Zak en as

Hij was in zijn sas.
Zij in zak en as.
Hij was heel tevree.
Zij dacht, wat moet ik er mee?

De naakte waarheid

Ik kwam zojuist een autoriteit tegen.
Hij was wat licht geraakt.
Ik dacht nog wat een zegen.
Hem zo te zien en niet naakt.

Mijn oude weegschaal

Meten
Is weten.
Daarom was ik zo tevree.
Met de weegschaal die het niet meer dee.
Hij ging niet hoger dan tachtig.
Dat was prachtig.

De advertentie was een lokker.
Ik bezweek voor Blokker.
De nieuwe doet het beter.
Heeft digitaal een meter.

Weet zeker en gewis.
Dat de oude prettiger is.
Ben je met iets tevree.
Hou het zo, geluk er mee.
.

Papieren en maatschappij

In deze maatschappij
Met meer ik dan wij.
Ben je zonder papier.
Een avonturier
Pas met papieren ben je iets.
Zonder dat ben je niets.

Moord en christenen

Velen die fel tegen euthanasie zijn, omdat ze het moord vinden (en door God verboden), hebben geen enkel moreel bezwaar tegen het doden van een door de staat tot vijand verklaard medemens

Baard

Een baard maakt een man niet mannelijk.
Een baard ís mannelijk

Roeien zonder riemen

Noodgedwongen moet je soms roeien met riemen die je niet hebt.

De grote, kleine, mensen

De groten dezer aarde zijn vaak hele kleine mensjes.

Boek over Nederlands-Indië

Er gebeurde iets vreemds vanmiddag.
Al eerder had ik iets dergelijks meegemaakt.
Ik kreeg een boek in de handen.
Het stond rechtop op een tafel in mijn "huis"boekhandel.

Ik heb geen vrienden, oud-vrienden, familie of oud-familie uit Indonesië.
Liever gezegd uit het oude Nederlands-Indië.
Wat ik er van weet is dat wat ik gelezen heb.
Ik weet wat Nederland daar uitgevreten heeft in al die jaren.
Maar wat ik ervoer had daar niets mee te maken.

Ik pakte het boek op en opende het.
Zodra ik enkele oude foto's zag overviel me een sterk gevoel van heimwee.
Snel sloot ik het boek en zette het terug.
Bang dat de vochtige ogen zich vol met tranen zouden vullen.

Ik kan het niet plaatsen.
Constateer slechts dat de ontroering echt is.
Net als het gevoel van onrust dat ik ervaarde.

Dat boek.
Ik zou het willen hebben.
En het dan eerst in een hoekje willen zetten.
Tot ik er eventueel aan toe ben het open te slaan en er in te kijken en te lezen.

Het is een vrij prijzig boek.

Moeder

Soms voel ik me thuis
Niet thuis.
Is mijn huis.
Niet mijn huis.
Is mijn heden.
Het verleden.
Waarin ik leef.
Mijn "zijn" beleef.
Het is een vreemd verlangen.
Een gevoel dat niet te lang blijft hangen.
Maar even ben ik thuis.
In het huis.
Bij mijn eerste voeder.
                          MOEDER.
.

Een vriend en zijn vrouw

Ik heb een vrind.
Kende hem al als kind.
Belt hij zijn vrouw.
Dan eindigt hij.
Altijd verheugd en blij.
Met:
                "Ik hou van jou".

Goed omgaan met....

Soms geeft het bewijs van dingen die je goed kunt niet voldoende zekerheid om goed om te kunnen gaan met de dingen waar je minder goed in bent.

Deugd

Deug deugt

Zonder zonde

Enige jaren geleden haalde VVD fractie voorzitter Halbe Zijlstra de bijbel aan:
"Wie zonder zonde is werpe de eerste steen".
Mooi zo'n bijbelvast persoon.
Hij vergat er bij te vermelden dat er geen bijbelteksten te vinden zijn die alleen voor sjoemelende VVD-ers gelden.

Oh, oh als een radeloze bijstandsmoeder in de fout gaat.
Waar blijft dan de VVD stem:
"Wie zonder zonde is werpe de eerste steen"?
.

Eigen gelijk

Graaf je vast in je eigen gelijk en je bent steeds vaster overtuigd van het ongelijk van de ander.
Dat mag dan ook best wat leventjes kosten.

Zondebok

Hij die een ander tot zondebok verklaart is er mede verantwoordelijk voor als diegene zich als zodanig gaat gedragen.

Kind, volwassene en pijn

Met mededogen.
Kijk ik in de ogen.
Van het jochie dat ik was.
Zes jaren was ik pas.
De oorlog net voorbij.
Ik lijk verdrietig en niet blij.
Dat hoorde ik te zijn.
Maar in die ogen zie ik de pijn.
Die in het latere leven.
Voor een gedeelte is gebleven.
.

Dood door peuk

't Is alweer geruime tijd geleden.
Haar heden was nu verleden.
Op haar kist een peuk met as.
Hetgeen zeer symbolisch was.
Ooit verklaarde ze "dood"leuk.
Mijn einde komt door de peuk.

De splinter

Ik stap uit bed.
Niet omdat ik wil.
Maar omdat het moet.

Ik gooit de dekens aan de kant.
Sla keihard met mijn hand.
Tegen een houten plank.
En krijg als dank.
Zo, midden in de winter.
Onder een nagel, een splinter.
Valt niet mee, zo koud uit bed.
Dat gehannes met een pincet.
Maar ik heb gewonnen.
Zelfs het bloed is geronnen.

En nu met frisse moed
De nieuwe dag tegemoet.
.

Schrander

Ze delibereerden.
En allen beweerden.
Als zijnde profeten.
Het beter te weten.
Want de ander.
Was logisch, minder schrander.