De dodenherdenking bij het gemeentehuis in Hengelo Ov
.
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
maandag 5 mei 2008
zondag 4 mei 2008
Dodenherdenking
4 mei, Dodenherdenking
Vanavond naar het stadhuis.
Dodenherdenking.
Elk jaar ga ik daar naar toe.
Elk jaar ontroert het me weer.
Elk jaar verbaas ik me weer want,
elk jaar heb ik het gevoel; ik was hier vorige week ook.
De tijd gaat griezelig snel voorbij.
Gebruik ik het wel goed of is het verloren tijd?
Zo vaak heb ik het gevoel dat dit inderdaad zo is.
Zonde en jammer.
DQ
.
Vanavond naar het stadhuis.
Dodenherdenking.
Elk jaar ga ik daar naar toe.
Elk jaar ontroert het me weer.
Elk jaar verbaas ik me weer want,
elk jaar heb ik het gevoel; ik was hier vorige week ook.
De tijd gaat griezelig snel voorbij.
Gebruik ik het wel goed of is het verloren tijd?
Zo vaak heb ik het gevoel dat dit inderdaad zo is.
Zonde en jammer.
DQ
.
Hengelose lucht
Als je .een camera bij je hebt ben je in de gelegenheid om altijd fraaie en minder fraaie plaatjes te schieten.
Hierbij een aanstormende dreig lucht.
DQ
.
H.O.P.
Het is zondagmorgen en zojuist heb ik naar Hour of Power gekeken.
Hebt U, heb jij dat wel eens gedaan.
Nee?
Toch eens doen.
Elke zondagmorgen van 8 tot 9 en de herhaling van 8 tot 10 uur.
RTL 5
Nu ga ik lekker in de zon zitten en Eindeloos Bewustzijn van Pim van Lommel verder lezen.
Kom, doe dat ook maar.
Johan, (DQ)
.
Hebt U, heb jij dat wel eens gedaan.
Nee?
Toch eens doen.
Elke zondagmorgen van 8 tot 9 en de herhaling van 8 tot 10 uur.
RTL 5
Nu ga ik lekker in de zon zitten en Eindeloos Bewustzijn van Pim van Lommel verder lezen.
Kom, doe dat ook maar.
Johan, (DQ)
.
donderdag 1 mei 2008
Bah
Rijkman Groenink krijgt over 2007 een bonus van euro 1,4 mln, zo blijkt uit het jaarverslag van ABN AMRO .
Het bedrag komt bovenop de bekende vertrekregelingen van 22 maandsalarissen, een bonus van euro 4,3 mln en de naar schatting euro 20 mln aan opties en aandelen die de oud-bestuursvoorzitter opstrijkt.
Het personeel van ABN Amro maakt zich grote zorgen over de gevolgen van de overname door Fortis, Royal Bank of Scotland en Santander.
Achtduizend werknemers moeten vertrekken dankzij de overname.
Wat zijn het voor soort mensen die met bloedgeld kunnen leven?
Wat is het voor een soort maatschappij waar dit mogelijk is?
Is het geen diefstal?
Graaien over de ruggen van de werknemers.
DQ
.
Het bedrag komt bovenop de bekende vertrekregelingen van 22 maandsalarissen, een bonus van euro 4,3 mln en de naar schatting euro 20 mln aan opties en aandelen die de oud-bestuursvoorzitter opstrijkt.
Het personeel van ABN Amro maakt zich grote zorgen over de gevolgen van de overname door Fortis, Royal Bank of Scotland en Santander.
Achtduizend werknemers moeten vertrekken dankzij de overname.
Wat zijn het voor soort mensen die met bloedgeld kunnen leven?
Wat is het voor een soort maatschappij waar dit mogelijk is?
Is het geen diefstal?
Graaien over de ruggen van de werknemers.
DQ
.
Enhuizen
Vorige week zijn Sebo en ik een dag
in Enkhuizen
en een dag in Alkmaar geweest.
In Enkhuizen sliepen we in een hotelkamer boven een café.
We hebben daar reeds eerder overnacht.
Met Marijke heb ik in dezelfde kamer geslapen
zodat we deze "torenkamer" zo langzamerhand
als ons vertrouwde stekkie zijn gaan zien.
Deze dagen was ik geladen met foto en videocamera.
Omdat het me nog nooit is gelukt om
beide apparaten tegelijkertijd te gebruiken
moest ik steeds een keuze maken.
Enkele foto's plaats ik hier.
Inmiddels heb ik de video bewerkt.
Die is goed geworden
DQ
.
in Enkhuizen
en een dag in Alkmaar geweest.
In Enkhuizen sliepen we in een hotelkamer boven een café.
We hebben daar reeds eerder overnacht.
Met Marijke heb ik in dezelfde kamer geslapen
zodat we deze "torenkamer" zo langzamerhand
als ons vertrouwde stekkie zijn gaan zien.
Deze dagen was ik geladen met foto en videocamera.
Omdat het me nog nooit is gelukt om
beide apparaten tegelijkertijd te gebruiken
moest ik steeds een keuze maken.
Enkele foto's plaats ik hier.
Inmiddels heb ik de video bewerkt.
Die is goed geworden
DQ
.
Ben ik er weer?
Het is nu 1 mei 2008.
Het is al geruime tijd geleden dat ik mijn log heb aangevuld.
Dat is niet door een gebrek aan belangstelling o.i.d. maar heeft voornamelijk te maken met, zoals eerder is vermeld, de problemen met mijn schouders.
Ik heb de plaats van de PC iets gewijzigd waardoor het mogelijk wat gemakkelijker wordt de zaak te bedienen.
Mocht dit het geval zijn dan ben ik weer terug in Blog-land.
Tot dan,
DQ
Het is al geruime tijd geleden dat ik mijn log heb aangevuld.
Dat is niet door een gebrek aan belangstelling o.i.d. maar heeft voornamelijk te maken met, zoals eerder is vermeld, de problemen met mijn schouders.
Ik heb de plaats van de PC iets gewijzigd waardoor het mogelijk wat gemakkelijker wordt de zaak te bedienen.
Mocht dit het geval zijn dan ben ik weer terug in Blog-land.
Tot dan,
DQ
zaterdag 19 april 2008
Geluk
André Rouwvoet, Wouter Bos en Jan- Peter Balkenende vliegen over Nederland in een privé jet.
Rouwvoet wendt zich tot Balkenende
en zegt:
'Weet je dat ik een biljet van 500 euro door het venster zou
kunnen werpen en iemand gelukkig kan maken'.
Waarop Balkenende antwoordt:
'Das goed, maar ik zou 10 biljetten van 50 euro door het venster
werpen en 10 personen gelukkig maken'.
Om niet onder te doen zei Wouter Bos:
'Ik zou 100 biljetten van 5 euro door het venster werpen en
100 mensen gelukkig maken'.
De piloot zucht en zegt tegen zijn copiloot:
'Hoor die arrogante kerels eens bezig zijn'.
Zij realiseren zich niet dat wij die drie
uit het vliegtuig kunnen gooien
en miljoenen mensen gelukkig maken!
NN
.
Rouwvoet wendt zich tot Balkenende
en zegt:
'Weet je dat ik een biljet van 500 euro door het venster zou
kunnen werpen en iemand gelukkig kan maken'.
Waarop Balkenende antwoordt:
'Das goed, maar ik zou 10 biljetten van 50 euro door het venster
werpen en 10 personen gelukkig maken'.
Om niet onder te doen zei Wouter Bos:
'Ik zou 100 biljetten van 5 euro door het venster werpen en
100 mensen gelukkig maken'.
De piloot zucht en zegt tegen zijn copiloot:
'Hoor die arrogante kerels eens bezig zijn'.
Zij realiseren zich niet dat wij die drie
uit het vliegtuig kunnen gooien
en miljoenen mensen gelukkig maken!
NN
.
maandag 7 april 2008
Verdiend
De Opperbazen van de energiebedrijven hebben weer vette salarissen en dikke toeslagen ontvangen.
Kinderen in armoede
Nederland is een van de rijkste landen ter wereld.
Ondanks dat leven er 310.000 kinderen onder de armoedegrens.
Het aantal groeit elke dag.
Geen warm eten elke dag, zelden nieuwe kleren, geen lidmaatschap van een vereniging.
Vroeg naar bed want kachels werken niet meer.
Opperbazen, geniet van de welverdiende luxe en warmte.
Het zij U van harte gegund!
DQ
.
Kinderen in armoede
Nederland is een van de rijkste landen ter wereld.
Ondanks dat leven er 310.000 kinderen onder de armoedegrens.
Het aantal groeit elke dag.
Geen warm eten elke dag, zelden nieuwe kleren, geen lidmaatschap van een vereniging.
Vroeg naar bed want kachels werken niet meer.
Opperbazen, geniet van de welverdiende luxe en warmte.
Het zij U van harte gegund!
DQ
.
Nederlandse taal
Nederlands is moeilijk te leren, maar weten we ook waarom?
Na het lezen van onderstaand gedicht is het u vast duidelijk.
Na het lezen van onderstaand gedicht is het u vast duidelijk.
Men spreekt van één lot, en verschillende loten,
maar 't meervoud van pot is natuurlijk geen poten.
Zo zegt men ook altijd één vat en twee vaten,
maar zult u ook zeggen: één kat en twee katen?
Laatst ging ik vliegen, dus zeg ik vloog.
Maar zeg nou bij wiegen beslist niet: ik woog,
want woog is nog altijd afkomstig van wegen,
maar is dan 'ik voog' een vervoeging van vegen?
Wat hoort er bij 'zoeken'? Jazeker, ik zocht,
en zegt u bij vloeken dus logisch: ik vlocht?
Welnee, beste mensen, want vlocht komt van vlechten.
En toch is ik 'hocht' niet afkomstig van hechten.
En bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep.
En evenmin zegt men bij slopen 'ik sliep'.
Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen.
Maar fout is natuurlijk 'ik riep' bij het rapen.
Want riep komt van roepen. Ik hoop dat u 't weet
en dat u die kronkels beslist niet vergeet.
Dus: kwam ik u roepen, dan zeg ik 'ik riep'.
Nu denkt u: van snoepen, dat wordt dan 'ik sniep'?
Alweer mis, m'n beste. Maar u weet beslist,
dat ried komt van raden, ik denk dat u 't wist.
Komt bied dan van baden? Welnee, dat wordt bood.
En toch volgt na wieden beslist niet 'ik wood'.
'Ik gaf' hoort bij geven, maar 'ik laf' niet bij leven.
Dat is bijna zo dom als 'ik waf' hoort bij weven.
Zo zegt men: wij drinken en hebben gedronken.
Maar echt niet: wij hinken en hebben gehonken.
't Is moeilijk, maar weet u: van weten komt wist,
maar hoort bij vergeten nou logisch vergist?
Juist niet, zult u zeggen, dat komt van vergissen.
En wat is nu goed? U moet zelf maar beslissen:
hoort bij slaan nu: ik sloeg, ik slig, of ik slond?
Want bij gaan hoort: ik ging, niet ik goeg of ik gond.
En noemt u een mannetjesrat nu een rater?
Dat geldt toch alleen bij een kat en een kater.
U ziet, onze taal beste dames en heren,
is, net als ik zei, best moeilijk te leren!
X
.
maandag 31 maart 2008
Logse info
Er was een tijd dat er in het log zoveel werd geplaatst dat het voor
de lezer bijna niet bij te houden was.
Al enige weken is er zoveel rust dat dit ook weer niet leuk is..
In een vorig berichtje heb ik al een oorzaak van de rust vermeld.
Druk met andere zaken is een andere reden.
Ik ga er van uit dat ik in de toekomst weer meer mogelijkheden heb.
Als "troost" plaats ik deze foto.
Handig om altijd een camera'tje bij je te dragen.
de lezer bijna niet bij te houden was.
Al enige weken is er zoveel rust dat dit ook weer niet leuk is..
In een vorig berichtje heb ik al een oorzaak van de rust vermeld.
Druk met andere zaken is een andere reden.
Ik ga er van uit dat ik in de toekomst weer meer mogelijkheden heb.
Als "troost" plaats ik deze foto.
Handig om altijd een camera'tje bij je te dragen.
DQ
.
woensdag 26 maart 2008
Paastijd
Zo, de paasdagen zitten er weer op.
Drukke dagen geweest.
Eerste paasdag de verjaardag van mijn vader gevierd en dat werd onverwachts een latertje.
Iemand had voor hem een plaatje aangevraagd en daar moest natuurlijk naar worden geluisterd.
Hij was nieuwsgierig wie de aanvrager was.
Het bleek een vrouw te zijn die vroeger op de jeugdclub in Alkmaar had gezeten.
Mijn vader had daar de leiding van.
De jongedame van toen blijkt inmiddels 80!! jaar.
Omdat mijn vader behoorlijk doof is luisterde hij met de koptelefoon op terwijl wij gewoon de radio beluisterden.
Nu zingt mijn vader wel erg hard maar niet vals.
Dat bleek anders te leggen als hij de koptelefoon op heeft.
Hilarisch vals.
We hebben er een paar filmpjes van gemaakt.
Tweede paasdag met de hele familie gebrunched.
Heel gezellig.
Helaas was de familie uit Italië afwezig.
Ze konden er niet zijn omdat er geen oppas voor de honden te krijgen was.
Jammer.
's Middags met Marijke, Ria en Paul naar onze zoon in Duitsland.
Voor de gezelligheid en voor het repareren van de Internet en satelliet verbinding.
Het eerste is gelukt, voor het tweede zullen we er nogmaals heen moeten.
Omdat de pijn in mijn schouder weer toeneemt moet ik afsluiten.
Tot de volgende maal maar weer.
DQ
.
Drukke dagen geweest.
Eerste paasdag de verjaardag van mijn vader gevierd en dat werd onverwachts een latertje.
Iemand had voor hem een plaatje aangevraagd en daar moest natuurlijk naar worden geluisterd.
Hij was nieuwsgierig wie de aanvrager was.
Het bleek een vrouw te zijn die vroeger op de jeugdclub in Alkmaar had gezeten.
Mijn vader had daar de leiding van.
De jongedame van toen blijkt inmiddels 80!! jaar.
Omdat mijn vader behoorlijk doof is luisterde hij met de koptelefoon op terwijl wij gewoon de radio beluisterden.
Nu zingt mijn vader wel erg hard maar niet vals.
Dat bleek anders te leggen als hij de koptelefoon op heeft.
Hilarisch vals.
We hebben er een paar filmpjes van gemaakt.
Tweede paasdag met de hele familie gebrunched.
Heel gezellig.
Helaas was de familie uit Italië afwezig.
Ze konden er niet zijn omdat er geen oppas voor de honden te krijgen was.
Jammer.
's Middags met Marijke, Ria en Paul naar onze zoon in Duitsland.
Voor de gezelligheid en voor het repareren van de Internet en satelliet verbinding.
Het eerste is gelukt, voor het tweede zullen we er nogmaals heen moeten.
Omdat de pijn in mijn schouder weer toeneemt moet ik afsluiten.
Tot de volgende maal maar weer.
DQ
.
zondag 23 maart 2008
Gefeliciteerd
Het is zondag 23 maart 2008.
Eerste paasdag en voorjaar!
De tafel buiten is wit berijpt.
Sommige bloemen en struiken bloeien en mijn vader is vandaag 94 jaar geworden!
Vier En Negentig!
Geen geraniums voor de oude baas om lekker achter te gaan zitten.
Op dit moment is hij in Borne naar de kerk.
Niet dat hij daar passief zit rond te kijken.
Nee hij doet zeer aktief mee en preekt nog geregeld.
En de afstand naar Borne, een kleine 10 kilometer, overbrugt hij zelf met zijn 40 KM auto'tje.
Prettig oud worden is mogelijk (voor enkelen).
DQ
.
Eerste paasdag en voorjaar!
De tafel buiten is wit berijpt.
Sommige bloemen en struiken bloeien en mijn vader is vandaag 94 jaar geworden!
Vier En Negentig!
Geen geraniums voor de oude baas om lekker achter te gaan zitten.
Op dit moment is hij in Borne naar de kerk.
Niet dat hij daar passief zit rond te kijken.
Nee hij doet zeer aktief mee en preekt nog geregeld.
En de afstand naar Borne, een kleine 10 kilometer, overbrugt hij zelf met zijn 40 KM auto'tje.
Prettig oud worden is mogelijk (voor enkelen).
DQ
.
maandag 17 maart 2008
Vaya con Dios en sorry voor de rust op mijn log.
De lezer heil.
En weer is er enige tijd verstreken.
Wederom een tijdje mijn log niet gevuld.
Al tientallen jaren heb ik erg veel last van mijn schouders.
Soms zeurend op de achtergrond en dan plotseling behoorlijk hevig.
Ik kan niet aangeven waardoor de ene keer
de pijn rustig aan het sudderen is
en de andere keer aan het branden.
In iedergeval is het zo dat het nu al enige tijd
behoorlijk in de fik staat.
Dan is het lastig om mijn handen de juiste richting op te sturen
naar de knopjes van het toetsenbord.
Voortdurend ben ik mijn typefouten aan het corrigeren.
Heel lastig en niet bevorderlijk voor mijn schrijflust.
Ter zijner tijd komt alles vanzelf weer tot rust
en dan wordt het log weer gevuld.
Tot dan zal ik het wat kalm aan moeten doen
met af en toe een aanvulling.
Vaya con Dios,
Johan
.
En weer is er enige tijd verstreken.
Wederom een tijdje mijn log niet gevuld.
Al tientallen jaren heb ik erg veel last van mijn schouders.
Soms zeurend op de achtergrond en dan plotseling behoorlijk hevig.
Ik kan niet aangeven waardoor de ene keer
de pijn rustig aan het sudderen is
en de andere keer aan het branden.
In iedergeval is het zo dat het nu al enige tijd
behoorlijk in de fik staat.
Dan is het lastig om mijn handen de juiste richting op te sturen
naar de knopjes van het toetsenbord.
Voortdurend ben ik mijn typefouten aan het corrigeren.
Heel lastig en niet bevorderlijk voor mijn schrijflust.
Ter zijner tijd komt alles vanzelf weer tot rust
en dan wordt het log weer gevuld.
Tot dan zal ik het wat kalm aan moeten doen
met af en toe een aanvulling.
Vaya con Dios,
Johan
.
donderdag 13 maart 2008
Zomaar wat.
Sorry geregelde bezoeker.
Schrijver dezes is enigszins in rust.
Een beetje een gedwongen rust.
Geregeld heb ik problemen met de computer.
Dat komt v.n.l. omdat ik veel dingen tegelijkertijd wil doen en dat kan het beestje niet meer aan.
Een PC met een leeftijd van een jaar of 4 is geen baby meer maar zwaar bejaard.
Dat komt o.a. omdat hij/zij niet wordt gevoerd met babyvoeding maar met zware, steeds zwaardere, kost.
Voorzichtig kijk ik uit naar een ander apparaat wetende dat die tijdens de koop al verouderd is.
Daar maar niet al te lang over nadenken.
Volgende oorzaak van de rust is het feit dat ik niet helemaal in orde ben.
Dat is al een paar weken zo.
Heb wel het gevoel dat het geleidelijk aan de goede kant op gaat.
Helemaal het niveau van 40 jaar geleden heb ik nog niet bereikt...............
Ik zal wel te weinig drop en alcohol nuttigen!
Flauwe kul natuurlijk maar belangrijk is wel licht en warmte.
En dan bedoel ik niet die kunstmatige soorten.
Melody belde me vanmorgen met de mededeling dat het gisteren 20 graden was en Ben loopt al heel lang te puffen.
Steeds meer mensen hebben het wel gezien in Nederland.
Ik begrijp dat.
Zelf heb ik ook het gevoel dat "mijn" Nederland mijn Nederland niet meer is.
Misschien is het dat nooit geweest maar ik heb in ieder geval wel heel lang het gevoel gehad dat het hier wel goed zat.
Sinds het fatsoenlijk gedrag is afgelopen en de verharding heeft toegeslagen is het niet zo leuk meer.
Maar........ was het eigenlijk wel zo leuk of verbeeldde ik me dat maar?
Toen ik jaren geleden hoorde dat in Nederland meer telefoons werden afgetapt dan in de U.S.A. ben ik gaan twijfelen aan het Nederland zoals ik dat zag.
Jaren geleden werden mijn ouders gevraagd om mensen die wat verder in de straat woonden een beetje in de gaten te houden.
Ze werden verdacht van communistische sympathieën...........
We hebben ons er niets van aangetrokken maar ik kan me nog het nare gevoel herinneren dat ik kreeg toen ik de vraag hoorde.
Het waren goeie mensen en volgens mij was de verdenking bovendien onterecht.
Nu ik toch aan het herinneren ben geslagen........
Op mijn werk en vrienden- of kennissenkring was het onmogelijk om iets positiefs te zeggen over Rusland en iets negatiefs over Amerika.
Dat heb ik nooit begrepen.
Iets is niet uitsluitend positief of uitsluitend negatief.
Opvallend is het dat veel mensen in deze termen denken.
Met deze zwart/wit denkers valt niet te discussieren.
Lastig en hinderlijk is dat.
Zodra ik merk dat mijn gesprekspartner z/w denkt probeer ik een discussie te voorkomen.
Het is toch zinloos en door het te voorkomen, voorkom ik tevens dat ik geïrriteerd raak en boos word.
Zinloze boosheid is zinloos.
Zo, die zin staat!
Nu ga ik me even met zoonlief bezig houden.
Hij is op de fiets gekomen, net als enkele jaren geleden.
Fietsen is gezond maar elke dag een kilometer of 60 fietsen is best een opgave.
Maar ja, de auto heeft de geest gegeven en voor een andere is geld nodig.
Ik ga stadten.
DQ
.
Schrijver dezes is enigszins in rust.
Een beetje een gedwongen rust.
Geregeld heb ik problemen met de computer.
Dat komt v.n.l. omdat ik veel dingen tegelijkertijd wil doen en dat kan het beestje niet meer aan.
Een PC met een leeftijd van een jaar of 4 is geen baby meer maar zwaar bejaard.
Dat komt o.a. omdat hij/zij niet wordt gevoerd met babyvoeding maar met zware, steeds zwaardere, kost.
Voorzichtig kijk ik uit naar een ander apparaat wetende dat die tijdens de koop al verouderd is.
Daar maar niet al te lang over nadenken.
Volgende oorzaak van de rust is het feit dat ik niet helemaal in orde ben.
Dat is al een paar weken zo.
Heb wel het gevoel dat het geleidelijk aan de goede kant op gaat.
Helemaal het niveau van 40 jaar geleden heb ik nog niet bereikt...............
Ik zal wel te weinig drop en alcohol nuttigen!
Flauwe kul natuurlijk maar belangrijk is wel licht en warmte.
En dan bedoel ik niet die kunstmatige soorten.
Melody belde me vanmorgen met de mededeling dat het gisteren 20 graden was en Ben loopt al heel lang te puffen.
Steeds meer mensen hebben het wel gezien in Nederland.
Ik begrijp dat.
Zelf heb ik ook het gevoel dat "mijn" Nederland mijn Nederland niet meer is.
Misschien is het dat nooit geweest maar ik heb in ieder geval wel heel lang het gevoel gehad dat het hier wel goed zat.
Sinds het fatsoenlijk gedrag is afgelopen en de verharding heeft toegeslagen is het niet zo leuk meer.
Maar........ was het eigenlijk wel zo leuk of verbeeldde ik me dat maar?
Toen ik jaren geleden hoorde dat in Nederland meer telefoons werden afgetapt dan in de U.S.A. ben ik gaan twijfelen aan het Nederland zoals ik dat zag.
Jaren geleden werden mijn ouders gevraagd om mensen die wat verder in de straat woonden een beetje in de gaten te houden.
Ze werden verdacht van communistische sympathieën...........
We hebben ons er niets van aangetrokken maar ik kan me nog het nare gevoel herinneren dat ik kreeg toen ik de vraag hoorde.
Het waren goeie mensen en volgens mij was de verdenking bovendien onterecht.
Nu ik toch aan het herinneren ben geslagen........
Op mijn werk en vrienden- of kennissenkring was het onmogelijk om iets positiefs te zeggen over Rusland en iets negatiefs over Amerika.
Dat heb ik nooit begrepen.
Iets is niet uitsluitend positief of uitsluitend negatief.
Opvallend is het dat veel mensen in deze termen denken.
Met deze zwart/wit denkers valt niet te discussieren.
Lastig en hinderlijk is dat.
Zodra ik merk dat mijn gesprekspartner z/w denkt probeer ik een discussie te voorkomen.
Het is toch zinloos en door het te voorkomen, voorkom ik tevens dat ik geïrriteerd raak en boos word.
Zinloze boosheid is zinloos.
Zo, die zin staat!
Nu ga ik me even met zoonlief bezig houden.
Hij is op de fiets gekomen, net als enkele jaren geleden.
Fietsen is gezond maar elke dag een kilometer of 60 fietsen is best een opgave.
Maar ja, de auto heeft de geest gegeven en voor een andere is geld nodig.
Ik ga stadten.
DQ
.
Rust
Sorry geregelde bezoeker.
Schrijver dezes is enigszins in rust.
Een beetje een gedwongen rust.
Geregeld heb ik problemen met de computer.
Dat komt v.n.l. omdat ik veel dingen tegelijkertijd wil doen en dat kan het beestje niet meer aan.
Een PC met een leeftijd van een jaar of 4 is geen baby meer maar zwaar bejaard.
Dat komt o.a. omdat hij/zij niet wordt gevoerd met babyvoeding maar met zware, steeds zwaardere, kost.
Voorzichtig kijk ik uit naar een ander apparaat wetende dat die tijdens de koop al verouderd is.
Daar maar niet al te lang over nadenken.
Volgende oorzaak van de rust is het feit dat ik niet helemaal in orde ben.
Heb het gevoel dat het geleidelijk aan de goede kant op gaat.
Helemaal het niveau van 40 jaar geleden heb ik nog niet bereikt...............
Ik zal wel te weinig drop en alcohol nuttigen!
Flauwe kul natuurlijk maar belangrijk is wel licht en warmte.
En dan bedoel ik niet de kunstmatige soorten.
Melody belde me vanmorgen met de mededeling dat het gister 20 graden was en Ben loopt al heel lang te puffen
Schrijver dezes is enigszins in rust.
Een beetje een gedwongen rust.
Geregeld heb ik problemen met de computer.
Dat komt v.n.l. omdat ik veel dingen tegelijkertijd wil doen en dat kan het beestje niet meer aan.
Een PC met een leeftijd van een jaar of 4 is geen baby meer maar zwaar bejaard.
Dat komt o.a. omdat hij/zij niet wordt gevoerd met babyvoeding maar met zware, steeds zwaardere, kost.
Voorzichtig kijk ik uit naar een ander apparaat wetende dat die tijdens de koop al verouderd is.
Daar maar niet al te lang over nadenken.
Volgende oorzaak van de rust is het feit dat ik niet helemaal in orde ben.
Heb het gevoel dat het geleidelijk aan de goede kant op gaat.
Helemaal het niveau van 40 jaar geleden heb ik nog niet bereikt...............
Ik zal wel te weinig drop en alcohol nuttigen!
Flauwe kul natuurlijk maar belangrijk is wel licht en warmte.
En dan bedoel ik niet de kunstmatige soorten.
Melody belde me vanmorgen met de mededeling dat het gister 20 graden was en Ben loopt al heel lang te puffen
maandag 10 maart 2008
Door harde wind raakt de vleugel de grond. 2
Eerder (scroll terug) plaatste ik een fimpje.
Het vliegtuig kwam tijdens de landing onder invloed van harde windvlagen.
Hierbij een foto.
Het vliegtuig verloor een winglet toen de vleugel de grond raakte.
DQ
.
Sterfte vervolg
Henk, mijn schoonzoon, heeft zich verdiept in de materie die ik in mijn vorig bericht aanhaalde.
Er komt steeds meer informatie vrij.
Helaas kan ik dat i.v.m. copyright rechten niet één op één over nemen.
Jammer omdat het zo belangrijk is.
Maar de zoekers kunnen ongetwijfeld het nodige vinden.
Een kort fragment uit NOS en Telegraaf:
Bijen weigerden terug te keren naar hun bijenkorf zo gauw er mobiele telefoons omheen werden geplaatst. Het zou verklaren waarom sommige nesten ineens leeglopen en het bijenvolk gedesoriënteerd naar een wisse dood vliegt.
De gevolgen hiervan zijn enorm, aangezien bijen in belangrijke mate bijdrage aan bevruchting van voedselgewassen en het instandhouden van het ecosysteem. Albert Einstein berekende zelfs eens dat de mens zonder bijen maar vier jaar te leven had, aldus de Engelse verslagen.
De kranten schrijven verder dat eerder onderzoek in Duitsland ook al uitwees dat de bijen hinder ondervinden van hoogspanningskabels. Over de hele wereld zijn inmiddels vele honderden bijenkorven om onbekende reden abrupt verlaten. In Amerika gaat het om het verlies van zestig tot zeventig procent van de commerciële bijenpopulatie.
DQ
Er komt steeds meer informatie vrij.
Helaas kan ik dat i.v.m. copyright rechten niet één op één over nemen.
Jammer omdat het zo belangrijk is.
Maar de zoekers kunnen ongetwijfeld het nodige vinden.
Een kort fragment uit NOS en Telegraaf:
Bijen weigerden terug te keren naar hun bijenkorf zo gauw er mobiele telefoons omheen werden geplaatst. Het zou verklaren waarom sommige nesten ineens leeglopen en het bijenvolk gedesoriënteerd naar een wisse dood vliegt.
De gevolgen hiervan zijn enorm, aangezien bijen in belangrijke mate bijdrage aan bevruchting van voedselgewassen en het instandhouden van het ecosysteem. Albert Einstein berekende zelfs eens dat de mens zonder bijen maar vier jaar te leven had, aldus de Engelse verslagen.
De kranten schrijven verder dat eerder onderzoek in Duitsland ook al uitwees dat de bijen hinder ondervinden van hoogspanningskabels. Over de hele wereld zijn inmiddels vele honderden bijenkorven om onbekende reden abrupt verlaten. In Amerika gaat het om het verlies van zestig tot zeventig procent van de commerciële bijenpopulatie.
DQ
Sterfte
Veel imkers vermoeden dat er een geheimzinnige, dodelijke
ziekte onder de bijen heerst.
ziekte onder de bijen heerst.
Deze allarmerende boodschap is in de media te lezen.
Als men beseft hoe ongelooflijk belangrijk het verspreiden van stuifmeel is, is het niet gek dat men ongerust wordt.
Einstein heeft ooit eens gezegd:
"Als de bijen uitsterven, is de gehele mensheid in vier jaar uitgestorven".
In het midden latend of dat tijdsbestek klopt, geeft het wel aan hoe belangrijk bijen en andere insecten, zoals die enge wespen, zijn.
Over de oorzaak van de sterfte doen meerdere meningen de ronde.
Als boosdoener wordt er o.a. de opkomst van de mobiele telefoon aangewezen.
Denk er eens over na hoe alles in deze wereld klopt en van elkaar afhankelijk is.
Jammer dat machtswellust en egoïsme een zo sterke drijfveer is dat de wereld er ooit aan ten onder kan (zal?) gaan.
KLIK HIER voor één van de 'Bijen'-artikelen
DQ
.
vrijdag 7 maart 2008
Nietig
De internationale Large Binocular Telescope in Arizona heeft voor het eerst foto’s van het heelal gemaakt met beide hoofdspiegels tegelijk.
Daarmee is het de grootste en krachtigste telescoop ter wereld.
Deze foto toont een sterrenstelsel dat zich op 102 miljoen lichtjaar van de aarde bevindt.
Voor de opnamen is gebruik gemaakt van een Italiaanse 36 megapixel-camera.
Eén lichtjaar is de afstand die het licht in één jaar aflegt.
Het licht heeft een snelheid van 300.000 km/sec.
In één seconde legt het licht dus 300.000 kilometer af.
In één minuut dus 60 x 300.000 = 18 miljoen kilometer.
In één uur 60 x 18 miljoen = 1080 miljoen kilometer.
In één dag 24 x 1080 miljoen kilometer = ongeveer 26.000 miljoen kilometer.
Dat is dus 26 miljard kilometer.
Per jaar legt het licht 365 x 26 miljard = 9500 miljard kilometer af, ofwel 9,5 biljoen kilometer, ofwel 9.500.000.000.000 km.
Bovengenoemd sterrenstelsel staat 102 miljoen lichtjaar.
Dat is dus 9.500.000.000.000 maal 102.000.000 km.
Kijk, dat zijn nog eens afstanden.
Ik vind Italië of Spanje al een eind.
Wat verbeelden we ons toch?
Waar maken wij ons toch druk om?
Het is allemaal zo klein en
nietig wat we doen en denken.
Die enkele jaartjes dat we levend op
deze aardbol bivakkeren.
Voor velen genoeg om zich ten
koste van anderen flink te verrijken.
Voor anderen genoeg om zich ten
koste van anderen macht toe te eigenen.
Bah.
Waar maken wij ons toch druk om?
Het is allemaal zo klein en
nietig wat we doen en denken.
Die enkele jaartjes dat we levend op
deze aardbol bivakkeren.
Voor velen genoeg om zich ten
koste van anderen flink te verrijken.
Voor anderen genoeg om zich ten
koste van anderen macht toe te eigenen.
Bah.
DQ
.
Maart
Maart
Maart, Maart,
Roer vrij je staart:
Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen;
Dra zijn je vlagen
Weg met het vuur, dat je houdt aan den haard,
Lastige Maart!
Maart, Maart,
Roer vrij je staart:
'k Zie reeds April, die je volgt in je stappen,
En komt verklappen,
Dat men u moê wordt in velden en gaard,
Leelijke Maart!
Maart, Maart,
Roer vrij je staart:
Meimaand wordt slechts door je spoken te zoeter,
En ze vergoedt er
Wat je ons onthoudt en terughoudt in de aard,
Gierige Maart!
Maart, Maart,
Toch ben je ons waard:
Omdat je zwijgend een wenk in het leven
Aan ons wilt geven,
Wenk, die het kinderhart dankbaar bewaart,
Buijige Maart!
Maart, Maart,
Roer vrij je staart:
Want je leert ons: na het kwaad komt het goede;
't Zeegnen nooit moede,
Schept God de vreugd uit het lijden der aard,
Leerzame Maart!
S.J. van den Bergh (1814-1868)
uit: Het nachtegaaltje (1851)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Van den Bergh: http://www.dbnl.nl/auteurs/auteur.php?id=berg047
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Doch Maart roert zijn staart in het weder, gelijk een Oceaan-
beroerende walvisch zijn idem in de zee.
- Jacques Perk
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Laurens Jz. Coster is een vrijwilligersproject.
Website: http://cf.hum.uva.nl/dsphome/ljc/
Redacteur: Raymond Noë
Reacties, bijdragen: eon@planet.nl
Aan- en afmelden: http://www.engage.nu/mailman/listinfo/coster-l
-----------
Project Laurens Jz. Coster
Maart, Maart,
Roer vrij je staart:
Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen;
Dra zijn je vlagen
Weg met het vuur, dat je houdt aan den haard,
Lastige Maart!
Maart, Maart,
Roer vrij je staart:
'k Zie reeds April, die je volgt in je stappen,
En komt verklappen,
Dat men u moê wordt in velden en gaard,
Leelijke Maart!
Maart, Maart,
Roer vrij je staart:
Meimaand wordt slechts door je spoken te zoeter,
En ze vergoedt er
Wat je ons onthoudt en terughoudt in de aard,
Gierige Maart!
Maart, Maart,
Toch ben je ons waard:
Omdat je zwijgend een wenk in het leven
Aan ons wilt geven,
Wenk, die het kinderhart dankbaar bewaart,
Buijige Maart!
Maart, Maart,
Roer vrij je staart:
Want je leert ons: na het kwaad komt het goede;
't Zeegnen nooit moede,
Schept God de vreugd uit het lijden der aard,
Leerzame Maart!
S.J. van den Bergh (1814-1868)
uit: Het nachtegaaltje (1851)
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Van den Bergh: http://www.dbnl.nl/auteurs/auteur.php?id=berg047
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Doch Maart roert zijn staart in het weder, gelijk een Oceaan-
beroerende walvisch zijn idem in de zee.
- Jacques Perk
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Laurens Jz. Coster is een vrijwilligersproject.
Website: http://cf.hum.uva.nl/dsphome/ljc/
Redacteur: Raymond Noë
Reacties, bijdragen: eon@planet.nl
Aan- en afmelden: http://www.engage.nu/mailman/listinfo/coster-l
-----------
Project Laurens Jz. Coster
Internet
Reeds geruime tijd telefoneer ik via Internet met het programma VoipBuster.
Dat werkt prima en is goedkoop.
Per 4 maanden €12.00.
Voor dat bedrag kan ik vervolgens gratis binnen Nederland en naar heel veel andere landen bellen.
Omdat ik familie in het buitenland heb, is dat heel aantrekkelijk.
Het grote nadeel is echter dat om te bellen de computer aan moet staan.
Door aanschaf van een apparaatje, de Tiptel Cyberbox 22 SIP, is dat probleem uit de wereld.
Nu kan ik gewoon met mijn normale telefoon de wereld rond bellen en de computer hoeft niet aan te staan.
Zo wordt Internet steeds interessanter.
Ik bel via Internet en de Internet-radio achter mij komt via Internet aan zijn signaal.
TV kijken is eveneens goed via Internet mogelijk maar dat is niet nodig, daar heb ik een satellietontvanger voor.
DQ
.
Dat werkt prima en is goedkoop.
Per 4 maanden €12.00.
Voor dat bedrag kan ik vervolgens gratis binnen Nederland en naar heel veel andere landen bellen.
Omdat ik familie in het buitenland heb, is dat heel aantrekkelijk.
Het grote nadeel is echter dat om te bellen de computer aan moet staan.
Door aanschaf van een apparaatje, de Tiptel Cyberbox 22 SIP, is dat probleem uit de wereld.
Nu kan ik gewoon met mijn normale telefoon de wereld rond bellen en de computer hoeft niet aan te staan.
Zo wordt Internet steeds interessanter.
Ik bel via Internet en de Internet-radio achter mij komt via Internet aan zijn signaal.
TV kijken is eveneens goed via Internet mogelijk maar dat is niet nodig, daar heb ik een satellietontvanger voor.
DQ
.
Italiaans kleinkind.
Van Melody, onze dochter in Italië, kreeg ik het volgende verhaaltje toegestuurd:
Ik had gisteren een pot zilveruitjes op tafel staan.
Gabri zat te kleuter-twijfelen of hij er één zou proberen, ja of nee.
Uiteindelijk koos hij voor het eerste en pakte, niet met al te veel overtuiging, een uitje.
Terwijl hij het uitje in zijn mond stak ging ik verder met datgeen waar ik mee bezig was.
Iets later kijkt Gabri mij aan en zegt: "Moet je mij niet vragen of ik het lekker vind?".
Braaf als ik ben vraag ik: "Vind je het uitje lekker Gabri?''
Gabri: "Nee''.
.
Ik had gisteren een pot zilveruitjes op tafel staan.
Gabri zat te kleuter-twijfelen of hij er één zou proberen, ja of nee.
Uiteindelijk koos hij voor het eerste en pakte, niet met al te veel overtuiging, een uitje.
Terwijl hij het uitje in zijn mond stak ging ik verder met datgeen waar ik mee bezig was.
Iets later kijkt Gabri mij aan en zegt: "Moet je mij niet vragen of ik het lekker vind?".
Braaf als ik ben vraag ik: "Vind je het uitje lekker Gabri?''
Gabri: "Nee''.
.
donderdag 6 maart 2008
Nogmaals: Onrechtvaardigheden.
Een uittrekseltje uit mijn gastenboek:
Sebo:
Is het boek zo spannend, dat je twee dagen niets geschreven hebt...?
Hup!! Boek aan de kant en schrijven, jij!
Je lezers zitten te wachten..!!
Ik:
Soms is mijn verontwaardiging over zaken die ik tegenkom zo groot dat ik er even geen woorden voor kan vinden.
=====
DQ
.
Sebo:
Is het boek zo spannend, dat je twee dagen niets geschreven hebt...?
Hup!! Boek aan de kant en schrijven, jij!
Je lezers zitten te wachten..!!
Ik:
Soms is mijn verontwaardiging over zaken die ik tegenkom zo groot dat ik er even geen woorden voor kan vinden.
=====
Geregelde lezers weten dat ik zeer opgewonden kan raken over onrechtvaardigheden die ik tegen kom.
Bijv. gelegaliseerde diefstal van de grote graaiers.
Miljoenen verdienen door duizenden te ontslaan.
O zeker, ik ken alle argumenten.
Ze lijken niet alleen steekhoudend maar zijn het, zelfs naar mijn gevoel, ook vaak.
Als bedrijven gezond gemaakt moeten worden of blijven kan dat vaak niet anders dan door rigoureus in te grijpen.
Er vallen dan slachtoffers maar........ waarom moeten de verantwoordelijken er zo rijk van worden?
Dat is onfatsoenlijk en asociaal.
Ze worden immers al goed voor hun werk betaald.
Nog onrustiger word ik als er christenen in het spel zijn.
Het grote thema van het Nieuwe Testament is liefde en barmhartigheid.
Christenen behoren op basis van hun christen-zijn hun verantwoordelijkheden te nemen.Vaak zie ik meer christelijk gedrag bij niet-christenen dan bij christenen.
Daarom voel ik me daar vaker bij op mijn gemak.
Oh, ik weet het.
Je zult vast wel denken, daar heb je hem weer.
Je hebt gelijk, daar heb je hem weer.
Ik zeg in zo'n geval ook tegen mezelf, daar heb je hem weer.
Zo werkt dat nou eenmaal bij mij.
Op de site van Sebo lees ik alles over de activiteiten van z'n kerk.
Dat vind ik prachtig.
Betrokken mensen.
Prima.
Wel heb ik tegen Sebo gezegd: "Pas op dat het geloof geen hobbyisme wordt".
Dat ben ik n.l. zo vaak tegengekomen.
In dat geval is het geloof een prettige prikkeling van jezelf.
Daar is niets op tegen maar het gaat om de ander.
Bijv. gelegaliseerde diefstal van de grote graaiers.
Miljoenen verdienen door duizenden te ontslaan.
O zeker, ik ken alle argumenten.
Ze lijken niet alleen steekhoudend maar zijn het, zelfs naar mijn gevoel, ook vaak.
Als bedrijven gezond gemaakt moeten worden of blijven kan dat vaak niet anders dan door rigoureus in te grijpen.
Er vallen dan slachtoffers maar........ waarom moeten de verantwoordelijken er zo rijk van worden?
Dat is onfatsoenlijk en asociaal.
Ze worden immers al goed voor hun werk betaald.
Nog onrustiger word ik als er christenen in het spel zijn.
Het grote thema van het Nieuwe Testament is liefde en barmhartigheid.
Christenen behoren op basis van hun christen-zijn hun verantwoordelijkheden te nemen.Vaak zie ik meer christelijk gedrag bij niet-christenen dan bij christenen.
Daarom voel ik me daar vaker bij op mijn gemak.
Oh, ik weet het.
Je zult vast wel denken, daar heb je hem weer.
Je hebt gelijk, daar heb je hem weer.
Ik zeg in zo'n geval ook tegen mezelf, daar heb je hem weer.
Zo werkt dat nou eenmaal bij mij.
Op de site van Sebo lees ik alles over de activiteiten van z'n kerk.
Dat vind ik prachtig.
Betrokken mensen.
Prima.
Wel heb ik tegen Sebo gezegd: "Pas op dat het geloof geen hobbyisme wordt".
Dat ben ik n.l. zo vaak tegengekomen.
In dat geval is het geloof een prettige prikkeling van jezelf.
Daar is niets op tegen maar het gaat om de ander.
DQ
.
Fred Spijkers. Politiek. Christelijk naastenliefde.
Gisteravond NOVA gezien?
Bedrijfsmaatschappelijk werker Fred Spijkers weigerde mee te werken aan de ontduiking van een schadeclaim daarop besloot het ministerie van Defensie zich van hem te ontdoen door hem gek te laten verklaren.
NOVA 5 maart 2008
Bewindslieden, ambtenaren en andere overheidsdienaren hebben hun bevoegdheden op grote schaal en in alle geledingen misbruikt.
Ze hebben de normen van de rechtsstaat en de rechten van een burger bewust geschonden en zijn leven verwoest om fouten van diezelfde overheid onder het tapijt te schuiven.
Voor de rest van de Nova uitzending KLIK HIER
Fred Spijker blijft vechten.
Hier liggen kansen voor de christelijke bewindslieden.
Laat nu eens zien wat een rechtstaat is, wat rechten van burgers betekenen, wat christelijke rechtvaardigheid betekent.
Ik ben erg bang dat er van Balkenende weinig tot niets is te verwachten.
Al jarenlang heeft hij de kans gehad in te grijpen.
- Balkenende, ministers president: christen.
- Rouvoet, vice-minister-president: christen.
- Middelkoop, minister van defensie: christen.
Worden deze christen-bewindslieden niet in de ziel aangesproken bij dit soort van onrechtvaardigheden?
Vinden zij het goed dat een individu vermalen kan/mag worden door de overheid?
Logisch dat het vertrouwen in de rechtsstaat afneemt.
Logisch dat men christenen steeds minder serieus neemt.
Een christen hoort te staan voor rechtvaardigheid.
Een ministerpresident die durft te praten over fatsoen.
Hoe is het mogelijk.
Voor Wikipedia over Fred Spijker KLIK HIER
DQ
.
Bedrijfsmaatschappelijk werker Fred Spijkers weigerde mee te werken aan de ontduiking van een schadeclaim daarop besloot het ministerie van Defensie zich van hem te ontdoen door hem gek te laten verklaren.
NOVA 5 maart 2008
Bewindslieden, ambtenaren en andere overheidsdienaren hebben hun bevoegdheden op grote schaal en in alle geledingen misbruikt.
Ze hebben de normen van de rechtsstaat en de rechten van een burger bewust geschonden en zijn leven verwoest om fouten van diezelfde overheid onder het tapijt te schuiven.
Voor de rest van de Nova uitzending KLIK HIER
Fred Spijker blijft vechten.
Hier liggen kansen voor de christelijke bewindslieden.
Laat nu eens zien wat een rechtstaat is, wat rechten van burgers betekenen, wat christelijke rechtvaardigheid betekent.
Ik ben erg bang dat er van Balkenende weinig tot niets is te verwachten.
Al jarenlang heeft hij de kans gehad in te grijpen.
- Balkenende, ministers president: christen.
- Rouvoet, vice-minister-president: christen.
- Middelkoop, minister van defensie: christen.
Worden deze christen-bewindslieden niet in de ziel aangesproken bij dit soort van onrechtvaardigheden?
Vinden zij het goed dat een individu vermalen kan/mag worden door de overheid?
Logisch dat het vertrouwen in de rechtsstaat afneemt.
Logisch dat men christenen steeds minder serieus neemt.
Een christen hoort te staan voor rechtvaardigheid.
Een ministerpresident die durft te praten over fatsoen.
Hoe is het mogelijk.
Voor Wikipedia over Fred Spijker KLIK HIER
DQ
.
dinsdag 4 maart 2008
Een paar maandjes wachten.
Beetje laat een beetje een klein berichtje slaan.
De laatste dagen is het er niet erg van gekomen.
Ik weet niet wat het is maar helemaal lekker in mijn vel zit ik momenteel niet.
Ik verveel me niet, ben best lekker bezig, maar toch is het niet helemaal je dát!
Mogelijk komt het door het weer.
Te weinig licht.
Dát zal het zijn.
Niet zozeer kou maar licht.
Merkwaardig overigens want 's avonds heb ik vaak voldoende aan één klein schemerlampje.
Dan maak ik mijn eigen sfeertje.
Maar overdag lukt dat niet helemaal.
Ach, ik ga maar naar bed.
DQ
.
De laatste dagen is het er niet erg van gekomen.
Ik weet niet wat het is maar helemaal lekker in mijn vel zit ik momenteel niet.
Ik verveel me niet, ben best lekker bezig, maar toch is het niet helemaal je dát!
Mogelijk komt het door het weer.
Te weinig licht.
Dát zal het zijn.
Niet zozeer kou maar licht.
Merkwaardig overigens want 's avonds heb ik vaak voldoende aan één klein schemerlampje.
Dan maak ik mijn eigen sfeertje.
Maar overdag lukt dat niet helemaal.
Zomer, waar ben je?
Wat duurt het toch lang voor je deze kant op komt.
Wat duurt het toch lang voor je deze kant op komt.
Ach, ik ga maar naar bed.
DQ
.
maandag 3 maart 2008
zondag 2 maart 2008
---------------- Rechtvaardige beloning ----------------
De 193 topbestuurders van Nederlandse bedrijven
haalden in 2007
samen
317 miljoen euro aan "beloningen" op.
haalden in 2007
samen
317 miljoen euro aan "beloningen" op.
Ik hoop toch zo dat zij rustig en mooi kunnen wonen en genieten van het eerlijk verdiende geld. Per slot van rekening zijn dit betere mensen en daarom is dat een rechtvaardige wens van mij.
DQ
.
zaterdag 1 maart 2008
Dom
Nooit chocolade eten als je weet dat je er eigenlijk niet tegen kunt.
Kost je een nacht en een dag.
DQ
.
Kost je een nacht en een dag.
DQ
.
Vlammende zaken.
Vanaf het kanaal gezien lag er aan het begin van de
Kruseman van Eltenweg en tegenover het slachthuis, waar nu het gerechtsgebouw is, een braakliggend veldje.
Het was een merkwaardig en een beetje een griezelig veldje.
Er waren vreemde kuilen en, zo redelijk snel na de oorlog, bespraken we de mogelijkheden van wapenopslagkelders en andere verstopte zaken.
Ook ontdekte ik er op een keer de contouren van iets dat er uitzag als een waterput.
Waarschijnlijk had er vroeger een kasteel gestaan.........?!?
Spannend.
Het Prikkelandje.
Raadsel hoe het aan de naam was gekomen.
Mogelijk door de welig tierende brandnetels of het prikkeldraad dat hier en daar lag weg te roesten.
Het Prikkelandje werd begrensd door een hek aan de straatkant, volkstuintjes aan de rechterkant en de rest werd omspoeld door het kikkerslootje dat ik in een eerder berichtje vermeldde.
Het was verboden er te spelen.
We speelden er veel.
Wat ook niet mocht en dus veel werd gedaan was: fikkie stoken.
Dat was altijd weer spannend.
"Grote" jongens verzorgden het vuur, de kleinere moesten opletten of er iemand aan kwam, zo niet dan mochten ze zich bij het vuur scharen.
De z.g.n. "Uitkijken".
Rangen en standen.
Groot aanzien verkreeg hij, die op een gegeven moment benzine o.i.d had weten te bemachtigen, lees: van vader gestolen.
De spanning steeg.
Ook de uitkijken mochten het grote moment meemaken.
Mits ze gehoorzaam waren.
Elk jaar lees je in de krant van stoere vaders die met het zelfde bravoure als deze knaapjes met vuur omgaan.
Elk jaar lees je weer hoe fout het kan gaan.
Dat was ook hier het geval.
De kleding van de "uitkijk" vatte vlam.
Met een onwaarschijnlijke tegenwoordigheid van geest werd hij opgepakt en in het slootje gedompeld.
Op tijd om de vlammen te doven, maar niet op tijd genoeg om ernstige brandwonden te voorkomen.
Het eerste dat ik van hem hoorde toen hij uit het ziekenhuis kwam en zich wat beter voelde waren de overgetelijke woorden:
DQ
.
Kruseman van Eltenweg en tegenover het slachthuis, waar nu het gerechtsgebouw is, een braakliggend veldje.
Het was een merkwaardig en een beetje een griezelig veldje.
Er waren vreemde kuilen en, zo redelijk snel na de oorlog, bespraken we de mogelijkheden van wapenopslagkelders en andere verstopte zaken.
Ook ontdekte ik er op een keer de contouren van iets dat er uitzag als een waterput.
Waarschijnlijk had er vroeger een kasteel gestaan.........?!?
Spannend.
Het Prikkelandje.
Raadsel hoe het aan de naam was gekomen.
Mogelijk door de welig tierende brandnetels of het prikkeldraad dat hier en daar lag weg te roesten.
Het Prikkelandje werd begrensd door een hek aan de straatkant, volkstuintjes aan de rechterkant en de rest werd omspoeld door het kikkerslootje dat ik in een eerder berichtje vermeldde.
Het was verboden er te spelen.
We speelden er veel.
Wat ook niet mocht en dus veel werd gedaan was: fikkie stoken.
Dat was altijd weer spannend.
"Grote" jongens verzorgden het vuur, de kleinere moesten opletten of er iemand aan kwam, zo niet dan mochten ze zich bij het vuur scharen.
De z.g.n. "Uitkijken".
Rangen en standen.
Groot aanzien verkreeg hij, die op een gegeven moment benzine o.i.d had weten te bemachtigen, lees: van vader gestolen.
De spanning steeg.
Ook de uitkijken mochten het grote moment meemaken.
Mits ze gehoorzaam waren.
Elk jaar lees je in de krant van stoere vaders die met het zelfde bravoure als deze knaapjes met vuur omgaan.
Elk jaar lees je weer hoe fout het kan gaan.
Dat was ook hier het geval.
De kleding van de "uitkijk" vatte vlam.
Met een onwaarschijnlijke tegenwoordigheid van geest werd hij opgepakt en in het slootje gedompeld.
Op tijd om de vlammen te doven, maar niet op tijd genoeg om ernstige brandwonden te voorkomen.
Het eerste dat ik van hem hoorde toen hij uit het ziekenhuis kwam en zich wat beter voelde waren de overgetelijke woorden:
"Eerst woue ze me in de fik steeke
en toen woue ze me nog verzuipuh ook".
en toen woue ze me nog verzuipuh ook".
DQ
.
vrijdag 29 februari 2008
Poen
Er is berekend dat de oorlog in Irak inmiddels 3 triljoen dollar heeft gekost.
Nog een geluk voor Bush dat mensenlevens niets kosten.
.
Nog een geluk voor Bush dat mensenlevens niets kosten.
.
Werkelijk Gruwelijke Onrechtvaardigheden
Tussen ons huis lag in volgorde van beschrijving: een tuintje, een stoep, een straat, een stoep, een soort van struikgewas, een kikkerslootje, terrein van de spoorwegen en het station.
Interessant voor alle jongens was het slootje.
Daarin gonsde het van leven en van viezigheid.
Stekelbaarsjes, kevertjes, torretjes, vliegjes, kikkers en het mooist van al...... salamanders.
Prachtige beestjes waarvan het mannetje een soort kam had en een rood borstje.
Veel heb ik er gevangen.
Dat ging niet zo gemakkelijk zodat elke vangst een overwinnaarsgevoel teweeg bracht.
Kees was mijn buurjongen.
Hij was niet direct een vriendje maar soms trokken we met elkaar op.
Zonder overdrijving was ik de betere salamandervanger.
Maar dit keer was Keessie in vorm.
Dat kan natuurlijk.
En ik gunde het hem van harte maar toch........
Toen hij zo voorover gebukt boven het slootje hing..............
Plons!
Aangezien ik van nature een aardig, vriendelijk en vredelievend mens ben...., kan ik het me de feiten niet meer herinneren.
Gillend en poedelnaakt werd hij door z'n scheldende moeder voor z'n huis afgeborseld en gerost.
Aan het begin van de fabrieksweg, er stond o.a een conservenfabriek, was de kolenhandel van Wokke.
Aan millieuvervuiling deed men niet zodat er een dikke laag kolenstof over de omgeving lag.
Het eerder vermelde slootje eindigde bij dit bedrijf.
Aangezien men meer werkruimte nodig had was het einde van het slootje ingekort, gedempt en met een laagje kolenstof er bovenop.
Dat kwam mooi uit want daardoor kon je makkelijker en sneller aan de overkant van het slootje komen.
"Ga jij maar voor" zei Kees.
Kolenstof drijft.
Ik niet.
Plons.
"Nou, kijk daar nou Gré" zei mijn oom, hoofdonderwijzer op een lagere school in Haarlem die samen met tante op bezoek was,tegen mijn moeder: "Dat lijkt Johan wel".
Zo bleek ik ondanks de vieze, vuile smerigheid toch nog enigszins herkenbaar.
De wereld was toen al erg onrechtvaardig.
DQ
.
Interessant voor alle jongens was het slootje.
Daarin gonsde het van leven en van viezigheid.
Stekelbaarsjes, kevertjes, torretjes, vliegjes, kikkers en het mooist van al...... salamanders.
Prachtige beestjes waarvan het mannetje een soort kam had en een rood borstje.
Veel heb ik er gevangen.
Dat ging niet zo gemakkelijk zodat elke vangst een overwinnaarsgevoel teweeg bracht.
Kees was mijn buurjongen.
Hij was niet direct een vriendje maar soms trokken we met elkaar op.
Zonder overdrijving was ik de betere salamandervanger.
Maar dit keer was Keessie in vorm.
Dat kan natuurlijk.
En ik gunde het hem van harte maar toch........
Toen hij zo voorover gebukt boven het slootje hing..............
Plons!
Aangezien ik van nature een aardig, vriendelijk en vredelievend mens ben...., kan ik het me de feiten niet meer herinneren.
Gillend en poedelnaakt werd hij door z'n scheldende moeder voor z'n huis afgeborseld en gerost.
Aan het begin van de fabrieksweg, er stond o.a een conservenfabriek, was de kolenhandel van Wokke.
Aan millieuvervuiling deed men niet zodat er een dikke laag kolenstof over de omgeving lag.
Het eerder vermelde slootje eindigde bij dit bedrijf.
Aangezien men meer werkruimte nodig had was het einde van het slootje ingekort, gedempt en met een laagje kolenstof er bovenop.
Dat kwam mooi uit want daardoor kon je makkelijker en sneller aan de overkant van het slootje komen.
"Ga jij maar voor" zei Kees.
Kolenstof drijft.
Ik niet.
Plons.
"Nou, kijk daar nou Gré" zei mijn oom, hoofdonderwijzer op een lagere school in Haarlem die samen met tante op bezoek was,tegen mijn moeder: "Dat lijkt Johan wel".
Zo bleek ik ondanks de vieze, vuile smerigheid toch nog enigszins herkenbaar.
De wereld was toen al erg onrechtvaardig.
DQ
.
Nostalgie
Klik op foto voor Wikipedia artikel over Enkhuizen.
Schuin tegenover het huis van mijn opa en oma in Enkhuizen lag een steegje.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wegens smalheid had de zon geen enkele kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er over het hele steegje een groene waas.
In het midden bevond zich de werkplaats van een ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het netten boeten was.
Elke keer als ik een teer-lucht ruik denk ik aan dat steegje.
De man kan ik me niet meer bewust voor de geest halen.
Wel zie ik een door de zon gebruind en verweerd gezicht voor me.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik gordijn over het water lag.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid geven.
Als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een kerkje.
Soms kon je de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Ik spreek van c.a. 55 jaar geleden.
De verbazing van mijn opa zie ik nog toen hij via de radio de orgel eerder hoorde dan het echte apparaat.
Achter het huis van opa en oma was de kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk uitstekend te zien.
Toen was ik al onder de indruk van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar niets van, dat vele mensen wat dat betreft niet het zelfde voelen dan ik.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren na te tekenen.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Film en fotografie heeft het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smit de hoefijzers onder de paardenhoeven bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakte de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smit woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terug komt.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.................(?)
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Naast het huis woonde en werkte de melkboer.
Daar was niets van te ruiken maar de geluiden van de melkbussen vermengde zich met alle andere geluiden.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
DQ
.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wegens smalheid had de zon geen enkele kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er over het hele steegje een groene waas.
In het midden bevond zich de werkplaats van een ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het netten boeten was.
Elke keer als ik een teer-lucht ruik denk ik aan dat steegje.
De man kan ik me niet meer bewust voor de geest halen.
Wel zie ik een door de zon gebruind en verweerd gezicht voor me.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik gordijn over het water lag.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid geven.
Als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een kerkje.
Soms kon je de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Ik spreek van c.a. 55 jaar geleden.
De verbazing van mijn opa zie ik nog toen hij via de radio de orgel eerder hoorde dan het echte apparaat.
Achter het huis van opa en oma was de kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk uitstekend te zien.
Toen was ik al onder de indruk van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar niets van, dat vele mensen wat dat betreft niet het zelfde voelen dan ik.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren na te tekenen.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Film en fotografie heeft het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smit de hoefijzers onder de paardenhoeven bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakte de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smit woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terug komt.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.................(?)
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Naast het huis woonde en werkte de melkboer.
Daar was niets van te ruiken maar de geluiden van de melkbussen vermengde zich met alle andere geluiden.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
DQ
.
woensdag 27 februari 2008
23 maart 94 jaar.
Mijn vader hoopt op 23 maart zijn 94e verjaardag te vieren.
Vanochtend ontving hij een briefje, met een onleesbare krabbel als afzender, met de mededeling dat hij op zijn verjaardag tussen 8.30 en 9.15 uur naar Radio 5 moet luisteren.
Ben benieuwd.
Waarschijnlijk is er muziek voor hem aangevraagd maar door wie?
DQ
.
Vanochtend ontving hij een briefje, met een onleesbare krabbel als afzender, met de mededeling dat hij op zijn verjaardag tussen 8.30 en 9.15 uur naar Radio 5 moet luisteren.
Ben benieuwd.
Waarschijnlijk is er muziek voor hem aangevraagd maar door wie?
DQ
.
Herinneringen
Er zijn soms van die momenten dat alles lijkt te kloppen.
Het leven is dan de moeite waard geleefd te worden.
Het zijn díe momenten die een geluksgevoel geven.
Daar blijven herinneringen aan kleven.
Heel vaak zijn het hele kleine momenten.
Vóór ons waren mensen bezig met hun boot.
Plezierboten en oude opgeknapte sleepboten lagen te dobberen in het groene water.
Van de oude beroepsvaart was niets te zien.
Hiervoor moet je naar een andere haven.
Slechts enkele vissersboten zijn er nog te vinden.
Hoe anders was het in mijn jeugd.
De haven lag toen vol met botters.
De beroepsvaart wordt nu voornamelijk uitgeoefend door liefhebbers die met prachtig gerestaureerde meermasters vacanties aanbieden.
Wij zaten buiten op een terras in Enkhuizen.
Binnen rammelden borden onder een plafond waaraan oude scheepsmodellen en verweerde scheepsbenodigdheden hingen.
Bij elkaar gezochte nostalgie-opwekkers.
Maar dat gaf niets.
Sfeer was er zeker.
Vlak bij ons hipte een musje.
Het was een brutaal beestje en hij waagde zich op enkele centimeters van ons op de tafel.
Steeds dichter bijkomend, naarmate we meer gebaksrestje naar hem toeschoven.
Het stelde allemaal niks voor maar wat was het prachtig.
Natuurlijk niet alleen dat heen en weer trippelende beestje maar alles wat zich rondom ons afspeelde.
Zowel Sebo als ik zijn sfeergevoelig.
Voor mij komen er dan nog allemaal herinneringen uit mijn jeugdjaren bij.
Zo bedacht ik dat ik slechts enkele meters verwijderd was van de plaats waar mijn opa en ik ooit op de koningin stonden te wachten.
Het stond er vol met mensen die allemaal niet in de gaten hadden dat 1 april een gevaarlijke dag is voor dit soort evenementen.
Ik geloof me te herinneren dat mijn opa niet erg te spreken was.
Waarschijnlijk bozer op zich zelf wegens zijn goedgelovigheid dan op de krant die de komst van Hare Majesteit had aangekondigd.
Enkele honderden meters verderop links begon de
St. Jansstraat.
Een straat boordevol met herinneringen aan de schoenmakerij van mijn opa en het geboortehuis van mijn moeder.
Nog iets verderop lag, eveneens links, de Breedstraat.
In de Breedstraat staat, schuin tegenover het stadshuis, nog steeds mijn geboortehuis.
Overigens zonder een bordje met de mededeling:
Hier is op 25 september 1942,
midden in de oorlogstijd, de wereldburger
P. Johan Dammuller
geboren.
Waarschijnlijk was er na de restauratie van het eeuwenoude pand geen geld meer beschikbaar voor zo'n plaquette.midden in de oorlogstijd, de wereldburger
P. Johan Dammuller
geboren.
Enfin, op de achtergrond speelden al de herinneringen, met de daardoor opgeroepen gevoelens, een rol tijdens ons genoegelijk samenzijn daar op het terras.
Sebo zat daar zonder deze herinneringen maar begreep wel de gevoelens die ze bij me opriepen.
Bovendien is Enhuizen een plaats die iets met je doet als je daar open voor staat.
En dat was bij mijn medekoffiedrinker zeker het geval.
We logeerden in Het Ankertje.
Althans in het huis dat aan dit café grenst en toendertijd voor bed en breakfast was ingericht.
Het Ankertje is een bijzonder sfeervol oud café.
Er tegenover staat de oude stadspoort "de Drommedaris".
Een massief gebouw maar met een zekere sierlijkheid wegens de ronde vormen.
De Drommedaris, de toegang tot de havens en de rest van Enkhuizen is bereikbaar via een houten ophaalbrug.
Ooit dirigeerde Sebo een compleet terras met mensen vlak tegenover Het Ankertje met achter zich de kloeke vormen van de Drommedaris.
Tsja, mooie tijden.
DQ
.
dinsdag 26 februari 2008
J.P. in HoP
Het kost mij altijd moeite om J.P. Balkenende echt serieus te nemen.
Dat ligt niet alleen aan hem en het CDA maar ook aan de man zelf.
Hij heeft, althans voor mij, geen uitstraling maar kan daar natuurlijk niets aan doen.
Bovendien heb ik het gevoel dat hij mischien wel wéét maar niet voelt wat er binnen het minderbevoorrechte deel van het volk leeft.
Iets wat hij trouwens gemeen heeft met vele collega's.
Bovendien kan je je afvragen of het de juiste man op de juiste plaats in de juiste tijd is.
Ik heb zo mijn twijfels.
Die twijfels heb ik niet in zijn oprechtheid tijdens het interview in het programma Hour of Power.
Het is wel weer helemaal J.P.
Hier het interview.
Dat ligt niet alleen aan hem en het CDA maar ook aan de man zelf.
Hij heeft, althans voor mij, geen uitstraling maar kan daar natuurlijk niets aan doen.
Bovendien heb ik het gevoel dat hij mischien wel wéét maar niet voelt wat er binnen het minderbevoorrechte deel van het volk leeft.
Iets wat hij trouwens gemeen heeft met vele collega's.
Bovendien kan je je afvragen of het de juiste man op de juiste plaats in de juiste tijd is.
Ik heb zo mijn twijfels.
Die twijfels heb ik niet in zijn oprechtheid tijdens het interview in het programma Hour of Power.
Het is wel weer helemaal J.P.
Hier het interview.
Twente
In de NRC staat een interessant artikel:
De gemeente Enschede wil het wonen in boerenschuren mogelijk maken.
Dat lijkt me een creatieve manier om het mooie Twentse platteland fraai en bewoonbaar te houden.
Voor artikel: KLIK HIER
DQ
.
De gemeente Enschede wil het wonen in boerenschuren mogelijk maken.
Dat lijkt me een creatieve manier om het mooie Twentse platteland fraai en bewoonbaar te houden.
Voor artikel: KLIK HIER
DQ
.
Moordtuigonrechtvaardigheden, lectuur en reünie
Het is lastig, mijn schouders werken weer niet mee.
Ze werken zelfs tegen zodat ik een beetje "dunnetjes" schrijfwerk kan doen.
Vandaar hier wat onderwerpen die overigens los van elkaar staan.
Bommenwerper VS crasht.
Op de Amerikaanse luchtmachtbasis Andersen op het eiland Guam, is B-2 bommenwerper van de Amerikaanse luchtmacht gecrasht.
Het ongeluk is een aanslag op de Amerikaanse schatkist. Het kost een slordige 1,2 miljard dollar om een B-2 te bouwen.
Eén komma twee miljard dollar per stuk!
Het blijft voor mij een verbazend iets dat regeringen steeds maar weer zoveel geld uitgeven aan moordtuig.
Nu is het natuurlijk wel zo dat de politici die over deze uitgaven beslissen zelf geen last hebben van platte portomonees.
Als dit wel het geval zou zijn, zouden de prioriteiten waarschijnlijk anders liggen.
Zij zouden denken aan verbetering van de sociale omstandigheden in eigen land en elders.
Waarom zijn de leiders daar niet goed toe in staat?
Zelfs als ze christen zijn?
Kennelijk mag hun persoonlijke veiligheid veel kosten en mag het rustig ten koste gaan van anderen.
Het zijn n.l. de zwakkeren in eigen en andere landen die de kosten moeten opbrengen want het had aan hen besteed kunnen worden.
Er zou aan alle kanten veel leed worden bespaard en opgelost wanneer meer geld wordt uitgegeven aan oplossing van de problemen die gepaard gaan aan sociale ongelijkheden en onrechtvaardigheden.
De geschiedenis bewijst dat geweld zelden iets oplost.
In tegendeel: Geweld baart geweld.
Je zou toch van weldenkende, goed gestudeerde mensen mogen verwachten dat ze in de gaten hebben dat geweld de geweldspiraal niet afvlakt maar versterkt.
Gisteren bij mijn vader geweest.
Ik krijg dan altijd lectuur mee.
Christelijke lectuur.
Hij vroeg wel bezorgd of ik de bladen wel las.
Daarin kon ik hem geruststellen.
Elke avond voor het slapen gaan neem ik een leesdosis.
Ook nam ik een boek mee.
"De Roeping"
Het is geschreven door Anne van der Bijl.
Al eerder las ik het maar het is boeiend genoeg om het nogmaals te lezen.
Anne gaat er van uit dat je niet moet wachten totdat je weet een roeping van God te hebben ontvangen maar dat je gewoon aan de gang moet gaan.
Interessante gedachte van iemand die zijn sporen op het gebied van wereldevangelisatie heeft verdiend.
Zojuist ontving ik een brief van Corrie, Anne's vrouw, met een uitnodiging voor een reünie in oktober.
Het gaat om een ontmoeting van clubleden van de jeugdclub in Alkmaar.
Mijn vader was daar de leider van.
Aangezien we 50 jaar geleden uit Alkmaar zijn vertrokken is het duidelijk dat de "club" steeds verder wordt uitgedund.
De leider, mijn pa, is er nog steeds.
De laatste reünie was drie jaar geleden.
(Opvallend dat iedereen, behalve ik, behoorlijk oud is geworden.............)
Er waren mensen aanwezig die al jaren elders op de wereld woonden.
Toen mijn vader een korte preek hield hoorde ik fluisteren: "Net als vroeger".
Bijzonder.
Zo, mijn schouders even rust gunnen.
DQ
.
Ze werken zelfs tegen zodat ik een beetje "dunnetjes" schrijfwerk kan doen.
Vandaar hier wat onderwerpen die overigens los van elkaar staan.
Bommenwerper VS crasht.
Op de Amerikaanse luchtmachtbasis Andersen op het eiland Guam, is B-2 bommenwerper van de Amerikaanse luchtmacht gecrasht.
Het ongeluk is een aanslag op de Amerikaanse schatkist. Het kost een slordige 1,2 miljard dollar om een B-2 te bouwen.
Eén komma twee miljard dollar per stuk!
Het blijft voor mij een verbazend iets dat regeringen steeds maar weer zoveel geld uitgeven aan moordtuig.
Nu is het natuurlijk wel zo dat de politici die over deze uitgaven beslissen zelf geen last hebben van platte portomonees.
Als dit wel het geval zou zijn, zouden de prioriteiten waarschijnlijk anders liggen.
Zij zouden denken aan verbetering van de sociale omstandigheden in eigen land en elders.
Waarom zijn de leiders daar niet goed toe in staat?
Zelfs als ze christen zijn?
Kennelijk mag hun persoonlijke veiligheid veel kosten en mag het rustig ten koste gaan van anderen.
Het zijn n.l. de zwakkeren in eigen en andere landen die de kosten moeten opbrengen want het had aan hen besteed kunnen worden.
Er zou aan alle kanten veel leed worden bespaard en opgelost wanneer meer geld wordt uitgegeven aan oplossing van de problemen die gepaard gaan aan sociale ongelijkheden en onrechtvaardigheden.
De geschiedenis bewijst dat geweld zelden iets oplost.
In tegendeel: Geweld baart geweld.
Je zou toch van weldenkende, goed gestudeerde mensen mogen verwachten dat ze in de gaten hebben dat geweld de geweldspiraal niet afvlakt maar versterkt.
Gisteren bij mijn vader geweest.
Ik krijg dan altijd lectuur mee.
Christelijke lectuur.
Hij vroeg wel bezorgd of ik de bladen wel las.
Daarin kon ik hem geruststellen.
Elke avond voor het slapen gaan neem ik een leesdosis.
Ook nam ik een boek mee.
"De Roeping"
Het is geschreven door Anne van der Bijl.
Al eerder las ik het maar het is boeiend genoeg om het nogmaals te lezen.
Anne gaat er van uit dat je niet moet wachten totdat je weet een roeping van God te hebben ontvangen maar dat je gewoon aan de gang moet gaan.
Interessante gedachte van iemand die zijn sporen op het gebied van wereldevangelisatie heeft verdiend.
Zojuist ontving ik een brief van Corrie, Anne's vrouw, met een uitnodiging voor een reünie in oktober.
Het gaat om een ontmoeting van clubleden van de jeugdclub in Alkmaar.
Mijn vader was daar de leider van.
Aangezien we 50 jaar geleden uit Alkmaar zijn vertrokken is het duidelijk dat de "club" steeds verder wordt uitgedund.
De leider, mijn pa, is er nog steeds.
De laatste reünie was drie jaar geleden.
(Opvallend dat iedereen, behalve ik, behoorlijk oud is geworden.............)
Er waren mensen aanwezig die al jaren elders op de wereld woonden.
Toen mijn vader een korte preek hield hoorde ik fluisteren: "Net als vroeger".
Bijzonder.
Zo, mijn schouders even rust gunnen.
DQ
.
zaterdag 23 februari 2008
vrijdag 22 februari 2008
Bladvulling
Eén van die dagen.
Je kent ze waarschijnlijk wel.
's Avonds zit je achter de computer en vraag je je af wat er die dag allemaal is gebeurd.
Hoe je het ook wendt of keert, de dag is weer voorbij.
Wat heb je gedaan, wie heb je gesproken?
Als je dan de dag aan je geestesoog voorbij laat gaan, zijn er weinig belangrijke dingen aan te wijzen.
Uiteraard hoeft dat ook niet maar soms heb je het gevoel dat alles zomaar zinloos voorbij gaat.
Zeker als je al enkele dagen niemand buiten de familie spreekt.
En dat is best vervelend als je ontmoetingen met mensen belangrijk vindt.
Een voordeel van een pensionering vind ik dat je alle vrijheid hebt en dat je niet vast gebonden bent aan tijden en steeds weerkerende afspraken.
Maar het is van belang om toch de sociale kontakten te onderhouden en versterken.
Soms is dat lastig.
Neem een hond, wordt er gezegd.
Daar moet je op vaste tijden mee uit en zo ontmoet je anderen.
Maar aan Marijke zie ik hoe lastig het kan zijn om de hond onder te brengen als je weg wilt.
Over de hond gesproken.
In een vorig bericht vertelde ik over de aanval van een grote hond op Boris.
Het gaat nu vrij goed met het hondje.
Afgelopen dinsdag zijn de hechtingen verwijderd.
Wel is de aanslag niet vergeten en hij houdt alle grotere honden behoorlijk in de gaten.
Al weken ben ik bezig om video's die ik ooit maakte op DVD te zetten.
Eerder maakte ik daar melding van.
Het is veel werk als er niets tussen komt maar nog veel meer werk en het kost nog veel meer tijd als er wel iets tussen komt.
De PC-bespeler onder ons weet dat dingen vaak niet zo lopen als gewenst is.
Dat is dus bij mij ook geregeld het geval.
Hoewel er nog weken werk in zit heb ik toch al een uur of 15 op DVD staan.
De kwaliteit is goed.
De afgelopen dagen heb ik geen boek in mijn handen gehad.
En dat voor iemand die graag leest en de leesstapel alleen maar groter ziet worden.
Toch betekent dit dat ik druk met andere zaken ben geweest, zelfs als ik me achteraf afvraag wat dat dan allemaal geweest zou kunnen zijn.
De warmteaanwijzer buiten staat op 9,4 graden.
Vrij hoge temperatuur maar het ziet er niet zo aantrekkelijk uit.
Bewolkt, wind en lichte regenbedreiging.
Maar ik ga zeker zo een stuk lopen.
Een hele dag binnen blijven maakt me erg onrustig.
Met belangstelling volg ik de weblog van Sebo.
Hij houdt daar zijn christelijke avonturen en ontdekkingen bij.
De moeite waard om te lezen.
Ik begrijp zelf de geloofszekerheid en het Godsvertrouwen van hem en anderen niet.
Ben er wel jaloers op want het maakt het leven makkelijker te leven, lijkt me.
Als ik dit stukje overlees dan lijkt de inhoud voornamelijk bladvulling.
Nou ja, dat geeft niets.
In ieder geval laat ik er mee zien dat ik er nog ben en iets minder last van mijn schouders heb zodat er af en toe weer wat durf is om te typen.
Ik ga de was ophangen.
DQ
.
Je kent ze waarschijnlijk wel.
's Avonds zit je achter de computer en vraag je je af wat er die dag allemaal is gebeurd.
Hoe je het ook wendt of keert, de dag is weer voorbij.
Wat heb je gedaan, wie heb je gesproken?
Als je dan de dag aan je geestesoog voorbij laat gaan, zijn er weinig belangrijke dingen aan te wijzen.
Uiteraard hoeft dat ook niet maar soms heb je het gevoel dat alles zomaar zinloos voorbij gaat.
Zeker als je al enkele dagen niemand buiten de familie spreekt.
En dat is best vervelend als je ontmoetingen met mensen belangrijk vindt.
Een voordeel van een pensionering vind ik dat je alle vrijheid hebt en dat je niet vast gebonden bent aan tijden en steeds weerkerende afspraken.
Maar het is van belang om toch de sociale kontakten te onderhouden en versterken.
Soms is dat lastig.
Neem een hond, wordt er gezegd.
Daar moet je op vaste tijden mee uit en zo ontmoet je anderen.
Maar aan Marijke zie ik hoe lastig het kan zijn om de hond onder te brengen als je weg wilt.
Over de hond gesproken.
In een vorig bericht vertelde ik over de aanval van een grote hond op Boris.
Het gaat nu vrij goed met het hondje.
Afgelopen dinsdag zijn de hechtingen verwijderd.
Wel is de aanslag niet vergeten en hij houdt alle grotere honden behoorlijk in de gaten.
Al weken ben ik bezig om video's die ik ooit maakte op DVD te zetten.
Eerder maakte ik daar melding van.
Het is veel werk als er niets tussen komt maar nog veel meer werk en het kost nog veel meer tijd als er wel iets tussen komt.
De PC-bespeler onder ons weet dat dingen vaak niet zo lopen als gewenst is.
Dat is dus bij mij ook geregeld het geval.
Hoewel er nog weken werk in zit heb ik toch al een uur of 15 op DVD staan.
De kwaliteit is goed.
De afgelopen dagen heb ik geen boek in mijn handen gehad.
En dat voor iemand die graag leest en de leesstapel alleen maar groter ziet worden.
Toch betekent dit dat ik druk met andere zaken ben geweest, zelfs als ik me achteraf afvraag wat dat dan allemaal geweest zou kunnen zijn.
De warmteaanwijzer buiten staat op 9,4 graden.
Vrij hoge temperatuur maar het ziet er niet zo aantrekkelijk uit.
Bewolkt, wind en lichte regenbedreiging.
Maar ik ga zeker zo een stuk lopen.
Een hele dag binnen blijven maakt me erg onrustig.
Met belangstelling volg ik de weblog van Sebo.
Hij houdt daar zijn christelijke avonturen en ontdekkingen bij.
De moeite waard om te lezen.
Ik begrijp zelf de geloofszekerheid en het Godsvertrouwen van hem en anderen niet.
Ben er wel jaloers op want het maakt het leven makkelijker te leven, lijkt me.
Als ik dit stukje overlees dan lijkt de inhoud voornamelijk bladvulling.
Nou ja, dat geeft niets.
In ieder geval laat ik er mee zien dat ik er nog ben en iets minder last van mijn schouders heb zodat er af en toe weer wat durf is om te typen.
Ik ga de was ophangen.
DQ
.
woensdag 20 februari 2008
De verjaardag van de koningin
De verjaardag van de koningin zat er aan te komen.
Dat betekende verhoogde aktiviteiten op zang- en feestgebied.
Vooral de ongeschoolde stemmetjes van de schoolkinderen moesten worden bijgeschaafd.
Er zou immers een grootse aubade worden gebracht bij het stadhuis?
Niet alleen dat de ongeschoolde stemmetjes geschoold moesten worden, nee, ook samenzang moest worden getraind.
Training van honderden kinderen van vele lagere scholen van Alkmaar.
De stemmen moesten tot een unieke samenwerking worden gedwongen.
Dat kon alleen maar onder leiding van een echte dirigent.
Zo vulde de Aula van het Gymnasium zich langzaam met vrolijk kindergeluid.
We spreken over de tijd dat kinderen nog gevoelig waren voor het gezag van ouderen.
Er werd dus goed geluisterd naar de dirigent.
Het zingen ging prachtig en zonder problemen totdat er tweede stem gezongen moest worden.
Toen werd het lastig, heel erg lastig voor sommigen.
Maar....., één van hen liet zich letterlijk en figuurlijk niet van de wijs brengen.
Onder alle groepen mensen vind je dit soort slimme figuren.
Want wat was er eenvoudiger dan je gewoon af te sluiten van de zangmeute?
Simpel toch?
Gewoon goed met de vingers de oren dichtstoppen en de ogen sluiten.
Dan, alsof je volmaakt alleen bent, je partijtje zingen.
Perfect geregeld.
Geen probleem totdat hij zijn ogen open deed en ontdekte dat hij de enige was die luidkeels aan het brullen was.
De dirigent had afgeklopt en dat was hem dus volledig ontgaan.
De anderen niet.
Ik krijg nog een kleur als ik er aan denk.................
DQ
.
Dat betekende verhoogde aktiviteiten op zang- en feestgebied.
Vooral de ongeschoolde stemmetjes van de schoolkinderen moesten worden bijgeschaafd.
Er zou immers een grootse aubade worden gebracht bij het stadhuis?
Niet alleen dat de ongeschoolde stemmetjes geschoold moesten worden, nee, ook samenzang moest worden getraind.
Training van honderden kinderen van vele lagere scholen van Alkmaar.
De stemmen moesten tot een unieke samenwerking worden gedwongen.
Dat kon alleen maar onder leiding van een echte dirigent.
Zo vulde de Aula van het Gymnasium zich langzaam met vrolijk kindergeluid.
We spreken over de tijd dat kinderen nog gevoelig waren voor het gezag van ouderen.
Er werd dus goed geluisterd naar de dirigent.
Het zingen ging prachtig en zonder problemen totdat er tweede stem gezongen moest worden.
Toen werd het lastig, heel erg lastig voor sommigen.
Maar....., één van hen liet zich letterlijk en figuurlijk niet van de wijs brengen.
Onder alle groepen mensen vind je dit soort slimme figuren.
Want wat was er eenvoudiger dan je gewoon af te sluiten van de zangmeute?
Simpel toch?
Gewoon goed met de vingers de oren dichtstoppen en de ogen sluiten.
Dan, alsof je volmaakt alleen bent, je partijtje zingen.
Perfect geregeld.
Geen probleem totdat hij zijn ogen open deed en ontdekte dat hij de enige was die luidkeels aan het brullen was.
De dirigent had afgeklopt en dat was hem dus volledig ontgaan.
De anderen niet.
Ik krijg nog een kleur als ik er aan denk.................
DQ
.
dinsdag 19 februari 2008
Overdenking
In Nederland waren de jaren 2006 en 2007
de warmste jaren
sinds het begin van de metingen.
.
de warmste jaren
sinds het begin van de metingen.
.
Pracht en Praal
Klik op foto voor vergroting.Zo weer een boek.
Of eigenlijk, twee.
Ik kon het weer niet laten een boekwinkel binnen te stappen.
Ging boekloos naar binnen en kwam onboekloos naar buiten.
Bezweken voor een boek over de Andalusische Moorse architectuur.
Nou was ik al veel eerder bezweken voor deze architectuur.
Een onvoorstelbare verfijnde schoonheid.
Het kan heel fragiel ogen maar overleeft inmiddels de eeuwen.
Nog steeds worden tegels met Moorse motieven in en rond de huizen gebruikt.
Prachtig.
Het lijkt me mooi om dat hier buiten te hebben.
Het boek Moorish Architecture nodigt uit tot het bekijken van de vele foto's en tekeningen .
Soms krijg ik het gevoel dat ik papier en potlood te voorschijn moet halen om na te gaan tekenen.
Het echte fijne werk is bijna onmogelijk om op papier te krijgen maar de sfeer is waarschijnlijk wel te pakken.
Het tweede boek is een pocket en heet:
Een huis in Italië.
De lezer van het log kan inmiddels weten dat ik erg veel bewondering heb voor mensen die hun droom of ideaal naleven en zich in het ongewisse durven storten.
Ik heb het nooit gedaan.
Uiteraard kan ik allemaal redenen bedenken waarom ik het niet heb gedaan, werk, familie enz.
Maar de werkelijke reden is natuurlijk dat ik de betrekkelijke veiligheid van mijn leventje niet los durfde te laten.
Te laf dus.
Maar daarom heb ik des te meer respect voor mensen die het wel hebben aangedurfd.
Enfin, de dikke Frankrijk Omnibus heb ik, gelukkig, ook nog niet uit en dat heeft het gemeen met de vele nog te lezen andere boeken.
Het wordt dus ernstig tijd dat iemand mij eindelijk dat tweede huis in Z-Spanje geeft zodat ik de rest van de boeken in de zon, onder het genot van een drankje, met aangenaam gezelschap om me heen, op mijn gemak kan uitlezen.
DQ
P.S.
Geven is niet noodzakelijk.
Voor altijd beschikbaar stellen is voldoende........
.
maandag 18 februari 2008
Sorry
Vandaag niet geblogd.
Heb erg veel last van mijn schouders.
Iets waar ik al jaren problemen mee heb.
De ene keer wat meer, de andere keer wat minder.
Door dat gedoe valt typen niet mee.
Zwaar werk, ben dus zo af en toe verplicht wat minder schrijf- of ander werk te doen.
DQ
.
Heb erg veel last van mijn schouders.
Iets waar ik al jaren problemen mee heb.
De ene keer wat meer, de andere keer wat minder.
Door dat gedoe valt typen niet mee.
Zwaar werk, ben dus zo af en toe verplicht wat minder schrijf- of ander werk te doen.
DQ
.
zondag 17 februari 2008
Bar (maar niet boos).
Ik heb gezocht naar de foto die bij onderstaand verhaaltje hoorde maar niet gevonden.Daarom maar een foto van een andere bar.
Van rechts naar links: Sebo, Ben en ik.
(Klip op foto voor vergroting)
.
zaterdag 16 februari 2008
"Para Hoy"
Na met het nodige gehijg de eerste hindernis, een sterk hellende straat, genomen te hebben komt het café in het zicht
De eerste indruk is niet erg gezellig.
Niets is er te vinden van die merkwaardige zinloze opsmuk uit onze café's,
Geen gedeukte nep muziekinstrumenten.
Geen schreeuwerige bier- of andere reclames.
Geen afgeschermde lampen die verboden worden dat te doen waar ze ooit voor ontworpen zijn n.l. licht geven.
Hier eerlijke, smakeloze TL buizen.
Die overigens zelden branden want de loeiende zon geeft behalve hitte ook voldoende licht.
Een licht waar de Andalusische zuidkust bekend om staat, Costa de la Luz -> Kust van het Licht.
Inderdaad, een zee van licht dat je doet snakken naar een zonnebril.
Een licht dat versterkt wordt door de witgekalkte huizen, een licht dat je, samen met de hitte, de barretjes indrijft.
De ruimte die ik binnentreed is niet meer dan een kantineachtig etablissement.
Rechts wat tafeltjes, links wat tafeltjes.
Helemaal links hangen wat oudere mannetjes onderuit te kijken naar een TV die enkele meters hoog aan de wand is bevestigd.
Het lijkt wel of er slechts drie vormen van ultiem TV kijkgenot bestaan en dat zijn, in voor mij volstrekt willekeurige volgorde, handbal, voetbal en natuurlijk het onverwoestbare stierenvechten.
Je moet wel in dit land, in deze cultuur, zijn opgegroeid om daar naar te kunnen kijken zonder onder de indruk te komen van de martel- en ondergang van dit prachtige beest.
Het geluidsnivo in deze bar valt mee.
Gebruikelijk is dat er in de barretjes meerdere TV's tegen elkaar in staan te blerren.
Uiteraard moet er dan één van de TV's luider worden gezet om die verstaanbaar te maken.
Om te voorkomen dat de andere TV de concurrentie verliest wordt daar vervolgens ook een tandje bij gezet.
Gelukkig staat er dan als compensatie nog een radio te scheidsrechteren.
Het valt niet mee om hier bovenuit te komen maar de Spanjaarden doen hun uiterste best.
Het merkwaardige is dat deze kakafonie van geluiden mede de prettige en ontspannen sfeer bepalen.
Daar is geen gedeukte, oud gemaakte, showtrompet voor nodig.
Hoogstens een paar flamenco posters en het onvermijdelijke Mariaprentje.
Sommige, meestal wat oudere, mannen trekken zich in de schaduw van de patio terug teneinde zich bezig te houden met een ander zeer geliefde vrijetijdsbesteding.
Het Dominospel.
Het wordt met fanatisme en deskundigheid gespeeld.
Ik kijk er met belangstelling naar.
Helaas is mijn Spaans niet toereikend genoeg om iets van de opmerkingen te kunnen volgen.
Dat is jammer, een verslag wordt kleurrijker als je niet alleen met je ogen kunt volgen wat er gebeurt.
Wel is duidelijk te zien dat men het zeer naar de zin heeft.
Wat wil je ook meer?
Zon, oude kameraden en een drankje.
Waarschijnlijk vooral het drankje.
En de hitte maakt dorstig.
Daarom zelf snel aangeschoven aan de bar voor een koud, heel koud, biertje.
De lege glazen worden, reeds voorgekoeld, uit de koelkast genomen.
Het goudbruine vocht heeft behalve smaak en kou, nog een prettige eigenschap.
De prijs.
Hier in het witte dorpje, vrij van toeristen, zijn de kosten de helft van dat wat in Nederland gebruikelijk is.
Ik neem nog een pilsje of zal ik een Tinto de Verano nemen?
Tinto de Verano, vrij vertaald: de rode kleur van de zomer, is een mix van rode wijn met een frisdrank, ijskoud gekoeld met vele ijsblokjes.
Heerlijk.
Dan nog één of meerdere Tapas er bij.
Tapas zijn kleine hartige hapjes.
Dat alles tezamen maakt een simpel bar bezoek tot een uitgesproken feest.
"Cupónes para hoy".
De kreet van een buitengewoon goede kennis en familielid van ons.
Een loten verkoper van de blindenorganisatie de ONCE die aangeeft de loten van vandaag beschikbaar te hebben.
Voor ons is de kreet synoniem geworden met Manolo de bar-baas.
Vandaar dat die voor ons de fiere naam "Para Hoy" draagt.
Mocht je ooit in Valverde del Camino komen, bezoek dan Manolo, "Para Hoy", Meson el Pasaje.
DQ
.
De eerste indruk is niet erg gezellig.
Niets is er te vinden van die merkwaardige zinloze opsmuk uit onze café's,
Geen gedeukte nep muziekinstrumenten.
Geen schreeuwerige bier- of andere reclames.
Geen afgeschermde lampen die verboden worden dat te doen waar ze ooit voor ontworpen zijn n.l. licht geven.
Hier eerlijke, smakeloze TL buizen.
Die overigens zelden branden want de loeiende zon geeft behalve hitte ook voldoende licht.
Een licht waar de Andalusische zuidkust bekend om staat, Costa de la Luz -> Kust van het Licht.
Inderdaad, een zee van licht dat je doet snakken naar een zonnebril.
Een licht dat versterkt wordt door de witgekalkte huizen, een licht dat je, samen met de hitte, de barretjes indrijft.
De ruimte die ik binnentreed is niet meer dan een kantineachtig etablissement.
Rechts wat tafeltjes, links wat tafeltjes.
Helemaal links hangen wat oudere mannetjes onderuit te kijken naar een TV die enkele meters hoog aan de wand is bevestigd.
Het lijkt wel of er slechts drie vormen van ultiem TV kijkgenot bestaan en dat zijn, in voor mij volstrekt willekeurige volgorde, handbal, voetbal en natuurlijk het onverwoestbare stierenvechten.
Je moet wel in dit land, in deze cultuur, zijn opgegroeid om daar naar te kunnen kijken zonder onder de indruk te komen van de martel- en ondergang van dit prachtige beest.
Het geluidsnivo in deze bar valt mee.
Gebruikelijk is dat er in de barretjes meerdere TV's tegen elkaar in staan te blerren.
Uiteraard moet er dan één van de TV's luider worden gezet om die verstaanbaar te maken.
Om te voorkomen dat de andere TV de concurrentie verliest wordt daar vervolgens ook een tandje bij gezet.
Gelukkig staat er dan als compensatie nog een radio te scheidsrechteren.
Het valt niet mee om hier bovenuit te komen maar de Spanjaarden doen hun uiterste best.
Het merkwaardige is dat deze kakafonie van geluiden mede de prettige en ontspannen sfeer bepalen.
Daar is geen gedeukte, oud gemaakte, showtrompet voor nodig.
Hoogstens een paar flamenco posters en het onvermijdelijke Mariaprentje.
Sommige, meestal wat oudere, mannen trekken zich in de schaduw van de patio terug teneinde zich bezig te houden met een ander zeer geliefde vrijetijdsbesteding.
Het Dominospel.
Het wordt met fanatisme en deskundigheid gespeeld.
Ik kijk er met belangstelling naar.
Helaas is mijn Spaans niet toereikend genoeg om iets van de opmerkingen te kunnen volgen.
Dat is jammer, een verslag wordt kleurrijker als je niet alleen met je ogen kunt volgen wat er gebeurt.
Wel is duidelijk te zien dat men het zeer naar de zin heeft.
Wat wil je ook meer?
Zon, oude kameraden en een drankje.
Waarschijnlijk vooral het drankje.
En de hitte maakt dorstig.
Daarom zelf snel aangeschoven aan de bar voor een koud, heel koud, biertje.
De lege glazen worden, reeds voorgekoeld, uit de koelkast genomen.
Het goudbruine vocht heeft behalve smaak en kou, nog een prettige eigenschap.
De prijs.
Hier in het witte dorpje, vrij van toeristen, zijn de kosten de helft van dat wat in Nederland gebruikelijk is.
Ik neem nog een pilsje of zal ik een Tinto de Verano nemen?
Tinto de Verano, vrij vertaald: de rode kleur van de zomer, is een mix van rode wijn met een frisdrank, ijskoud gekoeld met vele ijsblokjes.
Heerlijk.
Dan nog één of meerdere Tapas er bij.
Tapas zijn kleine hartige hapjes.
Dat alles tezamen maakt een simpel bar bezoek tot een uitgesproken feest.
"Cupónes para hoy".
De kreet van een buitengewoon goede kennis en familielid van ons.
Een loten verkoper van de blindenorganisatie de ONCE die aangeeft de loten van vandaag beschikbaar te hebben.
Voor ons is de kreet synoniem geworden met Manolo de bar-baas.
Vandaar dat die voor ons de fiere naam "Para Hoy" draagt.
Mocht je ooit in Valverde del Camino komen, bezoek dan Manolo, "Para Hoy", Meson el Pasaje.
DQ
.
Niets bijzonders
Vandaag, zaterdag, prachtig weer.
Wel koud.
Steeds kouder.
Vanmorgen 0.5 graden en nu 0.2.
Jammer om binnen te blijven dus eerst straks maar het hondje van Marijke uitlaten.
De laatste tijd ben ik wat dat betreft steeds de klos.
Daarna naar Appie om brood te bekomen en het daarop volgende bezoek aan de markt dient om dit brood met vis te kunnen beleggen.
Op de achtergrond spreekt de Internetradio.
Wat is dat een mooi ding.
Of je nou even naar Z-Afrika, Nieuw Zeeland, Japan of Canada wilt luisteren, maakt niks uit.
Het komt in goede kwaliteit de luidspreker uit zetten.
En het mooie is dat de PC niet aan hoeft te staan.
Alles gaat draadloos via de wifi router.
Vanmorgen een uitgebreid telefonisch gesprek met Italië gehad.
Alles goed daar.
Het weer is iets minder fraai dan hier maar wel warmer.
Eveneens kontakt gehad met Z-Spanje.
Belachelijk en oneerlijk warm daar.
Mocht iemand van mijn lezers kennissen hebben in het buitenland dan raad ik haar/hem VoipBuster aan.
Bijzonderheden van dit proramma zijn makkelijk op Internet te vinden.
Het bevalt heel goed.
Na storting van €10 plus wat transactiekosten kan je vervolgens 4 maanden gratis zeer veel landen bellen.
Daarna kan je het overgebleven geld opmaken alvorens je opnieuw bijstort.
Binnen Nederland zijn er eveneens geen kosten.
Wij maken er heel veel gebruik van.
Ik ga de beentjes buitenboord zetten.
Het is practisch windstil en dat is prettig want het weer komt uit het koude oosten.
DQ
.
Wel koud.
Steeds kouder.
Vanmorgen 0.5 graden en nu 0.2.
Jammer om binnen te blijven dus eerst straks maar het hondje van Marijke uitlaten.
De laatste tijd ben ik wat dat betreft steeds de klos.
Daarna naar Appie om brood te bekomen en het daarop volgende bezoek aan de markt dient om dit brood met vis te kunnen beleggen.
Op de achtergrond spreekt de Internetradio.
Wat is dat een mooi ding.
Of je nou even naar Z-Afrika, Nieuw Zeeland, Japan of Canada wilt luisteren, maakt niks uit.
Het komt in goede kwaliteit de luidspreker uit zetten.
En het mooie is dat de PC niet aan hoeft te staan.
Alles gaat draadloos via de wifi router.
Vanmorgen een uitgebreid telefonisch gesprek met Italië gehad.
Alles goed daar.
Het weer is iets minder fraai dan hier maar wel warmer.
Eveneens kontakt gehad met Z-Spanje.
Belachelijk en oneerlijk warm daar.
Mocht iemand van mijn lezers kennissen hebben in het buitenland dan raad ik haar/hem VoipBuster aan.
Bijzonderheden van dit proramma zijn makkelijk op Internet te vinden.
Het bevalt heel goed.
Na storting van €10 plus wat transactiekosten kan je vervolgens 4 maanden gratis zeer veel landen bellen.
Daarna kan je het overgebleven geld opmaken alvorens je opnieuw bijstort.
Binnen Nederland zijn er eveneens geen kosten.
Wij maken er heel veel gebruik van.
Ik ga de beentjes buitenboord zetten.
Het is practisch windstil en dat is prettig want het weer komt uit het koude oosten.
DQ
.
Christelijk geloof
De afgelopen decennia werd het christelijk geloof – althans in Nederland – het geloof van een minderheid. Sociologen en theologen dachten dat dit het einde zou betekenen van de religie. Het omgekeerde is het geval.
KLIK HIER voor de rest van het zeer interessante artikel
.
KLIK HIER voor de rest van het zeer interessante artikel
.
vrijdag 15 februari 2008
Weblog-inactiviteit
Zo, na twee dagen weblog-inactiviteit ben ik er weer.
Woensdag zijn we naar Utrecht geweest om de verjaardag van Mick, onze kleinzoon, te vieren.
Met 3 jaar ben je al een hele kerel.
Het was een leuke dag.
's Morgens om 8 uur weg en 's avonds rond 8 uur weer terug.
De PC heb ik daarna niet meer aangedaan.
Gister eveneens amper de PC aangehad.
De laatste tijd heb ik niet zoveel puf om achter het apparaat te kruipen.
Dat heeft denk ik toch te maken met een latent aanwezige verkoudheid die geregeld tegen me zegt, ha ha, ik ben er nog.
Dus beperk ik me maar tot lezen.
Op zich is dat echter geen beperking want de boeken die ik onderhanden heb geven me een feestelijk en prettig gevoel.
De Frankrijk Omnibus van Peter Mayle is een heerlijk zonnig leesfeest.
Die man kan schrijven, zeg.
Fantastisch.
Ook heb ik Ik heb te weinig geloof om atheïst te zijn weer opgepakt.
Dat moest ik enige dagen laten rusten omdat het geen makkelijk boek is en de hersens in redelijk conditie moeten zijn om het te volgen.
Maar, tsjonge, wat interessant.
Ik weet dat er kritiek is op het boek.
Dat is niet erg, je hoeft het niet met alles eens te zijn.
Maar de benadering van geloof en atheïsme door de schrijvers vind ik de moeite waard.
Ennnnn, omdat ik even geen hondenoppasdienst heb kan ik weer gebruik maken van mijn "lees"stoel bij het raam.
De laatste dagen werd ie ingepikt door de hond.
Het is trouwens toch een beetje een boekenmaand.
Heb een boek of vijf gekocht en ik zit te denken aan Knielen op een bed violen een roman van Jan Siebelink".
Met pasen komt de familie uit Italië over.
Kijk, die gedachte maakt een sombere winter zonnig.
Over winter gesproken.
Het was de laatste dagen wat moeilijk om de winter uit huis te krijgen.
De kachel liet het geregeld afweten.
Vandaar dat ik er een monteur heb bijgehaald.
Hij heeft het oude beestje opgeknapt en van nieuwe ledematen voorzien.
En dat helpt.
Ik hoor de kachel in de bijkeuken enthousiast joelen en z'n vreugde delen met de radiator naast me.
Het blijft natuurlijk oneerlijk dat het bij mijn zwager in Spanje de hele winter prachtig, bijna kortebroekenweer is geweest.
Enfin, ze zullen in de zomer wel worden afgestraft met temperaturen boven de 45 graden in de schaduw.
Het is vandaag prachtig weer maar bepaald niet warm.
Nu 1,1 graden op mijn buitenthermometer.
Zal oplopen tot een graad of 5; zonnig wandelweder.
Gezien dat de komende lente nu al ernstige pogingen onderneemt de bloemen uit de grond te krijgen?
DQ
.
Woensdag zijn we naar Utrecht geweest om de verjaardag van Mick, onze kleinzoon, te vieren.
Met 3 jaar ben je al een hele kerel.
Het was een leuke dag.
's Morgens om 8 uur weg en 's avonds rond 8 uur weer terug.
De PC heb ik daarna niet meer aangedaan.
Gister eveneens amper de PC aangehad.
De laatste tijd heb ik niet zoveel puf om achter het apparaat te kruipen.
Dat heeft denk ik toch te maken met een latent aanwezige verkoudheid die geregeld tegen me zegt, ha ha, ik ben er nog.
Dus beperk ik me maar tot lezen.
Op zich is dat echter geen beperking want de boeken die ik onderhanden heb geven me een feestelijk en prettig gevoel.
De Frankrijk Omnibus van Peter Mayle is een heerlijk zonnig leesfeest.
Die man kan schrijven, zeg.
Fantastisch.
Ook heb ik Ik heb te weinig geloof om atheïst te zijn weer opgepakt.
Dat moest ik enige dagen laten rusten omdat het geen makkelijk boek is en de hersens in redelijk conditie moeten zijn om het te volgen.
Maar, tsjonge, wat interessant.
Ik weet dat er kritiek is op het boek.
Dat is niet erg, je hoeft het niet met alles eens te zijn.
Maar de benadering van geloof en atheïsme door de schrijvers vind ik de moeite waard.
Ennnnn, omdat ik even geen hondenoppasdienst heb kan ik weer gebruik maken van mijn "lees"stoel bij het raam.
De laatste dagen werd ie ingepikt door de hond.
Het is trouwens toch een beetje een boekenmaand.
Heb een boek of vijf gekocht en ik zit te denken aan Knielen op een bed violen een roman van Jan Siebelink".
Met pasen komt de familie uit Italië over.
Kijk, die gedachte maakt een sombere winter zonnig.
Over winter gesproken.
Het was de laatste dagen wat moeilijk om de winter uit huis te krijgen.
De kachel liet het geregeld afweten.
Vandaar dat ik er een monteur heb bijgehaald.
Hij heeft het oude beestje opgeknapt en van nieuwe ledematen voorzien.
En dat helpt.
Ik hoor de kachel in de bijkeuken enthousiast joelen en z'n vreugde delen met de radiator naast me.
Het blijft natuurlijk oneerlijk dat het bij mijn zwager in Spanje de hele winter prachtig, bijna kortebroekenweer is geweest.
Enfin, ze zullen in de zomer wel worden afgestraft met temperaturen boven de 45 graden in de schaduw.
Het is vandaag prachtig weer maar bepaald niet warm.
Nu 1,1 graden op mijn buitenthermometer.
Zal oplopen tot een graad of 5; zonnig wandelweder.
Gezien dat de komende lente nu al ernstige pogingen onderneemt de bloemen uit de grond te krijgen?
DQ
.
dinsdag 12 februari 2008
Hond- en oppassersleed
Een paar dagen geleden had ik me opgeworpen als stoere begeleider en beschermer van het hondje van Marijke.
Rechts in de kolom staat een foto van Boris in volledige wapenrusting.
Het was prachtig weer en we liepen genoegelijk te slenteren en te snuffelen, de hond, aan al de heerlijke luchtjes die andere honden hadden achtergelaten.
Boris kreeg visioenen van alles wat mogelijk was in de pretparken van een hondenbestaan.
Ik had andere visioenen, was niet de enige die aan het wandelen was........
Net was Boris uitgebreid bezig toilet te maken toen hij onverhoeds werd aangevallen door een Labrador.
Waarschijnlijk een Labrador met speelplannen maar die kwam hij zo onverwachts aankondigen dat wij ons wild schrokken.
Boris sprong op uit een min of meer zittende houding, de Labrador vloog boven op hem en terwijl diens baas riep: "hij doet niets", droop het bloed al onder het kinnetje van het hondje vandaan.
En niet zo'n beetje, mijn handen zaten direct vol onder het bloed.
Daar schrokken de baas van de Labrador en ik behoorlijk van.
De zon leek net wat minder te stralen en de atmosfeer veranderde.
Gelukkig bleek de chef van de Labrador een eerlijk mens, hij stelde onmiddelijk voor om het hondje naar de dierenarts te brengen.
Goed idee, maar dan sta je met je roodgeverfde handen toch wat raar te wachten op iemand die je niet kent, die z'n hond eerst moet wegbrengen, die een afspraak met de dokter zal maken om ons dan vervolgens op te komen halen teneinde per auto naar de dierenarts te gaan.
En dat terwijl de hond bijna leeg liep en het groen van het gras zonsondergangskleuren aan het aannemen was.
Het autotochtje met een bibberend bloedend hondje met een lappie rond het nekkie was geen vreugdetochtje maar voldeed aan de opzet ons naar de dierenartsenpraktijk te brengen.
Na het vervullen van allerlei administratieve handelingen werd het beestje op een onderzoektafel gelegd.
Het onderzoeken viel niet mee want het was duidelijk dat pijn en angst de overhand hadden.
Daarom nam de arts het besluit Boris daar te houden om hem eerst te verdoven zodat het onderzoek makkelijker zou gaan en de behandeling beter zou kunnen verlopen.
Aan het eind van de middag kon hij opgehaald worden.
Er bleek inderdaad het nodige aan de hand te zijn.
De hoektand van de grote hond was vanonder de keel omhoog dwars door de tong gegaan.
Boven op de kop was eveneens een wondje.
Dat betekende dus dat de grote hond het koppie van zijn kleinere soortgenootje in z'n geheel in de bek had gehad.
Logisch dat er veel bloed was gevloeid.
"Maar" verklaarde de arts "als er geen ontstekingen of andere narigheden bijkomen dan komt alles weer goed".
Hopen maar.
Over twee weken de hechtingen laten verwijderen.
Ik had Marijke nog niets verteld, eerst maar eens afwachten hoe alles zou verlopen.
Anders werkte ze niet prettig meer.
Ze is stapelgek op het beestje.
In familieoverleg is ze later op de hoogte gebracht door onze dochter vanuit Italië.
Afstanden zijn er wat dat betreft niet meer.
Marijke was net op tijd bij de arts om, samen met ons, haar hondje op te halen.
Sinds dat moment fungeert mijn huis als ziekenhuis en ik als verplegend personeel.
Als je in aanmerking neemt wat er gebeurd is gaat het behoorlijk goed met Boris.
Wij zouden waarschijnlijk enige dagen in het ziekenhuis moeten verblijven om daarna in alle rust thuis te genezen.
Maar die oude Boris (12 jaar) sjokt rustig mee om de behoeften ter juister plaatse af te leveren.
Wel, inderdaad, het sjokken gaat een stuk rustiger dan anders.
Vanmiddag liep er een jongen met een Labrador; aangelijnd.
Ik denk dat het de bewuste Labrador was want Boris liep te beven als een rietje.
Wie zei er ook al weer dat beesten geen emoties hebben?
Moraal:
Bedenk je twee maal als je je wilt opofferen als hondenhoeder.
Het geeft een knap lullig gevoel als je dit overkomt.
Arme Boris, arme Marijke en arme ik (en de eigenaar van de Labrador niet te vergeten. Tweehonderd Euro is niet niks).
DQ
.
Rechts in de kolom staat een foto van Boris in volledige wapenrusting.
Het was prachtig weer en we liepen genoegelijk te slenteren en te snuffelen, de hond, aan al de heerlijke luchtjes die andere honden hadden achtergelaten.
Boris kreeg visioenen van alles wat mogelijk was in de pretparken van een hondenbestaan.
Ik had andere visioenen, was niet de enige die aan het wandelen was........
Net was Boris uitgebreid bezig toilet te maken toen hij onverhoeds werd aangevallen door een Labrador.
Waarschijnlijk een Labrador met speelplannen maar die kwam hij zo onverwachts aankondigen dat wij ons wild schrokken.
Boris sprong op uit een min of meer zittende houding, de Labrador vloog boven op hem en terwijl diens baas riep: "hij doet niets", droop het bloed al onder het kinnetje van het hondje vandaan.
En niet zo'n beetje, mijn handen zaten direct vol onder het bloed.
Daar schrokken de baas van de Labrador en ik behoorlijk van.
De zon leek net wat minder te stralen en de atmosfeer veranderde.
Gelukkig bleek de chef van de Labrador een eerlijk mens, hij stelde onmiddelijk voor om het hondje naar de dierenarts te brengen.
Goed idee, maar dan sta je met je roodgeverfde handen toch wat raar te wachten op iemand die je niet kent, die z'n hond eerst moet wegbrengen, die een afspraak met de dokter zal maken om ons dan vervolgens op te komen halen teneinde per auto naar de dierenarts te gaan.
En dat terwijl de hond bijna leeg liep en het groen van het gras zonsondergangskleuren aan het aannemen was.
Het autotochtje met een bibberend bloedend hondje met een lappie rond het nekkie was geen vreugdetochtje maar voldeed aan de opzet ons naar de dierenartsenpraktijk te brengen.
Na het vervullen van allerlei administratieve handelingen werd het beestje op een onderzoektafel gelegd.
Het onderzoeken viel niet mee want het was duidelijk dat pijn en angst de overhand hadden.
Daarom nam de arts het besluit Boris daar te houden om hem eerst te verdoven zodat het onderzoek makkelijker zou gaan en de behandeling beter zou kunnen verlopen.
Aan het eind van de middag kon hij opgehaald worden.
Er bleek inderdaad het nodige aan de hand te zijn.
De hoektand van de grote hond was vanonder de keel omhoog dwars door de tong gegaan.
Boven op de kop was eveneens een wondje.
Dat betekende dus dat de grote hond het koppie van zijn kleinere soortgenootje in z'n geheel in de bek had gehad.
Logisch dat er veel bloed was gevloeid.
"Maar" verklaarde de arts "als er geen ontstekingen of andere narigheden bijkomen dan komt alles weer goed".
Hopen maar.
Over twee weken de hechtingen laten verwijderen.
Ik had Marijke nog niets verteld, eerst maar eens afwachten hoe alles zou verlopen.
Anders werkte ze niet prettig meer.
Ze is stapelgek op het beestje.
In familieoverleg is ze later op de hoogte gebracht door onze dochter vanuit Italië.
Afstanden zijn er wat dat betreft niet meer.
Marijke was net op tijd bij de arts om, samen met ons, haar hondje op te halen.
Sinds dat moment fungeert mijn huis als ziekenhuis en ik als verplegend personeel.
Als je in aanmerking neemt wat er gebeurd is gaat het behoorlijk goed met Boris.
Wij zouden waarschijnlijk enige dagen in het ziekenhuis moeten verblijven om daarna in alle rust thuis te genezen.
Maar die oude Boris (12 jaar) sjokt rustig mee om de behoeften ter juister plaatse af te leveren.
Wel, inderdaad, het sjokken gaat een stuk rustiger dan anders.
Vanmiddag liep er een jongen met een Labrador; aangelijnd.
Ik denk dat het de bewuste Labrador was want Boris liep te beven als een rietje.
Wie zei er ook al weer dat beesten geen emoties hebben?
Moraal:
Bedenk je twee maal als je je wilt opofferen als hondenhoeder.
Het geeft een knap lullig gevoel als je dit overkomt.
Arme Boris, arme Marijke en arme ik (en de eigenaar van de Labrador niet te vergeten. Tweehonderd Euro is niet niks).
DQ
.
maandag 11 februari 2008
Zonsondergang
Zojuist gelezen opmerkingen:
"Wat een prachtige zonsondergang".
"Ja, heel indrukwekkend voor zo'n klein dorpje".
.
"Wat een prachtige zonsondergang".
"Ja, heel indrukwekkend voor zo'n klein dorpje".
.
Conditie
Al zo lang ik me kan herinneren ben ik verkouden.
Niet dat ik altijd zit te hoesten en te proesten maar de verkoudheid lijkt als een monster op de loer te liggen.
Klaar om toe te happen.
Wederom ben ik slachtoffer.
Eén van de gevolgen is dat ik me niet fit genoeg voel om een bijdrage te leveren aan het log.
Daarom laat ik het bij met het plaatsen van twee youtube filmpjes.
Een video van een gospelzangeres die ik zag bij Hour of Power (elke zondagmorgen van 8 of 9 uur en herhaling van 9 tot 10 uur) en een indrukwekkend filmpje van ontdekkingen van de Hubble ruimte telescoop.
DQ
.
Niet dat ik altijd zit te hoesten en te proesten maar de verkoudheid lijkt als een monster op de loer te liggen.
Klaar om toe te happen.
Wederom ben ik slachtoffer.
Eén van de gevolgen is dat ik me niet fit genoeg voel om een bijdrage te leveren aan het log.
Daarom laat ik het bij met het plaatsen van twee youtube filmpjes.
Een video van een gospelzangeres die ik zag bij Hour of Power (elke zondagmorgen van 8 of 9 uur en herhaling van 9 tot 10 uur) en een indrukwekkend filmpje van ontdekkingen van de Hubble ruimte telescoop.
DQ
.
Om klein van te worden.
Al eerder schreef ik over de geweldige menselijke verbeeldingskracht.
Dat wil zeggen: We verbeelden ons zoveel.
Dat is in orde als we naar ons lichaam kijken.
Wat een geweldig stukje vakmansschap.
Maar alles wat we maken en ooit denken te kunnen maken komt nog niet in de buurt hier van.
Laat staan als we verder het heelal in kijken.
DQ
.
zaterdag 9 februari 2008
Rokend wapengekletter
- Gisteren las ik in de krant dat er deze eeuw 1 miljard mensen zullen sterven aan tabak als er niets aan wordt gedaan.
- Op de TV zag ik weer gruwelijke beelden gemaakt in allerlei brandhaarden.
De mensen die rijk zijn geworden door fabricatie en handel van die verslavende tabakstroep behoren bij de respectabelen van deze maatschappij.
De mensen die rijk zijn geworden van de fabricatie en handel van die moordende wapentroep behoren tot de respectabelen van deze maatschappij.
- Op de TV zag ik weer gruwelijke beelden gemaakt in allerlei brandhaarden.
De mensen die rijk zijn geworden door fabricatie en handel van die verslavende tabakstroep behoren bij de respectabelen van deze maatschappij.
De mensen die rijk zijn geworden van de fabricatie en handel van die moordende wapentroep behoren tot de respectabelen van deze maatschappij.
Sus uw geweten zacht profiteurs.
Rust zacht slachtoffers.
DQ
.
DQ
.
Houden van........
Ik hou van mij
Ik hou van mij hoor je nooit zingen.
Ik hou van mij wordt nooit gezegd.
Maar ik hou van mij ga ik toch zingen.
Want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt.
Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen.
Ik hou van mij, van mij kan ik op aan.
Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen.
Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan.
Ik blijf bij mij en niet voor even.
Ik blijf bij mij voor eeuwig en altijd.
Ben zelfs bereid mijn leven voor mezelf te geven.
Ik blijf bij mij totdat de dood mij scheidt.
Ik hou van jou zeg ik soms ook wel.
Ik hou van jou schat en ik meen het echt.
Maar ik hou van jou zeg ik alleen maar voor de spiegel.
Zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht.
Ik hou van mij, van mij, van mij en van geen ander.
Want ik ben verreweg de leukste die ik ken.
Ik hoef mezelf zonodig ook voor mij niet te veranderen.
Ik blijf bij mij mezelf, gewoon zoals ik ben.
Want ik hou van jou betekent meestal.
Schat hier heb je mijn problemen los maar op.
Leef in een hel en verwacht van jou de hemel.
Je geeft de hel weg, dank je wel zeg, rot lekker op.
Want houwen van een ander.
Dat heb jij alleen maar nodig.
Omdat je niet genoeg kan houden van jezelf.
Hou van jou joh, maak de ander overbodig.
Ware liefde, geloof me, begint altijd bij jezelf.
Want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander.
Maar ik hou van mij, al klinkt het bot en slecht.
Want wie van zichzelf houdt.
Die geeft pas echt iets kostbaars.
Als-ie ik hou van je tegen een ander zegt.
Harry Jekkers
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
