Da's mooi.
De videoclip met Carmen Monarcha werkt.
Het verwerken van video kan kennelijk lang duren.
Het weer is perfect, d.w.z. in Zuid Europa.
In de somberheid van ons natte landje kunnen we vanavond storm verwachten.
Daar ben ik altijd bang voor, v.n. door de zend-antenne van 18 mtr hoog die hier in de tuin staat.
Gister, woensdag, was het een beetje een saaie dag.
Ook dat had met het weer te maken, hoewel niet helemaal.
's Middags heb ik een TV-tennis partijtje gespeeld met Kevin, mijn kleinzoon.
De plannen die ik daarna had werden wél door het weer gedwarsboomd.
Plotselinge algehele waterige somberheid.
Als resultaat de hele dag binnen gebleven, normaal niets voor mij.
Lange avonden.
Met het gevaar dat een stuk gezelligheid uit de koelkast komt.
Gister sprak ik iemand die zich zo min mogelijk bezig houdt met journaal en andere nieuwsvoorzieningen.
Het is toch allemaal negatief.
Hoewel dat waar is blijft het naar mijn idee erg belangrijk om op de hoogte te blijven van het buitengebeuren.
Het binnengebeuren, familie, werk, buren enz. is niet zo heel verschillend, wel minder extreem natuurlijk.
De mechanismen die werken zijn hetzelfde.
Want mensenwerk.
Het organiseren van de wereld is te ingewikkeld voor ons mensen.
In feite kunnen we het niet.
We maken plannen voor de toekomst maar zitten er geregeld naast.
Ontwikkelingen zijn slechts heel beperkt te overzien.
Zie als voorbeeld het enthousiasme ooit over de Bijlmer.
We verbeelden ons veel te weten en te kunnen maar dit blijkt in het licht van de geschiedenis maar zeer beperkt te zijn.
In de grote maatschappelijke ontwikkelingen speelt ons eigenbelang een grote, té grote rol.
Als dat niet het geval zou zijn zou honger al lang de wereld uit zijn.
Zelf ben ik niet anders, egoïstisch want mens.
Zouden we daardoor als mensheid eerder geneigd zijn om in geweld als oplossing te denken?
De geschiedenis leert dat geweld zelden de oplossing is.
Geweld roept geweld op.
Kan niet anders.
We zijn eerder geneigd te straffen dan te belonen.
Hoe kan dat?
- Zou er zoiets bestaan als een fundamenteel kwaad?
Kwaad als een persoonlijkheid, die grijnzend rond kijkt hoe machtig hij (moet een hij zijn) in deze wereld is.
Binnen enkele jaren dreigt een energie te kort.
Het helpt om voedsel te verbouwen en dit om te zetten in brandstof.
Komt goed uit.
Nog minder eten voor de hulpelozen in deze wereld, hun dood betekent minder monden te voeden.
Prima toch?
Cynisch?
Zolang er zoveel mensen zoveel kapitalen verdienen aan wapens en andere negativiteiten en toch als keurig gerespecteerde mensen worden gezien, zal ik cynisch blijven.
Stoppen, ik word een beetje verdrietig.
Gelukkig zie ik ook positieve dingen maar soms overheerst mijn gevoel van machteloosheid.
-
De videoclip met Carmen Monarcha werkt.
Het verwerken van video kan kennelijk lang duren.
Het weer is perfect, d.w.z. in Zuid Europa.
In de somberheid van ons natte landje kunnen we vanavond storm verwachten.
Daar ben ik altijd bang voor, v.n. door de zend-antenne van 18 mtr hoog die hier in de tuin staat.
Gister, woensdag, was het een beetje een saaie dag.
Ook dat had met het weer te maken, hoewel niet helemaal.
's Middags heb ik een TV-tennis partijtje gespeeld met Kevin, mijn kleinzoon.
De plannen die ik daarna had werden wél door het weer gedwarsboomd.
Plotselinge algehele waterige somberheid.
Als resultaat de hele dag binnen gebleven, normaal niets voor mij.
Lange avonden.
Met het gevaar dat een stuk gezelligheid uit de koelkast komt.
Gister sprak ik iemand die zich zo min mogelijk bezig houdt met journaal en andere nieuwsvoorzieningen.
Het is toch allemaal negatief.
Hoewel dat waar is blijft het naar mijn idee erg belangrijk om op de hoogte te blijven van het buitengebeuren.
Het binnengebeuren, familie, werk, buren enz. is niet zo heel verschillend, wel minder extreem natuurlijk.
De mechanismen die werken zijn hetzelfde.
Want mensenwerk.
Het organiseren van de wereld is te ingewikkeld voor ons mensen.
In feite kunnen we het niet.
We maken plannen voor de toekomst maar zitten er geregeld naast.
Ontwikkelingen zijn slechts heel beperkt te overzien.
Zie als voorbeeld het enthousiasme ooit over de Bijlmer.
We verbeelden ons veel te weten en te kunnen maar dit blijkt in het licht van de geschiedenis maar zeer beperkt te zijn.
In de grote maatschappelijke ontwikkelingen speelt ons eigenbelang een grote, té grote rol.
Als dat niet het geval zou zijn zou honger al lang de wereld uit zijn.
Zelf ben ik niet anders, egoïstisch want mens.
Zouden we daardoor als mensheid eerder geneigd zijn om in geweld als oplossing te denken?
De geschiedenis leert dat geweld zelden de oplossing is.
Geweld roept geweld op.
Kan niet anders.
We zijn eerder geneigd te straffen dan te belonen.
Hoe kan dat?
- Zou er zoiets bestaan als een fundamenteel kwaad?
Kwaad als een persoonlijkheid, die grijnzend rond kijkt hoe machtig hij (moet een hij zijn) in deze wereld is.
Binnen enkele jaren dreigt een energie te kort.
Het helpt om voedsel te verbouwen en dit om te zetten in brandstof.
Komt goed uit.
Nog minder eten voor de hulpelozen in deze wereld, hun dood betekent minder monden te voeden.
Prima toch?
Cynisch?
Zolang er zoveel mensen zoveel kapitalen verdienen aan wapens en andere negativiteiten en toch als keurig gerespecteerde mensen worden gezien, zal ik cynisch blijven.
Stoppen, ik word een beetje verdrietig.
Gelukkig zie ik ook positieve dingen maar soms overheerst mijn gevoel van machteloosheid.
-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten