De natuur is een vechter en bijt terug.
Ze is aan de winnende hand.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
vrijdag 27 augustus 2021
Geitenwollen sokken
Ik heb er aan gedacht.
Om eerlijk te zijn, ik denk er al jaren over na.
Eerlijk gewogen en overwogen.
Heb me door betrouwbare individuen laten informeren.
Maar ja, je doet zo iets maar enkele keren in je leven.
Mogelijk slechts één keer.
En uiteindelijk weet je het nooit.
Toch?
Daarom heb ik het toch maar besloten.
Dat wil zeggen, in eerste instantie.
Niet in tweede of derde (of nog latere) instantie.
Echter welke instantie dan?
Want zijn instanties nog te vertrouwen of hebben ze steken laten vallen waardoor ze slechts steken?
Kijk, daar raak je de kern van de zaak en tevens een gevoelige snaar.
Niet eenvoudig, die snaartheorie.
Dat is meer voor wetenschappers en violisten.
Die kom je bij de instanties niet tegen.
Lijkt me vrij logisch.
Hoewel een strikt individuele beslissing, ben ik toch erg benieuwd hoe jouw buurman het doet.
Met een vergrootglas?
Of gewoon op pantoffels?
Lastig hoor.
.
In eerste instantie
Ik heb er aan gedacht.
Om eerlijk te zijn, ik denk er al jaren over na.
Eerlijk gewogen en overwogen.
Heb me door betrouwbare individuen laten informeren.
Maar ja, je doet zo iets maar enkele keren in je leven.
Mogelijk slechts één keer.
En uiteindelijk weet je het nooit.
Toch?
Daarom heb ik het toch maar besloten.
Dat wil zeggen, in eerste instantie.
Niet in tweede of derde (of nog latere) instantie.
Echter welke instantie dan?
Want zijn instanties nog te vertrouwen of hebben ze steken laten vallen waardoor ze slechts steken?
Kijk, daar raak je de kern van de zaak en tevens een gevoelige snaar.
Niet eenvoudig, die snaartheorie.
Dat is meer voor wetenschappers en violisten.
Die kom je bij de instanties niet tegen.
Lijkt me vrij logisch.
Hoewel een strikt individuele beslissing, ben ik toch erg benieuwd hoe jouw buurman het doet.
Met een vergrootglas?
Of gewoon op pantoffels?
Lastig hoor.
.
Houden van jezelf
Iemand die niet van zichzelf denkt te kunnen houden, blijft een ongelukkig, verdrietig en eenzaam mens.
Lessen uit het verleden
Wanneer trekken we nou eens lessen uit de lessen uit het verleden die we niet getrokken hebben?
Eigen opstelling
Op weg naar zijn werk groette de man elke morgen zijn buurman.
Die groette nooit terug.
De collega van de man zag dit met stijgende verbazing aan en vroeg waarom hij het groeten bleef volhouden.
De man antwoordde:
"Waarom zou ik mijn houding door een ander laten bepalen? "
Het brillenglas
Mijn linkeroog bezag de wereld anders dan het rechteroor.
Plotseling.
Vreemd doch logisch.
Naast een minuscuul schroefje bleek de bril ook een glas kwijt te zijn.
Oei, waar was dat glas?
Schoenen uit, je weet maar nooit, en sluipend op kousenvoeten laag bij de grond de vloer afgezocht.
En ja hoor, na korte tijd blikkerde het verloren glas mij via het behouden glas pal het rechteroog in.
Linker glas heroverd en secuur opgeborgen.
Nu het micro schroefje nog.
Wederom laag bij de grond enz.
Onnodig bleek want, hoe is het mogelijk, ook dat lukte.
Lukte echter niet op de grond.
Lag op de werkbank aldaar waar ik de vermissing van beiden eerder had ontdekt.
Met behulp van een klein schroevendraaiertje en wat handigheid vervolgens het zaakje wederom aan elkaar geklonken.
Zicht hersteld!
Een beslis ding
Ik ben in het bezit van een ding.
Het is noch vierkant, noch rond of hoog doch wel hol zonder kleurtje.
Vermoedelijk ga ik het ooit ruilen voor een ding met een kleurtje, hol, hoog en rond doch vierkant.
Ik zeg nadrukkelijk vermoedelijk.
Het is natuurlijk een beslissing die je niet zo gemakkelijk neemt.
Kunt nemen.
Je raakt toch gehecht aan zo'n mooi doch lelijk ding zonder kleur of vorm.
De verantwoordelijkheid drukt zwaar.
Want wat betekent dit voor de wereld en zijn bewoners?
Een beslissing die ik bovendien geheel en al alleen moet nemen.
Een z.g.n. solo beslissing.
Eigenlijk een beslisding.
Tja.
.
Opstaan
Kijk, bukken lukt wel.
Opstaan wordt moelijker.
Ik heb er iets op gevonden.
Ik begin met opstaan.
Ik eindig met opstaan
En daartussen, sta ik.
De grote lijn
Soms is het beter om de grote lijn te ontdekken dan te proberen alles op één lijn te brengen.
De formatie
Toen ik nog een kind was genoot ik van knikkeren.
De knikkers waren van klei.
Als we de kinderen die nu met de formatie bezig zijn eens een zak met knikkers zouden gunnen?
Er is vast een potje te vinden om een toeslag uit te ontvangen.
Ze kunnen dan lekker verder spelen.
Wat mij betreft, ben de beroerdste niet, mogen de knikkers van glas zijn.
Vroeger noemde we dat stuiters.
Een uitstekende naam.
Abonneren op:
Posts (Atom)
