Palestijnen en Israël

Zoals inmiddels bekend, heb ik buitengewoon veel kritiek op de manier waarop Israël omgaat met de Palestijnen.
Dat wordt geregeld uitgelegd alsof ik tegen Israël of tegen de joden ben.
Het tegendeel is waar.
Overigens blijkt dat voor de goede lezer ook uit mijn vorige schrijfsels.

Niet elke lezer begrijpt dat echter.
Verblind door de eigen opstelling.
Een gevaar dat mij natuurlijk ook bedreigt.
Ik weet echter zeker dat ik mijn best doe om het conflict eerlijk te bezien.
Doe dat met een oog op de geschiedenis en de wetenschap dat ik er op een afstand naar kan kijken.
Dat is niet verkeerd.
Afstand nemen is goed.
Het is altijd beter om van een afstand problemen te bezien.
In dit geval gemakkelijker vanwege de letterlijke, geografische afstand.

Ik las:
Zeker 22.000 gebouwen in de Gazastrook zijn beschadigd of verwoest.
Honderdduizenden Palestijnen hebben geen stroom en tienduizenden zijn dakloos.
In drie weken tijd zou Israël voor 1,5 miljard euro hebben kapotgeschoten in de Gazastrook.

Dat vind ik buitensporig.
Buitenproportioneel!
Over de meer dan duizend doden en de vele, vele gewonden heb ik het dan nog niet eens.

Wat denken de Israëlieten en zij die zich, bijna kritiekloos, aan hun zijde scharen dat dit betekent voor de toekomst?
Hoe zouden mijn lezers reageren als zij hun geliefden en hun huizen kwijt zijn?
Kapot gebombardeerd door de buren.
Kan je dan nog zoiets zeggen als: de waarheid ligt in het midden?
Onmogelijk toch?
Haat is het enige antwoord.

Ik ben niet haatdragend, geloof ik.
Ooit heb ik iets meegemaakt waarbij er een gloeiende haat ontstaan zou kunnen zijn.
Het is niet gebeurd, ook al omdat ik me er tegen heb verweerd.
Haat slaat op jezelf terug, vermorzelt en vernietigt je.
Toch ben ik bang dat ik, als ik Palestijn was, zou haten.
Zou gaan haten!

Israël, ik gun je het bestaansrecht.
Maar ik ben bang dat dit door jezelf wordt ondergraven.

Van Christenen en van Joden hoor ik weinig genuanceerde geluiden.
Des te gelukkiger voel ik me als ik die geluiden wel tegen kom.
Bijv. bij "Een ander Joods geluid".
Verschrikkelijk dat ze vaak als verraders van het eigen volk worden gezien.
Hoe is het mogelijk.
Voor de site: KLIK HIER

Ik ben zo bang dat haat zo verblindt dat oplossingen, echte wegen naar oplossingen niet worden gezien.

Ook mij is het duidelijk dat ik in een klein stukje als dit, de problemen slechts kan versimpelen.
Ook ik weet van de rol van Hamas binnen en buiten het eigen gebied.
Toch moet haat niet worden versterkt maar moet worden doorbroken.
Moeilijk voor Joden en voor Palestijnen.
Niet onmogelijk voor Christenen.
Mits ze de Christelijke naastenliefde als "wapen(!)" gebruiken.
Dat zie ik helaas zelden, in ieder geval TE weinig.

Inderdaad.
Duivelse middelen veroorzaken duivelse "oplossingen".
(Geen dus!)

DQ
.