij Johan noemen.
Uiteraard.
Maar wat ben ik blij dat ze me pa noemen.
Want dát is onze relatie!
Zo ben ik al bijna 24 jaar blij dat ik opa ben en zo genoemd word van af het moment dat de oudste dat kon zeggen.
Want dát is onze relatie.
vrijdag 6 augustus 2021
Complotten
Uiteraard wist ik dat complottheorieën bestaan.
Echter nu ze zo dichtbij komen verbijsteren ze me meer dan ik dacht.
Hoe is het toch mogelijk om geloof te hechten aan, en vertrouwen te hebben in, complete waanzin?
Duidelijke bewijzen van de onzin lopen vast op een muur van complot-geloof.
Een vertrouwen in complotten gebaseerd op een fundamenteel wantrouwen.
Anders kan ik het niet verklaren.
Het maakt zinnige discussies helaas onmogelijk.
Natuurlijk moet je overheden kritisch bekijken en niet naïef zijn.
Ze hebben het er, zeker de laatste tijd, naar gemaakt.
Dat is echter iets anders dan fundamenteel wantrouwen.
Merkwaardig dat men tegelijkertijd volledig vertrouwt op te bewijzen onzin.
Pas op!
Donder niet van de platte aarde af.
Je mocht eens op een nooit door mensen bezochte maan vallen.
De makreel en de muis
De stad in geweest.
Een makreel en een muis gekocht.
Als nu straks de computer niet reageert heb ik het verkeerde beest gebruikt.
donderdag 5 augustus 2021
Doodsnood
Zeker honderdduizend kinderen in doodsnood in noorden van Ethiopië.
(Trouw)
Ik voel me hopeloos.
De ellende die mensen elkaar aandoen is zo groot.
Voel me niet in staat het artikel verder te lezen.
Wat een wereld.
Nee sorry, wat een mensheid.
Ben er onderdeel van.
woensdag 4 augustus 2021
Oorlog en vrede
Wie vrede denkt te bereiken door oorlog te voeren zal altijd oorlog blijven voeren en nooit vrede bereiken.
Verzekering
Elke verzekering verzekert zijn verzekerden dat hun verzekering zijn verzekerden met de beste verzekering verzekert.
Zeker weten!
Verleden
Het is onmogelijk goed naar het verleden te kijken met de bril van het heden.
Maar ja, hoe kom je aan de bril van het verleden?
Verknipte soldaten
Veel jongemensen die door hun land in een uniform worden gestoken en in opdracht moeten moorden en zelf de kans lopen vermoord te worden zijn voor de rest van hun leven verknipt.
Creatieve politieke besluiten.
De creativiteit van de politiek om bezuinigingen namen te geven die ze op positieve hervormingen doen lijken is verbluffend.
De geest blijft
Alles is ooit begaan.
Alles is ooit geweest.
Alles is ooit gegaan.
Gebleven is de geest.
Lichte roker en zware pijp.
Ook de lichte roker die slechts lichte sigaretten rookt, rookt een zware pijp.
Samen met zijn gezin.
dinsdag 3 augustus 2021
Liefde en gruwel
Hoe komt het toch dat de mens ín is voor liefde en voor gruwel.
Dat soms zelfs tegelijkertijd?
Havank en tijd
Voor de zoveelste keer herlees ik een boek van Havank.
Dit deel is in 1964 uitgekomen.
Inderdaad, een tijd geleden maar nog geen eeuwen.
Toch zou het boek nu anders geschreven zijn.
Moeten zijn.
In die betrekkelijk korte tijd is er zoveel verandert.
Geen computer.
Geen tablet.
Geen Internet.
Geen mobiele telefoon.
Geen tunnel naar Engeland.
Enz.
Wat gebleven is zijn mensen.
Daar is niets veranderd.
Boeken kunnen dus nog steeds worden geschreven.
Maar, anders!
Fruitvliegje
Er landde iets kleins en zwarts op de rechterhand.
Het kriebelde.
De linkerhand was op weg het fruitvliegje het leven te ontnemen.
Onverwachts en halverwege deze handeling stokte de beweging.
Zijn baas was zich plotseling bewust van een wonder.
Zo klein, maar het kan lopen.
Zo klein, maar het kan vliegen.
Zo klein, maar........
Je moet wel ontzaggelijk groot zijn om zo iets kleins te kunnen ontwerpen en construeren.
Bejaard
Als kind had ik al een hekel aan het begrip:
"Oude van dagen".
Met hun "oude van dagen tehuizen" en bijbehorende aparte slaapzalen voor vrouwen en mannen.
Ben er wel eens geweest en vond het verschrikkelijk.
Vele jaren huwelijk, levend en voorgoed gescheiden.
Toen kwam het woord "Bejaarden" in zwang.
Klonk beter misschien.
Misschien.....
Echter wanneer is men een oude van dagen of wanneer is men bejaard?
Nu ik zelf de nodige jaren achter me heb liggen word ik me daar steeds meer van bewust.
Volgens sommige krantenberichten al na je vijftigste.
Zegt iets over de leeftijden van de journalisten en de wijze waarop ze naar ouderen kijken.
Eén ding is er wel veranderd.
De gescheiden slaapzalen zijn er niet meer.
Afgeschaft.
Samen met de huizen waar ouderen goed, plezierig en vredig konden leven!!!
Zegt iets over onze regering met leeftijden als eeder vermelde journalisten.
En hoe zij naar ouderen kijken.....
.
Automatische woordaanvulling
Automatische woordaanvulling laat je de meest vreemde zinnen schrijven.
Soms hilarisch, soms schokkend, soms beledigend maar altijd fout.
Vrijheden
Negentig jaar geleden kostte de Spaanse griep meer mensen het leven dan de twee wereldoorlogen
En toch mopperen mensen nu op de inperking van hun vrijheden.
Hoe is het mogelijk.
Hún vrijheden.
Ach ja.
maandag 2 augustus 2021
Olympische spelen
Uiteraard zou ik zeker goed zijn voor, pak weg, een medaille of tien.
Gouden.
Maar ja, ik mocht niet mee doen.
Te oud, zeggen ze.
Leeftijdsdscriminatie.
Dat is het.
Een hardgrondig en welgemeend en zeker op zijn plaats zijnde:
. F O E I
.
Dochter, drop en chocolade
Zaterdags komt mijn dochter vaak hier.
Samen met haar man.
Zaterdag, marktdag!
Ze zetten dan de fietsen in de tuin.
En we kletsen of/en drinken wat.
Tot zover prima en niks aan de hand
Om hun aangenaam te verrassen ben ik vrijdag naar de winkel gestapt om twee zakken drop en een reep chocolade te halen.
Tot zover alles prima en niks aan de hand.
De zaterdag arriveerde samen met enorme regenbuien.
Dochterlief bleef thuis
Samen met haar man.
Buitengemeen verstandig.
Tot zover alles prima en niks aan de hand.
De zaterdag ging henen evenals de zondagmorgen.
Tot zover alles prima en niks aan de hand.
Maar toen plotseling als een bliksemflits met zware donderslag schoot me de verblijfplaats van de drop en de chocolade te binnen.
Tot zover nog alles prima en niks aan de hand .
De lade waar het lekkers lag was slechts enkele meters van me verwijderd.
Toen was er zeker wat aan de hand
Lekker.
Prima.
Gracht dempen
Ik stond te vissen vanaf de ophaalbrug rond mijn kasteel en keek wat om me heen.
De gracht is zeker 500 jaar oud en begint tekenen van verval te vertonen.
Evenals het kasteel.
(En ik.)
Vissen is leuk maar om daarvoor een gracht van een paar kilometer lengte te houden en te onderhouden is in deze tijd misschien toch wat overbodig.
Zeker omdat de visboer niet veel verder dan die paar kilometer woont
Personeel is duur tegenwoordig.
Dat was vroeger voor ons soort adelijke persoonlijkheden heel wat beter geregeld.
Gedienstigen voor de hele dag.
Kostte slechts een grijpstuiver en wat eten.
Mooie tijden.
Helaas.
Ik zal de boel zelf dicht moeten gooien .
Hand en spandiensten geheel voor en door mezelf.
Een soort van gedienstige voor mezelf .
Wat een tijd....
Waar haal ik genoeg zand vandaan?
.
Niet gezocht toch gevonden.
Je kunt in het leven iets vinden waar je nooit naar gezocht hebt.
Wat je nooit gemist hebt.
Waar je geen idee van had dat het bestond.
En wat een bijzondere verrijking blijkt te zijn.
Vliegend ongedierte.
Een vliegend ongedierte dient haar c.q. zijn plaats te weten en te blijven zitten tot de goed geplaatste slag is geslagen.
Recht hebben op
Weer hoorde ik iemand beweren:
"Ik heb er voor gewerkt dus heb ik er recht op."
Dan denk ik aan dat moe gewerkte vrouwtje die elke dag kilometers moet lopen om vuil water voor haar kinderen te halen.
Niemand heeft ergens recht op.
Of, anders gezegd, iedereen heeft evenveel recht.
Niet meer en niet minder.
.
Lekker en mooi
Snert in de zomer is net zo lekker als snert in de winter.
De Matteüs Passion is in de zomer net zo mooi als in de winter .
Wat lekker is,
Wat mooi is.
Is dat het hele jaar door.
zondag 1 augustus 2021
Christus wederkomst
Christenen verwachten de terugkeer van Christus al 2000 jaar lang.
In elke generatie is men er van overtuigd die terugkeer nog mee te maken.
Zelfs in de tijd van de bijbel leefde die verwachting.
Er is niets tegen deze verwachting.
In de bijbel zijn er zeker argumenten te vinden voor de terugkeer van Christus.
Nu we de technisch en medische mogelijkheden hebben om een pandemie te lijf te gaan zien we bij veel christenen geen dankbaarheid.
In plaats daarvan wordt de pandemie gezien als een van de tekenen van Christus terugkeer.
Wij hebben pech!
Wij hebben pech?
De mensen uit de tijd van de zwarte dood en andere epidemieën zouden, als dat kon, met verlangen naar de mogelijkheden van nu kijken.
Zij hadden pech.
We hebben het zo zwaar.
Oh?
Ondanks alle onzekerheden en onrechtvaardigheden hebben we het gemiddeld in Nederland nog nooit zo goed gehad.
Europa kende nog nooit zo'n lange tijd van vrede.
We klagen maar zijn gewoon verwend.
Tel uw zegeningen.
Tel ze één voor één.
En eet smakelijk.
(Vergeet vooral te denken aan de mensen die leven in diepe armoede en geslagen worden door oorlog, zieke en geweld.
Heel vaak als gevolg van onze welvaart.)
Abonneren op:
Posts (Atom)
