Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
maandag 6 oktober 2014
Christelijk vertrouwen
Heb uw vijand lief is iets wat de christenen al vroeg leren.
Leren blijkt toch iets anders te zijn dan doen.
Leren blijkt toch iets anders te zijn dan doen.
- Vertrouw op God en laat Hem het werk doen maar laten we voor alle zekerheid eerst zelf even onze vijanden verpletteren.-
Jarig
Zaterdag 27 september mijn geboortedag gevierd met de familie.
Toen het laat was en zij verdwenen waren keek de rommel van de door kinderen vertrapte chips en ander eetgedoe me aan.
Ik keek vermoeid terug en sprak:
- Bless this Mess -
En ging pitten.
Toen het laat was en zij verdwenen waren keek de rommel van de door kinderen vertrapte chips en ander eetgedoe me aan.
Ik keek vermoeid terug en sprak:
- Bless this Mess -
En ging pitten.
Lachen
Ik moet toch eens stoppen met het lachen om mijn eigen fouten.
Zoveel pret kan niet gezond zijn.
Zoveel pret kan niet gezond zijn.
Vriendschap
Pas als een afwezige vriend nog steeds aanwezig is,
is er sprake van echte, hechte vriendschap.
is er sprake van echte, hechte vriendschap.
Energie
Boosheid kost ontzettend veel energie.
Verspilde energie als het niet wordt omgezet in een positieve handeling die energie oplevert.
Verspilde energie als het niet wordt omgezet in een positieve handeling die energie oplevert.
Geluk
De gelukkigste mensen zijn zij die zichzelf niet al te serieus nemen en hartelijk (of minder hartelijk, als de bekende boer) om zichzelf kunnen lachen.
Onderzoek
"Onderzoekt alle dingen, en behoudt het goede" zegt de Bijbel.
Het probleem is echter om op tijd te achterhalen wat het goede, laat staan het beste is.
Zelf denk ik dat het veel te maken heeft met de wijze waarop je met de andere (je naaste, zegt die zelfde Bijbel) omgaat.
Het probleem is echter om op tijd te achterhalen wat het goede, laat staan het beste is.
Zelf denk ik dat het veel te maken heeft met de wijze waarop je met de andere (je naaste, zegt die zelfde Bijbel) omgaat.
Misschien is respect en mededogen wel de belangrijkste wet voor de gehele mensheid.
Warm
Vandaag is het 6 oktober.
Nog ruim twee maanden wachten.
En dan?
Nog ruim twee maanden wachten.
En dan?
Dan worden stoute kinderen door baardmans meegenomen.
Meegenomen naar Spanje.
Heerlijk.
Ik verheug me er op.
Prima temperatuur.
Vergeten doe ik jullie niet.
Via dit medium meld ik me.
Zal het verschil in temperatuur in graden celcius aan jullie doorgeven.
Meegenomen naar Spanje.
Heerlijk.
Ik verheug me er op.
Prima temperatuur.
Vergeten doe ik jullie niet.
Via dit medium meld ik me.
Zal het verschil in temperatuur in graden celcius aan jullie doorgeven.
Nog 2 maanden.
Twee maanden wachten.
Dan!
Twee maanden wachten.
Dan!
Mensen
Je kunt vóór of tegen militair ingrijpen, waar in de wereld dan ook, zijn.
Keuze aan jezelf.
Keuze aan jezelf.
Moord is (gelukkig) verboden.
Behalve als het doden in opdracht van de regering gebeurt.
Dan zijn de slachtoffers even dood maar is het geen moord doch gewenst gedrag.
Behalve als het doden in opdracht van de regering gebeurt.
Dan zijn de slachtoffers even dood maar is het geen moord doch gewenst gedrag.
Rare wezens, die mensen.
Verschil
Er zijn zo van die verschillen.
Een arts die tropenarts wil worden moet zijn specialisatie zelf betalen.
Voor hulp aan anderen dient men zelf te investeren.
Voor hulp aan anderen dient men zelf te investeren.
Een bankdirecteur doet dat anders.
Voor hulp aan het vullen van zijn portemonnee laat hij, ten koste van veel ellende van mensgenoten, anderen investeren.
Voor hulp aan het vullen van zijn portemonnee laat hij, ten koste van veel ellende van mensgenoten, anderen investeren.
Mensen
Mensen?
We maken ons druk, erg druk.
We maken ons druk voor en over onze dierbaren.
We maken ons druk over onze gezondheid.
We maken ons druk over onze portemonnee.
We gaan figuurlijk en letterlijk over lijken.
We zijn zo bezig met onszelf dat we de natuur naar de knoppen jagen.
Het zal immers onze tijd nog wel duren.
We........
We maken ons druk voor en over onze dierbaren.
We maken ons druk over onze gezondheid.
We maken ons druk over onze portemonnee.
We gaan figuurlijk en letterlijk over lijken.
We zijn zo bezig met onszelf dat we de natuur naar de knoppen jagen.
Het zal immers onze tijd nog wel duren.
We........
En over dik 100 jaar zijn we allemaal dood.
Hartstikke dood.
Waar hebben we ons toch zo druk over gemaakt?
Hartstikke dood.
Waar hebben we ons toch zo druk over gemaakt?
Mensen!
Misbruik
Mensen misbruiken mensen op allerlei verschillende manieren.
Zowel lichamelijk als financieel.
Het is een zo algemeen verschijnsel dat je je af gaat vragen of dit misschien de normale gang van zaken is.
Zowel lichamelijk als financieel.
Het is een zo algemeen verschijnsel dat je je af gaat vragen of dit misschien de normale gang van zaken is.
Zijn de velen die dit gedrag vertonen nou echt zo veel anders dan jij en ik?
Ernst
Vraag je eens af of de ernst van je reactie op een gebeurtenis wel in verhouding staat met de ernst van die gebeurtenis.
Diefstal
Een arme man die verrekt van de honger "steelt" een brood voor hem en zijn gezin.
Wie is de dief?
Hij of de maatschappij die de verantwoordelijkheid voor deze arme sloebers niet neemt?
Hij of de maatschappij die de verantwoordelijkheid voor deze arme sloebers niet neemt?
Zekerheid
Bij alle zekerheden in dit leven is één ding absoluut zeker, er is niets zeker in dit leven.
Zeker weten.
Zeker weten.
Geraniums
Geen idee wat de kosten zijn van geraniums tegenwoordig.
Niet dat ik iets tegen deze natuurproducten heb maar waarom zou ik ze gaan kopen als ik toch niet van plan ben om er achter te gaan zitten?
Zonde van het geld toch?
Bovendien waar zou ik binnen mijn vrije tijd de vrije tijd vandaan moeten halen?
Niet dat ik iets tegen deze natuurproducten heb maar waarom zou ik ze gaan kopen als ik toch niet van plan ben om er achter te gaan zitten?
Zonde van het geld toch?
Bovendien waar zou ik binnen mijn vrije tijd de vrije tijd vandaan moeten halen?
Zo veel onopgepeuzeld leesvoer.
Het ligt verspreid rond me, klaar om ooit verorberd te gaan worden.
En er komt steeds meer van dat voer bij.
Dat bovenop al die andere zaken die mijn vrije tijd vullen.
Familie, vrienden, hobby's enz.
Problemen qua tijd.
Het ligt verspreid rond me, klaar om ooit verorberd te gaan worden.
En er komt steeds meer van dat voer bij.
Dat bovenop al die andere zaken die mijn vrije tijd vullen.
Familie, vrienden, hobby's enz.
Problemen qua tijd.
Ik denk dat ik eens vrije tijd moet vrij maken om hier eens rustig over na te denken.
Op mijn gemak zittend achter mijn fraaie kunstbloemen.
Op mijn gemak zittend achter mijn fraaie kunstbloemen.
Positief en negatief
Opvallend dat de woorden -dierlijk- en -beestachtig- negatieve gevoelens oproept en -menselijk- positieve.
Hoe positief moet je zijn over menselijk gedrag en hoe negatief over het gedrag van dieren?
Cijfers
Cijfers zijn van zichzelf nietszeggend.
Slecht gebruikt kunnen ze diepe wonden slaan.
Slecht gebruikt kunnen ze diepe wonden slaan.
Op de lagere school kreeg ik een laag cijfer voor een opstel waar ik zelf erg tevreden over was, en nu nog ben.
De pijn en de laatdunkende opmerking van de meester was voldoende om niet meer te schrijven.
De pijn voel ik nog.
Pas enkele jaren geleden nam ik de pen, lees keyboard, weer op.
De pijn en de laatdunkende opmerking van de meester was voldoende om niet meer te schrijven.
De pijn voel ik nog.
Pas enkele jaren geleden nam ik de pen, lees keyboard, weer op.
Leraren wees voorzichtig met cijfers.
Mensen wees voorzichtig met het beoordelen van anderen.
De aangerichte schade kan onherstelbaar zijn.
Mensen wees voorzichtig met het beoordelen van anderen.
De aangerichte schade kan onherstelbaar zijn.
Getapt
Het tappen van een goede mop lijkt op het tappen van een goed glas bier.
Na de schuimkraag komt de geslaagde ontlading.
Na de schuimkraag komt de geslaagde ontlading.
Bijltjesdag
Laatst had ik zo'n moment.
Waarschijnlijk ken je zo'n moment.
Alles zat tegen.
Behalve vermoeidheid.
Die vierde feest.
Dan komt het moment.
Toch nog onverwachts.
Je vermoedde al dat het op een hoekje op je stond te wachten.
Daar is het.
De tijd om het bijltje er bij neer te gooien.
Je heft je hand.
Volledig gooi-bereid.
En dan het afschuwelijke moment.
Je beseft.
Er is geen bijltje.
Je hebt helemaal geen bijltje.
Je hebt zelfs nog nooit een bijltje gehad.
Zelf nog nooit een bijltje geleend.
Auw.
Hoe gooi je het bijltje er bij neer als er in geen velden of wegen een bijltje te vinden is?
Afschuwelijk.
Je kunt niet anders.
Het gaat buiten je om.
Je stopt er mee.
Gewoon.
Klaar.
Waarschijnlijk ken je zo'n moment.
Alles zat tegen.
Behalve vermoeidheid.
Die vierde feest.
Dan komt het moment.
Toch nog onverwachts.
Je vermoedde al dat het op een hoekje op je stond te wachten.
Daar is het.
De tijd om het bijltje er bij neer te gooien.
Je heft je hand.
Volledig gooi-bereid.
En dan het afschuwelijke moment.
Je beseft.
Er is geen bijltje.
Je hebt helemaal geen bijltje.
Je hebt zelfs nog nooit een bijltje gehad.
Zelf nog nooit een bijltje geleend.
Auw.
Hoe gooi je het bijltje er bij neer als er in geen velden of wegen een bijltje te vinden is?
Afschuwelijk.
Je kunt niet anders.
Het gaat buiten je om.
Je stopt er mee.
Gewoon.
Klaar.
zondag 5 oktober 2014
Bidden voor de vijand
Er wordt veel voor medechristenen gebeden.
Er wordt veel door medechristenen geleden.
Er hoort voor hen gebeden te worden.
God is liefde en geeft de mogelijkheid om die liefde te geven via mensen.
Het moet dus mogelijk en niet onmogelijk zijn om voor de vijand te bidden.
Voorbeelden zijn in de bijbel te vinden.
Hoe sterk zijn christenen hier in?
De gemiddelde christen lukt het niet of denkt in het geheel niet aan deze opdracht.
Althans dat is wat ik vermoed.
Toch zijn christenen de enigen mensen die voor de vijanden kunnen bidden.
Hoe verschrikkelijk moeilijk is dit.
Hoe bijna onmogelijk is dit.
Maar wat een machtig resultaat zou het kunnen opleveren.
Haat bestrijden met liefde.
Met wapens van liefde.
maandag 8 september 2014
LL
Till to-morrow.
To-day kan al zo zwaar zijn dat tillen naar morgen moeilijk is.
Zeker met een dubbele l.
Heerlijk toch?
Het is mistig.
Wat heerlijk dat we intelligente wapens hebben ontwikkeld die
zich niets van weersomstandigheden aantrekken.
Toegepaste wetenschap.
Mooi.
Wedstrijd
Eergisteren bezat een goede kennis van mij de helft van mijn leeftijd.
Sinds gisteren niet meer.
Ik word ingehaald.
Knappe jongen
Verdorie.
Al weer mijn make-up vergeten.
Dat overkomt me al jaren.
Ik weet wel hoe het komt.
Dat scheren, hé?
Maar ik zou er eindelijk eens aan moeten denken.
Hoewel....
Ik zie ook dames waarbij de opmaak volstrekt overbodig is.
Mooi, gewoon van zichzelf.
Dus....
De ander
Het is jammer dat er geen mogelijkheid bestaat om zo af en toe de ogen van een ander te kunnen gebruiken om naar jezelf te kijken.
Kaders
Omdat we zelf onderdeel zijn van een gesloten wereld van oorzaak en gevolg
is het onmogelijk om anders dan binnen deze kaders te denken en te ervaren.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de werkelijkheid buiten die ons toegestane grenzen niet zal bestaan.
Toeval?
Er is een mogelijkheid dat er een werkelijkheid naast en buiten ons bestaat.
Er is een mogelijkheid dat die werkelijkheid ons beïnvloedt.
Misschien noemen wij dat wel toeval.
Misschien.
Natuur
Wij kunnen natuurkrachten gebruiken en zijn uitstekend in staat om ze te misbruiken.
(Dat laatste is misschien ook wel een natuurkracht.)
Oh, wat zijn we trots op onze prestaties.
Maar oh, wat zijn we ontzettend klein.
Natuurwetten gebruiken, ja.
Natuurwetten maken.
NOOIT !!!!
Morse
Voor het behalen van mijn zendmachtiging (groot) moest ik in staat zijn om telegrafie (Morse) met een snelheid van 12 woorden per minuut te seinen en te nemen.
Het lukte maar een ster ben ik nooit geworden.
Ook te weinig gepracticeerd, trouwens.
Zojuist, na bijna 49 jaar, nog eens geprobeerd de morsecode met die snelheid te nemen.
Nee, het was sneller zelfs.
Tot mijn verbazing lukte het al was ik na een minuut of drie de draad volledig kwijt.
Krijg er zin in om me er weer eens mee bezig te gaan houden.
Winterklus.
Geluk en ongeluk
Misschien, heel misschien, heeft een mens wel een ongelukkige periode in het leven nodig om geluk te herkennen.
Armoede en de Euro
Ik weet de prijs van het plakken van een fietsband in de laatste dagen van de gulden niet.
Plakte zelf de banden.
Zal het ongeveer 5 gulden geweest zijn?
Nu is het euro 18.50.
Rond dit af op 40 gulden.
Mocht mijn schatting goed zijn dan betekent dit een prijsverhoging van 8 keer.
Is mijn oorspronkelijke schatting te laag dan vermoed ik toch een behoorlijke prijs verhoging.
Blijft, 40 gulden voor het plakken van een band.
Veertig!
Dit staat voor een prijs verhoging van alle zaken en diensten.
Gek hé, de armoede onder de mensen?
Angst en hoop.
Tristan Bernard was een joodse schrijver.
Toen de duitsers (bewust met kleine letter geschreven) hem en zijn vrouw tijdens de bezetting kwamen halen zei hij:
"Tot nu toe leefden we in vrees, voortaan leven we in hoop."
Kennis
We lopen vaak in deze wereld rond met kennis.
Een schijn van weten.
Alsof het geschiedenis is waar we vanuit de toekomst naar kijken.
En weten.
Correctie
Het is vaak makkelijker voor een ander om je tekst te corrigeren dan voor jezelf.
Het lijkt alsof je bij eigen controle eerder de tekst in je hoofd leest dan de reeds geproduceerde.
Daardoor zie je fouten over het hoofd.
Indien mogelijk, als geen hulp aanwezig is, start je het corrigeren beter enkele dagen later wanneer de tekst in je hoofd is vervaagd.
Een derde
Als we het over een ander hebben, spreken we vaak over een derde.
Daarmee bedoelen we niet een in stukken gehakt personage maar een buitenstaander buíten dat moment.
Toch is dat merkwaardig.
We spreken cq schrijven zelfs vaak over een derde als we alleen zijn.
Soms, nog vreemder, zelfs als we reeds met z'n drieën zijn.
De 'derde' is een onzijdige persoonlijkheid.
Nieuwsgierig.
Hoe zou die/dat er uitzien?
Participatie-maatschappij
---Participatie-maatschappij---
Een ander woord voor bezuiniging.
De gebruikers van het woord zijn er voor het gemak maar van uitgegaan dat deze maatschappij niet bestond.
Eigenlijk moeten zij zich de ogen uit de diverse, goed betaalde, koppen schamen.
Zonder participatie zou onze maatschappij allang zwaar op zijn kont liggen.
Winter
De zon verlichte dagen worden korter.
De maan verlichte avonden worden langer.
De bladeren aan de bomen nemen verplicht andere kleuren aan.
Als ik deze acties van de natuur kon voorkomen, deed ik het.
Winter, bah!
Helaas, mijn protesten gaan niet verder, kunnen niet verder gaan dan het min of meer gedwongen besturen van thermostaat en lichtknop.
Ik verzamel projecten zodat ik niet verveeld de winter doorkom.
Dit doe ik uit door ervaring wijsgeworden eigenwijsheid.
Want zeer goeie kans dat de projecten, soms half afgebouwd, op de plank blijven liggen.
Oh, die arme, arme boeken die me afgemat en hongerig liggen aan te kijken.
Oh, die vele steeds maar aangevulde stapel tijdschriften die sluimerend en droevig ongelezen liggen te vergelen.
Zo zielig, zo sneu.
Ik durf er niet naar te kijken.
Ik kom er niet aan toe......
Winter!
zaterdag 6 september 2014
Boeken
Ik houd van boeken.
Nog meer dan van lezen.
Dat lijkt wat met elkaar in tegenspraakte zijn maar is het niet.
Althans, niet voor mij.
Daarom is het ook niet verwonderlijk dat ik bij mijn vele honderden boeken, vele tientallen heb die ik nooit zal lezen.
Maar.........
Ik heb ze wel en voel me daar zeer wel bij.
Ze omringen mij, ze warmen mij en ik kan ze zo pakken.
Een boek is een volwassene zelfs als de inhoud dat niet is.
Het boek ontstaat in het hoofd van de schrijver die zich in een langdurige trance van creativiteit en onderzoek kan bevinden.
Na correctie en goedkeuring van de uitgever begint het proces van tekst tot boek.
De creativiteit van een tekenaar.
De layout.
Over alles wordt nagedacht.
Zo wordt dat wat gekookt is op schrijftafel of computer omgevormd tot een product van vlijt en creativiteit.
Het boek is een mooie mevrouw waar ik een diepe buiging voor maak.
Ik voel me thuis tussen boeken.
Boeken kleuren.
Boeken geuren.
Nieuwe boeken bezitten een andere geur dan oude.
Beiden geuren.
Geuren zoals het hoort.
Naar boeken.
Ik kan me de geuren van mijn eerste boeken nog goed herinneren.
Sommige van die boeken heb ik nog.
Helaas, daar is de geur van af.
Zo'n boek is niet meer helemaal compleet.
Er ontbreekt iets wat er bij hoort.
Jammer.
Een e-reader is handig, vooral op vakanties.
Maar de geur die bij boeken hoort is er niet.
De geur is anders.
Electronisch.
De handelingen zijn ook anders.
Het omslaan van een bladzijde is een nep handeling.
Electronisch.
Het boek is een mevrouw in nood.
De boekhandel is een handel in nood.
Er verdwijnen boekhandels.
Jammer.
Wat is er fijner dan het snuffelen, letterlijk en figuurlijk, in de creative zee van boeken zowel oud als nieuw.
Leve het boek!
DQ
Mijn Winter
De zon verlichte dagen worden korter.
De maan verlichte avonden worden langer.
De bladeren aan de bomen nemen verplicht andere kleuren aan.
Als ik deze acties van de natuur kon voorkomen, deed ik het.
Winter, bah!
Helaas, mijn protesten gaan niet verder, kunnen niet verder gaan dan het min of meer gedwongen besturen van thermostaat en lichtknop.
Ik verzamel projecten zodat ik niet verveeld de winter doorkom.
Dit doe ik uit door ervaring wijsgeworden eigenwijsheid.
Want zeer goeie kans dat de projecten, soms half afgebouwd, op de plank blijven liggen.
Oh, die arme, arme boeken die me afgemat en hongerig liggen aan te kijken.
Oh, die vele steeds maar aangevulde stapel tijdschriften die sluimerend en droevig ongelezen liggen te vergelen.
Zo zielig, zo sneu.
Ik durf er niet naar te kijken.
Ik kom er niet aan toe......
Winter!
DQ
Uit mijn facebook
Soms plaats ik wat teksten die ik op facebook plaatste.
Hier een willekeurige selectie.
Vergis ik me
Dat een aforisme
Ís gestolde waarheid.
Die met humor wordt begeleid?
===
Als je in je recht staat.
Ben je er zeer mee gebaat
Als in een rechtsstaat.
Je recht, stáát!
===
Eigenlijk is wisselstoring als excuus veel mooier dan lekke band.
===
Is iemand die de zorg niet kan betalen een wanbetaler of levert de staat een wanprestatie?
===
Hoe gespitser je om je heen kijkt.
Hoe dieper je gedachten zullen zijn.
===
Er zijn zo van die berichten waarin de inhoud zonder inhoud is.
===
Het is werkelijk idioot om te klagen over de moeilijkheid van het onder de knie krijgen van het edele pianospel.
Het is doodsimpel slechts een kwestie van het op de juiste tijd en plaats beroeren der toetsen.
Al even eenvoudig is het schrijven ener boek.
Een kwestie van doodgewoon het nederzetten der letteren op de juiste plaats en daar enige tijd voor te reserveren.
===
Het is mistig.
Wat heerlijk dat we intelligente wapens hebben ontwikkeld die zich niets van weersomstandigheden aantrekken.
Toegepaste wetenschap.
Mooi.
===
Eergisteren bezat een goede kennis van mij de helft van mijn leeftijd.
Sinds gisteren niet meer.
Ik word ingehaald.
===
Verdorie.
Al weer mijn make-up vergeten.
Dat overkomt me al jaren.
Ik weet wel hoe het komt.
Dat scheren, hé?
Maar ik zou er eindelijk eens aan moeten denken.
Hoewel....
Ik zie ook dames waarbij de opmaak volstrekt overbodig is.
Mooi, gewoon van zichzelf.
Dus....
===
Vreemd (of juist niet) dat zieke geesten in hoge posities met zoveel egards worden behandeld.
===
Wil je vandaag de dag een goede conferencier worden, verzamel dan een stel onbeschaafde woorden, verbind die via een stel stevige vloeken met elkaar, kook dat in een humorachtig sausje en je hebt de lachers op je hand en je kostje gekocht.
===
Zojuist via de radio een hoogleraar "Philantropie" gehoord.
Belangrijk natuurlijk.
Ik ga solliciteren naar het hoogleraarschap 'Schoenveterstriktechnologie' .
===
Brel
Swel
Jernel
Prel
Quel
Trustel
Achternel
Okarel
Diderel
Betekent niets maar rijmt wel.
===
De zorg, een zorgelijk zorgenkindje.
Vind ik leukVind ik leuk
===
Een viergaten ponsapparaat zorgt voor een steviger bevestiging van het papier in een ordner dan wanneer dit gaatwerk met een tweegaten ponsapparaat gebeurt.
Zo zie je dat meerdere gaten toch kunnen zorgen voor meer stevigheid.
===
Om iets glashelder te zien moet het glas wel schoon zijn.
===
Het vliegtuig van Hengelo naar Sevilla vliegt vandaag niet.
En later niet.
Mijn tuin blijkt te klein.
Wil ik hier heerlijk rustig instappen en naar de zon vliegen.
Lukt dat niet.
Dat heb ik weer.
===
Israël gaat opnieuw een nederzetting bouwen.
Een grote.
Gaat daartoe land inpikken van de Palestijnen in de buurt van Betlehem.
Gek die haat van de Palestijnen naar Israël?
Hoe zouden de Nederlanders reageren als de Duitsers dat bij ons zouden flikken?
Israël graaft uiteindelijk zijn eigen graf.
Dat wil ik natuurlijk ook niet.
Maar kan een land blijven bestaan op basis van haat?
Haat dat het land zelf steeds weer versterkt. Ik ben bang van niet.
===
Wat zal de footprint zijn die ik achter laat? Wat is de footprint die jij zult achter laten?
===
Machtigen betalen het minst.
Machtelozen betalen het meest.
Eward Engelen.
(Hooglereaar Financiële Geografie, Universiteit van Amsterdam.)
===
Kapitalistisch egoïsme.
Commentaar?
Bedenk dat zelf maar.
Mijn enige aanvulling is dat deze 85 mensen ook nog eens met het grootste respect worden behandeld.
85 rijkste mensen bezitten evenveel als 3.5 miljard armsten.
===
Kromtaal.
Gehoord van Pat Boone:
"Ik beloof je dat ik je nooit iets zal beloven".
===
In de Islamitische wereld wordt het westen (lees Amerika) als christelijk gezien.
Niet vreemd dat er zoveel haat naar christenen is.
===
Hier een willekeurige selectie.
Vergis ik me
Dat een aforisme
Ís gestolde waarheid.
Die met humor wordt begeleid?
===
Als je in je recht staat.
Ben je er zeer mee gebaat
Als in een rechtsstaat.
Je recht, stáát!
===
Eigenlijk is wisselstoring als excuus veel mooier dan lekke band.
===
Is iemand die de zorg niet kan betalen een wanbetaler of levert de staat een wanprestatie?
===
Hoe gespitser je om je heen kijkt.
Hoe dieper je gedachten zullen zijn.
===
Er zijn zo van die berichten waarin de inhoud zonder inhoud is.
===
Het is werkelijk idioot om te klagen over de moeilijkheid van het onder de knie krijgen van het edele pianospel.
Het is doodsimpel slechts een kwestie van het op de juiste tijd en plaats beroeren der toetsen.
Al even eenvoudig is het schrijven ener boek.
Een kwestie van doodgewoon het nederzetten der letteren op de juiste plaats en daar enige tijd voor te reserveren.
===
Het is mistig.
Wat heerlijk dat we intelligente wapens hebben ontwikkeld die zich niets van weersomstandigheden aantrekken.
Toegepaste wetenschap.
Mooi.
===
Eergisteren bezat een goede kennis van mij de helft van mijn leeftijd.
Sinds gisteren niet meer.
Ik word ingehaald.
===
Verdorie.
Al weer mijn make-up vergeten.
Dat overkomt me al jaren.
Ik weet wel hoe het komt.
Dat scheren, hé?
Maar ik zou er eindelijk eens aan moeten denken.
Hoewel....
Ik zie ook dames waarbij de opmaak volstrekt overbodig is.
Mooi, gewoon van zichzelf.
Dus....
===
Vreemd (of juist niet) dat zieke geesten in hoge posities met zoveel egards worden behandeld.
===
Wil je vandaag de dag een goede conferencier worden, verzamel dan een stel onbeschaafde woorden, verbind die via een stel stevige vloeken met elkaar, kook dat in een humorachtig sausje en je hebt de lachers op je hand en je kostje gekocht.
===
Zojuist via de radio een hoogleraar "Philantropie" gehoord.
Belangrijk natuurlijk.
Ik ga solliciteren naar het hoogleraarschap 'Schoenveterstriktechnologie' .
===
Brel
Swel
Jernel
Prel
Quel
Trustel
Achternel
Okarel
Diderel
Betekent niets maar rijmt wel.
===
De zorg, een zorgelijk zorgenkindje.
Vind ik leukVind ik leuk
===
Een viergaten ponsapparaat zorgt voor een steviger bevestiging van het papier in een ordner dan wanneer dit gaatwerk met een tweegaten ponsapparaat gebeurt.
Zo zie je dat meerdere gaten toch kunnen zorgen voor meer stevigheid.
===
Om iets glashelder te zien moet het glas wel schoon zijn.
===
Het vliegtuig van Hengelo naar Sevilla vliegt vandaag niet.
En later niet.
Mijn tuin blijkt te klein.
Wil ik hier heerlijk rustig instappen en naar de zon vliegen.
Lukt dat niet.
Dat heb ik weer.
===
Israël gaat opnieuw een nederzetting bouwen.
Een grote.
Gaat daartoe land inpikken van de Palestijnen in de buurt van Betlehem.
Gek die haat van de Palestijnen naar Israël?
Hoe zouden de Nederlanders reageren als de Duitsers dat bij ons zouden flikken?
Israël graaft uiteindelijk zijn eigen graf.
Dat wil ik natuurlijk ook niet.
Maar kan een land blijven bestaan op basis van haat?
Haat dat het land zelf steeds weer versterkt. Ik ben bang van niet.
===
Wat zal de footprint zijn die ik achter laat? Wat is de footprint die jij zult achter laten?
===
Machtigen betalen het minst.
Machtelozen betalen het meest.
Eward Engelen.
(Hooglereaar Financiële Geografie, Universiteit van Amsterdam.)
===
Kapitalistisch egoïsme.
Commentaar?
Bedenk dat zelf maar.
Mijn enige aanvulling is dat deze 85 mensen ook nog eens met het grootste respect worden behandeld.
85 rijkste mensen bezitten evenveel als 3.5 miljard armsten.
===
Kromtaal.
Gehoord van Pat Boone:
"Ik beloof je dat ik je nooit iets zal beloven".
===
In de Islamitische wereld wordt het westen (lees Amerika) als christelijk gezien.
Niet vreemd dat er zoveel haat naar christenen is.
===
donderdag 28 augustus 2014
Schrijven
Schrijven is blijven.
Waarom schrijf ik dan tegenwoordig zo weinig in mijn weblog?
Het is immers erg leuk werk?
Het antwoord ligt vermoedelijk in mijn gebruik van facebook.
Mijn smartphone is altijd binnen mijn bereik.
Ideëen rollen zo van hoofd via hand de telefoon en facebook binnen.
Mijn weblog is eveneens via de telefoon bereikbaar maar dat is omslachtiger.
Een behelpbare oplossing is voorlopig het kopieëren van het ene naar het andere.
Schrijven kost tijd.
Leuke tijd, maar tijd.
Als gepensioneerde heb ik tijd zat maar kom altijd tijd te kort.
Er zijn zo verschrikkelijk veel dingen die belangrijk en leuk zijn.
Familie (vooral de kleinkinderen), vrienden, hobbies enz. enz.
Daar komt nog bij dat ik geen geraniums heb om achter te gaan zitten.
Tegen de tijd dat ik die moet aanschaffen is er meer, veel meer aan de hand.
Ja, schrijven is leuk.
Lezen ook.
Ik heb zo'n geweldige stapel leesvoer dat ik aan het echte LEZEN niet toekom.
DQ
Waarom schrijf ik dan tegenwoordig zo weinig in mijn weblog?
Het is immers erg leuk werk?
Het antwoord ligt vermoedelijk in mijn gebruik van facebook.
Mijn smartphone is altijd binnen mijn bereik.
Ideëen rollen zo van hoofd via hand de telefoon en facebook binnen.
Mijn weblog is eveneens via de telefoon bereikbaar maar dat is omslachtiger.
Een behelpbare oplossing is voorlopig het kopieëren van het ene naar het andere.
Schrijven kost tijd.
Leuke tijd, maar tijd.
Als gepensioneerde heb ik tijd zat maar kom altijd tijd te kort.
Er zijn zo verschrikkelijk veel dingen die belangrijk en leuk zijn.
Familie (vooral de kleinkinderen), vrienden, hobbies enz. enz.
Daar komt nog bij dat ik geen geraniums heb om achter te gaan zitten.
Tegen de tijd dat ik die moet aanschaffen is er meer, veel meer aan de hand.
Ja, schrijven is leuk.
Lezen ook.
Ik heb zo'n geweldige stapel leesvoer dat ik aan het echte LEZEN niet toekom.
DQ
Godsvertrouwen
Christenen praten heel vaak over de God waar ze vetrouwen in hebben en die leiding geeft aan hun leven.
Ondertussen regelen ze alles wel zo dat God de leiding niet hoeft te geven.
Je weet maar nooit......
Dit klinkt wat sarcastisch.
Dat is echter in het geheel niet de bedoeling.
Je volledig overgeven aan Iemand die je niet ziet is verre van eenvoudig.
Bovendien heb je je verstand niet voor niets gekregen.
Tegelijkertijd denk ik dat die volledige overgave hoort bij de opdrachten die christenen hebben.
Hun God weet het immers altijd beter?
Ook verwacht ik dat het een geweldige boodschap zou zijn voor niet-christenen.
Moeilijk allemaal.
Maar christen zijn is niet gemakkelijk.
DQ
Ondertussen regelen ze alles wel zo dat God de leiding niet hoeft te geven.
Je weet maar nooit......
Dit klinkt wat sarcastisch.
Dat is echter in het geheel niet de bedoeling.
Je volledig overgeven aan Iemand die je niet ziet is verre van eenvoudig.
Bovendien heb je je verstand niet voor niets gekregen.
Tegelijkertijd denk ik dat die volledige overgave hoort bij de opdrachten die christenen hebben.
Hun God weet het immers altijd beter?
Ook verwacht ik dat het een geweldige boodschap zou zijn voor niet-christenen.
Moeilijk allemaal.
Maar christen zijn is niet gemakkelijk.
DQ
C.S. Lewis
The very man who has argued you down,
will sometimes be found, years later,
to have been influenced by what you said.
(CS Lewis)
Het ijskoude goede doel
Geld inzamelen voor een goed doel gaat vaak met onzin gepaard.
Loterijen enz.
Daarbij is het hoofddoel gewoon poen op je eigen bankrekening.
Het eigen goede doel dus.
Belangrijk is simpelweg.....
Als er maar geld komt voor het goede doel.
Waarom kritiek als dit laatste het geval is?
Doe er zelf dan gewoon niet aan mee en stort.
Al die stomme kritiek.
Waarom?
Loterijen enz.
Daarbij is het hoofddoel gewoon poen op je eigen bankrekening.
Het eigen goede doel dus.
Belangrijk is simpelweg.....
Als er maar geld komt voor het goede doel.
Waarom kritiek als dit laatste het geval is?
Doe er zelf dan gewoon niet aan mee en stort.
Al die stomme kritiek.
Waarom?
Christenen en het leger
Of je nu vóór of tegen een groter leger bent het is opvallend dat juist de christelijke partijen er vóór zijn.
Ik blijf altijd met de vraag zitten hoe zich dat verhoudt met de Nieuw Testamentische boodschap:
"Hebt uw vijanden lief."
Men moet het op een accoordje gooien met het geweten.
Hoe zit het met het vertrouwen in een hogere macht?
Of neemt het "De overheid draagt het zwaard niet te vergeefs" de overhand?
Levert het gewetensconflicten op?
Een goede en ervaren schrijver zou zich er eens over moeten buigen.
Ik blijf altijd met de vraag zitten hoe zich dat verhoudt met de Nieuw Testamentische boodschap:
"Hebt uw vijanden lief."
Men moet het op een accoordje gooien met het geweten.
Hoe zit het met het vertrouwen in een hogere macht?
Of neemt het "De overheid draagt het zwaard niet te vergeefs" de overhand?
Levert het gewetensconflicten op?
Een goede en ervaren schrijver zou zich er eens over moeten buigen.
dinsdag 19 augustus 2014
Fietsoppasser
Een vriend van mij heet Chaos.
Dat wil zeggen, zo zou hij moeten heten.
De verstrooide professor is zijn grote voorbeeld.
Als het niet zijn bloedeigen natuur zou zijn dan zou je zweren dat hij bij deze man college had gelopen en Cum Laude was afgestudeerd.
Heerlijk zat ik in het zonnetje (die schijnt ook wel eens) toen ik gebeld werd.
De heer Chaos.
In paniek.
"Help me alsjeblieft, ik ben de sleutel van mijn fiets kwijt.
Ik denk dat hij in de fietstas van een vrouw is gevallen.
Haar fiets staat naast de mijne maar ik kan toch niet zomaar in die tas gaan zitten graaien?
Misschien heeft ze gezien dat de sleutel nou in haar tas zit.
Dan kan ze mijn fiets jatten.
Kom alsjeblieft om er op te passen dan kan ie in iedergeval niet gestolen worden.
Ik ga mijn reservesleuteltje halen".
Het leek me totaal overbodig om te komen.
Maar ja, als ik hem daar een plezier mee kon doen.
"Waar staat je fiets?"
"Bij de Hema".
"Oké, ik kom er aan".
Op naar de Hema.
En dus sta ik even later als een trouwe hond op wacht bij de fiets.
Fietswachter!
Onbesoldigd.
Na ruim een kwartier begon ik me ietwat ongemakkelijk te voelen.
Na een dik halfuur had ik het idee dat iedereen naar me keek.
Strategisch veranderde ik van positie.
Vanaf de overkant kon ik het vervoermiddel ook wel in de gaten houden.
Het volle wachtuur naderde.
Ik slenterde wat heen en weer.
Dhr. Chaos was telefonisch onbereikbaar.
Natuurlijk.
Zo hoorde het.
De onrust sloeg toe, maar ook de ongerustheid.
Zeker na dik anderhalf uur trouwe wachtersdienst.
Wat was er aan de hand?
Zou hij het reserve sleuteltje niet kunnen vinden?
Niet ondenkbaar natuurlijk.
Zelfs zeer waarschijnlijk.
Maar dan zou hij toch wel bellen?
Hoewel....?
Is er iets anders aan de hand?
Inmiddels draaide ik reeds bijna honderd minuten mijn fietswachtdienstrondjes.
Dat ging niet langer zo.
Ik nam een besluit.
Een kloek besluit.
Stak de weg over richting Hema, tilde de fiets op, nam het ding onder de arm en wandelde naar huis.
Niet geheel en al ontspannen.
Want....
Het verloop liet zich raden.
- "Hé, fiets gejat?"
- "Tevreden met zo'n oud beestje?"
- "Kon je geen nieuwere vinden?"
- "Politie bellen?"
Ik grijnsde wat terug.
Had lichtelijk de pest in en kon zo gauw geen passende antwoorden bedenken.
Was er ook niet zeker van of ik een afdoende verklaring kon bedenken als de politie me inderdaad in de kraag zou grijpen.
Van de eigenaar kon ik geen steun verwachten.
Althans niet op korte termijn.
Hij was immers onbereikbaar?
Mijn schouders zijn al jaren niet de meest bruikbare onderdelen van mijn, toch wel krachtig en athletisch gebouwde(?!), lichaam.
Thuis eerst maar even deze lichaamsdelen de broodnodige rust geven evenals mijn bruisend gemoed.
Ik zat net onderuit gezakt op de bank toen de telefoon rinkelde.
(Mijn telefoon is een rinkelende.)
En....
Mijn vriend.
"Nou hebben ze mijn fiets nog gejat ook"
Dat wil zeggen, zo zou hij moeten heten.
De verstrooide professor is zijn grote voorbeeld.
Als het niet zijn bloedeigen natuur zou zijn dan zou je zweren dat hij bij deze man college had gelopen en Cum Laude was afgestudeerd.
Heerlijk zat ik in het zonnetje (die schijnt ook wel eens) toen ik gebeld werd.
De heer Chaos.
In paniek.
"Help me alsjeblieft, ik ben de sleutel van mijn fiets kwijt.
Ik denk dat hij in de fietstas van een vrouw is gevallen.
Haar fiets staat naast de mijne maar ik kan toch niet zomaar in die tas gaan zitten graaien?
Misschien heeft ze gezien dat de sleutel nou in haar tas zit.
Dan kan ze mijn fiets jatten.
Kom alsjeblieft om er op te passen dan kan ie in iedergeval niet gestolen worden.
Ik ga mijn reservesleuteltje halen".
Het leek me totaal overbodig om te komen.
Maar ja, als ik hem daar een plezier mee kon doen.
"Waar staat je fiets?"
"Bij de Hema".
"Oké, ik kom er aan".
Op naar de Hema.
En dus sta ik even later als een trouwe hond op wacht bij de fiets.
Fietswachter!
Onbesoldigd.
Na ruim een kwartier begon ik me ietwat ongemakkelijk te voelen.
Na een dik halfuur had ik het idee dat iedereen naar me keek.
Strategisch veranderde ik van positie.
Vanaf de overkant kon ik het vervoermiddel ook wel in de gaten houden.
Het volle wachtuur naderde.
Ik slenterde wat heen en weer.
Dhr. Chaos was telefonisch onbereikbaar.
Natuurlijk.
Zo hoorde het.
De onrust sloeg toe, maar ook de ongerustheid.
Zeker na dik anderhalf uur trouwe wachtersdienst.
Wat was er aan de hand?
Zou hij het reserve sleuteltje niet kunnen vinden?
Niet ondenkbaar natuurlijk.
Zelfs zeer waarschijnlijk.
Maar dan zou hij toch wel bellen?
Hoewel....?
Is er iets anders aan de hand?
Inmiddels draaide ik reeds bijna honderd minuten mijn fietswachtdienstrondjes.
Dat ging niet langer zo.
Ik nam een besluit.
Een kloek besluit.
Stak de weg over richting Hema, tilde de fiets op, nam het ding onder de arm en wandelde naar huis.
Niet geheel en al ontspannen.
Want....
Het verloop liet zich raden.
- "Hé, fiets gejat?"
- "Tevreden met zo'n oud beestje?"
- "Kon je geen nieuwere vinden?"
- "Politie bellen?"
Ik grijnsde wat terug.
Had lichtelijk de pest in en kon zo gauw geen passende antwoorden bedenken.
Was er ook niet zeker van of ik een afdoende verklaring kon bedenken als de politie me inderdaad in de kraag zou grijpen.
Van de eigenaar kon ik geen steun verwachten.
Althans niet op korte termijn.
Hij was immers onbereikbaar?
Mijn schouders zijn al jaren niet de meest bruikbare onderdelen van mijn, toch wel krachtig en athletisch gebouwde(?!), lichaam.
Thuis eerst maar even deze lichaamsdelen de broodnodige rust geven evenals mijn bruisend gemoed.
Ik zat net onderuit gezakt op de bank toen de telefoon rinkelde.
(Mijn telefoon is een rinkelende.)
En....
Mijn vriend.
"Nou hebben ze mijn fiets nog gejat ook"
maandag 18 augustus 2014
Jeugdherinneringen
Jeugdherinneringen
Schuin tegenover het huis van mijn opa en oma in Enkhuizen lag een steegje.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wel al heel lang zonder opa en oma.
Wegens smalheid had de zon geen enkel kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er in het hele steegje over de eeuwenoude steentjes een groene waas.
In het midden van dit steegje bevond zich de werkplaats van een Ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het nettenboeten was.
Elke keer als ik een teerlucht ruik, denk ik aan dat steegje, denk ik aan die visser.
De man kan ik me niet meer voor de geest halen.
Wel zie ik in de geestes-spiegel van mijn verleden een door de zon gebruind en verweerd gezicht.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik, voor het zicht ondoordringbaar, gordijn over het grauwgrijze water hing.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid over het water loeien.
En als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Nu zijn al die redders zelf al jaren dood.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een oud kerkje.
Soms kon je zondag's de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Klanken die, door afstand en tijd vervormd, de open ramen binnen dreven.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Hilversum I
De verbazing van mijn opa was compleet toen hij via de radio het kerkorgel eerder hoorde dan het geluid van het echte instrument dat van buiten kwam.
Achter het huis van mijn opa en oma stond de hoge massieve kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk.
Hij staat er nog.
Uiteraard was er ook de bijbehorende kerk.
Maar die was vanuit de tuin niet te zien.
Ook toen al was ik me bewust van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken lijken te zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar geen bal van, dat mensen niet hetzelfde zijn en niet allemaal hetzelfde voelen.
Een vriendje die ik over het pittoreske uitzicht vertelde keek me aan alsof ik een andere taal sprak.
Wat ik dus ook deed.
Teleurstellende ervaring.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren en omgeving na te tekenen.
Met op de achtergrond de zacht gedempte klanken van een hamer.
Mijn opa was schoenmaker.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Filmen en fotograferen hebben het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur van de boetende visser nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smid de hoefijzers onder de paardenbenen bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakten de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smid woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
Sinterklaas misschien?
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis van opa.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terugkeert.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens door een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
Johan
Schuin tegenover het huis van mijn opa en oma in Enkhuizen lag een steegje.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wel al heel lang zonder opa en oma.
Wegens smalheid had de zon geen enkel kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er in het hele steegje over de eeuwenoude steentjes een groene waas.
In het midden van dit steegje bevond zich de werkplaats van een Ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het nettenboeten was.
Elke keer als ik een teerlucht ruik, denk ik aan dat steegje, denk ik aan die visser.
De man kan ik me niet meer voor de geest halen.
Wel zie ik in de geestes-spiegel van mijn verleden een door de zon gebruind en verweerd gezicht.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik, voor het zicht ondoordringbaar, gordijn over het grauwgrijze water hing.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid over het water loeien.
En als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Nu zijn al die redders zelf al jaren dood.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een oud kerkje.
Soms kon je zondag's de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Klanken die, door afstand en tijd vervormd, de open ramen binnen dreven.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Hilversum I
De verbazing van mijn opa was compleet toen hij via de radio het kerkorgel eerder hoorde dan het geluid van het echte instrument dat van buiten kwam.
Achter het huis van mijn opa en oma stond de hoge massieve kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk.
Hij staat er nog.
Uiteraard was er ook de bijbehorende kerk.
Maar die was vanuit de tuin niet te zien.
Ook toen al was ik me bewust van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken lijken te zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar geen bal van, dat mensen niet hetzelfde zijn en niet allemaal hetzelfde voelen.
Een vriendje die ik over het pittoreske uitzicht vertelde keek me aan alsof ik een andere taal sprak.
Wat ik dus ook deed.
Teleurstellende ervaring.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren en omgeving na te tekenen.
Met op de achtergrond de zacht gedempte klanken van een hamer.
Mijn opa was schoenmaker.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Filmen en fotograferen hebben het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur van de boetende visser nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smid de hoefijzers onder de paardenbenen bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakten de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smid woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
Sinterklaas misschien?
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis van opa.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terugkeert.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens door een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
Johan
maandag 11 augustus 2014
Sinaï woestijn
Het beeld uit het vliegtuigraam liet zand zien.
Veel, heel veel zand.
Wat een verschil met de groen aangeharkte stukjes land die ik een kleine 6 uur geleden achter me had gelaten.
De Sinaïwoestijn.
Beelden die in mijn jeugd waren opgeroepen rolde zich voor mijn ogen uit.
De Bijbelse verhalen over Mozes die met het Joodse volk 40 jaar lang deze woestenij was doorgetrokken werden voelbare realiteit.
Ondanks het aangename klimaat in de vliegende tube waarin ik me bevond spatte de droogte en de hitte mijn vliegtuigraam binnen.
In de glooiende gloeiende verte leek mijn geestesoog Mozes te zien.
Mozes leider van een lastig volk.
Mozes lijder aan een lastig volk.
Lastig, natuurlijk, ik zou dat ook zijn als ik 40 jaar in zo'n zandbak zou moeten sjouwen.
Zonder supermarkt voor mijn porties water.
Water, grote porties water.
Er schijnen meer melkwegen te zijn dan er korrels zand op de aarde zijn.
Dat gaat mijn voorstellingsvermogen ver te boven.
In mijn huisje met mijn tuintje in Twente was dat al het geval, maar hier?
Een zandkorreltje, zo klein.
Ontelbare door de natuur samengevoegde zandkorreltjes, zo groot.
Woestijn!
Met miljarden samengebalde korrels die de bergen vormen.
En daarboven een wellustig zijn karakter tonende zon die het af en toe aanwezige water doel- en zinloos de lucht in brandt.
Hier is geen leven mogelijk.
Denk je.
Verwacht je.
Tot je die kleine bewegende stipjes ziet.
Die dankzij het dalende vliegtuig veranderen in mensen en drommedarissen.
Leven is overal.
Ook hier.
Hier waar zand de macht heeft, vindt men leven.
Plantaardig en dierlijk.
Ook hier lijkt de mens de baas.
Echter.
Uiteindelijk is de natuur de grote winnaar.
Overal.
Altijd.
Toen ik het vliegtuig uitstapte knalde de 40 graden me om de oren.
Johan Dammuller
Veel, heel veel zand.
Wat een verschil met de groen aangeharkte stukjes land die ik een kleine 6 uur geleden achter me had gelaten.
De Sinaïwoestijn.
Beelden die in mijn jeugd waren opgeroepen rolde zich voor mijn ogen uit.
De Bijbelse verhalen over Mozes die met het Joodse volk 40 jaar lang deze woestenij was doorgetrokken werden voelbare realiteit.
Ondanks het aangename klimaat in de vliegende tube waarin ik me bevond spatte de droogte en de hitte mijn vliegtuigraam binnen.
In de glooiende gloeiende verte leek mijn geestesoog Mozes te zien.
Mozes leider van een lastig volk.
Mozes lijder aan een lastig volk.
Lastig, natuurlijk, ik zou dat ook zijn als ik 40 jaar in zo'n zandbak zou moeten sjouwen.
Zonder supermarkt voor mijn porties water.
Water, grote porties water.
Er schijnen meer melkwegen te zijn dan er korrels zand op de aarde zijn.
Dat gaat mijn voorstellingsvermogen ver te boven.
In mijn huisje met mijn tuintje in Twente was dat al het geval, maar hier?
Een zandkorreltje, zo klein.
Ontelbare door de natuur samengevoegde zandkorreltjes, zo groot.
Woestijn!
Met miljarden samengebalde korrels die de bergen vormen.
En daarboven een wellustig zijn karakter tonende zon die het af en toe aanwezige water doel- en zinloos de lucht in brandt.
Hier is geen leven mogelijk.
Denk je.
Verwacht je.
Tot je die kleine bewegende stipjes ziet.
Die dankzij het dalende vliegtuig veranderen in mensen en drommedarissen.
Leven is overal.
Ook hier.
Hier waar zand de macht heeft, vindt men leven.
Plantaardig en dierlijk.
Ook hier lijkt de mens de baas.
Echter.
Uiteindelijk is de natuur de grote winnaar.
Overal.
Altijd.
Toen ik het vliegtuig uitstapte knalde de 40 graden me om de oren.
Johan Dammuller
woensdag 8 mei 2013
Steeg
http://nl.wikipedia.org/wiki/Enkhuizen
Schuin tegenover het huis van mijn opa en oma in Enkhuizen lag een steegje.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wegens smalheid had de zon geen enkel kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er over het hele steegje een groene waas.
In het midden bevond zich de werkplaats van een Ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het netten boeten was.
Elke keer als ik een teer-lucht ruik denk ik aan dat steegje.
De man kan ik me niet meer bewust voor de geest halen.
Wel zie ik een door de zon gebruind en verweerd gezicht voor me.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik gordijn over het water hing.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid geven.
Als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een kerkje.
Soms kon je de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Ik spreek van c.a. 55 jaar geleden.
De verbazing van mijn opa zie ik nog toen hij via de radio de orgel eerder hoorde dan het echte apparaat.
Achter het huis van opa en oma was de kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk uitstekend te zien.
Toen was ik al onder de indruk van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar niets van, dat de mensen wat dat betreft niet het zelfde voelden dan ik.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren na te tekenen.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Film en fotografie heeft het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smid de hoefijzers onder de paardenbenen bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakte de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smid woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terug komt.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens door een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.................
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
DQ
Schuin tegenover het huis van mijn opa en oma in Enkhuizen lag een steegje.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wegens smalheid had de zon geen enkel kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er over het hele steegje een groene waas.
In het midden bevond zich de werkplaats van een Ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het netten boeten was.
Elke keer als ik een teer-lucht ruik denk ik aan dat steegje.
De man kan ik me niet meer bewust voor de geest halen.
Wel zie ik een door de zon gebruind en verweerd gezicht voor me.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik gordijn over het water hing.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid geven.
Als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een kerkje.
Soms kon je de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Ik spreek van c.a. 55 jaar geleden.
De verbazing van mijn opa zie ik nog toen hij via de radio de orgel eerder hoorde dan het echte apparaat.
Achter het huis van opa en oma was de kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk uitstekend te zien.
Toen was ik al onder de indruk van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar niets van, dat de mensen wat dat betreft niet het zelfde voelden dan ik.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren na te tekenen.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Film en fotografie heeft het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smid de hoefijzers onder de paardenbenen bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakte de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smid woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terug komt.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens door een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.................
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
DQ
Nostalgie
http://nl.wikipedia.org/wiki/Enkhuizen
Schuin tegenover het huis van mijn opa en oma in Enkhuizen lag een steegje.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wegens smalheid had de zon geen enkel kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er over het hele steegje een groene waas.
In het midden bevond zich de werkplaats van een Ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het netten boeten was.
Elke keer als ik een teer-lucht ruik denk ik aan dat steegje.
De man kan ik me niet meer bewust voor de geest halen.
Wel zie ik een door de zon gebruind en verweerd gezicht voor me.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik gordijn over het water hing.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid geven.
Als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een kerkje.
Soms kon je de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Ik spreek van c.a. 55 jaar geleden.
De verbazing van mijn opa zie ik nog toen hij via de radio de orgel eerder hoorde dan het echte apparaat.
Achter het huis van opa en oma was de kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk uitstekend te zien.
Toen was ik al onder de indruk van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar niets van, dat de mensen wat dat betreft niet het zelfde voelden dan ik.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren na te tekenen.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Film en fotografie heeft het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smit de hoefijzers onder de paardenbenen bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakte de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smit woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terug komt.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.................
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
DQ
Schuin tegenover het huis van mijn opa en oma in Enkhuizen lag een steegje.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wegens smalheid had de zon geen enkel kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er over het hele steegje een groene waas.
In het midden bevond zich de werkplaats van een Ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het netten boeten was.
Elke keer als ik een teer-lucht ruik denk ik aan dat steegje.
De man kan ik me niet meer bewust voor de geest halen.
Wel zie ik een door de zon gebruind en verweerd gezicht voor me.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik gordijn over het water hing.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid geven.
Als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een kerkje.
Soms kon je de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Ik spreek van c.a. 55 jaar geleden.
De verbazing van mijn opa zie ik nog toen hij via de radio de orgel eerder hoorde dan het echte apparaat.
Achter het huis van opa en oma was de kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk uitstekend te zien.
Toen was ik al onder de indruk van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar niets van, dat de mensen wat dat betreft niet het zelfde voelden dan ik.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren na te tekenen.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Film en fotografie heeft het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smit de hoefijzers onder de paardenbenen bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakte de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smit woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terug komt.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.................
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
DQ
Fikkie steken
Vanaf het kanaal gezien lag er aan het begin van de Kruseman van Eltenweg een braakliggend veldje.
Het was een merkwaardig en een beetje griezelig veldje.
Er waren vreemde kuilen en, zo redelijk snel na de oorlog, bespraken we de zeer waarschijnlijke aanwezigheid van wapenopslag kelders en andere verstopte zaken.
Ook ontdekte ik er op een keer de contouren van iets dat er uitzag als een waterput.
Waarschijnlijk had er vroeger een kasteel gestaan.........?!
Spannend.
Het Prikkelandje.
Raadsel hoe het aan de naam was gekomen.
Mogelijk door de welig tierende brandnetels of het prikkeldraad dat hier en daar lag weg te roesten.
Het Prikkelandje werd begrensd door een hek aan de straatkant, volkstuintjes aan de rechterkant en de rest werd omringd door het kikkerslootje dat ik in een eerder berichtje vermelde.
Het was verboden er te spelen.
We speelden er veel.
Wat ook niet mocht was fikkie stoken.
We deden het veel.
"Grote" jongens verzorgden het vuur, de kleinere moesten opletten of er iemand aan kwam, zo niet dan mochten ze zich bij het vuur scharen.
De z.g.n. "Uitkijken".
Rangen en standen.
Groot aanzien verkreeg hij die op een gegeven moment benzine o.i.d had weten te bemachtigen.
Lees: van vader gestolen.
De spanning steeg.
Ook de uitkijken mochten het grote moment meemaken.
Mits ze gehoorzaam waren.
Elk jaar lees je in de krant van stoere vaders die met het zelfde bravoure als deze knaapjes met vuur omgaan.
Elk jaar lees je weer hoe fout het kan gaan.
Dat was ook hier het geval.
De kleding van de "uitkijk" vatte vlam.
Met een onwaarschijnlijke tegenwoordigheid van geest werd hij opgepakt en in het slootje gesmeten.
Op tijd, maar niet op tijd genoeg om ernstige brandwonden te voorkomen.
Het eerste dat ik van hem hoorde toen hij uit het ziekenhuis kwam waren de onvergetelijke woorden:
"Eerst woue ze me in de fik steeke en toen wilde ze me verzuipuh".
DQ
.
Het was een merkwaardig en een beetje griezelig veldje.
Er waren vreemde kuilen en, zo redelijk snel na de oorlog, bespraken we de zeer waarschijnlijke aanwezigheid van wapenopslag kelders en andere verstopte zaken.
Ook ontdekte ik er op een keer de contouren van iets dat er uitzag als een waterput.
Waarschijnlijk had er vroeger een kasteel gestaan.........?!
Spannend.
Het Prikkelandje.
Raadsel hoe het aan de naam was gekomen.
Mogelijk door de welig tierende brandnetels of het prikkeldraad dat hier en daar lag weg te roesten.
Het Prikkelandje werd begrensd door een hek aan de straatkant, volkstuintjes aan de rechterkant en de rest werd omringd door het kikkerslootje dat ik in een eerder berichtje vermelde.
Het was verboden er te spelen.
We speelden er veel.
Wat ook niet mocht was fikkie stoken.
We deden het veel.
"Grote" jongens verzorgden het vuur, de kleinere moesten opletten of er iemand aan kwam, zo niet dan mochten ze zich bij het vuur scharen.
De z.g.n. "Uitkijken".
Rangen en standen.
Groot aanzien verkreeg hij die op een gegeven moment benzine o.i.d had weten te bemachtigen.
Lees: van vader gestolen.
De spanning steeg.
Ook de uitkijken mochten het grote moment meemaken.
Mits ze gehoorzaam waren.
Elk jaar lees je in de krant van stoere vaders die met het zelfde bravoure als deze knaapjes met vuur omgaan.
Elk jaar lees je weer hoe fout het kan gaan.
Dat was ook hier het geval.
De kleding van de "uitkijk" vatte vlam.
Met een onwaarschijnlijke tegenwoordigheid van geest werd hij opgepakt en in het slootje gesmeten.
Op tijd, maar niet op tijd genoeg om ernstige brandwonden te voorkomen.
Het eerste dat ik van hem hoorde toen hij uit het ziekenhuis kwam waren de onvergetelijke woorden:
"Eerst woue ze me in de fik steeke en toen wilde ze me verzuipuh".
DQ
.
Keesie
Tussen ons huis in Alkmaar lag in volgorde van beschrijving:
Een tuintje, een stoep, een straat, een stoep, een soort van struikgewas, een kikkerslootje, terrein van de spoorwegen en het station.
Interessant voor alle kinderen was het slootje.
Daarin gonsde het van leven.
Stekelbaarsjes, kevertjes, torretjes, vliegjes, kikkers en het mooist van al...... salamanders.
Prachtige beestjes waarvan het mannetje een soort kam had en een rood borstje.
Veel heb ik er gevangen.
Dat ging niet zo gemakkelijk zodat elke vangst een overwinnaarsgevoel teweeg bracht.
Kees was mijn buurjongen.
Hij was niet direct een vriendje van me maar soms trokken we samen op.
Zonder overdrijving was ik de betere salamandervanger.
Maar dit keer was Keesie in vorm.
Dat kan natuurlijk.
En ik gunde het hem van harte maar toch........
Toen hij zo voorover gebukt, hangend aan een takje, boven het slootje hing...........
Verleiding was groot en een duwtje zomaar geschied.
Plons!
Aangezien ik van nature een aardig, vriendelijk en vredelievend mens ben, kan ik me de exacte feiten niet meer herinneren.
Gillend en poedelnaakt werd hij scheldend door z'n moeder voor het huis afgeborsteld.
Nogal ruw veronderstelde ik.
Aan het begin van de Fabrieksweg, er stond een conservenfabriek, was de kolenhandel van Wokke.
Moeilijk over milieuvervuiling deed men toen nog niet zodat er een dikke laag kolenstof over de omgeving lag.
Het eerder vermelde slootje eindigde bij dit bedrijf.
"Wokke heeft meer werkruimte nodig en heeft daarom het einde van het slootje ingekort, gedempt met zand en kolen" vertelde Kees.
Dat kwam mooi uit want daardoor kon je makkelijker en sneller naar de overkant van het slootje.
"Ga jij maar voor" zei Kees.
Plons.
"Nou, kijk daar nou Gré",
zei mijn oom, hoofdonderwijzer op een lager school in Haarlem die samen met tante op bezoek was:
"Dat lijkt Johan wel".
Zo bleek ik ondanks de vieze, vuile smerigheid toch nog enigszins herkenbaar.
De wereld was toen al erg onrechtvaardig.
DQ
.
Een tuintje, een stoep, een straat, een stoep, een soort van struikgewas, een kikkerslootje, terrein van de spoorwegen en het station.
Interessant voor alle kinderen was het slootje.
Daarin gonsde het van leven.
Stekelbaarsjes, kevertjes, torretjes, vliegjes, kikkers en het mooist van al...... salamanders.
Prachtige beestjes waarvan het mannetje een soort kam had en een rood borstje.
Veel heb ik er gevangen.
Dat ging niet zo gemakkelijk zodat elke vangst een overwinnaarsgevoel teweeg bracht.
Kees was mijn buurjongen.
Hij was niet direct een vriendje van me maar soms trokken we samen op.
Zonder overdrijving was ik de betere salamandervanger.
Maar dit keer was Keesie in vorm.
Dat kan natuurlijk.
En ik gunde het hem van harte maar toch........
Toen hij zo voorover gebukt, hangend aan een takje, boven het slootje hing...........
Verleiding was groot en een duwtje zomaar geschied.
Plons!
Aangezien ik van nature een aardig, vriendelijk en vredelievend mens ben, kan ik me de exacte feiten niet meer herinneren.
Gillend en poedelnaakt werd hij scheldend door z'n moeder voor het huis afgeborsteld.
Nogal ruw veronderstelde ik.
Aan het begin van de Fabrieksweg, er stond een conservenfabriek, was de kolenhandel van Wokke.
Moeilijk over milieuvervuiling deed men toen nog niet zodat er een dikke laag kolenstof over de omgeving lag.
Het eerder vermelde slootje eindigde bij dit bedrijf.
"Wokke heeft meer werkruimte nodig en heeft daarom het einde van het slootje ingekort, gedempt met zand en kolen" vertelde Kees.
Dat kwam mooi uit want daardoor kon je makkelijker en sneller naar de overkant van het slootje.
"Ga jij maar voor" zei Kees.
Plons.
"Nou, kijk daar nou Gré",
zei mijn oom, hoofdonderwijzer op een lager school in Haarlem die samen met tante op bezoek was:
"Dat lijkt Johan wel".
Zo bleek ik ondanks de vieze, vuile smerigheid toch nog enigszins herkenbaar.
De wereld was toen al erg onrechtvaardig.
DQ
.
Soms heb ik creatieve momenten.
Die misbruik ik door de gevolgen van die momenten op Facebook te plaatsen.
Hieronder enkele van die uitspattingen.
====================================================
Ook prachtige planten kunnen giftig zijn.
Ik raak aardig van de kook.
Want er zat niet in mijn Facebook
't Gehoopte bericht van Iene
Stil zit het in de pipeline.
Als ik haar moet write
Zal me dat zeer verdriete.
Iene ga je schamen.
Amen
Maak je geen zorgen.
De week vordert gestaag.
Morgen komt morgen.
Maar vandaag is het vandaag
Niet alle groene blaadjes zijn eetbaar.
Nee, nietwaar.
Doodgewoon is niet hetzelfde als gewoon dood.
In jouw blauwe ogen zie ik de onpeilbare diepte
Van de oceanen en de onmeetbare hoogte van de hemel.
En.... de kilte van een ijsschots.
Sneeuw hoort in de bergen.
Ijs hoort met slagroom in een bakje.
Onder een zomerzonnetje.
Als ik besluit iets te doen en pal daarop besluit het niet te doen.
Heb ik dan twee besluiten genomen of ben ik besluiteloos?
Je bent pas waard genegenheid te ontvangen
Als je het zelf wilt geven.
Waar ik niet van hou.
Kou!
Een goed gesprek smaakt beter dan een goed glas bier.
De combinatie smaakt het best.
Je hoeft niet schuldig te zijn om je schuldig te voelen.
Intelligentie is iets anders dan wijsheid.
Elke lach brengt een boodschap over.
Democratie is niet synoniem met rechtvaardigheid.
Stelling:
De C in de naam van een organisatie maakt het niet automatisch
tot een christelijke organisatie.
Daar waar gegraaid kan worden zal gegraaid worden.
(Eerste wet van Johan)
Hebben we het bij "sinterklaasmoe" over de moeder van de oude baas?
Wat kunnen deskundigen me moe maken.
Nee mijn beste.
Een kleurspoeling helpt niet.
Ken je dat kleine café aan de Wetstraat,
waar iedereen met veel plezier naar toe gaat?
Waar bij bier en wijn
de klanten gasten zijn
en de sfeer niets te wensen laat.
Voor morgen is vandaag gisteren.
Dus maken we vandaag de toekomst nadat
we daartoe gisteren al een aanzet hebben gegeven.
Liefde is een gevoel dat men zou moeten voelen
in situaties waar men het niet voelt.
Na het slapen moet ik rusten.
Een jongeman uit Delden.
Befaamd onder rekenhelden.
Lurkte bedachtzaam aan zijn bier.
En dacht, het is gezellig hier.
Laat ik het al mijn klanten melden.
Haat is een monster waar je zelf door verslonden wordt.
Stel nooit uit tot morgen wat je ook overmorgen kunt doen.
Je kunt pas echt van een ander houden als je eerst van je zelf houdt.
Bij het kruis
BIJ HET KRUIS
Hij hangt daar maar te hangen,
ik sta hier maar te staan,
kijk, aan de grond genageld,
dit wrange schouwspel aan.
Hij spreekt nog zeven woorden,
is met de mens begaan.
Hij, aan het kruis genageld,
kijkt mij verlossend aan.
Anton Chardon
Hij hangt daar maar te hangen,
ik sta hier maar te staan,
kijk, aan de grond genageld,
dit wrange schouwspel aan.
Hij spreekt nog zeven woorden,
is met de mens begaan.
Hij, aan het kruis genageld,
kijkt mij verlossend aan.
Anton Chardon
Te lang geleden?
Goedendag verdwaalde lezer.
Verdwaald omdat je hier zeer per ongeluk bent aangeland.
Dat kan niet anders.
Al mijn geregelde lezers heb ik enorm in de steek gelaten.
Mijn bijna dagelijkse blogs zijn bijna jaar-blogs geworden.
Het ritme was en is er uit.
Jammer.
Ik kan wel zaken bedenken en aandragen waardoor het zo gekomen is.
Da's niet zo moeilijk.
Ik begin er dan ook niet aan.
Zeker is wel dat mijn verschijning op Facebook één van de hoofdredenen is.
Tegelijkertijd begrijp ik mezelf niet goed want schrijven is een leuke bezigheid en dat geldt zowel voor Facebook en Twitter maar ook voor het Bloggen.
Zal ik het dan toch maar weer eens oppakken?
Heb er eigenlijk wel zin in, kan veel meer kwijt op mijn blog-site.
Facebook gaat wel sneller en de reacties zijn dat dus ook.
Nou ja, ik zal wel zien.
Bij deze in ieder geval een buitengemeen hartelijk welkom en groet.
Tot ziens,
Johan
Verdwaald omdat je hier zeer per ongeluk bent aangeland.
Dat kan niet anders.
Al mijn geregelde lezers heb ik enorm in de steek gelaten.
Mijn bijna dagelijkse blogs zijn bijna jaar-blogs geworden.
Het ritme was en is er uit.
Jammer.
Ik kan wel zaken bedenken en aandragen waardoor het zo gekomen is.
Da's niet zo moeilijk.
Ik begin er dan ook niet aan.
Zeker is wel dat mijn verschijning op Facebook één van de hoofdredenen is.
Tegelijkertijd begrijp ik mezelf niet goed want schrijven is een leuke bezigheid en dat geldt zowel voor Facebook en Twitter maar ook voor het Bloggen.
Zal ik het dan toch maar weer eens oppakken?
Heb er eigenlijk wel zin in, kan veel meer kwijt op mijn blog-site.
Facebook gaat wel sneller en de reacties zijn dat dus ook.
Nou ja, ik zal wel zien.
Bij deze in ieder geval een buitengemeen hartelijk welkom en groet.
Tot ziens,
Johan
Dodenherdenking 20.00 uur 4 mei 2013
Mensen.
Daar sta je dan.
Nu een wat beladen regel.
Daar sta je dan wéér.
Dodenherdenking!
Gemeentehuis Hengelo.
De tijd gaat snel.
Hier stond je een paar maanden geleden toch ook?
Gelukkig.
Niet alléén ouderen.
Jongeren, belangrijk.
Weinig bekenden.
Helaas.
Stil staan bij gruwelijkheden uit het verleden.
Verdrietig worden over de miljoenen doden.
Voor niets gestorven.
Allemaal.
Vandaag, morgen en overmorgen sterven weer velen nodeloos.
Gedood door andere mensen.
Vermoord door wapens waar weer andere mensen veel aan hebben verdiend.
Machteloze boosheid.
Voorgedrongen.
Goed plaatsje bemachtigen om samen verdrietig te kunnen zijn.
Mensen.......
Een soort om trots op te zijn?
Naar huis.
Koffie,
Drankje,
Hapje.
Heerlijk ontspannen naar een spannende oorlogsfilm kijken.
Zonder last van de kinderen die op hun kamer een gewelddadig computerspel spelen.
Mensen !
Daar sta je dan.
Nu een wat beladen regel.
Daar sta je dan wéér.
Dodenherdenking!
Gemeentehuis Hengelo.
De tijd gaat snel.
Hier stond je een paar maanden geleden toch ook?
Gelukkig.
Niet alléén ouderen.
Jongeren, belangrijk.
Weinig bekenden.
Helaas.
Stil staan bij gruwelijkheden uit het verleden.
Verdrietig worden over de miljoenen doden.
Voor niets gestorven.
Allemaal.
Vandaag, morgen en overmorgen sterven weer velen nodeloos.
Gedood door andere mensen.
Vermoord door wapens waar weer andere mensen veel aan hebben verdiend.
Machteloze boosheid.
Voorgedrongen.
Goed plaatsje bemachtigen om samen verdrietig te kunnen zijn.
Mensen.......
Een soort om trots op te zijn?
Naar huis.
Koffie,
Drankje,
Hapje.
Heerlijk ontspannen naar een spannende oorlogsfilm kijken.
Zonder last van de kinderen die op hun kamer een gewelddadig computerspel spelen.
Mensen !
vrijdag 9 november 2012
Liefde en Vriendschap
De laatste tijd ben ik in gedachten veel bezig met begrippen als vriendschap en liefde.
Vriendschap en liefde zijn begrippen die veel met elkaar te maken hebben en elkaar hier en daar overlappen.
In het beleven van vriendschap zijn er nuances en dat geldt ook voor liefde.
Liefde voor je partner is een andere vorm van liefde dan voor kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden.
Erotiek kan zonder liefde en is dus niet synoniem met liefde.
Vriendschap is zonder liefde onmogelijk.
Eigenlijk vreemd, op zijn minst opvallend, dat bij liefde in eerste instantie bijna altijd wordt gedacht aan erotische liefde.
Bij een hechte vriendschap tussen vrienden en vriendinnen is er geen sprake van erotiek maar wel van liefde.
Verliefdheid kan een hechte vriendschap verstoren omdat andere, bijvoorbeeld erotische en/of jaloerse gevoelens, kunnen gaan overheersen.
DQ
Vriendschap en liefde zijn begrippen die veel met elkaar te maken hebben en elkaar hier en daar overlappen.
In het beleven van vriendschap zijn er nuances en dat geldt ook voor liefde.
Liefde voor je partner is een andere vorm van liefde dan voor kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden.
Erotiek kan zonder liefde en is dus niet synoniem met liefde.
Vriendschap is zonder liefde onmogelijk.
Eigenlijk vreemd, op zijn minst opvallend, dat bij liefde in eerste instantie bijna altijd wordt gedacht aan erotische liefde.
Bij een hechte vriendschap tussen vrienden en vriendinnen is er geen sprake van erotiek maar wel van liefde.
Verliefdheid kan een hechte vriendschap verstoren omdat andere, bijvoorbeeld erotische en/of jaloerse gevoelens, kunnen gaan overheersen.
Echt goede vrienden zijn moelijk te vinden.
Nog moeilijker te verlaten.
Onmogelijk te vergeten.
DQ
vrijdag 26 oktober 2012
GOD IS LIEFDE
In Hengelo staat een kerk met de naam "GOD IS LIEFDE".
Nu weet ik dat velen moeite hebben met die naam.
Zij wijzen naar de verschrikkelijkheden van vroeger en nu.
In hun overwegingen moeten ze kiezen tussen:
a: God is geen liefde.
b: God bestaat niet.
Het is de moeite waard hier enkele gedachten aan te wijden.
Dat doe ik een andere keer.
Nu sta ik even stil bij de naam en betekenis voor je zelf van het, mogelijk wat te makkelijk gebruik, van de opmerking: "GOD IS LIEFDE".
Naar mijn overtuiging is liefde (agapè) de basisachtergrond van het Nieuwe Testament.
Tevens is het mijn overtuiging dat het de enige grond is waarop mensen met elkaar om kunnen gaan.
Daar waar dit ontbreekt onstaat achterdocht, haat enz.
Dit is eenvoudig te constateren wanneer men de media volgt en in het kleine wereldje rondom zich kijkt.
Zou ik op mijn huis "GOD IS LIEFDE" durven zetten?
Nee, ik denk het niet.
Het heeft namelijk nog al wat consequenties.
Consequenties die niet makkelijk te overzien zijn.
Maar ook consequenties waar niet iedereen zich van bewust is.
Een God van liefde moet zich manifesteren via zijn volgelingen.
Wat een opdracht.
En wat een zootje hebben christen er van gemaakt.
Wat een rommel heb ik er van gemaakt.
Wat zijn we met zijn allen ongehoorzaam geweest.
Zullen alle bezoekers van de kerk zich bewust zijn van de betekenis en de gevolgen van hun bezoek aan een kerk met deze naam?
Ik weet het niet en ik oordeel niet.
Het is zo gemakkelijk om te zeggen:
"Wij gaan zondagmorgen naar GOD IS LIEFDE".
Gemakkelijker dan te zeggen: in mij manifesteert zich de God van Liefde.
Durf ik wel naar de kerk?
Agapè betekenis http://nl.wikipedia.org/wiki/Agape
DQ
Nu weet ik dat velen moeite hebben met die naam.
Zij wijzen naar de verschrikkelijkheden van vroeger en nu.
In hun overwegingen moeten ze kiezen tussen:
a: God is geen liefde.
b: God bestaat niet.
Het is de moeite waard hier enkele gedachten aan te wijden.
Dat doe ik een andere keer.
Nu sta ik even stil bij de naam en betekenis voor je zelf van het, mogelijk wat te makkelijk gebruik, van de opmerking: "GOD IS LIEFDE".
Naar mijn overtuiging is liefde (agapè) de basisachtergrond van het Nieuwe Testament.
Tevens is het mijn overtuiging dat het de enige grond is waarop mensen met elkaar om kunnen gaan.
Daar waar dit ontbreekt onstaat achterdocht, haat enz.
Dit is eenvoudig te constateren wanneer men de media volgt en in het kleine wereldje rondom zich kijkt.
Zou ik op mijn huis "GOD IS LIEFDE" durven zetten?
Nee, ik denk het niet.
Het heeft namelijk nog al wat consequenties.
Consequenties die niet makkelijk te overzien zijn.
Maar ook consequenties waar niet iedereen zich van bewust is.
Een God van liefde moet zich manifesteren via zijn volgelingen.
Wat een opdracht.
En wat een zootje hebben christen er van gemaakt.
Wat een rommel heb ik er van gemaakt.
Wat zijn we met zijn allen ongehoorzaam geweest.
Zullen alle bezoekers van de kerk zich bewust zijn van de betekenis en de gevolgen van hun bezoek aan een kerk met deze naam?
Ik weet het niet en ik oordeel niet.
Het is zo gemakkelijk om te zeggen:
"Wij gaan zondagmorgen naar GOD IS LIEFDE".
Gemakkelijker dan te zeggen: in mij manifesteert zich de God van Liefde.
Durf ik wel naar de kerk?
Agapè betekenis http://nl.wikipedia.org/wiki/Agape
DQ
zaterdag 19 mei 2012
Vreemdelingen"zorg".
Gisteravond Zembla Nld 2:
Al jaren voert Nederland een keihard vreemdelingenbeleid.
Elke dag komen er weer illegalen in de detentiecentra bij.
Zieke vreemdelingen worden op straat gezet.
Gezinnen worden uit elkaar gerukt.
Verdriet van de ander is slechts een lastige bijkomstigheid.
Mijn mening:
Zoals de slavernij de moraal van de eigenaren aantastte zo wordt de moraal van Nederland aangetast door dit gedrag.
Dat is ook duidelijk te zien.
De maatschappij verhard.
Dit vreemdelingenbeleid is er het gevolg van en versterkt de verharding.
Wie doorbreekt de cirkel ?
Christelijke politiek doet dit in ieder geval niet.
Helaas.
Waar moet het met Nederland naar toe?
DQ
Al jaren voert Nederland een keihard vreemdelingenbeleid.
Elke dag komen er weer illegalen in de detentiecentra bij.
Zieke vreemdelingen worden op straat gezet.
Gezinnen worden uit elkaar gerukt.
Verdriet van de ander is slechts een lastige bijkomstigheid.
Mijn mening:
Zoals de slavernij de moraal van de eigenaren aantastte zo wordt de moraal van Nederland aangetast door dit gedrag.
Dat is ook duidelijk te zien.
De maatschappij verhard.
Dit vreemdelingenbeleid is er het gevolg van en versterkt de verharding.
Wie doorbreekt de cirkel ?
Christelijke politiek doet dit in ieder geval niet.
Helaas.
Waar moet het met Nederland naar toe?
DQ
zaterdag 28 april 2012
C.S. Lewis
The very man who has argued you down, will sometimes be found, years later, to have been influenced by what you said.
C.S. Lewis
C.S. Lewis
zondag 8 april 2012
Merkwaardig
Merkwaardig......
Er zijn mensen die geloven dat er geen God bestaat.
Er zijn mensen die geloven dat er een God bestaat.
Beiden geloven.
Beiden kunnen hun geloof niet bewijzen.
Mede om die reden lijkt me respect voor elkaars geloof logisch.
Dat is lang niet altijd het geval.
Merkwaardig!
DQ
maandag 21 november 2011
Geloof
Meisje, 6 jaar:
"Mama, zal sinterklaas boos worden als hij weet dat ik niet meer in hem geloof?".
DQ
"Mama, zal sinterklaas boos worden als hij weet dat ik niet meer in hem geloof?".
DQ
vrijdag 28 oktober 2011
Voor de ouderen onder ons
Al surfend kwam ik onderstaande uitzending tegen.
Het gaat over de jaren 50 en is een uitzending van Andere Tijden.
www.geschiedenis24.nl/andere-tijden/afleveringen/2010-2011/Andere-Tijden-Special--De-andere-jaren-vijftig.html
Nostalgie.
DQ
.
Het gaat over de jaren 50 en is een uitzending van Andere Tijden.
www.geschiedenis24.nl/andere-tijden/afleveringen/2010-2011/Andere-Tijden-Special--De-andere-jaren-vijftig.html
Nostalgie.
DQ
.
CDA en SGP
CDA en SGP
I Kor. 13:
Al spreek ik met de tongen van engelen en mensen:
als ik de liefde niet heb,
ben ik een galmend bekken of een schelle cimbaal.
Al heb ik de gave der profetie,
al ken ik alle geheimen en alle wetenschap,
al heb ik het volmaakte geloof dat bergen verzet:
als ik de liefde niet heb, ben ik niets.
Al deel ik heel mijn bezit uit,
al geef ik mijn lichaam prijs aan de vuurdood:
als ik de liefde niet heb, baat het mij niets.
De liefde is lankmoedig en goedertieren;
de liefde is niet afgunstig, zij praalt niet, zij beeldt zich niets in.
Zij geeft niet om schone schijn,
zij zoekt zichzelf niet ,
zij laat zich niet kwaad maken en rekent het kwade niet aan.
Zij verheugt zich niet over onrecht,
maar vindt haar vreugde in waarheid.
Alles verdraagt zij, alles gelooft zij,
alles hoopt zij, alles duldt zij.
De liefde vergaat nimmer. (!!!)
Nu echter blijven geloof, hoop en liefde, de grote drie;
maar de liefde is de grootste.
DQ
.
I Kor. 13:
Al spreek ik met de tongen van engelen en mensen:
als ik de liefde niet heb,
ben ik een galmend bekken of een schelle cimbaal.
Al heb ik de gave der profetie,
al ken ik alle geheimen en alle wetenschap,
al heb ik het volmaakte geloof dat bergen verzet:
als ik de liefde niet heb, ben ik niets.
Al deel ik heel mijn bezit uit,
al geef ik mijn lichaam prijs aan de vuurdood:
als ik de liefde niet heb, baat het mij niets.
De liefde is lankmoedig en goedertieren;
de liefde is niet afgunstig, zij praalt niet, zij beeldt zich niets in.
Zij geeft niet om schone schijn,
zij zoekt zichzelf niet ,
zij laat zich niet kwaad maken en rekent het kwade niet aan.
Zij verheugt zich niet over onrecht,
maar vindt haar vreugde in waarheid.
Alles verdraagt zij, alles gelooft zij,
alles hoopt zij, alles duldt zij.
De liefde vergaat nimmer. (!!!)
Nu echter blijven geloof, hoop en liefde, de grote drie;
maar de liefde is de grootste.
DQ
.
donderdag 20 oktober 2011
Alkmaar en Spanje
Ter gelegenheid van Alkmaar Ontzet en het proeven van de nodige nostalgie waren we op 8 oktober j.l. in Alkmaar.
Ik maakte daar enkele video's die ik vervolgens op mijn YouTube kanaal plaatste.
(www.youtube.com/donqueso).
Ook plaatste ik er enkele video's die ik in mei in Zuid-Spanje maakte.
DQ
.
Ik maakte daar enkele video's die ik vervolgens op mijn YouTube kanaal plaatste.
(www.youtube.com/donqueso).
Ook plaatste ik er enkele video's die ik in mei in Zuid-Spanje maakte.
DQ
.
Opslag in de "cloud".
Ooit gedacht aan gratis online opslag?
De z.g.n. opslag in de cloud.
Zie hier een link naar SugarSync.
Werkt prima.
https://www.sugarsync.com/referral?rf=drwgtct6xper2&utm_source=txemail&utm_medium=email&utm_campaign=referral
De z.g.n. opslag in de cloud.
Zie hier een link naar SugarSync.
Werkt prima.
https://www.sugarsync.com/referral?rf=drwgtct6xper2&utm_source=txemail&utm_medium=email&utm_campaign=referral
dinsdag 4 oktober 2011
Brief aan Sebo
Hoi Sebo
Zie:
Citaat:
De gemiddelde Jodenjager was een redelijk opgeleide huisvader, protestant (70 procent) of katholiek (30 procent).
Weer een voorbeeld waardoor ik het zo verschrikkelijk moeilijk heb met christenen.
Uiteraard zijn lang niet alle christenen zo.
Ik kan het echter niet helpen dat ik bijna radeloos wordt van zo'n gebrek aan liefde.
En ik kan het ook niet helpen dat dit zo'n geweldige impact op mij heeft.
Hoe kan de, naar mijn inziens, belangrijkste christelijke opdracht n.l. LIEFDE zo met de voeten getreden worden.
En hoe kan het dat christenen Wilders stemmen?
Ik weet wel jij hebt het antwoord niet en we hebben er vaak genoeg over gesproken.
Maar al zou ik willen ik kan niet bij een dergelijke club (christenen) horen en dat is geen arrogantie.
Wat ik in zo'n geval hoor is dat ik niet naar mensen moet kijken.
Dat is een argument dat ik zelf ook gebruikte om me milder te stemmen.
Het is niet voldoende meer.
Het is gewoon een domme dooddoener.
Tot woensdag en
-- Vaya con Dios
Johan
Mijn youtube kanaal:
http://www.youtube.com/donqueso#g/u
Mijn weblog:
http://dammuller.blogspot.com/
zaterdag 6 augustus 2011
OV NS Fitesgedoe
De zomer is er.
Tenminste, dat zegt mijn kalender.
In ieder geval zit ik weinig achter de PC.
De bedoeling is om de schrijfdraad tijdens de vroeg donkere dagen weer op te pakken.
Enige dagen geleden had ik het genoegen om een vriend met zijn vriendin in Hengelo te mogen begroeten.
Zij zijn fervente wandelaars en fietsers.
Om die reden hadden ze zich aangemeld bij OV Fiets (Zal wel anders heten).
In ieder geval hadden beiden de beschikking over een pasje.
Dus zou het niet moeilijk moeten zijn om een fiets bij het station te "scoren".
Kleine vergissing.
Bezie hun avonturen op youtube.
Ophalen der fietsen:
Inleveren der fietsen:
Nederlanders: Sterkte.
Buitenlanders: Zeer veel sterkte.
DQ
.
woensdag 22 juni 2011
Dammuller senior
Vandaag hebben we het huis van mijn vader helemaal leeg kunnen halen.
Veel werk, helaas verplicht en mede daardoor onprettig werk.
Het is niet anders.
Fijn dat we dat gedeelte achter ons kunnen laten.
Nu nog de afhandeling van de administratie.
Daar is al veel aangedaan maar er komen nog steeds zaken op ons af.
Maar het moeilijkste is het wennen aan het feit dat iemand die ik 68 jaar heb meegemaakt er niet meer is.
Het leven is er zeker anders door geworden.
DQ
.
maandag 13 juni 2011
Dammuller senior
Voor bekenden en anderen die mijn vader nog willen zien en horen verwijs ik naar mijn youtube kanaal.
http://www.youtube.com/donqueso#g/uZoek op de naam: dammullerDQ
Welkom
Na maanden van afwezigheid ben ik er weer eventjes.
Helaas met de droevige mededeling dat mijn vader is overleden.
Hij heeft de geweldige leeftijd van 97 jaar bereikt.
En is tot het laatste moment echt aanwezig geweest.
Zie voor overlijdensadvertentie bericht hieronder.
Nu we bezig zijn met het afwerken van alle zaken die je na een overlijden tegenkomt, valt des te meer op hoe groot zijn belangstelling voor de wereld en specifiek de christelijke wereld was.
De afscheidsdienst onder leiding van z'n oude "strijd"makker Anne van der Bijl, en in aanwezigheid van zeer velen, mondde onder het zingen van " U zij de glorie ", uit op een feest met spontaan handgeklap.
Zo was het en zo moet het.
DQ
zondag 10 april 2011
Vraag
Gehoord:
"Hoe hoog zal het percentage zich christen noemende mensen zijn dat in de hemel komt?"
DQ
.
"Hoe hoog zal het percentage zich christen noemende mensen zijn dat in de hemel komt?"
DQ
.
woensdag 30 maart 2011
Lastig
Ik weet het.
Ik moet vaker bloggen.
Dat is iets wat ik ook best wil.
Helaas heb ik reuma-achtige verschijnselen die het typen niet tot een onverdeeld genoegen maakt.
Reden waarom ik het wat rustig aan doe.
Maar.............
Ik kom terug!
Hopelijk over niet al te lange tijd.
Tot dan.
Johan
.
zondag 20 maart 2011
Vies, heel erg vies
Wat voor type mensen(?) zijn dit.
Logisch dat het een puinhoop is in deze wereld.
Dat zal zo blijven zolang mensen zo van zich zelf blijven houden.
Vies, heel erg vies. =====================================================
ING bevriest pensioenen ondanks winst.
ING stelt geen geld beschikbaar om de pensioenen van oud-medewerkers in 2011 te verhogen. De nullijn voor de oud-medewerkers staat in schril contrast met de bonussen die de top van het concern over 2010 krijgt.
Het pensioenfonds van ING heeft...
http://www.nrc.nl/nieuws/2011/03/19/ing-bevriest-pensioenen-ondanks-winst/
.
donderdag 17 maart 2011
Zonder commentaar.
De ING-topman Jan Hommen krijgt bovenop zijn jaarsalaris een bonus van 1,25 miljoen euro.
Zijn jaarsalaris is ruim 1,35 miljoen euro.
.
dinsdag 15 maart 2011
Ik wil...........
Waarom denk ik de dingen die ik denk?
Waarom doe ik de dingen die ik doe?
Waarom heb ik de overtuiging die ik heb?
Waarom denk jij de dingen die je denkt?
Waarom doe jij de dingen die je doet?
Waarom heb jij de overtuiging die je hebt?
Waarom denkt zij de dingen die zij denkt?
Waarom doet zij de dingen die zij doet?
Waarom heeft zij de overtuiging die zij heeft?
Waarom denkt hij de dingen die hij denkt?
Waarom doet hij de dingen die hij doet?
Waarom heeft hij de overtuiging die hij heeft?
Al jaren lang ben ik met deze vragen bezig.
Vanmorgen hoorde ik via de radio een korte discussie over kernenergie.
Dit naar aanleiding van de gebeurtenissen in Japan.
De voorstander van kernenergie bleef voorstander.
De tegenstander van kernenergie bleef tegenstander.
Beiden gebruikten redelijk klinkende argumenten.
In ieder geval argumenten waar men zelf in geloofde.
Je zou toch eigenlijk veronderstellen dat mensen tot dezelfde conclusie zouden moeten komen wanneer alle argumenten vóór en alle argumenten tégen keurig op een rijtje worden gezet.
Zeker wanneer ze beiden dezelfde wetenschappelijke opleiding en dus kennis hebben.
Of dat in dit specifieke geval zo was weet ik niet.
Maar er zijn natuurlijk vaak discussies tussen deskundigen die wel over dezelfde opleiding en kennis beschikken.
Ook dan zijn de conclusies lang niet altijd gelijkluidend.
Dat is toch op z'n minst merkwaardig.
En het werpt, althans voor mij, de vraag op hoe dat mogelijk is.
Door welk mechanisme wordt de mens aangestuurd?
Ik ben er van overtuigd dat de meeste mensen niet beseffen dat er een mechanisme (persoonlijkheid?) is die hen tot bepaalde keuzes drijft.
Ze gaan er vanuit dat ze beslissingen nemen, zuiver gestuurd door de ratio.
Naar mijn mening is de ratio ondergeschikt aan de persoonlijkheid.
Of noem dat voor mijn part, het gevoel.
Iemand die verliefd is wordt gedreven door het gevoel.
Op basis daarvan worden (rationele) beslissingen genomen.
Maar het is gewoon en simpelweg het gevoel dat het mechanisme achter de beslissingen is.
Dit lijkt me een duidelijk voorbeeld.
Meestal is het veel diffuser.
Ik vind discussiëren leuk.
Toch ga ik met sommige mensen een bepaalde discussie niet aan.
Ik weet van te voren dat het niet zal lukken.
De standpunten liggen onoverbrugbaar ver uit elkaar.
Ga je dan toch zo'n discussie aan dan is het resultaat van te voren bekend.
Irritatie.
Zelfs als men elkaar best mag.
Hoe komt het dat een discussie in zo'n geval onmogelijk is?
Gewoon door verschil in persoonlijkheden.
Niet door verschil in intelligentie.
Het is dus de persoonlijkheid die de richting van een discussie bepaald en niet de ratio.
Daarom sta ik niet zonder meer achter het devies om binnen relaties alles uit te praten.
Soms is zwijgen veel verstandiger.
Daar bescherm je de ander en ook jezelf mee.
Ik heb het niet over stiekeme geheimpjes of over beschadigingen die je de ander hebt aangedaan of aandoet.
Daar moet je iets mee, anders blijft het doorwoekeren.
Ik heb het over zaken waarover men zo verschillend denkt dat het zinloos is er over te praten.
Geeft alleen maar ruzie en verdriet.
Verschil in persoonlijkheid en gevoel is op elk maatschappelijk terrein te constateren.
Mijn sociaal gevoel doet mij kiezen voor een linkse politiek.
Anderen, eveneens met een sociale inslag, kiezen voor een veel rechtsere politiek.
Dat doet je toch twijfelen aan zoiets als een vrije wil.
Ik snap niet dat ze rechts zijn.
Zij snappen niet dat ik links ben.
Ik heb de vrije keuze niet om rechts te worden.
Zij hebben de vrije keuze niet om links te worden.
Schelden op elkaar is dus zinloos.
En elkaar de schuld geven al helemaal.
Politiek geeft eigenlijk in versterkte mate weer hoe de mens in elkaar zit.
Politiek is mensenwerk.
Politiek is vies.
Niet de politiek maakt de bedrijvers vies.
Het is andersom.
Dat zegt dus ook iets over jou en mij.
Het was niet mijn opzet om in dit artikeltje over de "vrije wil" te gaan schrijven maar het zegt wel iets dat ik er toch op uitkom.
Kennelijk niet uit eigen "vrije" wil..........
Het is denk ik onmogelijk om te "kiezen" voor iets dat tegen jezelf, wat dat dan ook moge wezen, ingaat.
Daarom is het ook zo moeilijk voor velen om bijvoorbeeld christen te worden.
De mensen waar ik nu aan denk, willen wel.
Maar ze kunnen niet.
Ze kunnen zich door hun persoonlijkheid niet geven aan iets waarvan het echte bewijs ontbreekt.
De simpele opmerking: "je moet gewoon geloven" is voor hen ernstige flauwe kul.
Ze kunnen dat immers niet?
Ook al zouden ze het willen.
In hun keuze worden zo ook niet echt geholpen doordat wat vele christenen laten zien.
Als ik naar de C. kijk van het CDA.
Deze christenen willen het illegalen, die het al moeilijk genoeg hebben, nog moeilijker maken.
Illegaliteit moet strafbaar gesteld worden!
Dus alle mensen die begaan zijn met hun lot, ze opvangen en helpen worden strafbaar.
Ook kerken.
Fatsoenlijkheid en menselijk medeleven wordt gestraft.
Waar zijn wij, waar zijn zij in Godsnaam (bewuste keuze) mee bezig?
Alles wat aan fatsoen is opgebouwd wordt afgebroken.
Deze christenen breken alles af wat in de loop der eeuwen, o.a. door christenen, is opgebouwd.
Is het arrogantie mijnerzijds als ik daar eigenlijk niet bij wil horen?
Natuurlijk weet ik ook wel dat er andere gelovigen zijn maar dit zijn wel de mensen waar naar wordt gekeken.
Ik dwaal af.
Dat besef ik.
Is dat vrije wil, is dat een vrije keuze of is het mijn persoonlijkheid die deze letters aan Internet toevertrouwd?
Enfin, reden genoeg om er voor dit moment een punt aan te draaien.
DQ
.
Waarom doe ik de dingen die ik doe?
Waarom heb ik de overtuiging die ik heb?
Waarom denk jij de dingen die je denkt?
Waarom doe jij de dingen die je doet?
Waarom heb jij de overtuiging die je hebt?
Waarom denkt zij de dingen die zij denkt?
Waarom doet zij de dingen die zij doet?
Waarom heeft zij de overtuiging die zij heeft?
Waarom denkt hij de dingen die hij denkt?
Waarom doet hij de dingen die hij doet?
Waarom heeft hij de overtuiging die hij heeft?
Al jaren lang ben ik met deze vragen bezig.
Vanmorgen hoorde ik via de radio een korte discussie over kernenergie.
Dit naar aanleiding van de gebeurtenissen in Japan.
De voorstander van kernenergie bleef voorstander.
De tegenstander van kernenergie bleef tegenstander.
Beiden gebruikten redelijk klinkende argumenten.
In ieder geval argumenten waar men zelf in geloofde.
Je zou toch eigenlijk veronderstellen dat mensen tot dezelfde conclusie zouden moeten komen wanneer alle argumenten vóór en alle argumenten tégen keurig op een rijtje worden gezet.
Zeker wanneer ze beiden dezelfde wetenschappelijke opleiding en dus kennis hebben.
Of dat in dit specifieke geval zo was weet ik niet.
Maar er zijn natuurlijk vaak discussies tussen deskundigen die wel over dezelfde opleiding en kennis beschikken.
Ook dan zijn de conclusies lang niet altijd gelijkluidend.
Dat is toch op z'n minst merkwaardig.
En het werpt, althans voor mij, de vraag op hoe dat mogelijk is.
Door welk mechanisme wordt de mens aangestuurd?
Ik ben er van overtuigd dat de meeste mensen niet beseffen dat er een mechanisme (persoonlijkheid?) is die hen tot bepaalde keuzes drijft.
Ze gaan er vanuit dat ze beslissingen nemen, zuiver gestuurd door de ratio.
Naar mijn mening is de ratio ondergeschikt aan de persoonlijkheid.
Of noem dat voor mijn part, het gevoel.
Iemand die verliefd is wordt gedreven door het gevoel.
Op basis daarvan worden (rationele) beslissingen genomen.
Maar het is gewoon en simpelweg het gevoel dat het mechanisme achter de beslissingen is.
Dit lijkt me een duidelijk voorbeeld.
Meestal is het veel diffuser.
Ik vind discussiëren leuk.
Toch ga ik met sommige mensen een bepaalde discussie niet aan.
Ik weet van te voren dat het niet zal lukken.
De standpunten liggen onoverbrugbaar ver uit elkaar.
Ga je dan toch zo'n discussie aan dan is het resultaat van te voren bekend.
Irritatie.
Zelfs als men elkaar best mag.
Hoe komt het dat een discussie in zo'n geval onmogelijk is?
Gewoon door verschil in persoonlijkheden.
Niet door verschil in intelligentie.
Het is dus de persoonlijkheid die de richting van een discussie bepaald en niet de ratio.
Daarom sta ik niet zonder meer achter het devies om binnen relaties alles uit te praten.
Soms is zwijgen veel verstandiger.
Daar bescherm je de ander en ook jezelf mee.
Ik heb het niet over stiekeme geheimpjes of over beschadigingen die je de ander hebt aangedaan of aandoet.
Daar moet je iets mee, anders blijft het doorwoekeren.
Ik heb het over zaken waarover men zo verschillend denkt dat het zinloos is er over te praten.
Geeft alleen maar ruzie en verdriet.
Verschil in persoonlijkheid en gevoel is op elk maatschappelijk terrein te constateren.
Mijn sociaal gevoel doet mij kiezen voor een linkse politiek.
Anderen, eveneens met een sociale inslag, kiezen voor een veel rechtsere politiek.
Dat doet je toch twijfelen aan zoiets als een vrije wil.
Ik snap niet dat ze rechts zijn.
Zij snappen niet dat ik links ben.
Ik heb de vrije keuze niet om rechts te worden.
Zij hebben de vrije keuze niet om links te worden.
Schelden op elkaar is dus zinloos.
En elkaar de schuld geven al helemaal.
Politiek geeft eigenlijk in versterkte mate weer hoe de mens in elkaar zit.
Politiek is mensenwerk.
Politiek is vies.
Niet de politiek maakt de bedrijvers vies.
Het is andersom.
Dat zegt dus ook iets over jou en mij.
Het was niet mijn opzet om in dit artikeltje over de "vrije wil" te gaan schrijven maar het zegt wel iets dat ik er toch op uitkom.
Kennelijk niet uit eigen "vrije" wil..........
Het is denk ik onmogelijk om te "kiezen" voor iets dat tegen jezelf, wat dat dan ook moge wezen, ingaat.
Daarom is het ook zo moeilijk voor velen om bijvoorbeeld christen te worden.
De mensen waar ik nu aan denk, willen wel.
Maar ze kunnen niet.
Ze kunnen zich door hun persoonlijkheid niet geven aan iets waarvan het echte bewijs ontbreekt.
De simpele opmerking: "je moet gewoon geloven" is voor hen ernstige flauwe kul.
Ze kunnen dat immers niet?
Ook al zouden ze het willen.
In hun keuze worden zo ook niet echt geholpen doordat wat vele christenen laten zien.
Als ik naar de C. kijk van het CDA.
Deze christenen willen het illegalen, die het al moeilijk genoeg hebben, nog moeilijker maken.
Illegaliteit moet strafbaar gesteld worden!
Dus alle mensen die begaan zijn met hun lot, ze opvangen en helpen worden strafbaar.
Ook kerken.
Fatsoenlijkheid en menselijk medeleven wordt gestraft.
Waar zijn wij, waar zijn zij in Godsnaam (bewuste keuze) mee bezig?
Alles wat aan fatsoen is opgebouwd wordt afgebroken.
Deze christenen breken alles af wat in de loop der eeuwen, o.a. door christenen, is opgebouwd.
Is het arrogantie mijnerzijds als ik daar eigenlijk niet bij wil horen?
Natuurlijk weet ik ook wel dat er andere gelovigen zijn maar dit zijn wel de mensen waar naar wordt gekeken.
Ik dwaal af.
Dat besef ik.
Is dat vrije wil, is dat een vrije keuze of is het mijn persoonlijkheid die deze letters aan Internet toevertrouwd?
Enfin, reden genoeg om er voor dit moment een punt aan te draaien.
DQ
.
zondag 13 maart 2011
HEMA Hoofdoekgedoe
Reactie op tweet van Youp van 't Hek (#bayramania):
"Waarom verbiedt Belgische Hema de klanten met de hoofddoekjes niet?
Omzetverlies?"
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
