André Rieu

Gisteravond was het weer zo'n avond.
Je kent ze vast wel.
Niet dat je je verveelt maar je hebt nergens zin in.
Niet in TV kijken, niet in lezen, niet in muziek luisteren, niet in computerwerk niet in iets, niet in niets.
Dus toch maar TV aan en hangen op de bank.

Ken je André Rieu?
Een aflevering over zijn belevenissen in Australië en Japan.
Dat wekte toch mijn belangstelling.
Vroeger keek ik nooit naar zijn concerten.
Had er, ongezien, niet zo'n hoge pet van op.
Gek dat je met een zeker dédain over iets kunt praten zonder dat zelf echt in de gaten te hebben en zonder kennis van zaken.
Bij velen was dat vroeger ook het geval bij die andere André; André van Duin.

Een jaar of 10 geleden was ik rond kerst bij iemand op bezoek die naar een show van André Rieu zat te kijken.
Min of meer tot mijn verbazing heb ik met fascinatie zitten kijken.
Sinds die tijd ben ik verkocht.
Door de muziek, door de show, door het muzikaal, creatief en zakelijk talent van de man.
Soms kom je ze tegen.
Mensen die barsten van talent en dat op meerdere gebieden.
Ze zien er vaak nog goed uit ook.
Op zich al bijzonder om te zien en mee te maken.

Ik stel voor dat degene die net zo denkt als ik vroeger, de bezwaren opzij zet en eens een show gaat bekijken.
Het is toch niet voor niets dat mensen meer dan 5 uur rijden om een show in New York te bezoeken.
Het enthousiasme van het publiek werkt aanstekelijk.
Op mij, maar hoogstwaarschijnlijk ook op jou!

-