Haten!
Eén van de meest succesvolle manieren om ongelukkig te zijn.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
woensdag 14 juli 2021
Vertedering
Toen mijn grote kleinzoon nog een klein kleinzoontje was liep ik zingend met hem over straat.
Niemand vond dit vreemd.
Zelfs vertederend.
Nu durf ik niet meer.
Stel je voor dat ze het vertederend vinden....
Godsvertrouwen
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin met een blij geloof in God.
Natuurlijk werden er de bekende en normale "Waarom?" vragen gesteld.
De antwoorden werden uiteindelijk bij God gelaten.
Overgave aan Diegene waar ze onwankelbaar in geloofden en op vertrouwden.
Nu zie ik tot mijn verwondering, soms verbijstering, dat veel oude en nieuwe christenen niet tevreden zijn met de onbeantwoorde vragen bij hun God te laten maar de antwoorden te zoeken in naar complot neigende theorieën.
Zich druk makend over hun vrijheden.
Waar is het vertrouwen en overgave in Diegene waar ze onwankelbaar in geloven?.
Wat is hun boodschap aan hen die niet geloven?
.
De kogel
Een kogel is niet democratisch, niet religieus, niet links, niet rechts, niet neutraal.
Slechts? .....
DODELIJK
Humor, satire, ironie
Ironie, humor, satire.
Het bestaat nog maar dreigt in ernst onder te sneeuwen.
Terwijl ernst, naar mijn idee, er gewoon een onderdeel van is.
Schrijven met een pen
Schrijven?
Met een pen?
Ik deed het laatst.
Maakte schrijffouten.
Hoe verbeter je die?
En hoe zorg je er voor dat je de tekst naderhand zelf terug kunt lezen?
Laat staan een ander.
dinsdag 13 juli 2021
Crisis en eerlijkheid
En als er dan al geen eenvoudige oplossing van een crisis is, laat het dan in vredesnaam een eerlijke zijn.
TV voetbal en lezen
Ik heb er iets op gevonden.
Als men voetbal kijkt en ik ben toevallig in dezelfde kamer.....
Doe ik mijn bril af.
Dat heeft twee voordelen.
A: Ik kan geen tv kijken.
B: Ik kan uitstekend een boek lezen.
Mijn tv avond kan niet meer stuk.
Liefde is niet eenvoudig
Liefde is niet zoetig.
Liefde is niet altijd "liefs".
Liefde is vaak keihard werken.
Liefde is geregeld jezelf wegcijferen.
Liefde is onbaatzuchtig..
En daarom is
Liefde niet altijd eenvoudig en makkelijk
Liefde en vergiet
Liefde is als een vergiet.
Achterdocht, wantrouwen, haat, boosheid, jaloersheid en andere menselijke narigheden spoelen door de gaten weg.
De Liefde blijft, als het sterk genoeg is.
En dat is maar goed ook.
Als de gaten gedicht worden.
Als men niet kan of wil doorspoelen.
Dan......
Blijven achterdocht, wantrouwen, haat, boosheid, jaloersheid en andere menselijke narigheden liggen, vervuilen het vergiet, slaan op je terug en maken het houden van anderen en je zelf onmogelijk.
.
Eigen gelijk
Als het stil is en je heel intensief luistert kan je soms, heel soms, de zachte echo van je eigen gelijk horen.
Maar soms is stilte niet nodig.
En is de echo in een luide stem veranderd.
Kleinzoon jariig
En dan is je oudste kleinzoon ineens
21 jaar.
Maarrrr, ik zag het aankomen.
Ik mag hem niet meer een luier aan doen of verschonen.
(Eigenlijk ben ik daar blij om.)
Maar wel vreemd.
Ik ben immers nog steeds dezelfde opa.
Jan Jonkman
In Alkmaar was ik vroeger lid van een jeugdclub.
Ik behoorde bij de jongsten.
De meesten waren zeker tien jaar ouder.
Als je zelf 14 bent is iemand van 24 onbereikbaar oud.
Uit die tijd zijn me nog namen bekend.
Eén naam is niet echt vergeten maar wel in het geheugen weggezakt.
Enige jaren geleden had ik een vrij heftige droom.
Daardoor bleven sommige details hangen.
Meestal vergeet ik een droom onmiddellijk.
Bij één van die details hoorde een naam.
Ik rekende uit dat de bij de naam horende figuur waarschijnlijk een jaar of tien ouder dan ik moest zijn.
Nieuwsgierig ben ik de volgende dag via Internet op zoek gegaan.
En gevonden.
In Curaçao
Mijn schatting van een tien jaar verschil klopte ongeveer.
Alleen dat maakt nu niet meer uit.
Inmiddels treffen we elkaar geregeld op Facebook en soms via e-mail.
En dat is leuk.
Erg leuk.
Een andere liefde
Als ik op een ander verliefd was geworden hadden mijn kinderen en kleinkinderen niet bestaan.
Ik zou nooit van ze gehouden hebben.
Zou ze nooit gekend hebben.
Waarschijnlijk had ik andere kinderen gekregen en andere kleinkinderen.
Ik zou van ze gehouden hebben.
Net zoveel als van de wél bestaanden.
Merkwaardige gedachte.
.
Wegcijferen
Zo heb je mensen die zichzelf wegcijferen voor anderen.
Zo heb je mensen die anderen wegcijferen voor zichzelf.
maandag 12 juli 2021
Mannen die vrouwen sparen
Sommige mannen sparen vrouwen als postzegels.
Liefst zeldzaam, onafgelikt en onafgestempeld.
Weten is meten
Mijn oude weegschaal hield me op een vrij redelijk gewicht.
Meter ging niet verder dan bijna 80 kg.
Een mooi, zij het enigszins beschadigd, ding.
Had het nooit weg moeten dan want meten is weten.
Terrorisne
Het is een merkwaardige natuurwet dat in de tegenpartij altijd de terroristen te vinden zijn.
zaterdag 10 juli 2021
Bekering
Gelezen:
Een heiden bekeren is een christelijk karwei!
Een Christen bekeren een heidens karwei!
Vliegende mol.
Je zult maar mol zijn en in plaats van graven alleen maar kunnen vliegen....
Nou nou, wat zal je dan eenzaam zijn.
vrijdag 9 juli 2021
Ouwe beer
Sinds enige jaren heb ik kunststof kozijnen.
Dat bevalt me uitstekend.
Het enige nadeel is dat ze als ze open staan niet vastgezet kunnen worden.
De oplossing vond ik in een ruim vijftig jaar oude beer van onze zoon.
Beer tussen openstaande raam en kozijn.
Werkt uitstekend.
Na gedane zaken pakte ik de beer op en legde het op de makkelijkst bereikbare plaats.
Toen ik bij het weggaan uit de slaapkamer nog even omkeek zag ik de beer vreedzaam liggen in mijn bed.
Speel - en aaibare, tamelijk verkreukelde, ouwe beer in mijn bed.
Heb het ding toch maar een andere plaats gegeven.
Ben wel oud maar nog niet zo oud dat ik alleen kan slapen met een speelgoed beer in mijn bed.
Nog niet.
.
donderdag 8 juli 2021
Vaccinatie vrijheid
Nee.
Eens ben ik het niet met mensen die zich niet laten vaccineren.
Soms kan ik hun argumenten echter wel begrijpen.
Ik steiger als dat, en de maatregelen om het dodelijke virus te bestrijden, worden gekoppeld aan de beperking van hun vrijheid.
Dat vind ik verschrikkelijk.
En egoïstisch.
Hun vrijheid kan ten koste gaan van de gezondheid van anderen.
Is dat vrijheid?
Hun vrijheid kan te danken zijn aan anderen die zich wel laten vaccineren.
Dat is vrijheid?
Nogmaals.
Soms begrijp ik argumenten van hen die zich niet laten vaccineren.
Maar kan ik het toch niet laten te denken aan de kinderen met polio.
Te danken aan de principes van hun ouders.
Gebonden aan invalidenwagens, andere hulpmiddelen en verzorgers.
Dat is hun vrijheid.
Lang leve de vrijheid.
Ouderdoms vlekken
Als je ouder wordt zijn de bruine vlekjes die je op je huid ziet verschijnen de kleine geluksbewijsjes dat je er nog bent.
woensdag 7 juli 2021
Moreel kompas
Ik las:
"Het morele kompas moet terug"
Dan zit ik met de vraag:
"Waar naar terug?"
Is er ooit een tijd geweest waarin het kompas 100% kwaliteitsmoraliteit aangaf?
Pen flauwekul
Het was even zoeken.
Ze hebben de neiging om zich te verstoppen.
Die dingen.
Meestal op plaatsen waar ik nooit geweest dacht te zijn.
Maar de aanhouder denkt niet aan verlies en wint.
Eindelijk had ik hem of haar.
Geen idee eigenlijk.
Is nogal puntig en geeft af.
Zoals gezegd geen idee over het geslacht.
Doet er even niet toe.
Ik maak er, om misverstanden te voorkomen, maar iets onzijdigs van.
Onzijdig, onzedig....
Ligt zo dicht bij elkaar, niet waar?
Dus ik had het.
Een pen.
Waar heb je in deze toetsenbordentijd nog een pen voor nodig?
Een ongetwijfeld opkomende vraag.
Een logische, zelfs niet te vermijden vraag.
Antwoord:
Klimmen.
Klimmen ?
Klimmen !
Na zo veel jaren van noest toetsenbordenwerk wil ik wel eens in de pen klimmen.
In mijn eigen pen, wel te verstaan.
Welnu, hier is de pen.
Welnu, hier ben ik.
Een persoon behebt met een ernstige vorm van hoogtevrees.
Maar tegelijkertijd niet gespeend van enige vorm van een beetje moed.
Heldenmoedje.
Zo ging ik de strijd met het potlood en mezelf aan.
Dat valt nog niet mee.
Om de dooie dood niet.
Ik was al geruime tijd klaar voor de strijd toen het potlood nog steeds bezig was om rechtop te gaan staan.
Pas na mijn opmerking dat het niet op de punt moest, lukte het (min of meer).
Na mij met touwen en klimijzers gewapend te hebben ben ik de strijd met potlood en mezelf aan gegaan.
Zwaar.
Ik heb verloren.
Sneefde na de vierde poging en stortte een centimeter naar beneden.
Een moedige poging die strandde op het vloerkleed.
Verloren.
Dood!
Vandaar dat ik niet verder kan schrijven.
Hoop dat me het niet al te kwalijk wordt genomen.
Vriendelijkheid
Het is nooit nodig spijt te krijgen van oprecht bedoelde vriendelijkheid, zelf niet als het niet als zodanig wordt herkend, zelfs niet als het wordt afgewezen.
Wetten en gevolgen
Stelling:
Elke genomen maatregel en aangenomen wet veroorzaakt nieuw te nemen maatregelen en wetten.
dinsdag 6 juli 2021
Bevel en geweten
Als men de ogen open houdt en tevens gebruik maakt van de andere zintuigen, gescherpt door gevoel voor onrecht, wordt men er niet rustiger op.
Soms lijkt het er op dat mensen in dienst van de één of andere overheid hun geweten kunnen uitschakelen (of een slecht ontwikkeld geweten hebben).
En dat terwijl verleden en heden laat zien hoe bloedgevaarlijk het is om "bevel is bevel" te laten prevaleren boven eigen geweten.
Klikken
Klikken mag niet, is onfatsoenlijk,
zei ooit mijn moeder.
Klikken moet, is fatsoenlijk,
zegt de overheid.
De natte fietser
Een goede fiets behoort befietst te worden.
Dat vind ik al jaren.....
Dus na een familiefietsuitnodiging het apparaat uit de mottenballen gehaald en opgepoetst.
Banden pompende van bandenvoedsel voorzien, een paar stoute schoenen aangetrokken, jasje in tasje en er op uit.
Opa gaat op stap.
Opa kan het nog.
Opa is het niet verleerd.
Opa kan zelfs snelheid maken.
Opa is zeer tevreden over opa.
Opgewekt de paden op de lanen in, onder het genot van een stralende zonneschijn en luid gezang, in stilte.
De zon.
Toen wel.
Later niet meer.
Later in het geheel niet meer.
Stralende zonneschijn?
Goh, wat kan je nat worden op een fiets.
Gebroken glas
Door de fabrikant wordt glas zo geprogrammeerd dat dit tijdens het vallen zorgvuldig zachte landingsplekken omzeilt.
Heel knap.
Gekrompen overhemden
Er is iets heel spookachtigs aan de hand in mijn klerenkast.
Het is korte mouwen weer.
Maar......
Op werkelijk zeer geheimzinnige wijze blijken de overhemden geKrompen!!
Hekeldicht
Een hekeldicht
Is een gedicht.
Dat je dicht.
Omdat je niet zwicht.
Voor een klap op je gezicht.
Van dat nare wicht.
Dat roddels op je richt
Maar je voelt je verlicht.
Want ze weet niet wat ze aanricht
En hoort wellicht.
Verplicht.
In een gesticht.
Een mooi vergezicht?
Vandaar dit gedicht.
Een hekeldicht.
zondag 4 juli 2021
Oude bankrekening
Ik heb een bankrekening die al jaren min of meer slapend is.
Per vergissing werd daar teveel geld op gestort.
In verband met periodieke betalingen stort ik er soms een klein bedrag op.
Er iets afhalen deed ik al 10 jaar niet meer.
Pasje of iets dergelijks bezit ik dus niet.
Dat heb ik wel nodig om bij mijn poen te kunnen komen.
De bank gaf me twee mogelijkheden.
- Pasje aanvragen.
- Boekje met overschrijving formulieren.
Weer een pasje........
Ik koos het laatste.
Het boekje kost 5 euro.
De enveloppen 2.50 euro.
Geen schokkende bedragen.
Maar, als ik me goed herinner, waren beide gratis voordat de banken de economie al sjoemelende de nek omdraaide en het volk dubbel de prijs betaalde door de banken te redden en het zelf moeilijk te krijgen.
Iets klopt er niet.
Filatelie
Zo vlak na de oorlog was er weinig geld.
Al helemaal weinig voor zoiets als zakgeld.
Mijn wereld bestond uit Alkmaar waar ik opgroeide, Enhuizen waar mijn opa en oma woonde en een oude besmeurde atlas die ik ergens tussen stinkend afval had opgeduikeld.
De atlas maakte me samen met de aardrijkskunde lessen op school bewust van een verre wereld die bestond maar die ik niet kende en waar ik nieuwsgierig naar was.
Ik besloot postzegels te gaan sparen.
Kleurige kleine papierwerkjes rechtstreeks afkomstig uit die verre geheimzinnige buitenwereld.
Met veel moeite en nog meer geluk kreeg ik een kleine buitenlandse verzameling bij elkaar.
Aangevuld met Nederlandse zegels.
Daar was iets eenvoudiger aan te komen.
Mijn geluk kende geen grenzen toen ik, op nu vergeten wijze, in het bezit kwam van een oude catalogus.
Wouw, je zou toch eens eigenaar zijn van die hele oude zegels.
Kijk eens naar die prijzen....
Maar wacht eens.
Misdrukken waren ook waardevol vanwege de zeldzaamheid.
Hier lag mogelijk een kans.
Mijn hele verzameling werd minutieus vergeleken met de misdrukken uit de catalogus.
Je wist immers maar nooit.
Helaas.
Mis met de misdrukken.
Vlak bij de school was een donker winkeltje.
Daar verkochten ze postzegels.
De onafgeweekte zaten in een dikke enveloppe.
Soms lukte het me om voldoende geld bij elkaar te sprokkelen om zo'n schat te kunnen bemachtigen.
Weer werd alles nauwkeurige met de catalogus vergeleken.
Weer klopte mijn hart van spanning.
Je wist immer nooit......
Het oude winkeltje had een speciale geur.
Oud van zichzelf en met een speciaal aroma
door een geur van oude postzegels en oud papier.
Ach, het winkeltje is niet meer.
De herinnering aan die geur is er nog wel.
Diep weg gestopt in mijn geheugen.
In Hengelo is een postzegel winkel.
Een paar dagen geleden stond ik voor de etalage.
Het was mooi weer.
De deur stond open.
En naar buiten dwarrelde een geur.
Díe geur.
De omgeving verflauwde.
Ik stond weer voor dat oude winkeltje.
Met een kloppend hart van spanning.
Want je weet maar nooit....
.
zaterdag 3 juli 2021
vrijdag 2 juli 2021
Heet matras
Het was heet.
Zeer heet.
Veel heter dan de hier zo hevig hete Hollandse hitte.
In het primitieve, maar gekoelde barretje, ontmoeten we twee puffende Nederlanders.
Een jonge vrouw en een man van ongeveer dezelfde leeftijd.
Ze zaten, hoe kan het anders, aan het bier dat in grote gekoelde glazen frequent werd aangeleverd.
We deden mee al hadden we hun voorbeeld niet nodig.
Onze plannen gingen immers dezelfde richting uit.
Buiten stonden twee fietsen.
Degelijk fietsen.
Hollandse fietsen.
Een zeldzaamheid in het Spaanse dorp.
Onze conclusie behoefde weinig intellectuele inspanning.
Twee Nederlandse fietsen.
Twee Nederlanders.
Dat kon geen toeval zijn.
Ze bleken een trektocht te maken door het zo fraaie Analusische landschap.
Hadden ze de heuvels onderschat?
Hadden ze de hitte onderschat?
Reisboekenhitte is een andere hitte dan Andalusische hitte.
Nu waren ze hijgend en vermoeid op zoek naar een slaapplaats.
Nederlanders onder elkaar.
Hulp was onderweg.
Had mijn zwager niet juist een nieuw tweepersoonsmatras aangeschaft?
Een matras dat nog ingeslapen moest worden?.
De uitnodiging gepleegd.
De uitnodiging aangenomen.
Het was heet die nacht.
De warmte van dagen was als in een accu opgeslagen in muren en daken.
Had zich onzichtbaar genesteld in alles waar genesteld kon worden.
De hitte was echt.
Het matras was vers.
Welterusten.
De volgende dag waren ze vroeg op.
De fietsers.
Vroeger dan wij.
Hadden ze niet goed geslapen?
Wij wel, ondanks de van hitte zwangere atmosfeer.
Nee.
Dat hadden ze niet.
De slaap was hen niet goed gezind geweest.
En inderdaad.
Ze zagen er wat rood en opgezwollen uit.
Na het ontbijt vertrokken ze.
Toen we het nieuwe matras in de zon legden zagen we dat we vergeten waren de dikke plastic verpakkingszak van het matras te verwijderen.
Ondanks afspraken in die richting, ondanks dat ik een aan hen geleend woordenboekje opgestuurd terug zou krijgen, hebben mijn zwager en ik nooit meer iets van hen vernomen.
.
donderdag 1 juli 2021
Mens en natuur
De natuur kent geen recht.
De natuur kent geen rechtvaardigheid.
De natuur kent geen medelijden.
De natuur kent geen egoïsme.
De mens.
Kent recht.
Kent rechtvaardigheid.
Kent medelijden.
En......
Kent egoïsme.
Verschil mannen en vrouwen.
In gesprekken met en tussen mannen en vrouwen kom ik geregeld de opmerking tegen:
"Vrouwen en mannen zijn en denken nou eenmaal anders."
Generaliserend denk ik dat dit waar is.
Ik denk dat je dit niet moet onderschatten maar denk tevens dat je dit niet moet overschatten!
Thuis telefoon
Ik werd gebeld.
Thuis.
Vaste telefoon.
Opgepakt begroette mij een vrolijke stem:
"Ben je nu thuis?"
.
woensdag 30 juni 2021
Verzekering
En zo'n verzekering die het beste met je voor heeft.....
Wat zijn er toch veel lieve, hartelijke mensen op deze wereld.
Typefouten
Als de evolutie doorzet zal de mensheid ooit puntvingertoppen krijgen.
Dan maken ze minder fouten bij het beroeren van de telefoon.
Herlezen
De boeken met bijbehorende helden uit mijn jeugd die ik nog steeds lees en herlees zijn, in volstrekt willekeurige volgorde, de volgende:
- Havank
(Schaduw, Silvere e. a. )
- Karl May
(Winnetou, Old Shatterhand e. a.)
- Kapitein Rob
(Kapitein Rob)
- Bob Evers
(Arie, Jan, Bob)
- Bulletje en Boonestaak
(Bulletje, Boonestaak)
Deze boeken lees ik niet uit nostalgische overwegingen.
Ondanks hun bejaardheid zijn ze n. l. nog geweldig goed leesbaar.
Soms neem ik ook
- In De Soete Suykerbol
nog wel eens ter hand.
Tekeningen zijn prachtig (vind ik).
Uiteraard zijn er meer titels die ik lees en herlees.
Het hoorspel dat ik om de zoveel tijd herbeluister is:
- Sprong in het heelal.
Naar mijn idee het beste hoorspel ooit en ondanks de technische ontwikkeling van nu nog steeds geweldig goed en met spanning te volgen.
.
Overheid en schuld
Belofte maakt schuld.
De overheid heeft dat goed begrepen.
- Belofte gedaan.
- Schuld vergroot!
Verstand en wijsheid
Verstand komt met de jaren, zegt men.
Wat zou het mooi zijn als wijsheid altijd mee zou groeien.
Bloemen uit Enkhuizen
Ruim 30 jaar geleden liep ik in Enkhuizen langs het geboortehuis van mijn moeder.
Omdat ik prachtige herinnering heb aan dat huis bleef ik er vrij lang voor staan.
Vol van herinneringen.
Het viel op, de deur ging open en de bewoner van het pand vroeg argwanend wat er aan de hand was.
Nadat ik het hem had uitgelegd nodigde hij me uit om binnen te komen.
Het was een ontroerende ervaring.
Behalve de inrichting was er niets veranderd.
Tijd verwaaide en ik met haar.
Zelfs de tuin was bijna hetzelfde.
De man zag mijn emotie en vroeg of ik een stekje van een plant mee wilde nemen.
Nu, na al die jaren, verschijnen bij mij in Hengelo op de meest vreemde plaatsen, tussen tegels, onder bomen enz. nakomeling van dit stekje.
Dierbare planten.
Voor velen onkruid.
Voor mij nostalgieplantjes.
Herinneringen, op soms onmogelijke plekken.
.
dinsdag 29 juni 2021
De waarde van geluk
De laatste tijd lees ik veel over geluk.
"Word gelukkig en doe wat je hart je ingeeft."
De laatste tijd lees ik veel over mensen die doen wat hun (egoïstisch) hart hen ingeeft.
Zij denken daar gelukkig van te worden.
Dat geluk mag iets kosten.
Ook al is dat het geluk van een ander.
Geluk.....
Ach ja.
Eigen houding
Al jaren groette hij elke morgen als hij naar zijn werk ging de buurman.
Nooit kreeg hij een groet terug.
Verbaasd vroeg zijn collega hem waarom hij het groeten bleef volhouden.
Zijn antwoord was:
"Ík laat mijn houding toch niet door een ander bepalen!".
De ware helper in nood
Herhaald:
De kunstenaar was een tweederangsburger in de gesloten gemeenschap op dat Zeeuwse eiland.
Burgemeester, notaris en dominee waren de mensen waar tegen werd opgekeken.
Zij waren de mensen die alles regelden omdat ze alles wisten.
Bovendien zaten ze elke zondag in de kerk.
De kunstenaar niet.
Die vierde zijn eigen kerk samen met God in de vrije natuur.
Toen kwam de vloed, die vreselijke vloed die het vredige dorp belaagde en besprong.
Toen was er ook die kunstenaar.
Daar waar burgemeester, notaris en dominee het lieten afweten, daar was die tweederangsburger.
Die rare asociale schilder die met doek, verf en penseel Gods schoonheden vastlegde.
Die man die de leiding nam toen anderen het lieten afweten.
Die man wiens natuurlijke gezag door ieder werd herkend en erkend.
De kunstenaar.
Díe levenskunstenaar.
.
maandag 28 juni 2021
Ethiek
Dieren hebben en kennen geen ethiek.
Mensen wel.
Daarom is de wereld voor iedere bewoner ook zo'n heerlijke, veilige plek....
De Kei
Heerlijk in de schaduw.
Geen gezeur met het voeten gebal.
Een interessant boek in mijn hand.
Licht filosofische werk.
Nodigde uit tot nadenken en rondkijken.
Mijn blik viel op een min of meer ronde kei.
Een kei die daar al heel lang stil lag te keien.
Een gewone veld kei.
Een kei die er over eeuwen nog zal zijn.
Misschien in stukken, maar toch.
Als ik door de elementen weggewerkt stof zal zijn.
Dan is die kei er nog.
Mijn gedachten liet ik de vrije loop.
Wat heeft zo'n zielloze kei meegemaakt?
Uit het hoge noorden meegespoeld met ladingen ijs.
Honderdduizend jaren geleden.
Ijs weg.
Steen niet.
Gewoon een wonder in mijn tuin.
Een wonder NET zou oud als de wereld.
En ik?
Een levend wezen van slechts 78 jaar.
Opgebouwd uit oud sterrenstof.
Zittend op een tuinstoel.
Met een licht filosofisch werk in mijn handen.
Geen tv met voet gebal.
Geen tv met dom gebral.
Ik voelde me klein.
Zo klein.
Wonderen bestaan!
.
zaterdag 26 juni 2021
Geweten meten.
Bij het meten van mijn geweten. Sloegen de stoppen door.
Waardoor.
Ik van een ander.
Het geweten.
Niet kan meten.
Geheugen foto's
Foto's.
Foto's zijn die dingen die ik vroeger maakte
Met een oude camera.
Zwart - wit foto's en kleuren dia's.
Fotograferen was een dure grap.
Filmpjes, ontwikkel - en afdruk kosten.
Nog steeds heb ik een vrij goede camera.
Digitaal maar inmiddels al wat ouder.
Er zijn prachtige foto's mee te maken.
Toch doe ik het bijna nooit meer.
De camera in mijn smartphones is minder goed maar heeft twee geweldige voordelen.
Makkelijk hanteerbaar en het belangrijkste....
Ik heb het altijd bij de hand.
De foto's die ik vroeger niet kon maken zijn er echter nog steeds.
Ingebrand in mijn geheugen.
In kleur en zelfs met geur, smaak en omstandigheden.
Mijn beste foto's.
Mijn dierbaarste foto's.
Ik bekijk ze geregeld.
vrijdag 25 juni 2021
Probleem en verzoek
Ik heb een probleem, tevens verzoek.
Dringend ben ik op zoek naar een blauwe Oranteleskinaquatrabantelvoetje met dralermijntjes (groen).
Mag wat gedeukt zijn mits niet té erg.
Echter aan de dralermijntjes mag niets mankeren i. v. m. de vertresminibelaren. Dat zou natuurlijk hoogst onaangenaam zijn.
Stel je eens voor.
Nooit mag dat gebeuren, ik zie de gebogen knoepers al voor me.
Nee, dat nooit.
Mocht iemand echter in het bezit zijn van zo'n geval (mag vrouwelijk zijn) dan houd ik me ten sterkste aanbevolen.
Kijk s. v. p. wel even onder de linkerhoek gezien van boven overdwars rechts.
Daar staat n. l. het jaartal.
Liefst heb ik er een uit 1833 sub a+ van 33 december.
Zoals bekend mag worden verondersteld was dat een goed jaar, zeker uit de paarse periode.
Het bovenwieltje mag eventueel ontbreken.
Ik heb er gelukkig nog 10 min 12.
Dat zit dus wel baard.
Bezit je het en wil je het aan me kwijt dan kan je, als tegenprestatie, bij de Hema een pak melk voor de huidige prijs aanschaffen.
Dank voor het zoeken in de stoffige uithoeken uwer inrichting.
Dank (bis).
P. S.
Mocht u bezweet stoppen met zoeken.
Mocht u schuldgevoelens hebben door falen, deel dit dan.
woensdag 23 juni 2021
Toppunt
Dat is het toppunt, mopperde hij toen hij moeizaam uit de kuil klauterde waar hij in gevallen was.
maandag 21 juni 2021
Testen
Ik hou heel erg van de testen op Internet.
Heb nooit eerder beseft hoe briljant, geestig, aardig, invoelend, creatief, en nog meer van dat soort zaken, ik ben.
Ook ben ik goedgelovig maar dat heb ik nog niet uitgetest.
Ethicus
En dan....
Ziet de ene ethicus het anders dan de andere ethicus.
Ben ik nog gedwongen er een eigen ethische waarde aan te geven.
Stel je voor.
Ik heb niet eens een studie in die richting gehad.
Pfff
zondag 20 juni 2021
De kortste rij
De kortste rij is de rij waar je het langst moet wachten.
Tenzij je de langste neemt.
Dan duurt die het langst.
zaterdag 19 juni 2021
Litteratuur
Las ik toch laatst een boek en merkte te laat dat het geen litteratuur was.
Verdorie.
Helemaal voor
niets genoten.
vrijdag 18 juni 2021
donderdag 17 juni 2021
Dropclub
De ballotage commissie van de Vereniging Van Gezonde Drop Eters heeft besloten dat ik lid mag worden.
Tevens hebben ze drop tot uitermate gezond voedsel uitgeroepen.
Mits het wordt genuttigd met een dusdanig volle mond dat praten bijna onmogelijk is.
zondag 13 juni 2021
Onkruid?
Tegen onkruid is geen kruid gewassen.
Logisch.
Onkruid bestaat niet.
Is slechts dat spul wat wij niet willen hebben.
Siertuin
Ook zij die terecht trots zijn op hun prachtige siertuin dienen te beseffen dat hun werk wordt overtroffen door de natuur die het eigenlijke werk doet.
Het echte leven
Soms wordt het 1-0
Soms wordt het 0-1
Pas als de balans wegvalt is er winst of verlies.
Verdraaid.
Het lijkt net het echte leven.
zaterdag 17 april 2021
vrijdag 16 april 2021
Er is wat loos
Genadeloos.
Gewetenloos.
Troosteloos.
Hopeloos.
Waardeloos.
"Er was laatst een meisje loos."
Altijd is er wat loos.
Moedeloos!
donderdag 15 april 2021
Ezelsoren
Letters.
Letters worden woorden.
Woorden vormen zinnen.
Zinnen maken een verhaal.
Verhaal komt in een boek.
Boek is een product.
Boek is een fraai product.
Boek is geen ezel en verdient geen ezelsoren.
Ezels wel.
Boeken niet.
Laatst zag ik iemand.
In een boek.
Ezelsoren plaatsen.
AU !
.
donderdag 8 april 2021
Spiegelbeeld
Zojuist kamde ik mijn haar.
Teneinde goed werk af te kunnen leveren gebruikte ik daar een spiegel voor.
Wat ik onder het hoofdhaar en achter het baardhaar zag verbaasde mij niet aangezien ik het reeds eerder aanschouwde.
Ik zag een in Twente verdwaalde, in Alkmaar opgegroeide en in Enkhuizen geboren Noord-Hollander.
Toch een verbazend unieke gebeurtenis.
Want....
Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid was ik de enige in Twente verdwaalde, in Alkmaar opgegroeide en in Enkhuizen geboren Noord-Hollander die op dat moment in Hengelo in de provincie Overijssel en exact in het bezit van mijn leeftijd in de spiegel keek.
Heel bijzonder moment.
.
Wegdromen Enkhuizen
Hengelo.
Ik ben thuis.
Midden in de stad.
Vanmorgen scheen de zon.
Heerlijk.
Buiten waren er de zachte geluiden.
Daar rook je de geuren.
Bloemen.
Daar hoorde je het fluiten.
Vogels.
Ik sluimer.
Gerammel van tegen elkaar botsende melkbussen.
Wegstervende geluiden.
Van paardenhoeven.
Paarden die karren voorttrekken.
Klepperend op de klinkerweg.
Hamerslagen.
De smid?
De schoenmaker?
De geur van de kleine brouwerij aan de overkant.
Ik ben weer een jaar of tien.
Ik zit in de tuin van mijn opa en oma.
Ik zie de hoge toren.
Ik hoor de klokken de tijd wegslaan.
Twaalf slagen.
In de verte zingen de klokken van de Drommedaris hetzelfde lied.
Enkhuizen!
.
.
woensdag 9 december 2020
Nostalgie
Zomer 2014
Vanwaar de wieg heeft gestaan blijft bekoring uit gaan.
Ik kocht een voordeelkaart voor een hotelketen.
Door omstandigheden was ik bijna te laat om er gebruik van te kunnen maken.
De keuze voor Wijk aan Zee was daardoor een vrij willekeurige keuze.
Een willekeurige keuze met zee en N-Holland in het achterhoofd.
Voor mij is het al geruime tijd geleden dat ik de zee heb gezien.
Dat wil zeggen, de Noordzee.
De Adriatische zee heb ik de laatste jaren heel wat vaker gezien.
Als we de kleinkinderen in Italië naar school brachten bijvoorbeeld.
Wijk aan Zee.
Ik hoop niet dat ik de bewoners erg beledig als ik zeg dat ik er niet veel aan vond.
Met veel moeite vond ik er een supermarkt.
Maar ik moet zeggen, het eten was goed en de zee was nat en zout.
Net zo nat en net zo zout als ik me kon herinneren van de zee uit Bergen aan Zee of Egmond aan Zee.
De zee uit mijn kinderjaren.
En het hotel was prima.
Voor ik naar Wijk aan Zee ging besloot ik om eerst wat weemoed op te snuiven in de stad waar ik ben opgegroeid:
Alkmaar.
Ooit in Alkmaar geweest?
Doen!
Alkmaar is een leuke, mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Ja, misschien Enkhuizen.
Maar dat komt later.
Het was al weer geruime tijd geleden dat ik in de stad waar de victorie begon ben geweest.
Ik woonde toen pal achter het station zodat mijn eerste Alkmaarse schreden me nu weer naar mijn oude omgeving brachten.
Via de spoortunnel.
Een tunnel die er in mijn kinderjaren nog niet was.
Een tunnel die mijn moeder daar zo graag wilde hebben en voorzag dat die er ooit zou komen.
De buurt zelf is niet erg veranderd, behalve dan de rommelige dakkapellen en tuintjes.
Maar de omgeving is enorm veranderd.
Als je echter voorzichtig filmde en fotografeerde lukte het redelijk om een beeld "als vroeger" te krijgen.
Nee......
Het verleden is niet dood.
Het heden is er door het verleden.
Staat er niet los van.
Om een uur of zes moest ik me inchecken in het hotel in Wijk aan Zee.
Dat beperkte de tijd van mijn verblijf in Alkmaar een beetje.
Maar het was een aangenaam en dus plezierig bezoek.
Als vanouds.
Nostalgia.
De trein bracht me de volgende dag, na mijn Wijk aan Zee ervaring, in Amsterdam.
Amsterdam een plaats om wederom nostalgie te snuiven.
Mooie en boeiende stad.
Stad om in te wonen (mits je het geluk hebt om een leuke woning op een leuke plaats te hebben).
Op een hoek van de Prins Hendrikkade is een leuk klein Spaans cafeetje.
Met Spaanse muziek op de achtergrond smaakt een Spaans pilsje (San Miquel) prima.
In Amsterdam bleek er nog tijd genoeg over te zijn om de trein naar Enkhuizen te pakken.
Ooit in Enhuizen geweest?
Doen!
Enkhuizen is een leuk, mooi en oud stadje.
Wat wil je nog meer?
De grandeur van de oude V.O.C tijd is nog overal te herkennen.
Hier liggen voor mij ook vele herinneringen.
Ik ben er geboren en we brachten als kinderen onze vakanties door bij opa en oma in Enkhuizen.
Elke keer als ik er ben loop ik langs hun oude huis.
Eigenlijk twee aan elkaar gebouwde huisjes.
In het linker huis had mijn opa zijn schoenmakerij en in het andere woonden ze.
Het huis van opa en oma.
Tevens het geboortehuis van mijn moeder.
Tot mijn geluk was men het huis aan het opknappen.
Daarom waren er geen gordijnen voor de ramen en kon ik naar binnen gluren.
Behalve dat het veel witter geschilderd was dan vroeger leek er weinig veranderd.
Zelfs de hoekkast was er nog.
Wederom aanstormende herinneringen.
Wauw.
Voor mij bestaat Enkhuizen voor een groot gedeelte uit herinneringen.
Ik ga niet alles van mijn verblijf vermelden.
Wel dat dit verblijf van de oorspronkelijk geplande paar uur uitgroeide tot een nacht.
Want er bleek het jaarlijkse JAZZ festival te zijn.
Dat had ik nog nooit meegemaakt.
Gelukkig bleek de "torenkamer" in het hotelletje waar ik vaker ben geweest beschikbaar.
Ik heb er weer gebruik van kunnen maken.
Al eerder logeerde ik er,
De kamer heet: het Hemeltje.
Daar valt over na te denken.
Helaas viel het festival min of meer in het water.
Daarom heb ik een groot gedeelte van de avond in de Drommedaris doorgebracht.
Een heel oud vestinggebouw.
Daar was een prima muziekgroep uit Denver, USA.
En wat een embiance.
De kwaliteit van de film die ik met mijn fotocamera maakte is niet geweldig maar ik zal zien of ik er iets van op youtube kan krijgen.
De volgende morgen weer het nodige gefilmd, nu met de echte videocamera.
Die goeie ouwe, zij het wat minder betrouwbare, NS bracht me 's middags keurig in Hengelo.
Zaterdag om ongeveer half vier weer thuis.
Al had ik sterk het gevoel "thuis" achter me gelaten te hebben.
dinsdag 10 november 2020
mondkapjes
In de stille stad wordt de menselijke waardigheid uitgedrukt in de op de grond liggende mondkapjes.
Nachtmerrie
De wijk zag er verlopen en somber uit.
Mistig en donker.
Eeuwenoude huizen.
Dichtgetimmerde ramen.
Mijn wijk, de wijk waar ik in opgroeide.
De huizen die er hoorde te staan waren veel jonger dan de huizen die er stonden.
Het raakte me niet.
Het was gewoon mijn buurt.
Nergens een raam open.
Nergens een deur open.
O ja, toch.
Eén deur stond open.
Een zwak bibberend lichtje wierp zijn schijnsel naar buiten.
Ik stapte naar binnen.
Dat kon blijkbaar zomaar.
In de kamer zat een oud gekreukt vrouwtje.
Ze was verwonderd toen ze me zag.
Logisch natuurlijk.
Na enige tijd ontdooide ze en liet me het huis zien.
Het werd gezellig.
Hartelijk namen we afscheid van elkaar.
Ik zou nog wel eens langs komen.
De volgende dag was ik weer in de omgeving en besloot het mensje nog eens op te zoeken alvorens weer naar huis te gaan.
De buurt en de huizen waren hetzelfde als de dag er voor.
Hoogstens nog wat ouder en wat somberder.
Alleen de open deur van gister was nu een dichte deur.
Hing wat scheef in de scharnieren.
Moeilijk open te krijgen.
Er kriebelde wat aan mijn benen.
Er jankte wat.
Ach goh.
Het hondje van die oude vrouw.
Nu viel het me op.
Het vrouwtje had een hondje.
Ik pakte de riem op die over de grond sleepte.
"Laat maar" zei de buurvrouw "ik zorg er wel voor.
Het arme beest.
Zijn vrouwtje is al jaren dood".
"Dood?" zei ik verbaasd en ongerust.
"Ja" zei de buurvrouw "al jaren, kijk maar".
Ik keek angstig in de richting die ze me wees en ja hoor, daar lag ze.
Niet netjes in een kist maar in een gewone kartonnen doos.
Vreemd?
Kennelijk niet.
Erg prettig voelde ik me niet.
De laaghangende mist trok op.
Hoe duidelijker het oude gerimpelde gezichtje werd, hoe onrustiger ik werd.
Plots trok er een vette grijns over het gezicht.
Mijn bloed stolde in de aderen en werd ijs toen dat wat overgebleven was van de handjes een gebaar in mijn richting maakte.
Ik stoof achteruit.
Na enige tijd besefte ik angstig, en tegelijkertijd opgelucht, dat ik in een droom was beland.
Een merrie van een droom.
Een nachtmerrie.
Wat doe ik normaal in zo'n geval?
Licht aan.
Radio aan en wat lezen.
De ellende was echter nog niet voorbij.
Ik knipte het licht aan.
Het bleef donker.
Pikdonker.
Ik schommelde uit bed.
Aardedonker, geen hand voor ogen te zien.
Zelfs mijn eigen handen niet.
Diep onder indruk van de angstige ogenblikken die ik mee had gemaakt liep ik naar het raam.
Mijn buren gaan altijd laat naar bed, zou daar het licht nog branden?
Niets te zien.
Nergens in de stad brandde licht.
Mij overal stotende schommelde ik naar de wc en op dezelfde wijze weer terug naar bed.
Toen werd ik wakker.
De stadslichten schemerden door mijn gordijnen.
Drie nachten is het nu geleden en nog ben ik niet helemaal rustig.
.
dinsdag 28 juli 2020
Abonneren op:
Posts (Atom)
