Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
donderdag 3 februari 2022
Tatoeages
Vriendschappen verdwijnen.
Liefdes verschrompelen.
Liefdes eindigen.
Gelukkig is er iets blijvend.
Tatoeages!
(Maar verschrompelen en eindigen uiteindelijk eveneens.)
Games en geweld
Ik speel soms, maar nooit games.
Enige dagen geleden las ik van een game ontwikkelaar dat het in dit spel mogelijk werd gemaakt voor gamers om zelf wapens te naken.
Is dat even mooi.
Want wat is er mooier dan het in elkaar paffen en vernietigen van eigendommen van de tegenstander ?
Wat is er fijner dan het vermoorden van de tegenstander?
Hij is immers de schoft.
De vijand.
Hij!
Gamen....
Zo heerlijk veilig.
Zo heerlijk bevredigend.
Zo rustgevend.
Zalig.
Gelukkig heerst er in de echte wereld slechts vrede.
Wapens zijn overbodig.
Wapenhandelaren produceren nu mayonaise.
Romig wit, glad en ongezond.
Vrede als gevolg van jarenlang vertrouwen in elkaar........
(Oei)
Je moet je wantrouwen en agressie ergens kwijt.
Per slot van rekening ben je mens.
Vandaar dat gamen natuurlijk.
Natuur en wij
Natuur.
Dat is dat ding waar we zelf onderdeel van uitmaken en afhankelijk van zijn.
Niet andersom.
woensdag 2 februari 2022
De zon plaagt.
En dan denk je, hè wat is het licht.
En dan kijk je naar buiten en dan denk je, hè de zon.
En dan denk je, kom ik ga een wandeling maken.
En dan doe je dat.
En wat denk je?
Dan denk je, verdorie ik word verblind.
En dan denk je, waarom als ze toch bezig zijn, waarom hangen ze dat ding zo laag?
Laag, vind ik dat.
Een treiter bal!
Bomen
Bomen zijn prachtige planten.
Bomen zijn noodzakelijke planten.
Daarom is het zo belangrijk om over bomen te bomen.
Knikkende knieën.
Ik las:
Met knikkende knieën wachtte hij de uitslag van het examen af.
En ik dacht, wat heb ik een mazzel.
Ik hoef slechts van de bank op te staan.
dinsdag 1 februari 2022
Hart onder de riem
Net nou ik me eens stevig mijn hart onder de riem wil steken.....
Blijkt mijn hart te hoog te zitten, mijn riem te laag en de broek af te zakken zodra ik het ding uit de lussen verwijder om het boven mijn hart te bevestigen.
Sta ik geheel onnodig in mijn sexy onderbroekje......
Ik bedoel maar.
Dat heb ik weer.
Heb ik nou niet altijd pech??
Plastic verpakkingen
Het was weer zover.
De lader van mijn telefoon had de electronische geest gegeven.
Een nieuwe moest worden aangeschaft.
En geluk bij een ongeluk, de winkel waar ik moest zijn zou stoppen en daarom ging alles voor de helft van de prijs de deur uit.
Thuis gekomen de lader kritisch bekeken.
Dat wil zeggen, door het doorzichtige harde plastic heen.
Heel veel gevangen (Chinese) lucht in een belachelijk grote harde plastic gevangenis.
Om de lader te ontbloten was stevig gereedschap nodig.
Een gewone huis- tuin en keukenschaar zou het verliezen van het harde plastic.
Gelukkig hakte ik vaker met dit bijltje.
Een bijl was niet nodig maar een hele sterkte hobbyschaar wel.
En die stond tussen mijn verzameling gereedschap.
Zo, ruimte op de werkbank vrij gemaakt en de operatie kon beginnen.
Nog een mazzel dat ik jong ben (was) en sterke handen heb (had).
Mouwen opgestroopt en met tong tussen de tanden en lippen, leesbril op de kop, het karwei aangevat en......
Voltooid!
Daar zit je dan.
Met keihard plastic en een stuk papier in de knuisjes.
Wat een drama.
Wat een onnodige verpesting van materiaal en milieu.
Enfin, de oplossing is simpel.
We kunnen de plastic troep gewoon in de oceaan smijten.
Opgelost!
Helaas plastic lost niet op.
En zeker niet zonder de nodige schade aan te richten.
Menselijk vernuft houdt op zodra de buit binnen is.
Het weer en het geheugen.
Als je ouder bent word je geheugen wat minder.
Als je zwaar geïndoctrineerd wordt is de kans op vergeten waarschijnlijk minder.
Ben ik ooit geïndoctrineerd?
De cultuur waarin ik ben opgegroeid heeft zeker invloed.
Maar echte indoctrinatie is me pas deze weken overkomen.
Het langdurig sombere weer is het gelukt .
Lijkt me sterk dat ik het ooit zal vergeten.
Me, jou
Me boek.
Me huis.
Me man.
Me vrouw.
Jou boek.
Jou huis.
Jou man.
Jou vrouw.
Me.
Jou.
Waarschijnlijk wordt dit zo langzamerhand normaal Nederlands.
Taal leeft en dat is goed.
Maar voorlopig ben ik nog niet zover.
Het stoort me.
maandag 31 januari 2022
Vuile ramen
En dan zo'n zonnetje.....
Heeft het lef om opzettelijk onder een bepaalde hoek mijn ramen te beschijnen zodat goed te zien is dat ze vuil zijn.
Straks krijg ik hier nog de schuld van terwijl het toch voor iedereen duidelijk moet zijn dat niet ik doch vervuilde regen de oorzaak is.
zaterdag 29 januari 2022
Bukken
Er ligt iets op de grond.
Dat moet daar niet blijven liggen.
Het moet opgeraapt worden.
Dat weet ik.
Dat besef ik.
Om dat besef in handelen om te zetten dient er gebukt cq geknield te worden.
Dat weet ik.
Dat besef ik.
Knielen is geen probleem.
Maar....
Opstaan wel.
En dat weet ik.
En dat besef ik.
vrijdag 21 januari 2022
Hoeperdepoep
Hoeperdepoep zat op de stoep en laat ons vrolijk wezen.
Ik maak me zorgen.
Zorgen over het Nederlandse volk.
Ik heb het nagekeken en het lied blijkt al een honderd jaar oud te zijn.
Honderd jaar!
Honderd jaar stoepzitten.
In weer en wind en niemand, ik herhaal niemand, heeft zich daar zorgen om gemaakt.
Ook het Leger des Heils niet.
In tegendeel.
Men heeft zich over de zitter vrolijk gemaakt.
Kijk, daar word ik nou verdrietig van.
Dus veegde ik de tranen uit mijn ogen.
Tijd voor actie.
Incognito heb ik alle Hengelose stoepen nagekeken op zoek naar een skelet.
Meer zal het niet zijn na een eeuw.
Niets gevonden.
Wel uitgegleden maar evenwicht bewaard.
Hondenpoep!
Met honden maar zonder Hoeper.
Dus óf de stoep waar de betreffende figuur zat, is gesloopt, bevindt zich niet in Hengelo óf het skelet is met staal versterkt en met scharnieren voor de beweging in gebruik in het onderwijs.
Ik kan onmogelijk alle Nederlandse stoepen nakijken.
Laat staan ook nog eens alle Belgische.
Want ook België wordt in oude annalen genoemd.
Ik druip.
Af.
Teleurgesteld.
maandag 17 januari 2022
Sale
De winkels zijn weer open.
Het SALE wordt ons weer toegeschreeuwd .
Want ja, zo hoort dat.
Kennelijk.
Ik koop daar dus niet.
Tenzij het niet anders kan.
Lang leve onze landstaal.
NEDERLANDS.
woensdag 12 januari 2022
Oude radio's en geur
Als jochie was ik al geïnteresseerd in radio.
Niet zozeer in het luisteren maar in de techniek.
Meerdere oude radio's heb ik opengemaakt en/of gesloopt.
En nooit meer aan de praat gekregen.
Radiolampen die een geheimzinnig licht gaven.
Net als het lampje dat de stations aangaf.
Het enige lichtje dat in mijn donker slaapkamertje brandde.
Spannend.
Ook hing er een bepaalde geur.
Ontstaan door componenten die warm werden en ook het stof verwarmde dat zich in de grote houten kast verzameld had.
Herinneringen!
Gister kwam ik op internet een foto van zo'n open gemaakte oude radio tegen.
De radiolampen branden.
En, geloof het of niet, ik rook de kenmerkende geur.
Zo sterk dat ik om me heen keek of het ergens anders vandaan kwam.
Een bijzondere ervaring.
Vroeger was alles beter.
Een flauwekul opmerking.
Maar soms.....
donderdag 6 januari 2022
Toilet papier
Een dag of tien niet buiten geweest.
Nee, ik jok.
De wc was er.
In innige verbondenheid met de laatste rol wc-papier.
Die steeds dunner werd.
En dan moet je wat.
Zoals dat hoort bij een toilet.
Je móet wat.
Ik herinnerde me het krantenpapier van vroeger.
De afgeknipte stroken hangend aan een touwtje.
Onprettig hard en met een rioolverstoppende eigenschap.
De laatste resten van de papierrol stopte ik in mijn jaszak.
En zo voorbereid durfde ik de tocht naar de wc-papier winkel wel aan.
Niet jubelend van plezier of juichend van zielevreugd.
Nee, noodgedwongen en snotterend zoals dat gaat met zware verkoudheden.
Lopende neusgaten lopend bedwingend met het uit mijn jaszak gehaalde laatste minimaal opgerolde rest-rolletje overgebleven toilet-papier.
Dat was de bedoeling maar lopende neuzen lopen ook door in door de overheid verplicht gedragen mondkapjes.
Natte bedoening.
Vies ook.
Snot en tranen.
Gelukkig die voorgeschreven anderhalve meter.
Een afstand tussen een zielig en triest figuur en de rest van de in zijn betraande ogen gezonde mensheid.
De rollen wc papier stonden opgestapeld en vriendelijk op me te wachten.
Lieve rollen.
Rollen voor beschaafde drollen.
Drie pakken met 12 rollen van dat heerlijke papier graaide ik mee plus een doosje paracetamol.
De betaling verliep voorspoedig zodat ik me een kwartier later rustig neder kon zetten op de bril van het toilet.
Alle tijd om zittend twee paracetamolletjes te verwerken.
Vanmiddag bijna 10.000 stappen gemaakt.
Zonder gehoest, gesnuif of gesnotter in een zo goed als uitgestorven stad.
woensdag 5 januari 2022
maandag 3 januari 2022
Lengte en dikte
Als je ouder wordt verlies je lengte.
De lengte blijkt zich naar je buik verplaatst te hebben.
Eigenlijk best logisch.
Abonneren op:
Posts (Atom)
