Weer pech

Wil ik de stad in.

Regent het!

Heb ik het koud.

Doe ik een vrij dikke jas aan!

Ga ik moedig de 

stad in.

Loop ik in de stad.

Begint de zon te schijnen!

Heb ik nou niet altijd pech?

Afscheidsbrief

Dat is eens maar nooit meer,

schreef hij op zijn afscheidsbrief.

En hing zich op.

Zich herhalende geschiedenis

Ik begon met:

Zozo.

Toen.

Tjonge jonge.

Toen.

Ach jee.

Toen.

Nee toch.

Toen.

Potverdorie.

Toen.

Afschuwelijk.

Toen las ik niet verder.

Want……

De oude geschiedenissen zullen zich in steeds afschuwelijker nieuwe gedaanten blijven herhalen.

Toen, nu, morgen, altijd.

Voetballen? Nee.

Ik was een jaar of 14 en belandde in Alkmaar onverhoeds op de tribune bij een voetbalwedstrijd.

Hoe?

Waarom?

Geen idee.

De eerste helft heb ik uitgezeten.

De pauze gaf me een prima uitweg om weg te gaan.

Nog steeds koester ik die uitweg

Nooit een complete wedstrijd gezien.

Nooit spijt gehad.

En toch....

Ben ik toevallig ergens waar de tv een voetbalwedstrijd doorgeeft....

Kom ik er niet onderuit zo af en toe een blik te werpen....

Dan brul ik bij een fraai doelpunt toch:

.                          M  O  O  I   !!

.