Hoeperdepoep

Hoeperdepoep zat op de stoep en laat ons vrolijk wezen.

Ik maak me zorgen.

Zorgen over het Nederlandse volk.

Ik heb het nagekeken en het lied blijkt al een honderd jaar oud te zijn.

Honderd jaar!

Honderd jaar stoepzitten.

In weer en wind en niemand, ik herhaal niemand, heeft zich daar zorgen om gemaakt.

Ook het Leger des Heils niet.

In tegendeel.

Men heeft zich over de zitter vrolijk gemaakt.

Kijk, daar word ik nou verdrietig van.

Dus veegde ik de tranen uit mijn ogen.

Tijd voor actie.

Incognito heb ik alle Hengelose stoepen nagekeken op zoek naar een skelet.

Meer zal het niet zijn na een eeuw.

Niets gevonden.

Wel uitgegleden maar evenwicht bewaard.

Hondenpoep!

Met honden maar zonder Hoeper.

Dus óf de stoep  waar de betreffende figuur zat, is gesloopt, bevindt zich niet in Hengelo óf het skelet is met staal versterkt en met scharnieren voor de beweging in gebruik in het onderwijs.

Ik kan onmogelijk alle Nederlandse stoepen nakijken.

Laat staan ook nog eens alle Belgische.

Want ook België wordt in oude annalen genoemd.

Ik druip.

Af.

Teleurgesteld.

Sale

De winkels zijn weer open.

Het SALE wordt ons weer toegeschreeuwd .

Want ja, zo hoort dat.

Kennelijk.

Ik koop daar dus niet.

Tenzij het niet anders kan.

Lang leve onze landstaal.

NEDERLANDS.

Oude radio's en geur

Als jochie was ik al geïnteresseerd in radio.

Niet zozeer in het luisteren maar in de techniek.

Meerdere oude radio's heb ik opengemaakt en/of gesloopt.

En nooit meer aan de praat gekregen.

Radiolampen die een geheimzinnig licht gaven.

Net als het lampje dat de stations aangaf.

Het enige lichtje dat in mijn donker slaapkamertje brandde.

Spannend.

Ook hing er een bepaalde geur.

Ontstaan door componenten die warm werden en ook het stof verwarmde dat zich in de grote houten kast verzameld had.

Herinneringen!

Gister kwam ik op internet een foto van zo'n open gemaakte oude radio tegen.

De radiolampen branden.

En, geloof het of niet, ik rook de kenmerkende geur.

Zo sterk dat ik om me heen keek of het ergens anders vandaan kwam.

Een bijzondere ervaring.

Vroeger was alles beter.

Een flauwekul opmerking.

Maar soms.....

Toilet papier

Een dag of tien niet buiten geweest.

Nee, ik jok.

De wc was er.

In innige verbondenheid met de laatste rol wc-papier.

Die steeds dunner werd.

En dan moet je wat.

Zoals dat hoort bij een toilet.

Je móet wat.

Ik herinnerde me het krantenpapier van vroeger.

De afgeknipte stroken hangend aan een touwtje.

Onprettig hard en met een rioolverstoppende eigenschap.

De laatste resten van de papierrol stopte ik in mijn jaszak.

En zo voorbereid durfde ik de tocht naar de wc-papier winkel wel aan.

Niet jubelend van plezier of juichend van zielevreugd.

Nee, noodgedwongen en snotterend zoals dat gaat met zware verkoudheden.

Lopende neusgaten lopend bedwingend met het uit mijn jaszak gehaalde laatste minimaal opgerolde rest-rolletje overgebleven toilet-papier.

Dat was de bedoeling maar lopende neuzen lopen ook door in door de overheid verplicht gedragen mondkapjes.

Natte bedoening.

Vies ook.

Snot en tranen.

Gelukkig die voorgeschreven anderhalve meter. 

Een afstand tussen een zielig en triest figuur en de rest van de in zijn betraande ogen gezonde mensheid.

De rollen wc papier stonden opgestapeld en vriendelijk op me te wachten.

Lieve rollen.

Rollen voor beschaafde drollen.

Drie pakken met 12 rollen van dat heerlijke papier graaide ik mee plus een doosje paracetamol.

De betaling verliep voorspoedig zodat ik me een kwartier later rustig neder kon zetten op de bril van het toilet.

Alle tijd om zittend twee paracetamolletjes te verwerken.

Vanmiddag bijna 10.000 stappen gemaakt.

Zonder gehoest, gesnuif of gesnotter in een zo goed als uitgestorven stad.

Gehackt

Waar gehackt wordt vallen spaanders.

Lengte en dikte

Als je ouder wordt verlies je lengte.

De lengte blijkt zich naar je buik verplaatst te hebben.

Eigenlijk best logisch.

Afslanken

Mijn afslank genen zijn gehackt.

Boerende boer

Tijdens het boeren boerde de boer opgelucht.

Creatieve gedachten en hoesten

Tussen mijn hoestbuien heb ik tijd om creatieve gedachten te ontwikkelen.

Ik ben daarmee bezig maar kan eigenlijk alleen maar denken aan de komst van mijn volgende hoestbui.

Gestoten teen

Stoot ik mijn teen.

Doet het zeer zeer.

Ondanks mijn derde prik.

Waarschijnlijk komt dat omdat ik geBoosterd ben met Moderna.

En ik ben te oud voor modern.

Neutrino's

Vermoedelijk begin ik last te krijgen van die tien miljard neutrino's die per seconde alleen al door mijn vingertop vliegen.

Laat staan door de rest van mijn lichaam.

Onzichtbaar!

(Zal de schuld van Bill Gate wel zijn.)

Kapot

Wekkers en personenweegschalen functioneren het beste als ze niet meer functioneren.

Privacy

Ik kwam laatst het woord "privacy" tegen.

Ik had er wel eens van gehoord.

Natuurlijk.

In het verleden schijnt er ooit zoiets geweest te zijn.

Maar ja, dat was toen.

Inmiddels is het zo'n verouderd begrip dat ik het woord maar eens heb opgezocht.

Tja, dan weet je het ongeveer.

De gevoelswaarde van het woord of begrip zal me wel niet helder worden.

Maar ja, dat heb je vaker bij oude begrippen.

Verrijking

Hij die zich financieel verrijkt ten koste van de ander heeft vaak een hogere status dan hij die zich moreel verrijkt door hulp aan de ander.

Pek en veren

Ik zag twee heren.

Zich amuseren.

Door zich in te smeren.

Om met pek en veren.

Te flaneren.

Ik kon het niet waarderen.

En ging ze leren.

Te proberen.

Accepteren.

Dat pek en veren.

Niet staat bij heren.

Maar dat veren.

Bij dames horen.

Om heren te bekoren.

De tijd

De tijd is tijdloos.

Rijk en arm maar dood

Al is je grafmonument nog zo fraai versierd met schitterende en dure ornamenten......

Je bent net zo dood als die arme sloeber wiens vroegtijdige dood je mogelijk met je geld had kunnen voorkomen.

Een bril

Heus.

Een bril op je neus.

Maakt je niet amoureus,

Ambitieus,

Religieus,

Of een kneus.

Maar gewoon.....

Eerste keus.

Blinde schapen

Dit schreef ik enkele jaren geleden.

Inmiddels is er nog zo'n gevaarlijk figuur bij gekomen.

Thierry Baudet.

--------------------------------------------------------

Ik werd wakker met een gevoel van onrust.

Misschien als gevolg van een vergeten droom.

Nu, een paar uur later, is dat gevoel er nog steeds en kan ik het duiden.

Het heeft te maken met die blonde onfatsoenlijke schreeuwlelijk.

Maar nog meer met zijn schaapjes die hem blindelings volgen.

Blinde schaapjes die het gevaar lopen brullende leeuwen te worden.

Wat is dat toch voor een neiging?

De neiging van mensen om zich bijna, of geheel, aanbiddend over te geven aan een ander feilbaar mens?

Zonder daar de gevaren van in te zien?

Zonder een blik te werpen in het verleden?

Ik weet wel dat men van het verleden niets leert, dat zelfs misbruikt.

Iets dat je nu bijvoorbeeld bij de herontdekking van Stalin in Rusland ziet gebeuren.

Eén van de grootste moordenaars uit de geschiedenis.

Nee, de politiek leert en leerde niets van de brokken in het verleden gemaakt.

Ziet dat niet.

Nog erger, wil dat niet zien.

Maar dat wil niet zeggen dat je er zelf niet iets van kunt leren.

Het is jammer dat de mensen die het van sociale partijen moeten hebben achter de meest rechtse figuur aanrennen.

Doodzonde dat de grootste linkse partij haar volgers heeft verraden.

Dat is mede een verklaring van dit feit maar verklaart niet de smerigheid van de volgers.

Hun leider neemt daar geen afstand van en bewijst daarmee wat voor figuur dat is.

Jammer mensen.

Open de ogen.

Alleen met fatsoen en mededogen kunnen we de grote problemen van nu te lijf.

Een gelukkig en voorspoedig 2022

.

Moeder Aarde

Toen ik vanmorgen in de kamer rondom me heen keek besefte ik weer eens dat alles uiteindelijk gemaakt is van stoffen die de aarde ons gaf.

De aarde die we leeg plukken en ziek maken.

Net zo lang tot we zelf dodelijk ziek zijn.

Dan veert de aarde weer op en geneest.

Moeder Aarde.