Als je dan na zo'n hevige hoestpartij uitgeput in je kussen terugzakt begint een oud en ongestemd kerkorgel afgrijselijk te fluiten, te piepen, te kraken en andere ondefinieerbare klanken uit te stoten.
Je besluit je daar niets van aan te trekken en gewoon te gaan slapen.
Vergeet het maar.
Overeind om de laatste restjes weg te hoesten.
Moe maar tevreden zak je terug in de kussens.
Eventjes.
Dan slaat de verschrikkelijke hoestkriebeltreiteraar weer toe en alles begint weer opnieuw.
Gelukkig val je dan eindelijk tegen de morgen in slaap.
Totdat het telefoonalarm afgaat.
Schijn ik per ongeluk aangezet te hebben.
Nou ja, zo'n nacht dus.
.
