Nederland is de tweede exporteur van landbouwproducten.
Als ik me goed herinner is Nederland ooit nummer één geweest.
Het maakt me altijd trots.
Een trotse Hollander.
Maar vanaf het eerste moment dat ik het hoorde maakte het me ook onrustig.
Dit kan niet goed blijven gaan.
Zo'n beetje het kleinste en dichtstbevolkte land van de wereld de tweede exporteur van de wereld.
Ná het grote Amerika.
Er moet op de duur sprake zijn van roofbouw.
Roofbouw op grond en verdere natuur.
En uiteindelijk op de mens.
Dat kan niet anders.
We zijn nu jaren later en mijn ongerustheid is uitgekomen.
Er gaan slachtoffers vallen.
Slachtoffers die natuurlijk financieel gecompenseerd moeten worden.
Door ons, de Staat.
We hebben er immers allemaal van geprofiteerd.
(Net als van ons gas.)
Er zullen helaas ook onder ons, de gewone burger, slachtoffers gaan vallen.
Ziekte en dood.
Ze zijn al gevallen.
En onder onze (achter)kleinkinderen zullen er velen vallen als we door blijven gaan onze omgeving te verknallen.
Rondom me heen zie ik mensen die hun kop in het zand steken.
Na ons de zondvloed en alles wat ons niet goed uitkomt is Staatspropaganda.
Mensen kijk toch uit.
Waarom redeneren jullie zo?
Is de realiteit te lastig of te hard zodat die verdraait en aangepast moet worden.
Inderdaad alles klopt dan weer.
Lijkt te kloppen.
Ik ben ongerust.
Mijn arme kinderen.
.
