Zo de koffie is ingeschonken.
Even Google toestemming geven om cookies toe te laten.
Heb zin in een koekje bij de koffie.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
zaterdag 4 december 2021
Kleuterklazenpietenwerk
Al dagen staan mijn schoenen en laarzen klaar, volgepakt met wortels en suikerklontjes.
Begeleid met luid gezang mijnerzijds.
Niks!
Volledig succesloos.
Terwijl een ieder mijn liefheid van afgelopen jaar en alle jaren daarvóór kent.
Lijkt op discriminatie.
Al ben ik nog niet geheel en al achter de reden daarvan.
Zal wel met jaloersheid ten aanzien mijner baard zijn.
Gewoon jaloers.
Omdat die me zo voortreffelijk staat.
Dat moet het zijn.
Bah, kleuterklazenpietenwerk.
Zal morgenavond ook wel niets worden.
Loyaliteit
Een gezin waar geen solidariteit en loyaliteit heerst is de naam "gezin" niet waard.
Een familie waar geen solidariteit en loyaliteit heerst is de naam "familie" niet waard.
Een vriendenkring waar geen solidariteit en loyaliteit heerst is de naam "vriendenkring" niet waard.
Een land waar..................
De omhelzing
Wat een paar jaar geleden nog kon....
Boodschappen doen moet.
Op zijn tijd.
Ben geen fan.
Nee.
Betalen moet.
Op zijn tijd.
Ben geen fan.
Nee, helemaal niet.
Maar soms, plotseling, gebeurt er iets bij zo'n laatste handeling.
Een verrassing.
De twee dames achter de kassa namen met een stevige omhelzing afscheid van elkaar.
Mooi om te zien.
Maar ik dan?
Als klant?
Dus reageerde ik met:
"Waarom jullie wel en de klant niet?"
Ja toch?
Is oneerlijk toch?
Dat vond één van de dames ook.
Het resultaat was een dikke omhelzing dwars over de toonbank heen.
Klantvriendelijkheid in natura.
Er bestaat nog zo iets als gerechtigheid.
De trein lezer
Enkele jaren geleden was ik weer eens in Spanje.
In Andalusië.
Vlak bij Sevilla om iets preciezer te zijn.
Een prachtig, zij het soms bloedheet, gebied.
Achtenveertig graden in de schaduw is warm!
Zeer.
Wat me enorm opviel was het feit dat daar niet gelezen werd.
Dat wil zeggen, er werd wel eens gelezen maar dan in sportbladen.
Voetbal, handbal en het gruwelijke stierengevecht.
Toen ik me in Nederland op de weg terug naar Hengelo in de trein bevond zat tegenover mij een jonge vent.
Rond de 20 jaar, schatte ik.
Iedereen heeft recht om te lezen wat hij wil maar door mijn Spaanse ervaring stoorde het me toch dat wat hij las uitgerekend een sportblad was.
Niet juist natuurlijk want wie ben ik om daar een oordeel over te mogen hebben, maar het voelde wel zo.
Even later pakte hij een andere leesconstructie.
Donald Duck.
Ik probeerde me een voorstelling te maken van deze jongeman.
Was het een sporter?
Zou kunnen.
Was hij een student?
Zou kunnen.
Hoewel, veel studenten op weg naar Enschede hebben studiemateriaal in hun handen.
Was het.... ?
Ik wist het niet en vond het eigenlijk ook niet zo belangrijk.
Dus sloot ik de ogen.
Fijn, maar vervelend want enige tijd later werd ik storend wakker gemaakt door de conducteur die mijn treinlegaliteit kwam testen.
Ik kwam zegevierend door de test.
Dat is me niet bij elke test gelukt.
De jongeman bleek nog steeds tegenover me te zitten.
Nog steeds lezend.
Nu echter tot mijn verrassing in de Bijbel.
Zonder enige schroom.
Grappig en opvallend.
Drie zulke verschillende leesakties.
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
