Nee.
Natuurlijk wil ik niet terug.
Vroeger was niet alles beter.
Integendeel.
Ik ben enorm bezorgd over de enorm hoge energiekosten.
Heb te doen met mensen die terecht in paniek raken.
Heb te doen met de bedrijven die omvallen.
Net nu ze de virusdeeltjes min of meer overwonnen lijken te hebben.
Toen ik jong was had men van isolatie nooit gehoord.
Centrale verwarming in huis was, net als een koelkast, iets voor Amerikanen.
Dubbele beglazing?
Ha!
In de kamer brandde de kolenkachel.
Rondom de kachel was het warm, mits de was niet op het houten rekje voor de kachel te drogen hing
Het eerder nog stijf bevroren wasgoed.
Verder in huis was het koud.
Erg koud.
De winters waren streng.
Vroeg naar bed.
Er was toch niks voor de televisie (die er bovendien ook niet was).
Wel draadomroep.
Of een radio met licht gloeiende afstemschaal.
Een krakend en slordig geluid.
Het was prachtig!
Onder de dikke dekens.
Behagelijk.
De vorst deed zijn best in de waterbeker naast het bed.
En in de waterleidingen.
Als je pech had bevroren ze.
Buiten kraakte de sneeuw.
Wanneer er iemand moedig door de sneeuw stampte.
Misschien de man die buiten de gaslantaarns aanstak?
Niet te zien als we nieuwsgierig door de ramen zouden willen kijken.
De ijsbloemen op de ramen zouden het zicht verhinderen.
Maar waarom zou je kijken?
Je wist immers dat de ijsbloemen prachtig en ondoorzichtbaar waren.
En je begon net een beetje warm te worden.
Behagelijk.
Beschermd.
Koken op petroleum of gas.
Voor velen was dat laatste alleen mogelijk als er een muntje in de gasmeter kon worden gestopt.
Daarvoor had je muntjes nodig.
En dat moest je kunnen betalen.
Er is niets veranderd.
Zoals gezegd, ik wil niet terug in de tijd.
Maar wat hebben we ons enorm van energie afhankelijk gemaakt.
.
