Het was weer zover.
De lader van mijn telefoon had de electronische geest gegeven.
Een nieuwe moest worden aangeschaft.
En geluk bij een ongeluk, de winkel waar ik moest zijn zou stoppen en daarom ging alles voor de helft van de prijs de deur uit.
Thuis gekomen de lader kritisch bekeken.
Dat wil zeggen, door het doorzichtige harde plastic heen.
Heel veel gevangen (Chinese) lucht in een belachelijk grote harde plastic gevangenis.
Om de lader te ontbloten was stevig gereedschap nodig.
Een gewone huis- tuin en keukenschaar zou het verliezen van het harde plastic.
Gelukkig hakte ik vaker met dit bijltje.
Een bijl was niet nodig maar een hele sterkte hobbyschaar wel.
En die stond tussen mijn verzameling gereedschap.
Zo, ruimte op de werkbank vrij gemaakt en de operatie kon beginnen.
Nog een mazzel dat ik jong ben (was) en sterke handen heb (had).
Mouwen opgestroopt en met tong tussen de tanden en lippen, leesbril op de kop, het karwei aangevat en......
Voltooid!
Daar zit je dan.
Met keihard plastic en een stuk papier in de knuisjes.
Wat een drama.
Wat een onnodige verpesting van materiaal en milieu.
Enfin, de oplossing is simpel.
We kunnen de plastic troep gewoon in de oceaan smijten.
Opgelost!
Helaas plastic lost niet op.
En zeker niet zonder de nodige schade aan te richten.
Menselijk vernuft houdt op zodra de buit binnen is.
