Rust, sneeuw en kou.

Wat een rust hier.
Ja, ik weet het.
Zodra ik daar toe in staat ben zal ik mijn leven gaan beteren en frequenter het toetsenbord beslaan.

Ook last van de sneeuw?
Ik niet.
Als je op een bepaald moment geen verplichtingen elders hebt kan je net zo goed thuis blijven.
Geen dagen lang overigens want dan gaat het kriebelen.
Dan wordt de huiskamer te klein.

Het weer valt qua sneeuwval overigens in dit gedeelte van het land wel mee.
Wel is het erg koud en het zal aankomende nacht nog kouder gaan worden, beloofde de radio.

Onze dochter in Italië belde mij vanmorgen.
Ook daar ligt een pak sneeuw.
Mooi maar heel erg lastig en eng.
Het is daar een sterk heuvelachtig landschap en ik weet de bocht die haar bijna in paniek brengt.
De gladheid jaagt je zo het dal in.
Maar ja, kinderen moeten wel naar school dus de gladheid moet getrotseerd worden.
Niet aan denken maar.

Zoonlief woont in Duitsland en werkt in Nederland.
Door omstandigheden moet hij z'n fiets gebruiken.
En dat over een afstand van een kleine 40 km !!
Dus heen en terug c.a. 80 km.
Dan valt kou en sneeuw niet mee.
In mijn geestesoog zie ik hem onderkoeld in een greppel liggen.
Niet aan denken maar.

Hoewel ik niet graag zou willen ruilen met iemand zonder familie of vrienden lijkt me dat wat betreft ongerustheid wel rustig.
Maar alleen wat dat betreft.

Eenzaamheid.
Soms voel ik me eenzaam.
Kan dat voelen ook als het niet echt nodig is.
Een eenzaamheid die in jezelf zit.
Bij mij ontstaat het als ik enkele dagen niemand heb gezien.

Er is veel eenzaamheid.
Dat wordt des te sterker gevoeld naar mate het kouder is en er feestdagen zijn.
Heel erg ernstig.

De eerste van de feestdagen, het sinterklaasfeest, ligt achter ons.
Dat wil zeggen, bijna.
Voor ons is heer Klaas speciaal nog even gebleven.
Door omstandigheden kon hij zijn geboortedag nog niet met onze kinderen en kleinkinderen vieren.
Dat gebeurt binnenkort.

Kerstdagen, oud en nieuw, 2010.
We beginnen dan weer met een nieuw jaar.
Ook met een schone lei?

DQ
.