Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
maandag 26 juli 2021
Eigen horizon
De horizon verbreden.
Knap.
Breder dan de horizon kan niet.
De horizon verleggen.
Knap.
Verder dan de horizon kan niet.
De horizon opzoeken.
Knap.
De horizon verschuift, het zal je niet lukken.
Maar je eigen horizon opzoeken en verkennen.
Dat is een mogelijkheid.
Een mogelijkheid die je zelfs de kans geeft je eigen horizon te verleggen.
.
De zin van woorden
Letters in de juiste volgorde leggen dat maakt woorden.
Woorden in de juiste volgorde leggen dat maakt zinnen.
Zinnen in de juiste volgorde leggen dat maakt verhalen.
Verhalen in de juiste volgorde leggen dat maakt boeken.
Boeken in de juiste volgorde leggen dat maakt bibliotheken.
En daar de juiste zin in ontdekken....
Dát is kunst.
Onroerend goed
Onroerend goed is iets anders dan ontroerend goed.
Al kan je onroerend goed wel ontroerend goed vinden.
Knopenbakje
Prima natuurlijk zo'n nieuwe broek.
Prima natuurlijk dat kleine plastic zakje met reserve knoop.
Prima natuurlijk dat ik nog ergens een bakje heb voor reserve knopen.
Minder prima als het desbetreffende bakje wegens onvoorziene gladheid uit je handen valt, de grond opzoekt en de inhoud daar gulzig over verspreidt.
Knopen rollen.
Ze hebben de eigenschap een voorkeur te hebben voor zeer moeilijk bereikbare plekken.
Ze verstoppen zich.
De wulpse gemakkelijkheid waarmee ik me vroeger kon bukken is in het verleden verdwenen.
En zit ik eenmaal op de knieën dan voel ik elke bekende en nog onbekende spier.
Kom ik dan omhoog dan blijken er nog meer onbekende spieren te bestaan.
Voornamelijk spieren die voor het waggelen verantwoordelijk zijn.
De zogenaamde Grote Waggelspier en de daarmee samenwerkende Kleine Waggelspier.
Enige jaren geleden sloten zij een verbond zonder dat aan de eigenaar te vragen.
Wat toch op zijn minst eigenaardig is en getuigt van enige eigenzinnigheid en eigengereidheid.
Enfin de knopen bevonden zich eindelijk daar waar ze hoorden te zijn.
Voldaan keek ik om me heen.
Met de deurpost als steunende factor in mijn rug.
De knopen die me vanonder de tafel schalk toelachten.....
Die zag ik niet.
Geld schenken
De velen die de natuurlijke behoefte gevoelen mij met geld te willen verrijken verleen ik daartoe de mogelijkheid.
Ik verzoek hen vriendelijk mij privé te benaderen zodat we kunnen bespreken hoe de grote bedragen het ęenvoudigst in mijn bezit kunnen worden gebracht.
Koffie zal worden geschonken (eventueel).
Buien hangen
De uitdrukking:
"Ik zie de bui al hangen"
kom ik tegenwoordig zelden meer tegen.
Buien wel.
Wilhelminaschool
Al filosoferend kwamen Marijke en ik tot de conclusie dat we elkaar een 70 jaar geleden voor het eerst ontmoet moeten hebben.
Op de Wilhelminaschool in Alkmaar.
Jong, pril en groen.
Het groen is gebleven.
Abonneren op:
Posts (Atom)
