Wereld reis.

En dan ga je naar familie in Colmschate (Deventer).
Dat is een drie kwartier rijden met de trein.
Maar niet nu!

In de oorlog is Hengelo doelwit geweest van bombardementen.
Dat betekent dat er bij bouw of verbouw op verdachte plaatsen op zoek wordt gegaan naar blindgangers.
Want deze "blinden" kunnen plotseling gaan "zien".
Niet leuk voor reizigers en omwonenden want horen en zien zal vergaan......

Het station wordt verbouwd.
Er komt een bredere tunnel.
Ook achter het station gaat het nodige gebeuren.
Beter om dan geen bommen tegen te komen.

Wegens de zoektocht naar die ondingen was het station gesloten.
Er reden daarom geen treinen, maar bussen naar Almelo.
Daar kon de reis dan met de trein worden voortgezet.
Echter eerst met een bus naar het verzamelpunt bij het stadion in Hengelo.
Wachten, wachten, bis, bis.

Ik heb niet opgelet hoe lang de heenreis duurde.
De terugreis kostte echter twee uur!
Vermoedelijk de heenreis nog langer.
De trein die vermeld stond op de NS website was er niet.
We konden pas een half uur later dan de bedoeling was richting Colmschate vertrekken.
Zo'n langdurige reis voor zo'n kleine afstand is geen pretje.

Ik begon nogal verkouden te worden en het nogal koud te krijgen.
Thuis stond de kachel laag zodat we bij onze thuiskomst geen warm onthaal kregen.
Wegens de late aankomst had het geen zin meer om het apparaat op te schroeven.
Daarom het bed opgezocht en de dekens over ons heen getrokken.

Helaas, ondanks de weldadige warmte heb ik slecht geslapen.
Zoals gezegd: Verkouden.

Als ik nou maar niet aan het hoesten kom.
Dat gaat bij mij altijd met zo'n geweld dat ik me amper meer van deze wereld bewust ben.
Het kan wel een maand duren.
Een maand enorm hoesten.
Logisch dat ik daar ongerust over ben.

Maar Lenie, de zuurkool was in één woord VOORTREFFELIJK!

DQ
.