Wat heeft de natuur dat weer fantastisch geregeld.
Op het moment dat ouders een kind krijgen, krijgt het kind ouders.
Fantastisch.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
donderdag 9 december 2021
Noord Holland
Zomer 2014
Vanwaar de wieg heeft gestaan blijft bekoring uit gaan.
Ik kocht een voordeelkaart voor een hotelketen.
Door omstandigheden was ik bijna te laat om er gebruik van te kunnen maken.
De keuze voor Wijk aan Zee was daardoor een vrij willekeurige keuze.
Een willekeurige keuze met zee en N-Holland in het achterhoofd.
Voor mij is het al geruime tijd geleden dat ik de zee heb gezien.
Dat wil zeggen, de Noordzee.
De Adriatische zee heb ik de laatste jaren heel wat vaker gezien.
Als we de kleinkinderen in Italië naar school brachten bijvoorbeeld.
Wijk aan Zee.
Ik hoop niet dat ik de bewoners erg beledig als ik zeg dat ik er niet veel aan vond.
Met veel moeite vond ik er een supermarkt.
Maar ik moet zeggen, het eten was goed en de zee was nat en zout.
Net zo nat en net zo zout als ik me kon herinneren van de zee uit Bergen aan Zee of Egmond aan Zee.
De zee uit mijn kinderjaren.
En het hotel was prima.
Voor ik naar Wijk aan Zee ging besloot ik om eerst wat weemoed op te snuiven in de stad waar ik ben opgegroeid:
Alkmaar.
Ooit in Alkmaar geweest?
Doen!
Alkmaar is een leuke, mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Ja, misschien Enkhuizen.
Maar dat komt later.
Het was al weer geruime tijd geleden dat ik in de stad waar de victorie begon ben geweest.
Ik woonde toen pal achter het station zodat mijn eerste Alkmaarse schreden me nu weer naar mijn oude omgeving brachten.
Via de spoortunnel.
Een tunnel die er in mijn kinderjaren nog niet was.
Een tunnel die mijn moeder daar zo graag wilde hebben en voorzag dat die er ooit zou komen.
De buurt zelf is niet erg veranderd, behalve dan de rommelige dakkapellen en tuintjes.
Maar de omgeving is enorm veranderd.
Als je echter voorzichtig filmde en fotografeerde lukte het redelijk om een beeld "als vroeger" te krijgen.
Nee......
Het verleden is niet dood.
Het heden is er door het verleden.
Staat er niet los van.
Om een uur of zes moest ik me inchecken in het hotel in Wijk aan Zee.
Dat beperkte de tijd van mijn verblijf in Alkmaar een beetje.
Maar het was een aangenaam en dus plezierig bezoek.
Als vanouds.
Nostalgia.
De trein bracht me de volgende dag, na mijn Wijk aan Zee ervaring, in Amsterdam.
Amsterdam een plaats om wederom nostalgie te snuiven.
Mooie en boeiende stad.
Stad om in te wonen (mits je het geluk hebt om een leuke woning op een leuke plaats te hebben).
Op een hoek van de Prins Hendrikkade is een leuk klein Spaans cafeetje.
Met Spaanse muziek op de achtergrond smaakt een Spaans pilsje (San Miquel) prima.
In Amsterdam bleek er nog tijd genoeg over te zijn om de trein naar Enkhuizen te pakken.
Ooit in Enhuizen geweest?
Doen!
Enkhuizen is een leuk, mooi en oud stadje.
Wat wil je nog meer?
De grandeur van de oude V.O.C tijd is nog overal te herkennen.
Hier liggen voor mij ook vele herinneringen.
Ik ben er geboren en we brachten als kinderen onze vakanties door bij opa en oma in Enkhuizen.
Elke keer als ik er ben loop ik langs hun oude huis.
Eigenlijk twee aan elkaar gebouwde huisjes.
In het linker huis had mijn opa zijn schoenmakerij en in het andere woonden ze.
Het huis van opa en oma.
Tevens het geboortehuis van mijn moeder.
Tot mijn geluk was men het huis aan het opknappen.
Daarom waren er geen gordijnen voor de ramen en kon ik naar binnen gluren.
Behalve dat het veel witter geschilderd was dan vroeger leek er weinig veranderd.
Zelfs de hoekkast was er nog.
Wederom aanstormende herinneringen.
Wauw.
Voor mij bestaat Enkhuizen voor een groot gedeelte uit herinneringen.
Ik ga niet alles van mijn verblijf vermelden.
Wel dat dit verblijf van de oorspronkelijk geplande paar uur uitgroeide tot een nacht.
Want er bleek het jaarlijkse JAZZ festival te zijn.
Dat had ik nog nooit meegemaakt.
Gelukkig bleek de "torenkamer" in het hotelletje waar ik vaker ben geweest beschikbaar.
Ik heb er weer gebruik van kunnen maken.
Al eerder logeerde ik er,
De kamer heet: het Hemeltje.
Daar valt over na te denken.
Helaas viel het festival min of meer in het water.
Daarom heb ik een groot gedeelte van de avond in de Drommedaris doorgebracht.
Een heel oud vestinggebouw.
Daar was een prima muziekgroep uit Denver, USA.
En wat een embiance.
De kwaliteit van de film die ik met mijn fotocamera maakte is niet geweldig maar ik zal zien of ik er iets van op youtube kan krijgen.
De volgende morgen weer het nodige gefilmd, nu met de echte videocamera.
Die goeie ouwe, zij het wat minder betrouwbare, NS bracht me 's middags keurig in Hengelo.
Zaterdag om ongeveer half vier weer thuis.
Al had ik sterk het gevoel "thuis" achter me gelaten te hebben.
woensdag 8 december 2021
Staatsfatsoen
De mate van het fatsoen van een staat is af te lezen aan de wijze van verdeling van de welvaart, de omvang van de minderbedeelden, de omgang met de minderbedeelden, de zorg voor hen die dit nodig hebben en de mogelijkheid van toegang tot het recht.
Geweld en geld
De hele geschiedenis door is er meer, veel meer, goederen, geld en intelligentie beschikbaar geweest voor geweld dan voor menselijkheid.
Dat zegt veel over de mens.
Geld voor een geweer is nuttiger besteed dan geld voor de warme jas van iemand die rilt van de kou.
Logisch natuurlijk.
Dit geweer is er immers om die arme sloeber te verdedigen zodat hij daarna in vrede en op zijn gemak dood kan gaan aan kou en honger.
Zelfrespect
Iemand die zichzelf niet de moeite waard vindt zal dat ook een ander niet vinden.
Iemand die verschrikkelijk veel van zichzelf houdt zal eveneens die ander niet de moeite waard vinden.
Sluit een compromis met jezelf en alles komt goed.
Druk met lezen
Als je zes boeken, vier tijdschriften en een krant tegelijkertijd aan het lezen bent.
Als je daarbij eveneens een potje nieuws via Internet, radio en TV aan het verorberen bent.
Ja dan....
Dan kom je aan het lezen van zes boeken, vier tijdschriften en een krant niet toe.
dinsdag 7 december 2021
Fiets met blokken op de trappers
Vroeger toen ik nog jong en groen was had ik een step.
Ook wel autoped genoemd.
Ik pedde graag auto.
Iets groter gegroeid kreeg ik een fiets van mijn opa.
Dat maakte mij trots, ook vanwege het merk.
- Locomotief -
Mijn vriendjes bereden ook fiets.
Te grote fietsen.
Fietsen voor volwassenen.
Fietsen met dikke houten blokken op de trappers.
Het was de tijd dat fietsen niet meegroeiden met hun bestuurdertjes.
Eén fiets voor altijd.
Hoe groter de eigenaar, hoe kleiner de blokken op de trappers.
Het was de tijd zonder gaten in de broeken.
Gaten werden door moeders gedicht met lapjes stof, liefst in de zelfde kleur.
Het was niet nodig dat de buren merkten dat er geen geld was voor nieuwe broeken en fietsen.
Buren met kinderen met soortgelijk gedichte gaten in de broeken en blokken op de trappers.
Nee het was een andere tijd.
Een tijd waar liefst niet gesproken werd over tweedehands kleding.
Een tijd vlak na een pandemie zonder virus maar met de geur van oorlogskruit en dood.
Een pandemie met als vaccins en medicijnen gruwelijke moordwapens.
Zoals gezegd, een andere tijd dan nu.
Een tijd met duur gekochte gaten in dure broeken.
De tijd met fietsen zonder blokken.
De tijd met de step.
De autoped.
Nu voor volwassenen.
En in de Kringloopwinkels tweedehandskleding.
Stamwinkeltje
Ach, zo'n klein buurtwinkeltje .
Zo'n kruideniertje waar je van alles per ons kon kopen.
Waar de bonen uit een grote lade werden geschept.
Net als zoveel andere zaken.
Zo'n winkeltje met die speciale geur en waar de vrouw, tevens eigenares, achter de toonbank en gehuld in witte schort de klant, een buurtgenoot, hielp en tijd vond voor een praatje.
Zo'n winkeltje.
Een stamwinkeltje.
Het stamcafé bestaat nog steeds.
Sinterklaas bestaat niet.
Iemand vertelde me, een beetje samenzweerderig, dat Sinterklaas niet bestaat.
Dat moest ik even tot me door laten dringen en daarna verwerken.
Nu dat, na inname van enige kalmeringsmiddelen, min of meer
is gelukt, blijf ik toch met de wrange vraag zitten hoe het komt dan er kennissen van mij zijn die wel, let op WEL iets hebben gekregen.
Zo blijf ik natuurlijk wijfelend twijfelen.
Dat noemen ze nou Participatiemaatschappij!!
Mocht wat; eerder Zorgreductiemaatschappij.
Bah.
Hachee
Een goed gemaakte pot hachee veroorzaakt dampen waarmee, mits goed opgevangen, een gemiddeld gezin een week lang de verwarming kan stoken en er dan ook nog eens diezelfde week het eten mee kan koken.
Kerst in Waakt en bidt
Reeds eerder geplaatst.
Ik keek naar een kerstprogramma op YouTube.
Plotseling merkte ik dat mijn ogen vochtig werden.
Ze waren nat voor ik besefte wat de oorzaak was.
Merkwaardige gewaarwording.
De muziek bleek me terug te brengen naar het gebouw met de naam
"Waakt en Bidt" in Alkmaar.
Een jaar of 65 geleden.
Knalvast verscheen het kleurrijke en levende beeld voor me van het kerstfeest in dat gebouw.
Ik zag mijn vader de kerstdienst leiden.
Ik hoorde het zingen.
Ik zag mijn moeder en mijn zusjes.
Wat ik niet zag was mijn toekomstige vrouw die er waarschijnlijk wel was.
Ik rook de chocolademelk.
Een traktatie in die tijd.
Een tijd waarin één flesje priklimonade per jaar tijdens het schoolreisje het opperst genot betekende.
Ik zag de kerstboom met echte kaarsen en de emmer met water er naast.
Ik hervoelde de feestelijkheid weer.
Een gevoel met een zwart randje want zo'n erg gelukkig ventje was ik niet.
Een van mijn zusters is er niet meer.
Net als mijn ouders en bijna allen uit die tijd.
Gebouw "Waakt en Bidt" is er nog wel.
Een KPN winkel!
.
Gedachten
Vorig jaar:
Ken je dat?
Dat je geheugen het overneemt?
Ik zat met een boekie in het hoekie bij het raam wat verstrooid naar buiten te kijken.
Mensen trotseerden het druilerige weder.
Dinsdagmorgen.
Er brandde licht in de meubelzaak waar ik naar binnen kon kijken.
Wel licht, geen mensen.
Het beeld veranderde.
Mijn geheugen nam het over.
Het regende.
Een beetje.
Ik stond gebogen over de oude zeemuur.
De muur waar ik tot mijn grote frustratie als kind niet overheen kon kijken.
Nu wel.
Weinig boten op het IJsselmeer.
Wel veel water.
Zoals dat bij een meer gebruikelijk is.
Water.
Ik ben geen waterrat.
Maar water was alom aanwezig.
Hoorde bij mijn "zijn".
Hier geen water.
Oh, toch.
Ik schudde me los uit mijn herinneringen.
Keek naar buiten.
Water.
Regen!
.
maandag 6 december 2021
Droom
Ik appte mijn zoon dat ik over hem gedroomd had.
Hij appte terug met de vraag wat ik over hem gedroomd had.
Ik wist het niet meer.
Zou hij het een paar uur eerder gevraagd hebben....
Dan had ik het geweten.
Buiten en binnen
Als ik naar buiten ga laat ik binnen achter.
Als ik naar binnen ga laat ik buiten achter.
Kan het iedereen aanraden.
Bevalt uitstekend.
Corona en antivirus
Corona?
Ik gebruik een uitstekend antivirus programma.
Het lastige is dat mijn computer altijd aan moet blijven staan.
Want zo'n virus slaat zo toe.
En of de slaapmodus voldoende bescherming geeft?
Geen idee.
Heb voor alle zekerheid maar de muis in een mondkapje gewikkeld.
Zekerheid boven alles.
Moraal van Piet
Wat is de moraal
In het verhaal
Van Piet
Die schiet
En de ober dodelijk raakt.
Omdat de koffie hem niet smaakt?
Culturen
De kracht van de eigen cultuur is zo sterk dat culturen met andere meningen en gedragingen als afwijkend van normaal wordt gezien.
Salaris
Iemand die werkt in de publieke sector en bezig is het waarom van zijn waanzinnig hoge salaris te onderbouwen is als een smit die tegen zijn klanten volhoudt dat de ronde hoepel die hij maakte een perfecte rechte ijzeren staaf is.
Abonneren op:
Posts (Atom)
