Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
zaterdag 4 september 2021
Social media
Soosjel Miedia.
Je hoort er tegenwoordig meer over dan toen er slechts Miedia was.
Nu is de Miedia kennelijk Soosjel.
Eindelijk.
Pijn en cultuur
Bij het lezen over verschrikkelijke zaken in het verleden wordt vaak gezegd dat je het moet zien in het licht van die tijd.
Bij het vernemen van afschuwelijke zaken in het heden wordt vaak gezegd dat je het moet zien binnen het kader van die cultuur.
Allemaal waar als mogelijke verklaring.
Maar verklaringen zijn nooit excuses.
Wat inherent slecht is, blijft slecht.
Ondanks verklaringen of excuses.
In het klein gaat dit ook op.
Als je kind lijdt onder jouw drukke bezigheden, er moet immers brood op de plank komen, dan is dat wel waar maar nooit een excuus.
Als dat kind er als volwassene nog last van heeft dan kan zij/hij misschien de verklaring begrijpen maar de pijn blijft.
Je voelt dat je in de steek gelaten bent.
Een excuus zal die pijn niet wegnemen.
.
Concert pianist
Ik overweeg een carrière als concertpianist.
Op mijn leeftijd kan dat nog makkelijk.
Eerst even piano leren spelen.
Moet ook niet moeilijk zijn.
Het onderscheid tussen de witte en de zwarte toetsen heb ik inmiddels redelijk onder de knie.
De toetsen die niet zwart zijn, zijn wit.
En andersom ook.
Hou de concertagenda's in de gaten.
Ik ben onderweg.
Oh, ja.
Ik zing er zwoel bij.
.
Hoofdbedekking
Gezichtsbedekkende kleding.
Ik vind het onprettig.
Onderdrukking van vrouwen?
Ja en nee.
Er zijn ongetwijfeld vrouwen die er heel bewust zelf voor kiezen.
Die vinden en voelen dat het bij hun geloof en cultuur hoort.
En daar ontstaat de botsing.
De botsing van culturen.
De kant die ik nooit hoor is de beleving van de vrouwen zelf.
Hoe voelt het als je je hele volwassen leven met zo'n ding hebt gelopen en dat plotseling gedwongen niet meer mag.
Hoe naakt en onbeschermd voel je je dan?
Durf je dan de straat nog wel op?
Ik kan me voorstellen dat je dan thuis blijft en nooit de deur meer uitkomt.
Ook de vrouwen, en mannen, die schreeuwen dat gezichtsbedekkende kleding het symbool is van onderdrukking door de man zouden zich dit aan moeten trekken.
Zoals in zo vele zaken zijn inleving en nuances zoek.
En lastig om je daarmee bezig te houden.
.
Bello
Ach, Bello.
Dat prachtig door treinliefhebbers gerestaureerde locomotiefje.
Nu, eveneens gerestaureerde, wagonnetjes puffend en bellend trekkend door West Friesland.
Van Hoorn naar Medemblik.
En van Medemblik naar Hoorn.
Het is het locomotiefje uit mijn jeugd.
Aan het einde van onze straat stak het de weg over om af te meren bij het station waar ik vanuit ons huis zicht op had.
Puffend en bellend.
Bello.
Het staat voor vreugde en de enige priklimonade van het jaar.
Het staat voor één van de weinige uitjes die ik had.
De oorlog lag niet zover achter ons.
De armoede was dichterbij.
Een armoede die de hele wijk trof en daardoor niet echt opviel.
Schoolreisje.
Met Bello van Alkmaar naar Bergen.
Naar de speeltuin.
Draaien tot je draaierig en misselijk werd.
Geholpen door die enige priklimonade van het jaar.
Nog steeds levende beelden.
En zo lang geleden.
Een heel enkele keer, ik kan me eigenlijk maar één keer herinneren, zijn we met het gezin doorgereden.
Bij stationnetje Bergen gestopt, gepasseerd en doorgereden naar Bergen aan Zee.
Een schitterend tochtje door de duinen.
De zilte zeelucht tegemoet.
Alweer die levendige herinneringen.
Het moet een geweldige indruk op me gemaakt hebben.
Maar ja, aan alles komt een eind.
Bello, met aanhang, was niet rendabel meer.
Een filmpje van de laatste rit vond ik op YouTube.
Bello beëindigde zijn rijdend bestaan als een stil soort standbeeld op een plein in Bergen.
Tot liefhebbers een nieuwe taak voor hem vonden.
Het schijnt een enorme klus geweest te zijn om hem weer de oude glorie te doen hernemen.
Ik heb hem weer gezien.
Op het station van Hoorn.
Hernieuwde liefde.
In mijn planning staat me weer eens door hem te laten trekken.
Nu van Hoorn naar Medemblik en terug.
Of misschien met de boot
"de Friesland" van Medemblik naar Enkhuizen.
Beste vriend, beste Bello, we zien elkaar weer.
Tot spoedig.
Afghanistan en slachtoffers
Afghanistan.
Ruim 50.000 burger doden.
Zeker 66.000 Afghaanse politie agenten en militairen dood.
En 3500 militairen uit buitenland en 500 hulpverleners dood.
Tot slot tienduizenden gewonden en getraumatiseerden.
Ja ja, het naar democratie bombarderen mag iets kosten.
Maar dan heb je ook wat.
Toch?
Abonneren op:
Posts (Atom)
