Kriebelende wortels

Ik ben geen voetbal liefhebber.
Kijk er nooit naar en vind de bedragen die er in deze bedrijfstak om gaan belachelijk.
Dus was ik niet van plan om de Europese Kampioenschappen te volgen.
Zelfs naar de wedstrijden waar Nederland in uitkomt zou ik niet gaan kijken.
Maar ja, dan zit je in Italië bij je dochter en Italiaans schoonzoon.
Dan staat de TV aan.
Dan hoor je het Wilhelmus uit volle borst meezingen.
Dan merk je vanuit de keuken, waar je je uit een stil protest hebt teruggetrokken, dat Nederland het niet onaardig doet.
Dan steek je voorzichtig je hoofd om de deur.
Dan zie je je dochter genieten en je schoonzoon de pest in krijgen, en dan............
Wordt het tijd om je bezwaren in de keuken te laten en voorzichtig, niet al te opvallend, op de bank te gaan zitten.
Van het drukke Italiaanse commentaar krijg je geen spat mee maar dat is niet nodig.
Mijn, toch blijkbaar chauvinistisch bloed, doet de vertaling voor me.
En tegen wil en dank, geniet ik.
Dus heb ik de volgende Nederlandse wedstrijden ook maar gevolgd.

Ben, mijn zwager die al zijn halve leeftijd in Andalucía woont, inmiddels Spanjaard is en nooit meer terug zal willen, heeft last van ROOT-kriebels.
Bibberend van de zenuwen volgt hij het Nederlandse avontuur.

Wat is het toch dat het bloed laat kriebelen zodra je in het buitenland het Wilhelmus hoort?
Zelfs als je het eigenlijk allemaal maar flauwe kul vindt.
Over het algemeen is het onmogelijk om te doen of je wortels niet belangrijk zijn.
Zonder wortel geen groei.
Het is niet voor niets dat mensen die al bijna hun hele leven in het buitenland wonen op heel oude leeftijd de kans lopen de taal die ze al die tijd hebben gebruikt te verliezen waardoor ze het kontakt met kinderen en kleinkinderen helemáál kwijt raken.

Gister werd er op de TV melding gemaakt van een huwelijk van 80 jaar!.
De vrouw was een francaise die al jaren en jaren en jaren in Nederland woont.
Ze was het Nederlands vergeten.........!

DQ
.