Iglo bouwen

Sta ik vanmorgen wat gespannen op.

Een prettige spanning.

Want gisteravond besloot ik om vandaag in de tuin een iglo te bouwen.

Kijk ik vanmorgen uit het raam....

Wat denk je?

Geen ijs of sneeuw te bekennen! 

Zie je nou wel? 

Heb ik nou niet altijd pech?

De dode huisvlieg

Een huisvlieg kan 28 dagen oud worden.

Daarom is het doodmeppen een vorm van vrijwillige euthanasie.

(Van de mepper) .

Groet en roltrap

Hij komt me tegemoet. 

Ik ga van hem vandaan. 

Korte ontmoeting. 

Korte groet. 

                      Roltrap!

Vlooienmarkt

Zo'n vlooienmarkt is hartstikke leuk.

Maar ja achteraf... 

Die jeuk.

Verdiepend naar boven

Ik pakte de lift naar de derde "verdieping"

En kwam op de "bovenste"

etage uit.

Kabinetversje

Het kabinet

Is net

Een cabaret.

En soms

Is het iets doms.

Iets stoms.

Een rariteitenkabinet!

Fruitvliegjes

Last van fruitvliegjes?

Sorry mensen.

Ze ontstaan, niemand weet hoe, in mijn keuken, veroveren mijn huis en daarna de hele wereld.

Omkijken en struikelen

Achterom kijken kan nuttig zijn.

Maar pas op.

Voor je het weet struikel je de toekomst in.

Typfouten

Als yrstdezebyeke vxojfrr controle getupy.

Opnieuw dezelfde tekst maar nu gecontroleerd.

"Als test deze tekst zonder controle getypt."

Ben ik de enige die zoveel typfouten maak?

Beslissingen in onbekende situaties

Begrip tonen voor mensen die in onbekende situaties beslissingen nemen waarvan je achteraf zegt dat had anders gemoeten, is niet iedereen gegeven.

De zon en de onderbroeken

Het is een wonder.

Tussen alle sterren en andere hemellichamen bevind zich een kleine ster.

Onze zon.

Een zon die aanmerkelijk groter is dan die wereld waarop wij oorlog voeren.

De Aarde waarop wij liefhebberen in moord, doodslag en ook wat liefde.

Die zon schijnt tussen de wolken door op noordelijk Europa.

Vindt daar in een klein landje aan zee het mooie Twente.

Dat is al geweldig.

Het mooiste komt nog.

Want in dat landje ondekt hij Hengelo.

We zijn er nog niet .

Daar is een straat.

Met huis.

Met tuin.

Mijn huis.

Mijn tuin.

En nu het wonder.

Het grootmirakel.

Daar, daar brandde hij de onderbroeken droog die net uit de was zijn gekomen.

Hoe is het mogelijk.

Een zon, zo groot, zovele lichtjaren geleden geschapen.

En waarom?

Om mijn onderbroeken te drogen!

Schoonheidswedstrijd voor mannen

Wil ik me opgeven voor een schoonheidswedstrijd voor mannen..

Wat denk je?

Word ik geweigerd!

Waarom?

     "Jonge mannen moeten ook een   kans hebben om te winnen"

Nou weet ik niet zeker of ik boos of trots moet zijn.

Is toch een vorm van discriminatie.

Moet ik daar iets mee doen?

Ik weet het niet.

Nog niet.

Debatteren

In een debat tussen twee partijen zie je heel vaak dat men de stellingen die men betrokken heeft blijft verdedigen.

Ondanks dat men met goede bedoelingen het debat is in gegaan.

Hoe kan dat?

Naar mijn mening komt dit omdat onderliggend emoties de discussies sturen.

Vervolgens worden rationeel klinkende argumenten gebruikt om de eigen stelling, lees emoties, te bewijzen.

Een onbewust proces.

Fatsoen, toegevendheid en wederzijds respect is noodzakelijk om tot samenwerking te komen.

Eigen keuze mogelijkheden zijn beperkt.

Ik zal onmogelijk op een rechtse partij kunnen stemmen.

Daar gebruik ik argumenten voor.

Maar de achterliggende reden zijn mijn emoties die op hun beurt weer door mijn karakter worden bepaald.

De maatschappij faalt

Hoe kan het nou toch dat falende bestuurders bij ontslag honderdduizenden euro's meekrijgen? 

Hun falende medewerkers krijgen inplaats van geld een schop onder hun kont.

Deze maatschappij faalt. 

Faalt door ziekelijk egoïsme. 

Faalt omdat de maatschappij door mensen wordt ingericht. 

En mensen........,

Falen.

Recht hebben op

Weer hoorde ik de opmerking:

"Ik heb gewerkt en dus heb ik er recht op." 

Tijdens een vakantie in het buitenland zagen we vanuit de bus een bedelaar met een gapende wond aan zijn been. 

Daarna gingen we gezellig en uitgebreid dineren in ons hotel. 

Het leven is zo onrechtvaardig. 

Waarom hij? 

Waarom wij? 

Zoals die bedelaar zijn er zo velen. 

Wat kan ik, wat kunnen wij er aan veranderen? 

Niet meer dan er bij stil te staan en er over na te denken, vermoed ik. 

En te beseffen dat onze situatie niet vanzelfsprekend is en dat we NERGENS RECHT op hebben.

.

Grootvaders klok

Ik bezit meerdere oude klokken

Geen kostbare slechts simpele.

Al jaren geleden nam ik het besluit om niet meer aan de gewichten te trekken. 

Ook met opwinden ben ik gestopt. 

Voor de ene klok moest ik daartoe op een krukje klimmen en dat wond me meer op dan de klok. 

De gongen overdreven. 

De tijden die ze aangaven waren fantasie tijden. 

De klokken staan stil.. 

Al geruime tijd. 

En op mijn eigen besluit. 

Dat is eigenlijk heel verstandig want zo ben ik de laatste regel van onderstaand liedje voor. 

Lekker puh!

******************

Mijn grootvaders klok was een zeer groote klok, daarom hing ze ook niet an de muur

Doch ze stond op den grond meer dan negentig jaar, ze wees ons nauwkeurig het uur.

Omdat hij werd verwacht, werd de klok reeds gebracht, die men zachtkens naar binnen toe droeg.

Maar opeens, ze staat stil om nooit meer te gaan, toen grootvaders laatste uur sloeg.

Haarroos

Ik ben een rozig type. 

Van nature en dus al heel lang, 

Hoewel, nu ik er eens bankzittend rustig over nadenk, de laatste tijd minder. 

Veel minder. 

Mogelijkerwijs gaat het gelijk op met de minder wordende haardos. 

Lastig. 

Die vlokjes op schouders en kleding. 

Beetje onsmakelijk ook. 

In het verleden veel geëxperimenteerd met shampoos. 

Shampoos die mij de roosloze hemel op aarde beloofden. 

Echter…. 

De rozen bleven bloeien. 

Totdat een kapper mij jaren geleden zei:

Gebruik eens geen shampoo maar gewoon groene zeep. 

De heer Albert heeft zijn winkel hier 7 minuten lopen vandaan. 

Waarom niet geprobeerd?

Al jaren gebruik elke dag groene zeep om mijn haar te wassen. 

Werkt goed en kost geen drol. 

Auto- en rijbewijsloos

Zestig jaar. 

Zo lang heb ik mijn rijbewijs. 

Heb in die tijd vele auto's versleten. 

Dat was niet zo ingewikkeld want wegens geldgebrek waren de auto's die ik kocht oud en reeds versleten. 

Koud, vochtig en oud. 

Wat een combinatie. 

Wat een gedoe om die krengen aan het lopen te krijgen. 

Heb in de eerste 30 jaar redelijk veel gereden. 

Naar mijn werk en daar buiten vooral naar het westen van ons dierbare landje. 

Een echte liefhebber van autorijden ben ik nooit geworden.

Jaren heb ik geen auto gehad of gereden. 

De omstandigheden waren er niet naar. 

Zo'n tien jaar geleden heb ik er weer een aangeschaft. 

Een uitgave waarvan het nut toen al te betwijfelen viel. 

Nog geen duizend kilometer per jaar reed ik er mee. 

En echt leuk vond ik het autorijden nog steeds niet. 

Wel duur. 

Dat wel. 

Het grootste bezwaar in de praktijk was echter dat het verkeer drukker werd en mijn verkeerservaring in verhouding steeds minder. 

Dat is onhandig en kan gevaarlijk zijn. 

De auto verkocht ik. 

En dat was een pijnlijker ervaring dan ik verwachtte. 

Het rijbewijs moet verlengd worden. 

Moet?

Hoe verstandig is dat? 

Ik praatte langdurig met mezelf. 

Onverstandig besloot ik. 

En nu….. 

Autoloos, en na 60 jaar rijbewijsloos. 

En dat laatste doet toch een beetje zeer. 

Niet eens een beetje. 

Gisteren zat ik in mijn oude auto

Naast de bestuurder en nieuwe eigenaar. 

Het schrijnde. 

RTV Oost antennemast

Enige jaren geleden kon ik vanuit het kamerraam van de slaapkamer, die ooit werd beheerd door mijn oudste dochter (zo lang geleden) , des nachts in de verte de lichten zien die gemonteerd zijn aan de antennemast van RTV Oost.

Kennelijk vond men dat niet goed zodat men om mij te pesten er een hoge fiat tussen bouwde.

Haha, mis.

Als ik uiterst links de juiste richting opkijk kan ik ze nog net zien branden.

Waarom ik dit schrijf?

Geen idee.

Het buskruit uitgevonden

Nee.

Ik heb het buskruit niet uitgevonden.

En dat vind ik helemaal niet erg.