Ik ben geen 100% pacifist.
Mensen deugen niet dus hun handelingen ook niet.
Ook de mijne niet.
Toch blijf ik met gewetensvragen zitten.
De radio vertelt me momenteel over militaire handelingen van onze regering.
Het militaire bedrijf is een vies en smerig bedrijf.
Ook al trek je nog zo'n mooi uniform aan.
Ook al heb je nog zulke mooie redeneringen.
Militaire geheimen zijn niets anders dan het omgaan met leugens en verdraaiingen.
Christenen die hieraan mee doen bevuilen zich.
Voelen ze dat zo?
Hoe kunnen ze het rijmen met hun beginselen?
Hoe zitten ze in de kerk?
Wat zeggen ze in hun gebeden?
Vragen ze om vergeving of kunnen ze zich zo in bochten wringen dat ze overtuigd zijn van hun recht?
Nogmaals, ik ben geen 100% pacifist.
Maar mijn geweten zou andere grenzen leggen dan die waar ik nu Christenen ( o.a. onze regering) ze zie leggen.
Regeringschristenen leg het me uit hoe jullie accoordjes kunnen sluiten met jullie God.
DQ
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
God hoort ze.
Hij ziet ze.
Hij fluistert ze in hoe ze het moeten doen.
Maar ze ze luisteren niet...
Een reactie posten