Hij was rijk.
Ligt in de kerk.
Onder een zerk.
Of klinker.
Is nu rijke stinker.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
zondag 5 juni 2022
zaterdag 4 juni 2022
Het bloemetjesschort
Ooit kreeg ik met Sinterklaas van een jongen uit de groep die ik beroepsmatig begeleidde, een schort.
Een echt lang keukenschort.
Met twee touwtjes aan elke kant.
Zodat het nuttige attribuut vast achter mijn rug gebonden kon worden.
Een schort verfraaid met bloemetjesmotief.
Het bijbehorende gedichtje ben ik kwijt zodat ik niet meer weet welke boodschap er achter dit schort verborgen lag !?
Nou, dat schort met bloemetjes ben ik kwijt.
Zou dat iets betekenen?
In dat soort betekenis zoeken achter iets geloof ik niet.
Natuurlijk niet.
Toch?
Boekenmoed
Laatst was ik in een bui.
Dat heb je soms.
Zou ik er een label aan moeten hangen dan zou daar moedig of overmoedig op staan.
Waarschijnlijk het laatste.
Ik voelde het langzaam komen en groeien.
De bui.
Eerst zo 's morgens bij de koffie een wat onrustig en licht opgeblazen gevoel.
Dat naarmate de uren verstreken toe nam, samen met groeiende onrust.
Toilet bezoeken hielpen niet echt.
De spanning, mijn spanning, liep op.
Hoog op.
Tot mij volkomen onverwachts een licht opging.
Ik wist het.
Eindelijk zou ik het durven.
Had er jaren van en over gedroomd.
Nu was het zover.
Moedig liep ik naar de boekenkast.
Greep het boek, een waardeloos boek, bij haar lurven.
Deed de achterdeur open en gooide het boek met een gespeelde achteloosheid in de container.
Zo.
Voldaan keek ik in de spiegel, testte mijn bui en trok er de denkbeeldige label af.
Het was me gelukt.
Na al die jaren van hoog opgetaste boekbergen had ik het mes in eigen handen genomen.
Hallekiedee.
Weg met die toch nooit te lezen boekenbrij.
Of ik zou 365 jaar moeten worden.
Ik ben de baas.
Verdorie.
Tijd voor een borrel.
Een feestborrel.
En dan opgelucht naar bed.
Gelukkig.
De container is nog niet geleegd.
Het boek ligt er nog.
En……
Binnen handbereik.
Bibliotheek Alkmaar
Denkend aan mijn kindertijd.
Het meest ultieme uitstapje in de stad was het bezoek aan de bibliotheek in Alkmaar.
Ik roep de herinnering zo weer terug.
Het boek mocht je niet zelf pakken.
Dat deed de juffrouw achter de balie. Ze deed dat aan de hand van een lijstje dat je had gemaakt.
Ben vergeten op basis waarvan je dat lijstje samenstelde
Niet vergeten ben ik de juffrouw.
Wat een geheugen had die vrouw.
Terug tellend is er één zekerheid.
De vrouw is haar fantastische geheugen kwijt.
Samen met haar lichaam.
Schrijver
Als ik zou kunnen schrijven zou ik een razend knap boek schrijven.
Helaas.
Nu blijft slechts razend knap over.
Slappe was
Ik las dat het financieel gunstig is om goed in je slappe was te zitten.
Nou zit ik met een paar vragen.
Ik heb geregeld was.
Ik doe het in de wasmachine.
Het komt er vochtig uit.
Dus slap.
Als ik wacht tot het droog is,
is het minder slap.
Mijn eerste vraag is dan ook, is dit niet erg?
Of, hier komt de tweede vraag, moet ik de zaak vochtig meenemen naar de zaak?
Derde vraag, kletsnat in een teiltje?
Vierde vraag, hoeveel was moet ik meenemen naar de garage.
Zag daar een Mercedes staan die me wel wat lijkt.
Het is dus belangrijk om te weten wat ik precies nodig heb.
Qua slappe was.
Vijfde, en voorlopig laatste vraag.
Hoe stort ik de overige slappe was op de spaarrekeningen?
Wasverzachter....
Een goed idee?
vrijdag 3 juni 2022
Michelin sterren
Wat ik aan het doen ben?
Uitzoeken hoe ik het beste sterren kan uitknippen.
Drie stuks.
Dat is voldoende.
Dubbelzijdig plakband heb ik al.
Een plaatsje in de keuken is wel te vinden.
Goh.....
Dacht je nou echt dat ik Michelin daarvoor nodig heb?
Pfff.
Gewoon papier, schaar en plakband (dubbelzijdig).
Dat is genoeg.
Echt.
De nieuwe generatie
Tot halverwege ben ik gevorderd in Anna, de uitstekende biografie van
Annie M.G. Smidt geschreven door Annejet van der Zijl.
Een aanrader.
Vele namen kom ik tegen.
Vele dragers van die namen zie ik zo voor mijn geestesoog verschijnen.
Van anderen herken ik de namen.
En plots realiseer ik me dat ze bijna allemaal vreemd zullen zijn voor de huidige generatie.
Zou ik oud zijn?
Ik slaap
Ik.lees een boek.
De zon schijnt op de bladen.
Boven mij gezoem.
Een kleine schaduw.
Veegt over de tekens.
Die ik probeer te lezen.
Langzaam.
Vallen mijn ogen dicht.
Ik protesteer.
Niet al te enthousiast.
Ik slaap.
Het gezin
De hoeksteen van de maatschappij is het gezin.
Wordt gezegd.
De hoeken kunnen scherp zijn en men kan men zich behoorlijk bezeren.
Tevreden met het uitzicht
Vanuit mijn stoel, achter het raam in het stralende zonlicht, kijk ik naar binnen in de meubelzaak aan de overkant van de straat.
Het is geen uitzicht waarvan je zegt, tjonge geweldig.
Schitterend, die palmbomen aan de rand van de blauwe zee.
In de verte heuvels overgaande in steeds hogere bergtoppen.
Nee, zo'n uitzicht is het niet.
Maar ik doe het er mee.
Ben er niet ontevreden over.
Per slot van rekening zie ik mensen in die winkel en mensen die voorbij lopen op het trottoir dat direct grenst aan de muur van mijn huis.
Leven.
En de supermarkt is dichtbij.
donderdag 2 juni 2022
Vaya con dios
"Vaya con dios."
Het kromgewerkte gerimpelde oude vrouwtje in dat stoffige en bloedhete straatje, keek moeizaam naar mij omhoog.
Het was de mooiste en ontroerendste groet die ik ooit hoorde .
Zelden ben ik iets kwijt
Zelden ben ik iets kwijt.
Om het kunnen lezen te bevorderen moet ik de bril afzetten.
Mijn bijziende ogen zien beter (dicht)bij.
Om de bril terug te vinden dien ik de bril te gebruiken.
Zoals gezegd, zelden ben ik iets kwijt.
Mits ik de bril op heb.
Betrouwbare MediaMarkt
En weer startte mijn nog nieuwe telefoon spontaan opnieuw op.
Voor de achtste keer vandaag.
Dank je wel MediaMarkt.
Gefeliciteerd met de verkoop van een telefoon die spontaan vergeet dat ie niet alleen smart (nou ja...) maar ook gewoon telefoon is.
Bedankt voor een product met een eigen wil.
Geleerd van het bedrijf waar hij vandaan komt.
Betrouwbaar tot het bittere eind.
Zoals gezegd net als de MediaMarkt zelf.
Een bedrijf dat smart genoeg is om te zorgen dat de schuld niet bij haar ligt.
Eventuele koper.
Let op uw saeck.
Michelin
Wat ik aan het doen ben?
Uitzoeken hoe ik het beste sterren kan uitknippen.
Drie stuks.
Dat is voldoende.
Dubbelzijdig plakband heb ik al.
Een plaatsje in de keuken is wel te vinden.
Goh.....
Dacht je nou echt dat ik Michelin daarvoor nodig heb?
Pfff.
Gewoon papier, schaar en plakband (dubbelzijdig).
Dat is genoeg.
Echt.
Elders was een meisje loos
Ga toch henen.
Sprak ze boos.
Gezwint nam hij de benen .
Want elders was een meisje loos.
De bretel
Een fraai gewelfde vorm.
Is te goed voor riem alleen.
De buik voldoet ruimschoots aan de norm.
Want de broek zakt naar beneen.
Maar let wel.
Deze combinatie werkt het best.
Heb ik eerlijk uitgetest.
- De BRETEL
Beroemd
Vincent werd pas na zijn dood beroemd.
Omdat dit lot me niet aantrekt ga ik niet met schilderen beginnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
