Commentaar, Gastenboek en/of Andere Zaken.

- Commentaar kan geleverd worden door via reacties (onder mijn berichten) te reageren.
- Mail kan via het envellopje dat onder mijn berichten staat.

- Het tekenen van het gastenboek kan met klikken op:

>>>>>>> G A S T E N B O E K <<<<<<<

--> In rechterkolom staat het Blogarchief.
--> In rechterkolom staat het Labelarchief.
--> Voor terug bladeren weblog zie onder de pagina:
Oudere Berichten

================================

================================



Klik op het beeld voor meer gegevens.

================================


================================
>>>> Mijn video's op YOUTUBE <<<<

(Kies video, plaats muis op
beeld en
klik daarna op pijl
of ga rechtstreeks naar mijn
video kanaal KLIK HIER)

Hoi allemaal

Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.

dinsdag 31 december 2019

Oudersbelasting

Als een ouder besluit om (nog) niet te werken omdat die er volledig voor de kinderen wil zijn, dan moet er meer belasting worden betaald.
Voor mij is dat de omgekeerde wereld.
Hoe belangrijk was het voor ons, kinderen, als moeder (toen) ons na schooltijd opving en klaar stond voor een praatje met een kopje thee of chocolademelk.
En ik denk dat het nog steeds belangrijk is.
Misschien in deze drukke en onoverzichtelijke tijd nog wel belangrijker dan toen.
Dit soort welzijn lijkt me zoveel belangrijker dan alle andere aan te dragen argumenten.

Heb ik teveel geschiedenis?
Ben ik te oud voor deze tijd?
.

Begrip of constateren

Soms houdt het begrijpen op.
Slechts constateren 
blijft over.

maandag 30 december 2019

Waarom, daarom.

Niet bij elke waarom is er een daarom.

Ongelijkheid en agressie

Ongelijkheid is agressie.
Ongelijkheid veroorzaakt agressie.

Gladde praters

Als gladde praters  over eigen gladheid  uitglijden is dat geen ramp.
Het is erger als ze blijven staan.

Vuurwerk en kind

Wanneer je als een kind zo blij bent dat je weer vuurwerk mag afsteken dan ben je waarschijnlijk nog een kind.

zaterdag 28 december 2019

Gladde praters

Als gladde praters  over eigen gladheid  uitglijden is dat geen ramp.
Het is erger als ze blijven staan.

Het verleden

Zo dichtbij.
Is het verleden.
Als je het bekijkt.
Via die oude foto's.
Zo dichtbij.
Je kunt het pakken.
Bijna!
Maar het is zo ver weg.
Onbereikbaar ver weg.
Wat dichtbij is.
Erg dichtbij.
Is de vreugde.
Is de ontroering.
Zijn de tranen
Over dat wat je ziet.
Dat wat je geheugen prikkelt.
Dat wat was.
Dat wat voorbij is.
Dat wat uit, en over is.
.

dinsdag 24 december 2019

Milieu en aarde

Verdorie.
Hoorde zojuist dat we maar één planeet hebben waar we op wonen.
Is dat waar?
Echt?
Ik geloof er niks van.
Anders zouden we toch niet zo ons leefmilieu verpesten.
Zo dom zijn de mensen toch niet.
Eén planeet.
Nee, kan niet waar zijn.
Verdorie.
.

zondag 15 december 2019

Jammer maar helaas

Er is veel
 "jammer"
in de wereld.
Het fatalistische 
"helaas" 
is er één van.

zaterdag 14 december 2019

Eens of oneens

Mensen zijn het zelden eens of oneens met elkaar op basis van feiten maar vooral op basis van karakters en gevoelens.

Zwart/Wit

Zwart/Wit denken levert slechts duisternis op.

Klimaat

Als de klimaat- verandering- ontkenners nog even geduld hebben is er zand in overvloed om de kop in te steken.

Feit

Een feit staat niet op zichzelf maar is een gevolg van het verleden.

donderdag 12 december 2019

BNers en de naaste

BN-ers....
Het zegt me niets.
Ik kan genieten van sommige prestaties.
Maar of Marietje of Jantje die leveren is me volstrekt om het even.
Dat je BN-er kunt worden door slechts te trouwen mét of te scheiden ván een BN-er vind ik al helemaal idioot.

Dat iemand barst van het geld maakt haar/hem geen beter mens.
Kan men puissant rijk zijn zonder dat het ten koste gaat van een ander?
Mijn antwoord is: Nee!

Iemand die zich belangeloos inzet voor zijn medemens, dat zegt me iets.
Dat maakt haar/hem tot een beter mens.
Een BN-er.
Bewust van de Naaste.
.

Trap

Mijn huis is oud.
Ik ben oud.
Hoewel niet zo oud als mijn huis.
Mijn trap is oud.
Net zo oud als mijn huis.
Mijn trap is smal.
Mijn trap is stijl
Met boven een kronkel naar links.
Van beneden naar boven zie ik treden.
Van boven naar beneden zie ik een gat.
Een gat waar ik in moet om beneden te kunnen komen.
Vroeger zag ik eerst het wenkende beneden.
Nu zie ik eerst het gat.
.

woensdag 11 december 2019

Mijn stoel en buiten.

Tussen mij in mijn gemakkelijke leesstoel en de op anderhalve meter voorbij lopende voetgangers zit slechts dubbelglas.
Een wereld van verschil én temperatuur.

Het musje

Er zijn soms van die momenten dat alles lijkt te kloppen.
Het leven is dan de moeite waard geleefd te worden.
Het zijn díe momenten die een geluksgevoel geven.
Daar blijven herinneringen aan kleven.
Vaak zijn het slechts hele kleine momenten, zonder grootse gebeurtenissen.

Vóór ons in de oude haven waren mensen bezig met hun boot.
Plezierboten en oude opgeknapte sleepboten lagen te dobberen in het groene water.
Van de oude beroepsvaart was niets meer te zien.
Hiervoor moet je naar een andere, nieuwe, haven.
Slechts enkele vissersboten zijn in deze haven nog te vinden.
Hoe anders was het in mijn jeugd.
De haven lag toen vol met botters.
Er werd volop gevist.
Manden met krioelende palingen.
De beroepsvaart wordt nu voornamelijk uitgeoefend door liefhebbers die met prachtig gerestaureerde oude meermasters vakanties aanbieden.

Wij zaten buiten op een terras in Enkhuizen.
Binnen rammelden borden onder een plafond waaraan oude scheepsmodellen en verweerde scheepsbenodigdheden hingen.
Bij elkaar gezochte nostalgie-opwekkers.
Maar dat gaf niets.
De sfeer klopte.

Vlak bij ons hipte een musje bij ons op de tafel.
Een brutaal beestje die zich waagde op enkele centimeters van ons en onze koffiekopjes.
Steeds dichter bij komend, naarmate we meer gebaksrestje naar hem toeschoven.
Het stelde allemaal niks voor maar wat was het prachtig.
Natuurlijk niet alleen dat heen en weer trippelende beestje maar alles wat zich rondom ons afspeelde.
En dat was eveneens weinig indrukwekkend.

Wij zijn sfeergevoelig.
Voor mij komen er dan nog allemaal herinneringen uit mijn jeugdjaren voorbij.
Zo bedacht ik dat ik slechts enkele meters verwijderd was van de plaats waar mijn opa en ik ooit op de koningin stonden te wachten.
Meer dan zestig jaar geleden.
Het stond er vol met mensen die allemaal niet in de gaten hadden dat 1 april een gevaarlijke dag is voor dit soort evenementen.
Ik geloof me te herinneren dat mijn opa niet erg te spreken was.
Waarschijnlijk bozer op zich zelf wegens zijn goedgelovigheid dan op de krant die de komst van Hare Majesteit had aangekondigd.

Enkele honderden meters verderop, links, de Sint Janstraat.
Een straat boordevol  herinneringen aan de schoenmakerij van mijn opa en het geboortehuis van mijn moeder.
Nog iets verderop lag, eveneens links, de Breedstraat.
In de Breedstraat staat, schuin tegenover het stadhuis, nog steeds mijn geboortehuis.
Een honderden jaren oud huis.
Overigens zonder een bordje met de mededeling :

 Hier is op 25 september 1942,
 Midden in de oorlogstijd, 
 De wereldburger
 Johan Dammuller
 Geboren.

Waarschijnlijk was er na de restauratie van het eeuwenoude pand geen geld meer beschikbaar voor zo'n plaquette.....

Enfin, op de achtergrond speelden al de herinneringen, met de daardoor opgeroepen gevoelens, een rol tijdens ons genoeglijk samenzijn daar op het terras.
Mijn kameraad zat daar zonder deze herinneringen maar begreep wel de gevoelens die ze bij me opriepen.
Bovendien is Enkhuizen een plaats die iets met je doet als je daar gevoel voor hebt en er open voor wilt staan.
En dat was bij mijn mede koffiedrinker zeker het geval.

We logeerden in Het Ankertje.
Althans in het huis dat aan dit café grenst en toentertijd voor bed en breakfast was ingericht.
Het Ankertje, een bijzonder sfeervol oud café.
Er tegenover staat de oude stadspoort "de Drommedaris".
Een massief gebouw maar met een zekere sierlijkheid wegens de ronde vormen.
(Lijkt wel iets op mij.)
De Drommedaris, de toegang tot de oude  havens en de rest van Enkhuizen is bereikbaar via een houten ophaalbrug.

Ooit dirigeerde mijn kameraad.een compleet terras met mensen vlak tegenover Het Ankertje met achter zich de kloeke vormen van de Drommedaris.

Tja, mooie tijden.
Oude tijden.
Vervlogen tijden.

maandag 9 december 2019

Waan van de dag.

De waan van de dag duurt al eeuwen.

Geld

Laatst was ik in de winkel.
Een mens moet toch eten nietwaar?
En weer moest ik betalen.
Overal waar ik iets koop moet ik betalen.
Ik vind dat toch zo'n ongelofelijk vervelende gewoonte.

Ik weet dat het moeilijk is om van het roken af te komen.
Maar als je dit écht wilt lukt het om van die gewoonte af te komen.
Dan moet het toch ook mogelijk zijn om van die betalinggewoonte af te komen?
Ik ben immers niet eens verslaafd?

Noord Holland

Zomer 2014

Vanwaar de wieg heeft gestaan blijft bekoring uit gaan.

Ik kocht een voordeelkaart voor een hotelketen.
Door omstandigheden was ik bijna te laat om er gebruik van te kunnen maken.
De keuze voor Wijk aan Zee was daardoor een vrij willekeurige keuze.
Een willekeurige keuze met zee en N-Holland in het achterhoofd.

Voor mij is het al geruime tijd geleden dat ik de zee heb gezien.
Dat wil zeggen, de Noordzee.
De Adriatische zee heb ik de laatste jaren heel wat vaker gezien.
Als we de kleinkinderen in Italië naar school brachten bijvoorbeeld.

Wijk aan Zee.
Ik hoop niet dat ik de bewoners erg beledig als ik zeg dat ik er niet veel aan vond.
Met veel moeite vond ik er een supermarkt.
Maar ik moet zeggen, het eten was goed en de zee was nat en zout.
Net zo nat en net zo zout als ik me kon herinneren van de zee uit Bergen aan Zee of Egmond aan Zee.
De zee uit mijn kinderjaren.
En het hotel was prima.

Voor ik naar Wijk aan Zee ging besloot ik om eerst wat weemoed op te snuiven in de stad waar ik ben opgegroeid: 
Alkmaar.
Ooit in Alkmaar geweest?
Doen!
Alkmaar is een leuke, mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Ja, misschien Enkhuizen.
Maar dat komt later.

Het was al weer geruime tijd geleden dat ik in de stad waar de victorie begon ben geweest.
Ik woonde toen pal achter het station zodat mijn eerste Alkmaarse schreden me nu weer naar mijn oude omgeving brachten.
Via de spoortunnel.
Een tunnel die er in mijn kinderjaren nog niet was.
Een tunnel die mijn moeder daar zo graag wilde hebben en voorzag dat die er ooit zou komen.
De buurt zelf is niet erg veranderd, behalve dan de rommelige dakkapellen en tuintjes.
Maar de omgeving is enorm veranderd.
Als je echter voorzichtig filmde en fotografeerde lukte het redelijk om een beeld "als vroeger" te krijgen.
Nee......
Het verleden is niet dood.
Het heden is er door het verleden.
Staat er niet los van.

Om een uur of zes moest ik me inchecken in het hotel in Wijk aan Zee.
Dat beperkte de tijd van mijn verblijf in Alkmaar een beetje.
Maar het was een aangenaam en dus plezierig bezoek.
Als vanouds.
Nostalgia.

De trein bracht me de volgende dag, na mijn Wijk aan Zee ervaring, in Amsterdam.
Amsterdam een plaats om wederom nostalgie te snuiven.
Mooie en boeiende stad.
Stad om in te wonen (mits je het geluk hebt om een leuke woning op een leuke plaats te hebben).
Op een hoek van de Prins Hendrikkade is een leuk klein Spaans cafeetje.
Met Spaanse muziek op de achtergrond smaakt een Spaans pilsje (San Miquel) prima.
In Amsterdam bleek er nog tijd genoeg over te zijn om de trein naar Enkhuizen te pakken.

Ooit in Enhuizen geweest?
Doen!
Enkhuizen is een leuk, mooi en oud stadje.
Wat wil je nog meer?
De grandeur van de oude V.O.C tijd is nog overal te herkennen.
Hier liggen voor mij ook vele herinneringen.
Ik ben er geboren en we brachten als kinderen onze vakanties door bij opa en oma in Enkhuizen.
Elke keer als ik er ben loop ik langs hun oude huis.
Eigenlijk twee aan elkaar gebouwde huisjes.
In het linker huis had mijn opa zijn schoenmakerij en in het andere woonden ze.
Het huis van opa en oma.
Tevens het geboortehuis van mijn moeder.
Tot mijn geluk was men het huis aan het opknappen.
Daarom waren er geen gordijnen voor de ramen en kon ik naar binnen gluren.
Behalve dat het veel witter geschilderd was dan vroeger leek er weinig veranderd.
Zelfs de hoekkast was er nog.
Wederom aanstormende herinneringen.
Wauw.

Voor mij bestaat Enkhuizen voor een groot gedeelte uit herinneringen.
Ik ga niet alles van mijn verblijf vermelden.
Wel dat dit verblijf van de oorspronkelijk geplande paar uur uitgroeide tot een nacht.
Want er bleek het jaarlijkse JAZZ festival te zijn.
Dat had ik nog nooit meegemaakt.
Gelukkig bleek de "torenkamer" in het hotelletje waar ik vaker ben geweest beschikbaar.
Ik heb er weer gebruik van kunnen maken.
Al eerder logeerde ik er,
De kamer heet: het Hemeltje.
Daar valt over na te denken.

Helaas viel het festival min of meer in het water.
Daarom heb ik een groot gedeelte van de avond in de Drommedaris doorgebracht.
Een heel oud vestinggebouw.
Daar was een prima muziekgroep uit Denver, USA.
En wat een embiance.
De kwaliteit van de film die ik met mijn fotocamera maakte is niet geweldig maar ik zal zien of ik er iets van op youtube kan krijgen.
De volgende morgen weer het nodige gefilmd, nu met de echte videocamera.

Die goeie ouwe, zij het wat minder betrouwbare, NS bracht me 's middags keurig in Hengelo.
Zaterdag om ongeveer half vier weer thuis.
Al had ik sterk het gevoel "thuis" achter me gelaten te hebben.

Vals criterium

Er bestaat geen objectief criterium om vast te kunnen stellen wanneer sentiment vals is en een criterium objectief.

De Waarheid

Ik ben een mens.
Dus heb ik de Waarheid niet.
Bestaat die?

Helaas geloven mensen in leugens.
Zie bijvoorbeeld de Trump aanhangers 
Voor hen is zijn waarheid dé waarheid.
Net als dat het geval is bij de gelovers in het kalifaat.
Evenals de aanhangers ooit van Hitler.
Het communisme...
Enfin, noem maar op.

Vroeger dacht ik zeker van de waarheid te zijn.
Nu al lang niet meer.
Je positie in deze wereld bepaalt voor zo'n groot deel je waarheid.
Zo groot vaak dat je een andere mogelijkheid niet eens ziet, herkent laat staan erkent.

De enige manier voor mij om de waarheid te achterhalen is kijken door de bril van Liefde.
Zoals in het nieuwe gedeelte van de Bijbel zo duidelijk te zien is.
Maar wat gebeurt er?

Veel Christenen hebben geen idee wat liefde is.
Kunnen keihard zijn.
Zijn dat op basis van dat wat zij in de bijbel lezen, zijn zo overtuigd dat ze de Waarheid hebben zonder in de gaten te hebben dat die waarheid is gebaseerd op teksten geschreven in een totaal andere tijd en cultuur.

Mensen zijn van nature kortzichtig.
Ik dus ook.
Gelukkig is over moraal een zekere concensus
Alleen, daar heb je het weer, dat is verschillend in verschillende culturen.

Nee.
Zo eenvoudig is de waarheid niet.
.

Zonnevlek

Zonder zon.
Geen zonnevlekken.

zondag 8 december 2019

Wij en de natuur

Nederland is de tweede exporteur van landbouwproducten.
Als ik me goed herinner is Nederland ooit nummer één geweest.
Het maakt me altijd trots.
Een trotse Hollander.
Maar vanaf het eerste moment dat ik het hoorde maakte het me ook onrustig.
Dit kan niet goed blijven gaan.
Zo'n beetje het kleinste en dichtstbevolkte land van de wereld de tweede exporteur van de wereld.
Ná het grote Amerika.
Er moet op de duur sprake zijn van roofbouw.
Roofbouw op grond en verdere natuur.
En uiteindelijk op de mens.
Dat kan niet anders.
We zijn nu jaren later en mijn ongerustheid is uitgekomen.
Er gaan slachtoffers vallen.
Slachtoffers die natuurlijk financieel gecompenseerd moeten worden.
Door ons, de Staat.
We hebben er immers allemaal van geprofiteerd.
(Net als van ons gas.)
Er zullen helaas ook onder ons, de gewone burger, slachtoffers gaan vallen.
Ziekte en dood.
Ze zijn al gevallen.
En onder onze (achter)kleinkinderen zullen er velen vallen als we door blijven gaan onze omgeving te verknallen.
Rondom me heen zie ik mensen die hun kop in het zand steken.
Na ons de zondvloed en alles wat ons niet goed uitkomt is Staatspropaganda.
Mensen kijk toch uit.
Waarom redeneren jullie zo?
Is de realiteit te lastig of te hard zodat die verdraait en aangepast moet worden.
Inderdaad alles klopt dan weer.
Lijkt te kloppen.

Ik ben ongerust.
Mijn arme kinderen.
.

zaterdag 7 december 2019

Kerstherinnering

Gisteravond  keek ik naar een kerstprogramma op YouTube. 
Plotseling merkte ik dat mijn ogen  vochtig werden.
Ze waren nat voor ik besefte wat de oorzaak was.
Merkwaardige gewaarwording.
De muziek bleek me terug te brengen naar het gebouw met de naam
"Waakt en Bidt" in Alkmaar.
Een jaar of 65 geleden. 
Knalvast verscheen het kleurrijke en levende beeld voor me van  het kerstfeest in dat gebouw.
Ik zag mijn vader de kerstdienst leiden.
Ik hoorde het zingen.
Ik zag mijn moeder en mijn zusjes.
Wat ik niet zag was mijn toekomstige vrouw die er hoogstwaarschijnlijk ook was.
Ik rook de chocomel.
Een traktatie in die tijd.
Een tijd waarin één flesje priklimonade per jaar tijdens het schoolreisje het opperst genot betekende.
Ik zag de kerstboom met echte kaarsen en de emmer met water er naast.
Ik hervoelde de feestelijkheid weer.
Een gevoel met een zwart randje want een erg gelukkig ventje was ik niet.

Een van mijn zusters is er niet meer.
"Waakt en Bidt" nog wel.
Een KPN winkel!

donderdag 5 december 2019

Mijn gitaarspel

Nee, een geweldige gitaarspeler ben ik nooit geweest.
Eerder een goedbedoelende snarendrukker die er wel lol in had.
Toen.

Gister na lange, lange tijd het apparaat weer eens tevoorschijn gehaald.
Met behulp van een app gestemd, stof afgenomen (of andersom) en de speelhouding aan genomen.
Ach ja.
Die houding klopte maar de soepelheid in mijn armen en vingers klopte niet meer..
En wat doet het drukken op die snaren zeer.
Ja, die klopten wel.

De gitaar weg gezet.
Wel op een makkelijk bereikbare plaats.
Je weet immers maar nooit.
Daarna YouTube ontstoken en de flaminco gitaarspeler het werk laten doen.
Mooi.
.

De geur van boeken

Enige maanden geleden was ik in Enkhuizen.
Daar bezocht ik een boekenzaak.
Een heel oude boekenzaak.
Een modern ingerichte boekenzaak.
Maar toch.....
De geur!
Ik was onmiddellijk in Alkmaar.
In de boekenzaak uit mijn jeugd.
Weer voelde ik in mijn zak de zuur gespaarde centen branden.
De nieuwe "Kapitein Rob" lag in de hoek op mij te wachten.
Wat een heerlijkheid.

Enkele boekjes uit die serie heb ik nog.
Vele zijn er weg geraakt.
Inmiddels is de hele serie opnieuw uitgegeven.
Meerdere malen.
Die reuk is verdwenen.
De enige jaren geleden opnieuw uitgegeven serie heb ik gekocht (Uiteraard).
Ze ruiken anders.
Ze voelen anders.
Ze zien er anders uit.
Ze hebben niet dàt.

Als ik geld genoeg zou hebben zou ik er veel voor over hebben om de hele oude reeks weer te kopen.
Oh zeker, die oude vertrouwde geur is verdwenen maar het formaat is het formaat van vroeger.

Nu lees je boeken uit je jeugd anders.
Je ondergaat het anders.
Reden waarom jong gaan lezen zo belangrijk is.
De beleving van vroeger krijg je nooit meer terug.
Wel, met geld, de boeken van toen.
.

donderdag 28 november 2019

woensdag 27 november 2019

Wild geraas

Van wild geraas word je moe.
Ik doe er niet meer aan.
Het doet er niet meer toe.
En geef de ander ruime baan.

zondag 24 november 2019

De put

De put.
In een overkapte ruimte.
Een ruimte behorend bij twee huizen.
Oude huizen.
Witgekalkt om de warmte van de zon terug te kaatsen.
Een put door de Moren gebouwd
Een put die de tijd verslagen heeft.
Eeuwenoud.
Gevuld met geheimen.
Geheimen van leven en dood.
Van liefde en haat.
Van vreugde en verdriet.
Stenen spreken niet.
Zij omvatten en beschermen.
Beschermen leven brengend water.
Toen.
Nu.
De put waar wij met weemoed en verlangen naar keken.
Sebo en ik.
Die put is er nog steeds.
Die put verzamelt nog geheimen.
Ik denk er aan en kijk naar buiten.
Het regent.
.

donderdag 21 november 2019

Iets in mijn schoentje

Vanavond ga ik mijn schoen(en) zetten.
Pal naast de verwarmingsketel.
Komt eigenlijk het meest in de buurt van de vroegere schoorsteen.
Mijn geloof in de Goed Heiligman brandt op een zeer laag pitje.
Daar ik onze koning laatst nog op de tv zag verschijnen zoek ik het meer in die richting.
Dus ga ik NIET "Sinterklaas kapoentje" zingen, wat ik sowieso een merkwaardige tekst vind, maar brul uit volle borst het Wilhelmus.
Zeker en vast maak ik dan meer kans op een "Gooi iets in mijn schoentje".
Toch?

maandag 18 november 2019

Tweejarige flauwekul

Omdat ik het in deze zo hectische tijd belangrijk vind om eens het waargebeurde en leerzame verhaal van Phi de Griek neer te zetten (niet te sabelen) de volgende story.

Op zijn 8e werd hij geboren.
Op zijn 10e voltooide hij zijn basisopleiding.
Op zijn 12 voltooide hij zijn eerste universitaire studie.
Op zijn 14e kon hij Dr. voor zijn naam zetten.
Op zijn 16e had hij tijd om te trouwen.
Op zijn 18e  had hij vier kinderen.
Twee meisjes en twee jongens.
Op zijn 20e stond zijn eerste miljoen op de bank.
Op zijn 22e was hij gepensioneerd en 
werd ook zijn eerste AOW overgemaakt.
Op zijn 24e stierf hij.
Wat je noemt een welbesteed leven.
Ik besef het, een volkomen normaal leven.
Maar wat het zo bijzonder en waarschijnlijk uniek maakt is dat de hoogtepunten zich om de twee jaar voordeden.
Even getallen!
Zelfs met het aantal en de gender van zijn kinderen is dat het geval.
Kijk, en dat vind ik buitengewoon opvallend.
.

dinsdag 12 november 2019

Couperus

Ik lees.
Ik lees Couperus.
Geschreven ongeveer 115 jaar geleden.
Niet zo eenvoudig te lezen.
Ouderwets.
Ouderwetse woorden.
Ouderwetse zinnen.
Oude tijden.
Zelfde soort mensen als nu.
Zelfde soort menselijke liefdes als nu.
Zelfde soort menselijke vriendschappen als nu.
Zelfde soort menselijke eigenschappen als nu.
Zelfde soort menselijke problemen als nu.
Ouderwets?
Zo modern!

Ik lees.
Ik lees verder.
.

Oud

Bejaard.
Verjaard?

Haat en egoïsme

Ik ben niet iemand die graag en veel scheld.
Echter, als ik de krant lees of andere media volg betrap ik me er op dat ik in mezelf mopper en, inderdaad, scheld.
Zoveel egoïsme, zoveel graaiwerk, zoveel achterdocht, zoveel misbruik, zoveel moorden, zoveel aangebracht leed.
Zoveel machteloosheid bij mij en anderen.
Zoveel.....
Dat is de wereld waarop ik leef zoals die door mensen werd, is en wordt gemaakt.
Gelukkig zijn er ook postieve zaken te ontdekken.
Gelukkig zijn er mensen die wel iets willen en kunnen betekenen voor anderen.
Valt hun aandeel in het niet bij de daden van andere mensen?

Ja, ik mopper.
Ja, ik scheld.
En ben verdrietig.

Alles is al gedacht

Alles is al gedacht.
Alles is al beschreven.
Bedacht ik deze nacht.
Daar kon ik best mee leven.
Het bed was warm, het kussen zacht.
Ik draaide me om.
Tevreden.

zondag 3 november 2019

Huizen uit mijn jeugd

Mijmeringen.

Als ik geld over zou hebben, zou ik in Enkhuizen mijn geboortehuis kopen evenals het huis van mijn opa en oma aldaar wat tevens het geboortehuis van mijn moeder is.
In Alkmaar zou ik het huis kopen waar ik opgroeide.
Waarom?
Eigenlijk weet ik dat niet precies.
Nostalgie speelt mee maar is niet het complete antwoord.
Heb slechts drie jaar in mijn geboortehuis gewoond.
Kan me slechts een lange, wat aflopende, gang herinneren.
Uit de oorlogstijd kan ik me in het huis van opa en oma zwart papieren verdonkeringsgordijnen herinneren.
Beide herinneringen zijn niet absoluut en zouden me aangepraat kunnen zijn.
Ik was zo jong.
Andere herinneringen aan dat huis zijn zeker juist.
Vanuit Alkmaar kwamen we daar tijdens vakanties.
Ik herinner me de geur van een brouwerijtje tegenover het huis.
Geluid van trappelende paardenhoeven en rammelende karren.
Klinkende melkbussen.
Loeiende misthoorns over het onstuimige water van een brullend IJsselmeer.
Ik herinner me al die geluiden die ik waarnam vanuit mijn warme bed.
Ik herinner me de geur van drogende zoete appels die achter een schot onder het schuine dak lagen.
Ik herinner me "struinen".
Het spannend zoeken naar geheime dingen in krakende donkere kasten.
Ik herinner me het beeld van mijn opa die als schoenmaker spijkertjes tussen zijn lippen had.
Lippen als derde handje.
Ik herinner me zijn zware gietijzeren machines.
Ik zie ze nu zelfs voor me.
Ik herinner me een ijskoud hokje buiten in de tuin.
Daar waar behoeften in een houten tonnetje gedaan moesten worden.
Ik herinner me de geur......

Alkmaar, waar ik opgroeide.
Een huis in een bijzondere wijk pal achter het station.
Een bijzondere wijk, in eerste instantie gebouwd voor oorlogsvluchtelingen uit Den Helder.
Ons huis, wit geverfd  om te verhullen dat het met verschillende soorten stenen was gebouwd.
Stenen die kwamen uit huizen die niet meer bestonden.
Dit in een gebied waar veel vroeger de Spanjaarden tijdens het beleg gelegen hadden.
80 jarige oorlog.
Alkmaar Ontzet.
Ach ja.
Ik herinner me het huis als een plek voor velen.
Een huis waar velen zich welkom voelden.
Een huis waar de jeugd zich prettig voelde.
Een huis waar ook bijzondere dingen gebeurden.
Een huis waar o.a. Anne van der Bijl een huisvriend was.
Hij, voor velen onbekend.
Voor velen wel bekend.
(Wikipedia)
Een huis waar ook anderen kwamen die later de zending in gingen.
Zowel naar het verre Oosten als naar het verre Westen.
Alkmaar, de stad waar ik mijn vrouw ontmoette.
De stad die er daardoor mede voor zorgde dat ik nu in het bezit ben van 6 fantastische kleinkinderen.
Toevallig de mooiste van de wereld.

Ja, ik zou deze huizen willen kopen.
Ik weet niet waarom.

zaterdag 2 november 2019

de Hik

Een brave borst uit Twente.
Huppelend in de lente.
Kreeg tot zijn grote schrik.
Plotseling de hik.

Benauwd sprak hij: "Ik stik".
Waarop een mooie assistente.
Hem de rug beklopte
En het hikken stopte.

Haar blik.
Bezorgde hem een kick.
Weg was hik.
"Verliefd ben ik.'
Dacht verschrikt.
Door dit gevoel verplicht.
Er totaal niet aan gewend.
De Twent.

Zo was.
Alras.
De hikkende verstikkende ergenis.
Start van een gelukkige verbintenis.

Schrik dus nooit van pech.
Naderend geluk ligt op je weg.
Beiden lopen dit pad nu samen.
                         Amen.
.

maandag 21 oktober 2019

Bloed en doodslag

Als je geniet van bloed, moord en doodslag is het lezen van een krant een heerlijke tijdsbesteding.

Vlees

Ik ben een slappeling en tevens vleesliefhebber en vleeseter.
Als ik geen slappeling zou zijn dan zou ik vleesliefhebber zijn en géén vleeseter zijn.
Hoe kan je van een huisdier houden en gelijkertijd  acoord gaan met de manier waarop wij dat stukje vlees, kip of vis verkrijgen?
Waarom aai je hond of kat en heb je geen probleem met het vermoorden van varkens of koeien?
Het vermalen van kuikens?
Het mensonterend vervoer van slachtvee?
Ik gebruik dat woord met opzet.
Deze omgang met dieren onteert de mens.
Ik denk dat we ons over 100 (of meer) jaren verbijstert afvragen hoe onze voorouders in staat waren om beesten te fokken, ze te vermoorden en ze daarna naar binnen te werken.
Bah.

En ja, ik eet vlees.
Niet in grote hoeveelheden.
Maar toch..

Zoals gezegd.
Ik ben een slappeling.
.

vrijdag 18 oktober 2019

Vraag en oplossing

Aan elke oplossing gaat een vraag vooraf.
Veel oplossingen roepen vragen op.

Kerkverlating

De kogel is door de kerk.
Wegens kerkverlating geen slachtoffers!

Mens, ruimte en tijd

Wij, mensen, speldeprikjes in ruimte en tijd.
Waarom gebruiken we de ons toegemeten tijd om elkaar uit te moorden?
Nee, we stellen geen moer voor.
Ook al barst men van het geld.
Ook al heeft men het idee veel macht te bezitten.

Macht?
Ach wat.
We zijn slechts ademzuchten in de tijd.
Lefgozertjes en lefmeisjes.
Lefmensjes!
Harteklop verwijderd van de eeuwigheid.
Gelijk in de dood.

Doe iets nuttigs.
Iets wat blijvende waarde heeft.
Wees bewust van onze rol als speldeprikjes in het onvoorstelbaar grote universum.
.

donderdag 17 oktober 2019

Gekheid op een stokje

Vanmorgen vond ik gelukkig net op tijd een stokje zodat ik er alle gekheid op kon prikken.

Het boek

Niet doen.
Ik heb het mezelf zo vaak voorgehouden.
Niet doen.
Mijdt het.
Ogen dicht.
Richt ze strak op iets anders.
Niet de drempel overstappen.
Het onbevangen, uitgestreken gezicht is immers toch maar schijn en biedt geen enkel houvast.
Strek die slappe knieën.
Wees sterk.

Oh, die boeken.
Al die intrigerende titels.

Ach één boek wat maakt het eigenlijk uit?
Niets toch?
(Ach,  die ene sigaret wat maakt het eigenlijk uit?
Niets toch?)

Televisie uit.
Muziekje aan.
Kaarsje brandend.
Heerlijk zo'n interessant en boeiend boek op schoot.
.

woensdag 16 oktober 2019

vrijdag 11 oktober 2019

Winkelen

Als je mannen verveeld tegen de pui van een kledingzaak zien hangen weet je zeker dat ze gezellig met hun vrouw aan het winkelen zijn.

Geweld

Geloof in geweld als oplossing van problemen en de problemen zullen zich vermenigvuldigen.

Nieuwe videogame

Weer een onderwerp voor een nieuw en opwindende videogame:
      "Erdogan, Amerika, Syrië en de
       Koerden"
Een grote kaskraker.
Lang leve het geweld.
Game het best te spelen in genoegelijke omgeving met pils en chips bij de hand.

Abortus en moraal

Stelling:
- Iemand die abortus pleegt beslist over leven en dood.
Vraag:
- Heeft dit invloed op de moraal?

Beroerde tijd en geluk

Je hebt een beroerde tijd achter de rug.
Je zou het zo graag anders gehad willen hebben.
En dan kom je na vele jaren tot een ontdekking.
Die beroerde tijd van toen heeft bijgedragen aan je geluk van nu.

Mijn handschrift

Gisteren moest ik een overlijdenskaart schrijven.
Uiteraard handmatig.
Wat moeilijk was dat.
Het schrift was leesbaar maar daar was alles mee gezegd.
Dankzij het jarenlange betikken van een toetsenbord met als enig handschrift training het schrijven van boodschappenlijstjes is mijn handschrift verworden tot een codebericht, bijna alleen leesbaar voor mezelf.

De hangklok

De hangklok in mijn kamer kan ik niet aan de praat krijgen.
Een schrale troost is dat hij twee keer per dag wel de juiste tijd aangeeft.
Dat gaat hem beter af dan het horloge dat consequent achter loopt en dat ik om die reden verbannen heb naar de lade met overige rotzooi.
Maar om nou de hangklok aan mijn riem te hangen voor die twee keer....
Dan toch maar nieuw polsklokkie aanschaffen.
.

vrijdag 4 oktober 2019

Vrouw met baard

Zo sneu dat de gemiddelde vrouw geen baard draagt.
Oneerlijk.
Per slot van rekening hebben wij ,heren, wel tepels.

Ornitholoog


Ik heb een vogeltje gezien.
Ik noemde hem maar vogel Pien.
Omdat het ras.
Mij zeer onduidelijk was.

donderdag 3 oktober 2019

Eilandbewoner

Ik ben een eilandbewoner in de stad.

Brillenglas

Ik zie je achter glas.
Behalve als ik mijn bril afzet.
Dan zie ik je in natura.
Maar ben dan wel heel dicht bij je.

Zon en regen.

Kijk ik naar buiten.
Schijnt de zon.
Ga ik de stad in.
Regent het.
Ga ik naar huis.
Verwijder ik mijn vochtige kleding.
Kam ik mijn natte haar.
Ga ik zitten.
Behaaglijk.
Kijk ik naar buiten.
Schijnt de zon.
Stralend.
Ben ik wat opgedroogd.
Ga ik naar de stad......

Vermeende zaken

In vermeende zaken.
Kan ik mij vaak het best vermaken.

woensdag 2 oktober 2019

Dove familieleden en ik

Mijn opa van mijn vaders kant was doof.
Toeterdoof!
Het enige dat ik me van hem kan herinneren was een grote spreekhoorn waarin je luid, heel luid, je verhaal moest toeteren.
In de hoop dat de boodschap overkwam.
Mijn kinderstemmetje was er niet echt geschikt voor.
En dit ging allemaal zonder hulp van Volt, Ampère, radiolampen, microfoon of luidspreker.
Opa zal al ongeveer 65 jaar dood zijn.
Het lijkt me niet dat dit er iets mee te maken heeft.
De vermoeidheid lag bij de spreker.
Niet bij hem.
Trouwens, bedenk ik mij zojuist, ook die sprekers zijn bijna allemaal dood.
Kan je zien hoe intens gevaarlijk zo'n spreektoeter was.

De opa van mijn moeders kant was doof.
Radiolampjesdoof.
Het gehoorapparaat bevond zich in zijn  vestzakje in de buurt van het vestzak horloge.
Inhoud van dat ding o.a.batterij en radiobuisjes.
Ergens moet ik dat geval nog hebben.
Zal vast wel liggen bij al de andere zaken die ik nog ergens moet hebben liggen.
Vanuit het vestzakje liepen twee verschillende zaken weg.
De ene liep naar de oren om daar telefoontjes aan te sturen.
De andere hing aan het platte horloge en een knoopsgat zodat die zonder valgevaar te voorschijn gehaald kon worden.

Mijn vader was tamelijk onhandig.
Preken ging hem heel wat beter af.
Het gepriegel met de instellingen van zijn hoorapparaat was voor de aanschouwer een zenuwslopende en soms lachwekkende bezigheid.
Naarmate de doofheid toenam nam ook het gepiep en gefluit toe.
Waar hij overigens gelukzalig bij kon kijken.
Want de piep lag ver buiten het frequentie bereik van zijn oren.

De opa (ik) van mijn kleinkinderen is niet overdreven handig maar ook niet overdreven onhandig.
Wel met een steeds slechter wordend gehoor.
Een beter gehoor dan de voorgaande familieleden.
Maar toch.....
Doof maar niet stok.
Nog niet.
Hij had nog een paar stoute schoenen in de kast staat.
Die aangetrokken en de audicien opgezocht.
Nu heeft hij apparaten in zijn oren.
De bediening daarvan gaat via een app op de telefoon.
Die zich overigens niet in zijn vestzakje maar in tas of broekzak bevindt.

Van schreeuw hoorn via broekzak naar Android.
De vooruitgang.
Je houdt het niet tegen.
Net zomin als achteruitgaand gehoor.
.

Ijdelheid

Ik ben niet ijdel genoeg om naast mijn schoenen te lopen.
Daar ben ik dolgelukkig over.
Stel je voor.....
Ik heb geen flauw idee hoe dat zou moeten.

Strekking

De strekking van een artikel kan ik vaak beter hanteren dan de strekking van mijn wat stram geworden lichaam.

De eerste verjaardag

Ik merk dat ik wat ouder ben.
Mijn geheugen laat het soms, zoals nu, een beetje afweten.
Zo weet ik niet meer wie mij met mijn eerste verjaardag feliciteerden en kan ik me ook niet meer herinneren of ik deze mensen daarvoor ooit heb bedankt.
Wel weet ik zeker dat ik geen cadeautjes heb gekregen.
Barre tijd, hè.
Oorlog.
Toch heb ik de intens gevoelde behoefte om zij die mij toen feliciteerden hartelijk te bedanken.
               Hartelijk bedankt!
.

Het kluitje en het riet

Nou zit ik al geruime tijd opgescheept met een kluitje.
Oh, ik heb niets nou ja, bijna niets tegen dat kluitje.
In zijn soort is het best een aardig kluitje.
Niet te groot.
Niet te klein.
Best een handzaam kluitje.
Maar hoe lang blijft zo'n kluitje goed?
Gaat het schimmelen op de duur?
Ik ben geen kluitjes-kenner
Ken in mijn omgeving ook geen deskundigen.
Ah, wel deskundigen natuurlijk maar niet op het gebied van kluiten en uit de kluit gewassen kluiten.
Voor alle zekerheid de klomp kluit maar in de vriezer gezet.
Zo gauw het weer eens zomer is, volgend jaar ofzo, zal ik beginnen met graven.
Voor de aanmaak van een vijver.
Na het gereedkomen en het gevuld zijn met water zal ik beginnen met het planten van riet.
Ik weet niet hoelang het duurt voor het gewas de juiste hoogte bereikt heeft.
Ook in deze zaak ontbreken mij de deskundigen.
Hopelijk duurt het volwassen worden van dit oevergewas niet al te lang.
Het bevroren kluitje verlangt naar riet.
Het dient geworpen worden.
Nodig.
Zeer.

(En ik heb ruimte nodig voor mijn  ingevroren gehaktballen.)
.

Data begrip

Als je aan een kameraad van mij naar een periode in het verleden vraagt denkt hij na en schudt het bijbehorend jaar en periode zonder aarzelen uit zijn mouw.
Het verbijstert me elke keer weer.
Ik kan dat niet.
Natuurlijk heb ik me afgevraagd waarom ik dat niet kan.
Zeker weet ik het niet.
Vermoedelijk interesseert het me onvoldoende maar het gaat er ook om, denk ik, hoe tijd beleefd wordt.
Tijd blijkt voor mij een soort "tijdloos" glijdende schaal zonder veel punten die ik ergens aan vast koppel of heb gekoppeld.
Wel aan omstandigheden.
Niet aan data.
Dit uiteraard met uitzonderingen die wel met stevig vastgemaakte schroeven aan de kalender zijn vastgeklonken.
Nou ja.
Het is soms een beetje storend voor me maar erg zwaar kan ik er niet aan tillen.
En soms...
Soms is het verliezen van een beetje tijdsbegrip wel handig en/of prettig.
.

dinsdag 1 oktober 2019

Boeken opdracht

Ik heb nog nooit een opdracht geschreven in de boeken die ik schreef.

Er was een meisje loos

Daar was laatst een meisje loos.
Ik vraag me echt af of ze ging varen.

Het vensterraam en buitengebeuren

Het vensterraam van mijn woonkamer grenst aan stoep, straat en wederom stoep.
In deze vrij logische volgorde.
Geregeld zet ik mij in mijn zetel, die zich aan deze kant van het eerder vermelde vensterraam bevindt, neder teneinde op mijn gemak het buitengebeuren gade te kunnen slaan.
Daarbij werp ik aandachtige blikken naar, of op, de lopende en fietsende mensheid.
Het op andere wijze zich voort bewegende publiek is nog voor er sprake kan zijn van enige herkenning mijn raam voorbij.
Mijn spiedende blikken hebben echter nog geen televisie-persoonlijkheden kunnen waarnemen.
Daar zijn enige redenen voor te bedenken.
- Ze werden aan mijn gezicht onttrekken omdat ik mij elders moest verpozen.
- Ik herkende ze niet omdat ik zelden of nooit tv kijk.
- Ze wilden mij niet in mijn groenachtigblauwe kijkers kijken.
- Ik schrijf dit stukkie tekst en kan niet naar buiten gluren.
- Ze zijn nooit mijn huis voorbij gelopen of gefietst.
- Enz.
Zelf denk ik dat het pure verlegenheid hunner kant betreft.
Iets anders kan ik er niet van maken.
Het zij zo.
Ik zet me weer neder teneinde.....
.

Kennedy en ik.

Op 22 november 1963 overleed
J.F. Kennedy.
Op 26 maart 1965 trouwde ik.
Twee zaken die niets met elkaar te maken hebben maar wel beiden historische feiten zijn.

Bijziend

Schrik maar niet.
Ik doe je niks.
Logisch dat ik heel dicht bij je kom.
Moet komen.
Ik ben bijziend.

maandag 30 september 2019

Mee eens

Ik ben het altijd geweldig eens met iemand waar ik het geweldig
mee eens ben.

Executie

Een excursie naar een executie is een extreme exercitie.

De moedeloze zon

Als de zon een bril op had en naar het bolletje keek dat aarde heet zou hij dan blijven schijnen of daar moedeloos mee stoppen?

Klimaatdeskundige

De eigen voorkeur bepaalt voor een groot deel (helemaal?) naar welke klimaatdeskundige je het liefst  luistert.

zondag 29 september 2019

Milieu loterij

Ik begrijp het niet.

Mensen doen mee met loterijen met een minimale kans op een hoofdprijs.
De kans op het krijgen van een dodelijk ongeluk is veel groter.
Er is een kans dat menselijk handelen de oorzaak van grote onomkeerbare catastrofes kan zijn.
Een kans.
Een loterij.
Waarom die loterij niet serieus nemen?
Al zou je het maar doen om de kans op een niet vergiftigd milieu voor je kleinkinderen en hun nakomelingen te verminderen of mogelijk te voorkomen.

Nee, ik snap er niets van.
Echt niet.
Wat ik wel begin te begrijpen hoe FvD zo'n grote aanhang kon krijgen.
.
.

zaterdag 28 september 2019

Onbestaanbare plaats en tijd

Ik voel me het gelukkigst op een plaats die niet heeft bestaan in een tijd die er nooit is geweest.

vrijdag 27 september 2019

De overheid en.... later!

Dat de woningen in het gaswinning gebied ooit in elkaar zouden donderen was voorspelbaar.
De overheid schoof de narigheid door naar haar opvolgers.
Dat stikstof ooit tot problemen zou gaan leiden was voorspelbaar.
De overheid schoof de narigheid door naar hun opvolgers.

Alleen bij de pensioenen wordt ingegrepen.
Tja....

.

Gewicht en leeftijd

Ah, nu besef ik het ineens.
Gewicht heeft niets te maken met eten, drinken en bewegen.
Het gewicht gaat gelijk op met de leeftijd.
We hebben gewoon te maken met een natuurwet.
Daar is niets aan te veranderen.
Helaas.

Sixpack

Sixpack.
Pfff, mocht wat.
Ik heb een hartstikke strakke buik.

Gek op dieren

Mensen.
Wat een rare wezens.

Honden en katten.
Ze zijn er gek op.
Ik begrijp dat.
Heb zelf ook honden en katten gehad.
De nieuwsdienst meldt:
"Kat vermoord."
Diepe algemeen gedeelde verontwaardiging.
Afschuwelijke dieren moordenaar.
Durft ie wel?
Onschuldig beest.
Ze zouden hem ik weet niet wat moeten doen.
Schoft.

En dat allemaal tijdens het nuttigen van een heerlijke, malse biefstuk.
.

Getrouwd in Baptistenkerk

Cornelis Drebbel geboren in Alkmaar 1572.
Belangrijke uitvinder en wetenschapper.
Ontwerper van de eerste duikboot.
Drie uur onder water in de Theems, Londen.
Geboren op de plaats waar later een Synagoge werd gebouwd.
De Synagoge is later verbouwd tot Baptistenkerk maar is nu weer een Synagoge.
Wij zijn, lang geleden, getrouwd in deze Baptistenkerk.
Leuk om zo'n connectie met het verleden te hebben.

Zie voor Cornelis Drebbel bijv. Wikipedia.

Verleden Enkhuizen en Alkmaar

Ik ben eens na gaan denken over geschiedenis en mijn gevoel er bij.
Ik ben geboren in een huis uit de 17e eeuw in Enkhuizen.
Een huis dat gebouwd werd in een tijd dat Enkhuizen hoorde bij de belangrijkste steden van Nederland.
Ik ben opgegroeid in een huis in Alkmaar.
Een na-oorlogs huis gebouwd met sloopstenen uit de oorlog.
Het huis is gesitueerd op de plaats waar in de 80 jarige oorlog de Spanjaarden lagen tijdens hun beleg van Alkmaar.
En, zoals bekend, in Alkmaar begon de victorie op 8 oktober 1573.

Grappig zoals je je, mits je er gevoel voor hebt, verbonden kunt voelen met het verleden.

donderdag 26 september 2019

Uitleg van iets dat je niet bedoeld hebt

Soms moet je uitleggen wat je nooit beweerd hebt.

Veiligheid

Ik probeer.....
Ik probeer te begrijpen waarom iemand, overigens volkomen terecht, vuur begint te spuugen bij het zien van martelingen van volkomen onschuldige dieren maar dat niet doet, er zelfs keihard tegen is, als volkomen onschuldige kinderen, vrouwen en mannen veiligheid wordt geboden.
Ik probeer.......
.

Vluchtelingen

Is jouw kind of kleinkind meer waard dan dat besmeurde, natte, vieze, doodvermoeide kind dat samen met moeder, vader, zusjes en broertjes een onmogelijke reis aan het maken is om bommen- en kogelregens te ontvluchten?
Vind je van wel?
Uw leider wacht op u.
Heb je hart in je donder, sluit je dan aan bij hen die houden van dit ongeziene en lijdende kind.
.

Sport

Geliefde zusters.
Sport verbroedert.

woensdag 25 september 2019

Verjaardagskaarten

Vroeger schreef ik verjaardagskaarten.
Vroeger kreeg ik verjaardagskaarten.
Nu ook.
Eén.
Van de garage.

De bal, de geboorte en de oorlog.

Het enige dat van mijn geboorte is over gebleven ben ik zelf.
De enige levende getuige.
Ik herinner me er geen bal van.
Waarschijnlijk omdat ballen in de oorlog moeilijk te verkrijgen waren.

Vluchtelingen

Natuurlijk mag/moet je zorgen hebben over de situatie rond de vluchtelingen.
Zorgen over wat dit zou kunnen betekenen voor jou, je kinderen en je kleinkinderen.
Het is onmogelijk om in de toekomst te kijken.
Toch mag dit geen reden zijn om je te laten opzwepen.
Mag dit geen reden zijn voor haat en onfatsoen.
Dat mensen zwaar en onredelijk in de klem komen door maatregelen van onze regering kan je de vluchtelingen niet verwijten.
Je kan de westerse regeringleiders verwijten dat ze hun poten ooit gestoken hebben in wespennesten waar ze niks te maken hadden.

En.....
Net als frauduleuze bankiers en graaiende verzekeringsbonsen zullen dezen er nooit zelf last van hebben.
Zo zit de wereld kennelijk in elkaar.
Ook democratische.
.

Luchtfietsen

Alleen met luchtfietserij is je luchtkasteel te bereiken.

Bejaardenzorg

Toen ik jong was waren er bejaardenhuizen.
Daarin waren slaapzalen.
Voor mannen en voor vrouwen.
Echtparen keurig gescheiden.
Prima geregeld.

Nu ik oud ben zijn er bejaardenhuizen.
Daarin zijn kamers.
Zowel voor mannen, vrouwen en beiden.
Ouderen wonen thuis.
Worden verzorgd of bemantelzorgd, als ze geluk hebben.
De kamers zijn voor studenten.
Keurig bruikbaar.
Prima geregeld.

Verwijt

Als je een ander iets verwijt waar jezelf ook schuldig aan bent heb je daar mogelijk niet het morele recht toe maar kan je wel gelijk hebben.

maandag 23 september 2019

Overgewicht

Oh, had ik maar wat meer overwicht op mijn overgewicht.

De notabele

Kreupelgedicht.

De hotemetoot.
Was als de dood.
Voor het strelen.
Der andere notabelen.
Van de snaren
Hunner gitaren.
Dit geluid was fel.
Lijk geluiden uit de hel.
Het was niet aan te horen.
Dus dichtte hij zijn oren.

Sowieso kan dat geen kwaad.
Als een notabele zijn klanken laat.
.

Kunstgebit

Een kunstgebit.
Is een gebit.
Dat alleen bijt.
Als het niet 's nachts.
In een kommetje water lijt.

zondag 22 september 2019

Zwaartekracht

Ik ga zo even horizontaal.
Zo wordt de zwaartekracht beter over mijn lichaam verdeeld.

Eeuwigheid

In het licht van de eeuwigheid.
Stelt een kwartier niets voor.
In het licht van onze sterfelijkheid.
Duurt een kwartier soms een eeuwigheid.

Sleur

Breek uit de sleur anders
breekt de sleur je.

zaterdag 21 september 2019

Tastbaar verleden.

Ik ben op zoek.
Op zoek naar een stille straat.
Naar een jongen met een hoepel.
Een jongen met een zweepje rennend achter een tol.
Ik ben op zoek naar een meisje solo touwtje springend.
Ik ben op zoek naar drie meisjes.
Twee die het touw laten draaien.
Eén die probeert te springen.
"In spin, de bocht gaat in."
Ik ben op zoek naar dat kuiltje in de grond en joelend knikkerende kinderen.
Ik ben op zoek naar jongens die kentekenmummers van voorbijgaande auto's noteren.
Naar kinderen die van sigarettendoosjes de bovenkant afscheuren om ze onderling te ruilen.
Ik ben op zoek naar kinderen die plaatsje met filmsterren ruilen.
Roy Rogers, Doris Day.
Hinkelen.
Verstoppertje.
Tikkertje.
Ik zoek.
Ik zoek tevergeefs.
Weggezakt in een lang voorbij verleden.
Zo ver weg.
Zo dichtbij.
.

Geslacht

Een geslacht hebben is veel beter dan geslacht worden.

Verjaardag

Jarig.
Feest.
Familie.
Vrienden.
Kennissen.
Gezellig.
Laat.
Bed.
Slaap.
Ochtend.
Beneden.
Kamer.

.                       P U I N H O O P !
.

Syrië

Ik heb het gehoord.
In de stralende zonneschijn.
Heel zacht.
Heel ver weg.
Zacht gerommel.
Mensen rommel.
Mensen gerommel.
Menselijk gerommel.

Moord.
Doodslag.
Leed.
Verdriet.
Puin.

Ik heb het gehoord.
In de stralende zonneschijn.
Vanaf de Golanhoogte.
Oorlogsbuit.
Syrië.

Daarna gingen we eten.
En drinken.
.

"Onze" wereld

"Onze" wereld is door mensen gemaakt en wordt door mensen afgebroken.

De snelle loper op het verkeerde pad

Al loop je het snelst, winnen zal je nooit als je de verkeerde afslag neemt.

vrijdag 20 september 2019

Verleden

Voor sommigen zijn de kettingen naar het verleden van blinkend goud.
Voor anderen zijn het ketens van roestvrij staal die beter van gewoon ijzer zouden kunnen zijn.
Ijzer dat kan roesten.
Ijzer dat móet roesten.
Doorroesten!

Stem raak

Ze besparen.
Al jaren.
Op bejaarden.
En lappen alle waarden.
Aan hun laars.
Zó barbaars!
Door hun Haags gelul.
Al jaren onder nul.
Ja, ze gaan vooruit.
Iets.
Bijna niets.
Maar het minste van allen!
Dat mag ons niet bevallen.
Pas op uw saeck.
Stem daarom altijd raak!

donderdag 19 september 2019

Twentse zonen

Een Amsterdamse schone
Wilde graag in Twente wonen.
"Want" zei ze beslist
"Wat ik heb gemist
Zijn de Twentse zonen."

De dood in de pot

En weer had de vleeseters de dood in de pot.

Sprong in het Heelal

Lang geleden was de radio het centrale punt in de huiskamer.
De geluidskwaliteit was niet geweldig maar je wist niet beter.
De TV heeft die plaats verdrongen.
Ik laat in het midden of dat een verbetering betekent.

Net als bij een boek prikkelt een hoorspel de fantasie.
Door de suggestieve geluiden kleuren je hersens het plaatje in.

Van 1955 tot en met 1958 werd 
"Sprong in het Heelal" uitgezonden.
Beginnend met "Operatie Luna"
De serie hield tijdens uitzending de mensen van de straat en de rest van de week in spanning.

Met enthousiasme vertelde ik mijn kinderen over de serie.
Kon ik het maar nogmaals beluisteren…..
Dat prikkelde mijn oudste, maar toen nog zo jonge, dochter en ze ging op zoek.
Hoe het haar gelukt is weet ik niet maar ze vond iemand die de serie had opgenomen en bereid was de serie voor haar te kopiëren.
Wel tegen een stevige prijs.
Ik ben nog nooit zo gelukkig met een cadeau geweest.

Inmiddels blijkt de serie opgestoft en op CD gezet te zijn.
Ik weet niet of het nog te koop is, heb er niet meer naar gezocht.
Toendertijd waren afleveringen op Internet te beluisteren of te downloaden.

Nog steeds blijkt het een geweldig hoorspel te zijn.
En dat niet alleen voor mij maar ook voor mijn dochters.
Reden waarom we om de zoveel tijd weer naar luisteren.
Ondanks het feit dat de inhoud ruimschoots door de wetenschap is achterhaald.

Als ik het begin geluid hoor krijg ik weer kippenvel.

Wat een hoorspel.

Vogelkenner

Ik ben geen goede vogelkenner.
Ik herken de struisvogel als hij overvliegt.
Een struis geluid.
Ik herken de duif, mits ie patat bij de patatboer van de grond graait.
Ik herken de meeuw, mits ie boven het strand vliegt.
Ik herken de ooievaar, mits ie een luier met baby in de snavels heeft.

Ik herken de spotvogel niet.
Wel rare vogels die spotten.

Klein schermpje

Al tik je nog zo bewust en ferm.
Op des telefoontjes kleine scherm.
Je merkt als je het kleine schermpje raakt,
dat foutjes zeer snel zijn gemaakt.
En als je de tekst dan hebt bewerkt.
Worden pas ná de plaatsing,
die foutjes opgemerkt.

Kermis

Kermis:
Een bonte verzameling martelwerktuigen.
Hel gekleurd en fel verlicht.
Waar je voor elke marteling afzonderlijk moet betalen.

woensdag 18 september 2019

Meneer van Amerongen

Oh jee, meneer van Amerongen.
Ga toch snel naar huis.
De waterleiding is gesprongen.
Het water staat tot boven het fornuis.

De muizen zwemmen lustig
In de waterzee.
Verder is het rustig.
Maar o wee.

De ratten klagen.
De riolering is te vol.
Ze eten nu al dagen.
Afval met een drol.

Oh jee, meneer van Amerongen.
Ze komen in uw huis.
Hebben de muizen verdrongen.
En staan nu op het fornuis.

De kast staat op een kiertje.
De kaas is in 't zicht.
Nog een klein kwartiertje.
Wèg kaas, genuttigd!

Te laat meneer van Amerongen.
Uw huis is nu een bad.
Het water is binnengedrongen.
En alles is kletsnat.

Meneer van Amerongen.
Uw leed kan ik beamen
Mijn lied is uitgezongen.
Amen.

De indruk van boeken

Tijdens het beetje sorteer werk dat nodig was om wat van mijn boeken te fotograferen om één voor één op Facebook te kunnen plaatsen ontdekte ik iets dat me nog niet eerder was opgevallen.
Er zijn boeken die geweldig veel indruk op me maakten.
Toch had ik niet de behoefte om ze te vermelden.
Zo ontstond er een onverwacht criterium.
De boeken die wel door mijn selectie kwamen blijken boeken te zien die ik graag herlees of ga herlezen.
Boeken waar ik meer binding mee blijk te hebben dan met de boeken die zoveel indruk op me maakten.
En dat vind ik een grappige constatering.
.

Des konings baard.

De baard van de koning.
Wat een commentaren.
De wereld wentelt in narigheid.
Maar Nederland maakt zich druk om de baard van zijn koning.
Hoezo belangrijk?
Je vindt het mooi.
Je vindt het niet mooi.
Je vindt het onbelangrijk.
Nou en?

Baard

Eigen baard
Is Goud waard.

Lees. Lees vroeg

Ik ken mensen met een heel goede opleiding die nog nooit een boek hebben gelezen.
Behalve dan vak- of hobby litteratuur.

Ik was een late lezer.
Het ging me niet zo vlotjes af.
Het nut van lezen ontging me ook een beetje.
Het was gewoon een vak op school.

Totdat ik een boekje in handen kreeg dat me mateloos veel plezier gaf.
Veel weet ik er niet meer van.
Het enige dat ik terug kan halen is een lang pad naar een kasteel.
Het zal dus wel een sprookje zijn geweest.
Lezen bleek niet slechts nuttig maar kon ook nog eens heel leuk zijn.
Sinds dien lees ik.

Bolke de Beer.
Ach, ach.
Een avontuur rond een slootje o.i.d.
Ik twijfelde.
Was dit zomaar een verhaaltje of zou zo'n beer echt kunnen praten?
Je weet immers maar nooit.
Spannend en onwerkelijk.

Zo onbevangen als je als kind een boek leest, lees je het nooit meer.
Lees ze nog maar eens.
Zelfs het gevoel van vroeger is moeilijk terug te halen.
Het is door latere ervaring verminkt.
Jammer.

Ik pleit sterk voor het op jonge leeftijd lezen.
Desnoods voorlezen.
Het gevoel, de spanning, de twijfel, het geloof, het ongeloof, de onbevangenheid.
Het gaat voorbij.
Het komt nooit terug.

Lees!
Lees jong!
.

Prikkeldraad

Prikkeldraad.
Als er iets is dat vertelt hoe de mens in elkaar zit dan is dat wel prikkeldraad.
Gemeen spul dat broeken open haalt.
Evenals het vel dat daar in zit.
Scherpe ijzeren, vaak roestige, tanden die de ene mens scheidt van de ander.
Dat het eigen territorium afbakent en de ander buiten houdt.

We zijn volwassen geworden en hebben veel van de geschiedenis geleerd.
Daarom hadden we in 2015 nog slechts  vijfhonderdduizend ton prikkeldraad nodig.
Een draad van 8 miljoen kilometer.

Mensen.....
Prikkeldraad!
.

Het bed

Lady Kant, de uitvinder van het bed wordt zeer bedankt.
Net als de leider van de parochies, de Deken.
Zou ik bijna nog ma Tras vergeten.
En sorry, la Ken ook nog bijna vergeten.
Merkwaardig want je bent om te Kussen.

Ik vergeet vast nog iemand maar ik ben nog niet zo lang uit bed.
Goedemorgen.

dinsdag 17 september 2019

Parodie.

Een parodie is een spottende nabootsing van een litterair werk.
Betekent dit dat een parodie op een parodie een litterair werk oplevert?

Drie ringen teveel

Een kleine doch dringend noodzakelijke reparatie dwong me naar de winkel te gaan om materiaal te kopen.
Dat wil zeggen, één koperen ringetje.
Ha, probeer dat eens.
"Nee, meneer, we verkopen ze alleen per eenheid van vier".
Dat zijn er dus drie teveel.
Maar ik kon niet anders.
Nu zit ik met drie overtallige ringetjes in harde en veel te grote plastic verpakking.

Wie zorgt er nu eigenlijk voor meer afval?
De consument of het bedrijfsleven?
.

De Syrische jongedame uit het Griekse restaurant.

Ach, dat restaurant.
Min of meer ons stam restaurant.
In Alkmaar, gezellig en niet te kostbaar.
Tja, je moet toch eten nietwaar?
Zo heel vaak komen we er niet.
Alkmaar is wat verder gelegen dan bijvoorbeeld Delden.
Ook dat maakt een verblijf te duur om het vaker te doen.
Helaas.

Terug naar het restaurant.
Het is een restaurant dat geëxploiteerd wordt door iemand afkomstig uit een ander land.
Ik ken de situatie niet goed maar het gevolg van het buitenlandse zuidelijke karakter is de geregelde wijziging van sommige personeelsleden.
Zo ook nu.

Het leuke, spontane gezichtje behoorde toe aan een jongedame uit Syrië.
Een gevluchte jongedame, zonder familie in Nederland.
Ze leek bewonderingwaardig vrolijk ondanks de ellende die ze mee had gemaakt.
Waarschijnlijk mede door de afwezigheid van oorlog in ons lieve platte landje.
Haar Nederlands was karig maar verrassend goed voor de korte tijd dat ze in ons land was.
Ik vond haar spontaniteit heel bijzonder.
Misschien ook omdat ze onbevangen vertelde dat ze me lief vond.
Of ze voldoende bewust was wat lief in het Nederlands inhoudt, weet ik niet.
Wel weet ik dat het leuk en, inderdaad, lief klonk.
En die spontaniteit....
Ze vertelde dat het niet allemaal makkelijk was maar dat ze in ieder geval haar stem nog had waar ze zeer tevreden over was.
Dat nodigde mij natuurlijk uit om haar te vragen iets te zingen.
En ja hoor, midden in de zaak, zong ze haar lied.
Onbevangen.
In het Arabisch.
Prachtig.
Omdat we het niet verstonden herhaalde ze het zingend onderwijl vertalend in het Engels.

Toen we afscheid namen vroeg ze me wanneer ik weer kwam.
Ik noemde een waarschijnlijke datum.
Haar vreugde was groot toen dat niet over een jaar bleek te zijn maar vrij binnenkort.
.

Reizend door mijn gedachten.

Ik reis mijn gedachten rond.
Zoekend naar het punt waar ik rust en vrede vond.
Ik reis te snel wellicht.
Want aan het eind van dit gedicht
Blijk ik het punt snel en onverdroten.
Volledig voorbij geschoten.

Ouderen een kostenpost?

Ouderen een kostenpost?

Ik liep langs school op het moment dat de school uitging.
Wat een oma's en opa's.
Ik zie wandelwagens en lopende kleuters aan de hand.
Wat een oma's en opa's.

Als de oma's en opa's zouden staken zou de maatschappij op zijn kont liggen.

Ouderen een kostenpost?
.

Zonne-energie

Ook energie uit fossiele bronnen is zonne-energie.

Compensatie gas en slavernij

De energie bedrijven die zich hebben verrijkt ten koste van de bewoners van de gasvelden krijgen financiële compensatie bij sluiting van de velden.

De slavenhouders de zich verrijkt hadden ten koste van vele mensenlevens kregen financiële compensatie toen de slavernij werd afgeschaft.

Waarheid en leugen

De eigen waarheid kan voor een ander een leugen zijn.

Natuur en mensengeweld

We kunnen schuilen voor de regen.
We kunnen schuilen voor de sneeuw.
We kunnen ons indekken tegen de kou.
We kunnen huizen bouwen die bestand zijn tegen de storm.
We kunnen dijken bouwen tegen onstuimig water.
We zijn slim.
We kunnen veel.

We kunnen geen:
Regen uit loodzware wolken laten plengen.
Onweer onze veiligheid laten bedreigen.
Gierende sneeuwbuien over het land laten jagen.
Ijskoude stormwind door de straten laten gieren.
Opgezweepte wateren de dijken laten beuken.

We kunnen wél met  bommen en atoomkrachten soortgelijk geweld ontketenen en daarmee destructieve acties ontketenen met het excuus dat we met noodzakelijke zaken bezig zijn.
Oh ja, dat kunnen wel.
.

Waarheid en leugen

Al is de waarheid nog zo snel.
De leugen achterhaalt haar wel.

Hotemetoot

Ook een hotemetoot moet plassen.
Een z.g.n.
Hotemetotenplas.

Pepe

Jaren geleden was ik er niet zo best aan toe.
Ik zat mentaal een beetje in de kreukels.
Via familie kwam ik in een klein dorpje 80 km zuidwest van Sevilla terecht.
Voor een week of drie.
De warmte van zon en mensen hebben me heel veel goed gedaan.

Eén man, een vertegenwoordiger en enkele jaren ouder dan ik, nam me op sleeptouw.
Dwars door het dorp en de omgeving van het dorp.
In het diepe, ongerepte, zuiden van Andalusië.
Het was een geweldige belevenis.
Deze omgeving was zo volstrekt anders en daardoor nieuw voor mij.
Mijn eigen besognes raakte een beetje op de achtergrond.
Het sluimerde maar ik had er geen tijd voor.
De herinnering aan deze dagen bezorgt me nog steeds kippenvel.

We trokken met elkaar op.
Hij liet me zoveel hij kon zien en meebeleven.
Een Andalusiër in hart en ziel.
Trots op zijn land.
Trots op zijn volk
Wij konden elkaar niet verstaan.
Was lastig maar maakte niets uit.
Versterkte slechts mijn belevenis.

Daarna heb ik hem nog vaak gezien.
Samen met een kameraad uit Enschede die ik drie keer op sleeptouw nam naar dat dorp.
Ook hij voelde de warmte van deze man.
Op één van deze reizen liet hij vol trots zijn nieuw gebouwde woning en winkel zien.
Filmen en fotograferen van en binnen deze woning was geen enkel punt.
Ook niet voor zijn vrouw en dochter.
Natuurlijk deed ik dat, zij het met een zekere schroom.
Tenslotte was het tamelijk privé.

Enige jaren ben ik niet in het dorp geweest.
De omstandigheden waren gewijzigd en het was moeilijker geworden om er te komen en een verblijf daar te organiseren.
Jammer genoeg is het voor mijn kameraad, die het daar in dat dorp eveneens zeer naar zijn zin had, niet meer mogelijk om met mij die kant op te gaan.
Ik hoop toch zo dat die mogelijkheid zich toch nog eens zal voor doen.
Samen.
Ook ik word een dagje ouder.

Geruime tijd geleden bereikte mij het schokkende bericht dat mijn oude vriend van 25 jaar geleden een hersenbloeding had gekregen.
Lichamelijk en geestelijk was zijn toestand er hard op achteruit gegaan.

Ondanks de lastige reis naar het dorp vanuit Hengelo ben ik er weer geweest.
Weer voelde ik mij omarmt door het dorp.
Weer voelde ik de warme deken van de hete zon.
Een graad of 40 is warm.
Erg warm.
Een paar dagen had ik daar behoorlijk last van.
Vooral omdat het 's nachts niet erg afkoelde.
Nu ik al enige dagen thuis ben, heb ik nog steeds last van slaapgebrek.

Velen in het dorp herkenden mij.
En ik hen.
Heerlijk om ons stamcafeetje weer te bezoeken.
- El Tablajero.
Ooit zette ik daar enkele videootjes van op Youtube.
We kwamen in gesprek met de eigenaar.
Ik vroeg hem of ik een t-shirt met El Tablajero er op gedrukt kon kopen.
"Nee" zei hij "dat kan niet.
Je krijgt het."
Daar heb ik later mijn Enschedese kameraad even de ogen mee uit kunnen steken.
Enfin, hij kan nog zien.

Natuurlijk heb ik de man uit het begin van mijn verhaal opgezocht.
Daar zat hij.
Een oud, schraal mannetje.
Niet de vrolijke en trotse man die ik zo goed kende.
Zwak en mager.
Een man wiens geheugen de oude kracht verloren had.
Ik kwam binnen.
Binnen in de kamer die hij ons jaren geleden vol trots had laten zien en filmen.
Hij keek op en riep uit met zwaar Andalusisch accent:
                                  J O H A N
.

Pa is moe

Pa is moe.
Ik geef het toe.
Toch is het raar.
Andersom...,
           vergeet het maar.

Kunst....

Toen hele verhandelingen in
"De wereld draait door "
Verhandelingen over abstracte kunst.
De naam van de schilder is me ontgaan.
Sorry, het is Rothko ontdekte ik.

Waarschijnlijk ben ik een grote onbenul.
Zeker in de ogen van de liefhebbers.
De enige kunst die ik hier bewonder is de inlegkunst van deze deskundigen.
Dat vind ik kunst met een grote K.

Ik zie slechts kleren van de keizer.
.

maandag 16 september 2019

Rozen, sinaasappels

Sinaasappels zonder pitten.
Rozen zonder doorns en reuk.
Vooruitgang
Dat is het!

De kip of het ei

Zoals ik al eerder iemand duidelijk maakte.
De vraag wat er eerder was, de kip of het ei is een flauwekul vraag.
Ik hou niet van flauwekul, daar ben ik te ernstig voor, maar moet constateren dat dit een flauwekul vraag is omdat het antwoord zo duidelijk is.

Het eerst was er het gebakken ei en tegelijkertijd de gebraden kip.

Dat men dat niet weet.
Zo dom.
.

Politieke eisen

Politici hechten meer waarde aan hun eisen dan aan hun beloften.

Chaos

De tweede wet thermodynamica zegt dat alles tot chaos vervalt als het niet begeleid en gestuurd wordt.
Maar, wat is chaos?
Een stuk grond dat heerlijk zijn gang mag gaan...?
Verwordt dat tot chaos?
Vele mensen zullen dat vinden.
Maar omdat men dit vindt is het nog geen chaos.
Het is natuur.
Natuur die zijn eigen wetten volgt.
Omdat het daaraan gehoorzaamt kan het geen chaos zijn.
Overal heersen natuurwetten.
Kortom chaos bestaat niet, is slechts wat wij eigenwijze mensen van iets vinden.

Blije kip

De blije kip gaf verheugd haar leven voor de consument die daar immers recht op heeft.

Weer en atoom

We kunnen schuilen voor de regen.
We kunnen schuilen voor de sneeuw.
We kunnen ons indekken tegen de kou.
We kunnen huizen bouwen die bestand zijn tegen de storm.
We kunnen dijken bouwen tegen onstuimig water.
We zijn slim.
We kunnen veel.

We kunnen geen:
Regen uit loodzware wolken laten plengen.
Onweer onze veiligheid laten bedreigen.
Gierende sneeuwbuien over het land laten jagen.
Ijskoude stormwind door de straten laten gieren.
Opgezweepte wateren de dijken laten beuken.

We kunnen wél met atoomkrachten soortgelijk geweld ontketenen en daarmee destructieve acties ontketenen met het excuus dat we met noodzakelijke zaken bezig zijn.
Oh ja, dat kunnen wel.
.

Kruiden

Ik ben niet wat je noemt een keuken prins.
Meer een koninklijke eter.
Maar als je dan toch moet kokkerellen en je twijfelt aan de smaak qua krachtigheid dan bieden kruiden uitkomst.
De winkels verschaffen die voor redelijke prijzen.
De peperdure peper is geen dure peper meer.
Koop rustig zo'n busje kruid.
Verwar dit niet met buskruit.
Dat is iets anders.
Mocht je dit willen gebruiken omdat het nog wat krachtiger is dan moet ik je waarschuwen.
Het daarvoor benodigde ingrediënt Salpeter is wat lastig te verkrijgen.

Kermis

Binnenkort weer.

Avond herrie en ik lijd.
Aan kermis jolijt.
Maar weet je wat?
En mooi is dat.
Ik lijd die tijd.
Voor de mensheid.

zondag 15 september 2019

Aan alles komt een eind

Als aan alles een eind komt, komt er dan ook een eind aan het eind?

Ronde tafel conferentie

Voor een ronde tafel conferentie is
mijn tafel te klein
en het aantal tegenstanders te groot.

Bezit

Bezit is eindig.

Zelfspiegel

Wie zich spiegelt in een spiegel ziet de omgekeerde waarheid.

Games

Overal in de wereld wordt gemoord en vloeien er zeeën van bloed.
Hier is het (nog) rustig.
Wat een mazzel dat we het dan ook (nog) zo goed hebben dat we uiterst reële games kunnen maken en kopen waarmee we op ons gemak zoveel doden kunnen maken als we maar willen.
Met net zoveel bloederig geweld als we fijn vinden.
Perfecte opvoedingsmiddel voor onze kinderen.
En een heerlijk spannende ontspanning bovendien.

Natuurlijk met een hapje en een drankje binnen handbereik.

Wij in ons zo geciviliseerde Westen.
.

Hengelo

HENGELO

Hengelo, de plaats waar mijn kinderen en ik volwassen werden, mist  geschiedenis.
Hengelo is jong vergeleken bij de plaatsen waar ik opgroeide.
Dan heeft het ook nog de pech dat de binnenstad in de oorlog is gebombardeerd.
En de ongelooflijke pech dat elkaar opvolgende gemeentebesturen nog een stevig partijtje meegeblazen hebben in het slopen van de overgebleven panden.
Hengelo moet het hebben van gezelligheid.
Niet van de ooit geplande chique.

De binnenstad is helaas niet echt kneuterig gezellig.
De pech is dat vanuit de markt alle straten binnen enkele honderden meters het centrum verlaten.
Dat lijkt me moeilijk te veranderen.

Ik woon bij het centrum.
Als ik even de stad in wil dan ben ik in 20 minuten uit en thuis en heb dan het hele centrum bezocht.

Nee, Hengelo moet het voor de gezelligheid hebben van de activiteiten.
En daarin geef ik Hengelo een groot compliment.
Dat doen de organisatoren van de evenementen goed.
Gefeliciteerd.
Ze geven daarmee les aan het gemeentebestuur.

En ach......
Over 300 jaar heeft Hengelo eveneens een oud centrum.
(Tenminste als de opeenvolgende gemeentebesturen meewerken)
.
.

zaterdag 14 september 2019

Smaken verschillen

Over smaak valt niet te twisten.
Duidelijk.
Ik heb mensen diep ontroerd naar het schilderij zien kijken waar ik niets aan vond.
Ik heb mensen uit hun dak zien gaan bij muziek die ik verschrikkelijk vind.
Andersom gebeurt hetzelfde.
Er blijft weinig anders over dan de verschillen te accepteren en niet pogen ze te begrijpen.

vrijdag 13 september 2019

De dans in Florence

Hij vroeg haar te dans.
Bij een villa in Florence.
Maar zij gilde.
Toen hij zijn been op tilde.
En die met een galant gebaar.
Stevig zette op een voet van haar.

Geluk toen

Samen in een bootje.
Rustig drijvend op het slootje.
Het zonnetje vol.
Schijnend op onze bol.
Met tussen het groene wier.
Een visje daar, en hier.
Ons geluk.
Kon niet stuk.
En mede door die zoen....
Klopte alles,
                        Toen!

Meerderen?

Er zijn werkgevers.
Er zijn werknemers.
Er zijn officieren.
Er zijn soldaten.
Zonder werknemers geen werkgevers.
Zonder soldaten geen officieren.

Er zijn geen meerderen.

woensdag 11 september 2019

Leven. Vanzelfsprekend?

We zijn zo aan leven gewend dat die vanzelfsprekendheid er voor zorgt dat we niet zien hoe ongelooflijk het eigenlijk is.

Lastige contactdozen

Koop je een contactdoos omdat je je weer eens iets hebt aangeschaft met een draadje en een stekker.
Merk je wederom de kindonvriendelijkecontacdoosstekkercontactbeveiligingseigenschappen.
Ze zijn niet alleen kindonvriendelijk.
Ze zijn tevens volwassenonvriendelijk.

Met zweet op mijn gelaat van inspanning poog ik vervolgens de stekker in de kindonv......enz te steken.
Resultaat blijft uit.
En ik wil die nieuwe aanschaf zo volgaarne in gebruik stellen.
Maar een schroevendraaier stevig en vooral geforceerd draaien in de contacten van de kindonv......enz. brengt uitkomst en droogt het zweet.

Liggend kapitaal

Winnen, winnen, winnen.
Van de ander.

Geld op de bank.
Genoeg.

En dan...?
Dan ga je dood.

En je geld?
Liggend kapitaal.

De eerste zin

Stel, je wilt een nieuwe roman schrijven.
Je hoofd barst van de ideeën.
Ze buitelen door je hoofd, moeten er uit en op papier (PC).
Hoofdpersonen, 3 kinderen, 1 brand, 1 bos, 1 vliegtuig, 1 vrouw, 26 biggetjes, mist, patat en een Lego-spel in Drieburgerdam aan de rivier, de Kolkvloed waar de doorvaart wordt gehinderd door vele, vele ijsschotsen .
Zoals gezegd, het moet op papier (PC).
Je zit achter je schrijftafel en achter je papier (of PC).
De eerste zin.
Daar komt ie...
Direct de aandacht vangen.
Belangrijk.
Boek moet de lezer direct in de houdgreep bij de lurven te pakken nemen.

Wat zou in zo'n geval jouw eerste zin zijn?

Mijn Enkhuizen en Alkmaar

Toen ik net 16 jaar was geworden sleepten mijn ouders mij mee naar Hengelo.
Ik woonde toen in Alkmaar.
Dat betekende vele moeilijke jaren voor mij.
Lag niet zozeer aan Hengelo als wel aan mijn langdurige heimwee naar Noord Holland.
En eerlijk gezegd, is dat nog steeds niet verdwenen.

Hoe ouder ik word hoe meer het verleden aan mij gaat sjorren.
Dus kom ik vaker in Noord-Holland.

Ken je Enkhuizen?
Ken je het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen?
Het Openluchtmuseum?
Hou je van schilderachtige plaatsen?
Hou je van fotograferen?
Ga er heen en maak bijzondere foto's.
Maak ze niet slechts daar maar vergeet niet ze ook in Enkhuizen zelf te maken.
Net zo schilderachtig.
Met 366 rijkmonumenten.
Ooit de belangrijkste stad van Nederland.

Al vele, vele jaren ben ik lid van de
Vrienden van het Zuiderzeemuseum.
Kom er té weinig, helaas.
(Vers gerookte vis, ook lekker....)

Mijn geboortehuis in Enkhuizen eveneens bewoond door "vreemdelingen".
Valt niet mee....
Al woonde ik er slechts kort.
En dan het huis van mijn opa en oma?
Daar geldt hetzelfde voor.

Alkmaar.
Ken je Alkmaar?
Neem ook deze fraaie en gezellige stad mee in je trip naar Noord Holland.
En ook daar "vreemdelingen" in het huis waar ik opgroeide.

Maar.....
Twente is prachtig.
.

Doorgestoken kaart

Vanmiddag; de post.
Wat denk je?
Een doorgestoken kaart.

Ik was volledig van de kaart, in mijn wiek geschoten en de kluts kwijt.
Tegelijkertijd.
Allemaal.
Moest me bij mijn lurven grijpen want had sterk de neiging om bij de pakken neer te gaan zitten boven op het zwarte zaad dat lag naast de spijkers die ik uit het lage water had gehaald.
Uiteraard nodig om mijn draai te kunnen vinden....

Een doorgestoken kaart.
Daar hou je toch geen rekening mee.

Pfff
.

Mijn huis en de tijd

Mijn huis.
Honderddertig jaar oud.
Ongeveer.
Elke steen gelegd door iemand die er niet meer is.
Al heel lang niet meer is.
Iemand met vreugde.
Soms met veel vreugde.
Iemand met verdriet.
Soms met tomeloos verdriet.
Iemand als ik.

De gedachte maakt me klein en geeft me ontzag voor het begrip "tijd".
.

woensdag 4 september 2019

Bello, toen en nu.

Ach, Bello.
Dat prachtig door treinliefhebbers gerestaureerde locomotiefje.
Nu, eveneens gerestaureerde, treintjes puffend en bellend trekkend door West Friesland.
Van Hoorn naar Medemblik.
En van Medemblik naar Hoorn.

Het is het locomotiefje uit mijn jeugd.
Aan het einde van onze straat stak het de weg over om af te meren bij het station waar ik vanuit ons huis zicht op had.
Puffend en bellend.

Bello.
Het staat voor vreugde en de enige priklimonade van het jaar.
Het staat voor één van de weinige uitjes die ik had.
De oorlog lag niet zover achter ons.
De armoede was dichterbij.
Een armoede die de hele wijk trof en daardoor niet echt opviel.

Schoolreisje.
Met Bello van Alkmaar naar Bergen.
Naar de speeltuin.
Draaien tot je draaierig en misselijk werd.
Geholpen door die enige priklimonade van het jaar.
Nog steeds levende beelden.
En zo lang geleden.

Een heel enkele keer, ik kan me eigenlijk maar één keer herinneren, zijn we met het gezin doorgereden.
Bij stationnetje Bergen gestopt,  gepasseerd en doorgereden naar Bergen aan Zee.
Een schitterend tochtje door de duinen.
De zilte zeelucht tegemoet.
Alweer die levendige herinneringen.
Het moet een geweldige indruk op me gemaakt hebben.

Maar ja, aan alles komt een eind.
Bello, met aanhang, was niet rendabel meer.
Een filmpje van de laatste rit vond ik op YouTube.
Bello beëindigde zijn rijdend bestaan als een stil soort standbeeld op een plein in Bergen.

Tot liefhebbers een nieuwe taak voor hem vonden.
Het schijnt een enorme klus geweest te zijn om hem weer de oude glorie te doen hernemen.
Ik heb hem weer gezien.
Op het station van Hoorn.
Hernieuwde liefde.

In mijn planning staat me weer eens door hem te laten trekken.
Nu van Hoorn naar Medemblik en terug.
Of misschien met de boot
"de Friesland" van Medemblik naar Enkhuizen.

Beste vriend, beste Bello, we zien elkaar weer.
Tot spoedig.

Gynaecologie

Een paar dagen geleden kwam me een artikel over gynaecologie ter ogen.
Al lezende schoot mij een opmerking van jaren geleden te binnen.
Het was een opmerking van een gynaecoloog die vertelde dat hij een prachtig beroep had maar met een probleem.
Geregeld was na zijn werk hem letterlijk alle lust vergaan.
Tot verdriet van zijn vrouw.
Hij begreep dat.
En zat er ook mee.
Ik kan me er ook iets bij voorstellen.
Vele lezers en feministen niet en spuugden vuur.
Kennelijk een ongewenste en vrouw- onvriendelijke opmerking.
Hoezo vrouwonvriendelijk?
Deugt deze arts niet?
Of is zijn eerlijkheid ongewenst?
De natuur laat zich niet dwingen.
Hoe "politiek" ongewenst ook.
.

dinsdag 3 september 2019

Licht aan eind van tunnel.

Door de lengte en de bochten is het licht aan het eind van de tunnel slecht of helemaal niet zichtbaar.

maandag 2 september 2019

Uitstel

Stel nooit uit tot morgen wat je ook overmorgen kunt doen.......

Beloond

Kijk, als je niet weet waar je al dagen op zit te wachten, heb je natuurlijk ook geen idee of het wachten beloond is.

Kruisraket

Kruisraket lijkt me een mannelijk woord.

Verstand

De mens heeft hersens gekregen maar heeft moeite om daar met verstand mee om te gaan.

Rijmt wel

Brel
Swel
Jernel
Prel
Quel
Trustel
Achternel
Okarel
Diderel

Betekent niets maar rijmt wel.

Bolleboos

Wat ik me afvraag:
Is een magere aardige het tegenovergestelde van een bolleboos?

zondag 1 september 2019

Stil en levenloos.

Hij schilderde.
Stillevens.
Uitsluitend stillevens.
Vele.
Ze stonden in de hoek van zijn atelier.
Stil.
Levenloos.

vrijdag 30 augustus 2019

Wanklanken

De stem van het volk heeft lang niet altijd een fraaie klank.
De stem van een leider die deze klanken verzamelt, gebruikt en misbruikt is een dirigent van een koor met alleen wanklanken.

donderdag 29 augustus 2019

Mensen, makke schapen

Mensen.
Dat zijn die wezens waarvan velen als makke schapen achter hun leiders aan lopen.

Vredespijp

Als je dan toch wilt roken.....
Rook dan de vredespijp!

Onschuld

Vannacht geprobeerd de slaap der onschuldigen te slapen.
Foei, wat heb ik slecht geslapen.

Oordelen

Hoe meer men over een ander oordeelt hoe vaker men iets over zichzelf prijs geeft.

Lange tenen

Sommigen maken een principe van hun lange tenen.

Geschiedenis en techniek

Lid van Oud Enkhuizen,
Lid Zuiderzeemuseum.
Lid Oud Alkmaar.
Abonnee nieuwsbrief Oud Alkmaar.
Bezoek in Hengelo museum Old Hengel en museum het Heim.

Nee.
Heeft niets met mijn leeftijd te maken.
Was als kind al geïnteresseerd in geschiedenis.
(En techniek)

Beredeneerde emoties

Mensen,en dus ook ik,willen altijd smaak en voorkeuren beredeneren.
Is het niet simpelweg emotie die bepaald en volgt de beredenering achteraf?

Horatius

Horatius:

Pallida mors aequo pulsat pede pauperum tabernas, regumque turres.

De bleke dood stampt met gelijke voet op de hutten der armen en de paleizen der koningen - oftewel: de dood maakt geen onderscheid tussen arm en rijk.

En zo is het.
Al is de rijke vaak wel beter in staat om het onafwendbare uit te stellen.

Dichterlijke vrijheid

Soms maak ik een gedichtje.
Dat geeft me de vrijheid om in andere gevallen te zeggen.
"Ach... dichterlijke vrijheid."
Handig.

dinsdag 27 augustus 2019

Bril

Mijn linkeroog bezag de wereld anders dan het rechteroor.
Plotseling.
Vreemd doch logisch.
Naast een minuscuul schroefje bleek de bril ook een glas kwijt te zijn.
Oei, waar was dat glas?
Schoenen uit, je weet maar nooit, en sluipend op kousenvoeten laag bij de grond de vloer afgezocht.
En ja hoor, na korte tijd blikkerde het verloren glas mij via het behouden glas pal het rechteroog in.
Linker glas heroverd en secuur opgeborgen.
Nu het micro schroefje nog.
Wederom laag bij de grond enz.
Onnodig bleek want, hoe is het mogelijk, ook dat lukte.
Lukte echter niet op de grond.
Lag op de werkbank aldaar waar ik de vermissing van beiden eerder had ontdekt.
Met behulp van een klein schroevendraaiertje en wat handigheid vervolgens het zaakje wederom aan elkaar geklonken.
Zicht hersteld!

Polders en Twente

Objectief gezien is Twente veel mooier dan een oud kaal polderlandschap dat doorsneden is door smalle slootjes.
Maar het is het landschap waar ik  opgroeide.
Waar ik stekelbaarsjes en salamanders uit slootjes haalde en waar ik diverse malen in flikkerde.
Waar ik in de zon op het gras lag te luisteren naar de zoemende insecten.
En de geur van bloemen opsnoof.

Ik woon in Twente al ruim 60 jaar.
Twente is prachtig.
De mensen zijn leuk.
Maar ik ben hier nog steeds de toerist die van de natuur geniet.
Daar, in de Noord-Hollandse polder, daar is mijn thuis.

Wat overigens niet wil zeggen dat ik er zou willen wonen.
Ben te lang hier.
Geniet er nu van als ik weer eens die kant op ga.

En van mijn geboorte plaats.
Enkhuizen.
En van de plaats waar ik opgroeide.
Alkmaar.
.

donderdag 22 augustus 2019

Houwen van

Ik houw
Van jouw.
Blijf je eeuwig trouw.
Tot ik weg ga van jouw.
Als ik niet meer van je houw.

woensdag 21 augustus 2019

Hengelose Olifant

Een Hengelose olifant.
Kreeg steeds meer het land.
Als hij in de spiegel keek.
En zich met zijn trouwfoto vergeleek.
"Het is nu mooi geweest",
Sprak het lieve beest.
't Is afgelopen met dat bier!"
Ik ben normaal al een dik dier.
Slechts sla en vis komt in mijn huis.
Wat dacht je?
Wat verwacht je?
Voelt hij zich nu in geest en lichaam thuis?

dinsdag 20 augustus 2019

Geloof in God of mens

Als ik zo eens rond kijk en de media volg denk ik wel eens dat het gemakkelijker is om in God dan in mensen te geloven.

maandag 19 augustus 2019

Christelijk

Is het gek dat de wereld moeite heeft met christenen als ze in de USA een christelijk land zien en in Trump een christelijke leider?

zondag 18 augustus 2019

Het dikke meisje

Enige jaren geleden zat ik met een kameraad heerlijk rustig op een zonnig terras.
Een paar tafeltjes verder ging een meisje zitten.
Ik heb nog nooit zo'n dik meisje gezien.
Ik merkte dat dit steeds weer mijn aandacht trok.
En natuurlijk niet bij mij alleen.
Er werd veel gedacht die middag op het terras.

Ik dacht aan de foto's van zeer dikke dames die ik tegenkom op Facebook.
Ik dacht aan de spotlachende commentaren.
Keiharde commentaren.
Commentaren die me verdrietig maakten.
Net zo als dat gebeurde door dat meisje op dat terras.

In gedachten leed ik met haar mee.
In gedachten wenste ik haar sterkte.
In deze conditie zal ze niet oud worden.
Kon ik haar maar helpen.

Even scheen de zon wat minder fel.
Op dat zonnige terras.
.

Imperfect

Omdat perfectie niet bestaat is het verstandig om zo perfect mogelijk met imperfectie om te gaan.

De soldaat

Een ieder maakt zelf uit wie zijn vriend of eventueel zijn vijand is.
Behalve de militair.
Die heeft die keuze niet.
De staat maakt uit wie de vijand is, ook al zou het een vriend kunnen zijn.

Hij en ik. Flauwekul

Merkwaardig.
Elke keer als ik iets doe, doet de vader van mijn kinderen exact hetzelfde.
Vanmorgen viel me dat weer eens op.
Ik keek in de spiegel, kamde mijn haar en wie deed hetzelfde en op hetzelfde moment?
                                    Hij!
.

Zoemende insecten


Zoemende insecten rond mijn hoofd.
Dommelende in de zwartafgetekende schaduw die dat slechts kan zijn omdat de zon doet wat hij behoort te doen.
Schijnen!
Dat alles brengt mij terug naar dat slootje links van de weg van Alkmaar naar Bergen.
Zo ontzettend lang geleden.
Vijftig jaar?
Nee, zeker zestig jaar.
Ruim.
Dat slootje met het groene kroost en net als nu, zomerszoemende insecten.
We zaten daar.
Mijn vriendjes en ik.
Beetje bang want we mochten daar vast niet komen.
Toch was de wereld, onze wereld, mooi en vredig.
Zo'n tien jaar na de oorlog.
Vredig maar spannend.
Eén van ons had een rol closetpapier achterover gedrukt.
Inderdaad.
Achterover gedrukt.
Niet iedereen had zo'n rol in huis.
Krantenpapier, dat wel.
Velen hadden zelfs geen w.c.
Een ton.
Een vies stinkende ton.
Een ton, slechts een keer per week geleegd door de tonnenman.
Terug naar de sloot.
Wat moesten we met w.c. papier?
Tja, je verbeeld je dat je al heel groot bent.
Een echte man.
Een echte kerel, en die rookt.
Roken?
Hoe kwam je aan tabak?
Thuis werd er bij meerderen niet gerookt.
Ook bij mij niet.
Vandaar dat w.c. papier.
Dat kon je roken.
Mits stijf opgerold.
Met de eveneens gesnaaide lucifers.
Van belang i.v.m. fikkie stoken.
Wouw, hoe stoer.
En hoe vies.
Zuig je te hard?
Vlam in de keel.
Als ik de geur weer zou ruiken zou ik weer daar zijn.
Links van de Bergerweg.
Tussen de bosjes.
Bij het groenuitgeslagen slootje.
Onder de zoemende insecten.
.

dinsdag 13 augustus 2019

Nostalgie van een zendamateur

Vaak heb je geen idee waar bepaalde interesses vandaan komen. In mijn geval komt het waarschijnlijk bij mijn opa vandaan. Als er nieuwe technische ontwikkelingen waren dan was hij in Enkhuizen één van de eersten om het, binnen zijn mogelijkheden, uit te proberen.

Toen ik als jongen een artikel las over zendamateurs was ik er helemaal ondersteboven van. De mogelijkheid om vanuit je kamer kontakt te hebben met de hele wereld deed me huiveren van ontzag. Er waren echter weinig mogelijkheden om iets met dit gevoel te doen. Wel lukte het me om een oude radio zo te verstemmen dat Radio Scheveningen krakend te horen was. Op mijn kamertje lag ik daar 's avonds naar te luisteren. Het oude bakbeest gaf een schemerachtig rood licht en in mijn verbeelding zag ik de boten ploegen door een woest brullende zee.

In een radiozaak in Alkmaar lag een koptelefoon. Slechts van mij gescheiden door een stuk glas maar volledig onbereikbaar. Wat heb ik lang gespaard. Toen kwam de grote dag, ik kon het kopen. Ongeveer 7 gulden. Een immens bedrag.

Aan een koptelefoon alleen heb je niets. Weer sparen, nu voor een kristalontvanger. Ik zie het nog voor me. 
Een  rood kunstof  dingetje  met een glazen buisje erbovenop.
Er moest  gesoldeerd  worden. De dampen  van mijn eerste  soldeer  ruik  ik  nog. Daar  in  de  keuken op  het aanrecht.  Een  van de eerste  momenten  in mijn  leven  dat ik  diep,  diep gelukkig  was. En  oh dat  gemier  met een klein draadje op  een  stukje  kristal.......   Niets te horen,  helemaal niets. Deed de ontvanger het  wel? En  dan, plotseling,  Hilversum. Ongelooflijk. Laaiende vreugde. Mijn eerste  bouwsel. Er zouden er  nog  velen volgen.

Experimenteren  zonder  enig benul van techniek.  Nog  kan ik  me  mijn  verbazing  en de verbazing  van  mijn  opa herinneren  toen ik  hem  via  zijn eigen radio  gedag  zei.  Ik  weet nog  steeds niet  hoe ik  dat  voor elkaar kreeg. 

En  dan  de  gesprekken  die  ik  had met  een buurjongen via over de  weg  gespannen draden en bij elkaar gesprokkelde oude  telefoons. Met elkaar via  die draad schaken  bij een zaklamp  onder de dekens.  Gelukkig  werd  ik  met een signaal gewaarschuwd  als pa of  ma  de trap op  kwam. 

Inmiddels  ben  ik  al ruim  50  jaar gelicenceerd radiozendamateur. 
(Dus geen piraat)
De romantiek  van  de eerste jaren is  er wel af.  Helaas.  Met mijn eerste  zender kon  ik  maar  op 1 frequentie (144.800  MHz)  uitkomen.   (Ik  draai over de band  voor  mogelijke  aanroepen.......)  Wat spannend.  De zender was klein,  de  voeding  was  groot,  de  versterker  was enorm.  Die  kwam  uit  de surplus.  De  stevige houten kist, waar deze in  zat,  heb ik  nog  steeds in  gebruik.  Nu  heb  ik een klein bakje ter  grote  van  een autoradio.  Dat  ding  kan  alles op  veel frequenties  die we als gelicenseerde zendamateurs  mogen  gebruiken.  Een  technisch  wonder.  Maar  geen  groter  wonder dan mijn eerste  kristalontvanger  en  mijn eerste zender. 

De  kinderen  van  nu  hebben  alles.  Maar  kunnen onmogelijk  gelukkiger zijn  dan  ik  met mijn oude radio en mijn kristalontvangertje.

Zie:

www.veron.nl

.

De aubade

De verjaardag van de koningin zat er aan te komen.
Dat betekende verhoogde aktiviteiten op zang- en feestgebied.
Vooral de ongeschoolde stemmetjes van de schoolkinderen moesten worden bijgeschaafd.
Er zou immers een grootse aubade worden gebracht bij het gemeentehuis?
Niet alleen dat de stemmetjes ongeschoold waren, nee ook samenzang moest worden getraind.
Training van honderden kinderen van vele lagere scholen van Alkmaar.
De stemmen moesten tot een unieke samenwerking worden gedwongen.
Dat kon alleen maar onder leiding van een echte dirigent.

Zo vulde de Aula van het Gymnasium zich langzaam met vrolijk kindergeluid.
We spreken over de tijd dat kinderen nog gevoelig waren voor het gezag van ouderen.
Er werd dus goed geluisterd naar de dirigent.
Het zingen ging prachtig en zonder problemen totdat er tweede stem gezongen moest worden.
Toen werd het lastig, heel erg lastig voor sommigen.
Maar....., één van hen liet zich letterlijk en figuurlijk niet van de wijs brengen.
Onder alle groepen mensen vind je dit soort slimme figuren.
Want wat was er eenvoudiger dan je gewoon af te sluiten van de zangmeute.
Simpel toch?
Gewoon goed met de vingers de oren dichtstoppen en de ogen sluiten.
Dan, alsof je volmaakt alleen bent, je partijtje zingen.
Perfect geregeld.
Geen probleem totdat hij zijn ogen open deed en ontdekte dat hij de enige was die luidkeels aan het zingen was.
De dirigent had afgeklopt en dat was hem dus volledig ontgaan.
De anderen niet.

Ik krijg nog een kleur als ik er aan denk.................
.

maandag 12 augustus 2019

Rimpels

De tv biedt ons vermaak en wijst ons de weg om ouderdomrimpeltjes weg te werken.

Op een uur of zes, zeven vliegen worden mensen "vermaakt" met het voorkómen dat mensen ooit ouderdoms rimpeltjes zullen krijgen.

Toeval?

Toeval?

Boeken verzamelen meer stof dan een stofzuiger.
Nu heb ik nogal veel boeken en dus ook nogal veel stof.
Reden waarom ze geregeld stofvrij gemaakt dienen te worden.

Enige tijd geleden was de beurt aan een bijbel.
Een soort familie bijbel waar mijn vader belangrijke familiedata in schreef.
Geboorten, huwelijken, overlijden.
Zelden kijk ik in deze bijbel.
Nu wel en mijn oog viel op de overlijdensdatum van mijn opa van mijn moeders kant.
Hij is al lang geleden overleden maar ik heb hem wel goed gekend.
Omdat dit deel van het verleden zo lang tot het voor ons verre verleden behoort komt hij zelden ter sprake.
Zowel bij mij als bij mijn zuster niet.

Nadat het stof buiten afgeblazen was en de stofdoek in mijn handen de overgebleven rest had verwijderd klapte ik de bijbel dicht en zette het boek weer op zijn vertrouwde plaats terug.
Dag bijbel.
Tot de volgende stofverwijdersessie.

Een kwartier later belde mijn zuster op.
"Zeg, weet jij wanneer opa overleden is?"

Ik was verbijsterd.
Kan me niet herinneren wanneer mijn zus en ik over hem gepraat hebben.
Zo lang geleden.

Als toeval een reden heeft zou ik graag de reden van dit bijna griezelige feit willen weten.
.

zondag 11 augustus 2019

Woestijn

Het beeld uit het vliegtuigraam liet zand zien.
Veel, heel veel zand.
Wat een verschil met de groen aangeharkte stukjes land die ik een kleine 6 uur geleden achter me had gelaten.
De Sinaïwoestijn.

Beelden die in mijn jeugd waren opgeroepen rolde zich voor mijn ogen uit.
De Bijbelse verhalen over Mozes die met het Joodse volk 40 jaar lang deze woestenij was doorgetrokken werden voelbare realiteit.

Ondanks het aangename klimaat in de vliegende tube waarin ik me bevond spatte de droogte en de hitte mijn vliegtuigraam binnen.
In de glooiende gloeiende verte leek mijn geestesoog Mozes te zien.
Mozes leider van een lastig volk.
Mozes lijder aan een lastig volk.
Lastig, natuurlijk, ik zou dat ook zijn als ik 40 jaar in zo'n zandbak zou moeten sjouwen.
Zonder supermarkt voor mijn water.
Water, grote porties water.

Er schijnen meer melkwegen te zijn dan er korrels zand op de aarde zijn.
Dat gaat mijn voorstellingsvermogen ver te boven.
In mijn huisje met mijn tuintje in Twente was dat al het geval, maar hier?

Een zandkorreltje, zo klein.
Ontelbare door de natuur samengevoegde zandkorreltjes, zo groot.
Woestijn!
Met miljarden samengebalde korrels die de bergen vormen.
En daarboven een wellustig zijn karakter tonende zon die het af en toe aanwezige water doel- en zinloos de lucht in brandt.

Hier is geen leven mogelijk.
Denk je.
Verwacht je.
Tot je die kleine bewegende stipjes ziet.
Die dankzij het dalende vliegtuig veranderen in mensen en drommedarissen.

Leven is overal.
Ook hier.
Hier waar zand de macht heeft, vindt men leven.
Plantaardig en dierlijk.
Ook hier lijkt de mens de baas.
Echter.
Uiteindelijk is de natuur de grote winnaar.
Overal.
Altijd.

Toen ik het koele vliegtuig uitstapte sloegen de ruim 40 graden me om de oren.

Johan Dammuller