Zomaar wat geschrijf laat op de avond.

Mooi weer vandaag.
Heerlijk tuinweer.
Toch maar matig tevreden.
Voor een "mensen"mens zoals ik ben valt het niet mee om zo'n dag te beleven zonder iemand te zien of te spreken.
Dat wil zeggen, live.
Telefonisch en via Internet wel contact gehad met familie in Nederland, Italië en Spanje.
Leve Internet, maar geen vervanging voor levende mensen om je heen.
Nu kan ik uitstekend alleen zijn en kan daar erg van genieten maar soms valt het alleen zijn niet mee.

Als ik me een beetje treurig en alleen voel heb ik de neiging om naar Spaanse TV te kijken.
Dat komt omdat ik in Andalusië mooie tijden heb beleefd op momenten dat ik op een treurig dieptepunt in mijn leven zat.

Hoewel Spaans bekend staat als een niet al te moeilijke taal geef ik grif toe dat dit niet voor mij geldt.
Ik heb er problemen mee.
Mogelijk omdat ik al behoorlijk op leeftijd was toen ik me er in verdiepte.
Toch is het leuk om te constateren dat ik de Spaanse TV redelijk kan volgen.
D.w.z. journaal, reportages e.d.
Vraag me echter niet om iets te zeggen.
Sooooooooo moeilijk.........

Gister deed de Giro d'Italia (Ronde van Italië) Pesaro en omgeving aan.
Dat betekende voor onze kleinkinderen een vrije schooldag want de school in Pesaro was hierdoor niet te bereiken.
De TV, die ik te laat aan deed, toonde me een prachtig stadje gezien vanuit een rondjes draaiende helikopter.
Tot mijn verrassing herkende ik het, Urbino.
Voor Wikipedia KLIK HIER
Een prachtige oud universiteitsstadje.

De verrassing van mijn herkenning vloeide voort uit het feit dat ik daar ben geweest maar het slechts kon zien vanuit brievenbusperspectief.
Mist, zeer dikke mist.
De regio Marche waar ook Gradara, de woonplaats van onze dochter, ligt heeft vaak last van een hardnekkige mist.
De liefhebbers kunnen dat goed zien in Google Earth.
Overigens heeft diezelfde mist me prachtige sfeervolle foto's opgeleverd.
Door het bergachtig terrein kan je gemakkelijk boven, tussen en onder de mist komen.

Kijk je wel eens op de site van Sebo?
Hij heeft een Christelijke omkering meegemaakt en vertelt daar over.
Een stukje, zie hieronder, haalde ik uit z'n site en gaf daar een reactie op.
De reactie geef ik tevens weer.
Voor Sebo's site: KLIK HIER

Een goede vriendin van me gaf het volgende voorbeeld:
Ze was geopereerd en kon dus niet meedoen aan een bijbelkring.
Zelf alleen en zonder auto, was ze dus ook niet mobiel.
Trouw elke week de kring bezoekend, krijg je vanzelf ook een zekere band met elkaar. dacht ze.
Na een poosje werd die kring één deur verder gehouden dan de hare.
Alleen thuis in bed, hoopte ze dat aan de andere kant van de muur de gedachten ook uit zouden gaan naar haar. Ze hoorde het gebruikelijke zingen en wenste dat ze erbij kon zijn. Nóg meer wenste ze, dat er iemand van de kring op het idee zou komen om even één deur verder aan te bellen of op z’n minst even op te bellen.
Eén deur verder...
Maar er gebeurde niets.
Er werd gebeden, gelezen, gezongen. Maar niemand dacht aan haar, die zo trouw maand in maand uit de kring bezocht had. Pas na enkele weken viel er een kaartje in de bus...

Mijn reactie was:

Zoals je weet ben ik opgegroeid in een omgeving waarin het Christelijk geloof meer dan centraal stond.
Zo centraal dat de kinderen er allemaal wat afstand van hebben genomen.
Geen afwijzing maar wel afstand.
Mede door datgene wat je in het voorbeeld van de "goede vriendin" aanhaalde.
Binnen het gezin waarin ik opgroeide ken ik daar geen voorbeeld van, integendeel, mijn moeder cijferde zich weg.
Ik herken het echter wel.
Hoor nog de ongefundeerde kritiek op haar van andere Christenen.
Voel nog haar pijn en mijn verontwaardiging.

Ik ben er van overtuigd dat voor vele "Christenen" hun geloof hun hobby is.
Een hobby waarin ze zichzelf erg behagelijk voelen en waar ze zelf hun steun uit halen.
Zelfbevrediging!
Oh, ik weet en zie de uitzonderingen, de zelfverloocheningen.
Maar al die hobbyisten............
Brrrr

Ik ben sterk vóór hobby's.
Alleen religie MAG HET NIET ZIJN.

Tot zover maar effe.

DQ
.