Egoisme

Het bonussysteem staat ter discussie.
De huidige vraag lijkt niet te zijn of er een einde aan moet komen maar of het gewijzigd moet worden.
Dat blijf ik een merkwaardige vraag vinden.
Het hele bonus gedoe ligt mede aan de basis van de huidige financiële problemen.
Waarom dan de vraag of, en zo ja hoe, het stelsel gewijzigd moet worden maar niet de vraag of het stelsel moet worden gehandhaafd?

Het maakt niet uit of de bonussen op korte termijn dan wel op lange termijn worden verzilverd.
Hebzucht moet niet worden aangemoedigd.
Het is een slechte menselijke eigenschap waar een ieder gevoelig voor is.

Hebzucht is per definitie egocentrisch en werkt daarom in het maatschappelijk verkeer niet blijvend goed.
Egocentrisme maakt het onmogelijk om te kijken naar de moeilijkheden van anderen.
Het is het "pakkie an" niet.
Daarom moet deze menselijke eigenschap niet worden gestimuleerd en aangemoedigd.

De moeilijkheid is natuurlijk dat hebzucht een normaal verschijnsel is in de kringen van verstrekkers en ontvangers van bonussen.
Daardoor als volstrekt normaal wordt gezien.
Een verkregen recht waar men nou eenmaal recht op heeft.
Net als de collega bonusser.
Zo wordt het een kringetje mensen die functioneren los van de werkelijkheid van alledag.
Ogen gesloten voor die werkelijkheid.
Verliezers en winnaars.
Zij zijn de winnaars.
Maar blijken asociale verliezers, zij het met een verguld randje.

Mijn stelling is duidelijk.
Bonussen moeten worden afgeschaft.
Ze prikkelen inderdaad maar doen dat in de verkeerde richting.
Bovendien, waar zijn ze nodig voor?
De salarissen die worden betaald zijn meer dan vorstelijk.
Iedereen ziet dat mensen met hele gewone salarisjes in staat zijn om prachtig werk te leveren.
Ook zonder bonussen, hoogstens met een bonuskaart van AH en een kerstgratificatie van de baas.

Ik weet dat er lezers zijn die er van overtuigd zijn dat ik slechts uit jaloersheid spreek.
Het zij zo.

Mijzelf verdedigen is zinloos, heb ik gemerkt.
De huidige situatie doet dat wel voor me.

DQ
.