Het is nu dinsdagmorgen rond 10 uur.
Waarschijnlijk hoort een dagboek met een tijdsbepaling te beginnen of te eindigen.
Zelf maakte ik nooit een dagboek en heb er dus geen ervaring mee.
Als je met een Weblog begint heb je, ik, eigenlijk geen flauw idee waar je aan begint.
Wel wordt snel duidelijk dat het veel werk is en je moet er vanuit gaan dat je het voornamelijk voor jezelf doet.
Echter, omdat je het ding de wereld in slingert moet je er bewust van zijn dat iedereen het kan lezen en dat het waarschijnlijk nooit helemaal zal verdwijnen.
Een beetje oppassen dus, zeker als het over personen gaat.
Als je zo een beetje van je af aan het schrijven bent blijkt dat automatisch die dingen naar voren komen die je bezig houden.
Logisch natuurlijk maar je wordt er weer eens extra bij bepaald.
Reacties van anderen zijn bijzonder leuk omdat ze je op ideeën kunnen brengen.
Er veranderen dingen in je belangstellingssfeer, er komen dingen bij maar in mijn geval gaat er niet veel af.
Wel schuiven dingen naar de achtergrond maar ze blijven daar een rol spelen.
Als ik 20 jaar geleden een weblog had kunnen starten dan zou dat heel veel gaan over mijn grootste hobby van dat moment, n.l. het gelicenseerde zend-amateurisme .
Heb daar veel mensen door leren kennen over de hele wereld.
Nederlanders of ex-Nederlanders blijken echt overal te vinden.
Van de Noordpool tot de Zuidpool en daar tussen in.
Verschillende van mijn zend partners zijn ook hier geweest.
Techniek is boeiend maar is in de loop der jaren sterk veranderd.
De mogelijkheden zijn vergroot maar voor mij is het niet echt leuker geworden.
Ik heb daar al eens iets over geschreven.
De achtergrond van alles wat ik doe, leuk vind en belangrijk acht is, hoe meer ik daar over nadenk, De Mens.
De mens en zijn cultuur.
De mens in zijn prachtige en in zijn walgelijke uitingen.
Beiden zijn boeiend en roepen steeds weer vragen bij me op al is het antwoord mogelijk gewoon: Egoïsme.
Iemand die over lijken gaat is zichzelf aan het bevredigen.
Iemand die zichzelf wegcijfert doet misschien hetzelfde.
Kijk, dat soort gedachten prikkelen me enorm en ik verbind het vaak, haast onbewust, met spirituele zaken.
Nu ga ik de kachel aanzetten want 14 graden is een beetje fris als je zittend bezig bent.
En om dit verhaal leesbaar en niet te groot te maken sluit ik om later de draad weer op te gaan pakken.
DQ
Waarschijnlijk hoort een dagboek met een tijdsbepaling te beginnen of te eindigen.
Zelf maakte ik nooit een dagboek en heb er dus geen ervaring mee.
Als je met een Weblog begint heb je, ik, eigenlijk geen flauw idee waar je aan begint.
Wel wordt snel duidelijk dat het veel werk is en je moet er vanuit gaan dat je het voornamelijk voor jezelf doet.
Echter, omdat je het ding de wereld in slingert moet je er bewust van zijn dat iedereen het kan lezen en dat het waarschijnlijk nooit helemaal zal verdwijnen.
Een beetje oppassen dus, zeker als het over personen gaat.
Als je zo een beetje van je af aan het schrijven bent blijkt dat automatisch die dingen naar voren komen die je bezig houden.
Logisch natuurlijk maar je wordt er weer eens extra bij bepaald.
Reacties van anderen zijn bijzonder leuk omdat ze je op ideeën kunnen brengen.
Er veranderen dingen in je belangstellingssfeer, er komen dingen bij maar in mijn geval gaat er niet veel af.
Wel schuiven dingen naar de achtergrond maar ze blijven daar een rol spelen.
Als ik 20 jaar geleden een weblog had kunnen starten dan zou dat heel veel gaan over mijn grootste hobby van dat moment, n.l. het gelicenseerde zend-amateurisme .
Heb daar veel mensen door leren kennen over de hele wereld.
Nederlanders of ex-Nederlanders blijken echt overal te vinden.
Van de Noordpool tot de Zuidpool en daar tussen in.
Verschillende van mijn zend partners zijn ook hier geweest.
Techniek is boeiend maar is in de loop der jaren sterk veranderd.
De mogelijkheden zijn vergroot maar voor mij is het niet echt leuker geworden.
Ik heb daar al eens iets over geschreven.
De achtergrond van alles wat ik doe, leuk vind en belangrijk acht is, hoe meer ik daar over nadenk, De Mens.
De mens en zijn cultuur.
De mens in zijn prachtige en in zijn walgelijke uitingen.
Beiden zijn boeiend en roepen steeds weer vragen bij me op al is het antwoord mogelijk gewoon: Egoïsme.
Iemand die over lijken gaat is zichzelf aan het bevredigen.
Iemand die zichzelf wegcijfert doet misschien hetzelfde.
Kijk, dat soort gedachten prikkelen me enorm en ik verbind het vaak, haast onbewust, met spirituele zaken.
Nu ga ik de kachel aanzetten want 14 graden is een beetje fris als je zittend bezig bent.
En om dit verhaal leesbaar en niet te groot te maken sluit ik om later de draad weer op te gaan pakken.
DQ
