In totaal bracht de gaswinning in Groningen, gecorrigeerd voor inflatie, 428 miljard euro winst op.
VierhonderdAchtEnTwintigMiljard.
Is het niet om te huilen dat de overheid de mensen die in Groningen het slachtoffer van de gaswinning werden zo in de steek liet/laat?
Hoe meer ik dat tot me door laat dringen hoe verdrietiger en bozer ik word.
Een soort van plaatsvervangend verdriet.
Het is immers niet mijn schuld hoewel ook ik van dat gas heb geprofiteerd.
Razend om de overheid en de grote bedrijven die al jaren zo'n grote morele schuld hebben.
"Wij wisten niet wat de gevolgen voor de huizen zouden kunnen zijn".
Flauwe kul.
Als jochie vroeg ik me al af of je zomaar zonder gevolgen gas uit de grond kan halen.
Bovendien is men voor de gevolgen gewaarschuwd.
"Na ons de zondvloed"
We hebben uiteraard een regering nodig.
Maar we hebben niets aan een regering die het vertrouwen van de burger verloren heeft.
Een minister die miljarden weg haalde bij de woningcorporaties en daardoor mensen met weinig inkomen het extra moeilijk maakte en maakt woont zelf in een prachtig huis.
Oh ja, dat gun ik hem.
Wel zit ik met de vraag of je gewoon rustig en zonder een gevoel van schuld of schaamte kunt slapen.
Ik weet, dit voorbeeld staat los van de gaswinning in Groningen maar zegt wel iets over den Haag en de daar heersende mentaliteit.
Hoe komt dat vertrouwen terug?
Zal dat ooit lukken?
Ik zal het niet meer meemaken.
.
