Enkele foto's gemaakt in de omgeving van Rekken.
Joods kerkhof
Rekken
De molen in Rekken
DQ
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
dinsdag 16 juni 2009
Jubileum feestelijkheden
Ook vertoonde de Drumband PEACE uit Rekken zijn kunsten tijdens het jubileum.
Jubileum en nostalgie
Maandag 15 juni 2009, de dag dat mijn
oud-collega Jos de Wolf 40 jaar verbonden is aan
de Rekkense Inrichting, het huidige Rentray.
Hierbij enkele van de foto's die ik maakte tijdens de receptie.
Voor mij was het leuk om enkele oude bekenden weer te ontmoeten.
Na afloop van de gezellige receptie snuifden Sebo en ik nog wat nostalgie op in de omgeving van Rekken.
Voor Marijke en mij was het een bijzondere ervaring om in Eibergen huis en buurt terug te zien waar we jaren hebben gewoond.
Niet alleen bijzonder maar ook merkwaardig.
De huizen hadden een ander jasje aangekregen en waren uitgebreid met dakkapel en keukenuitbouw.
Gek, ik werd een beetje emotioneel.
Heimwee naar het verleden?
Het huis dat we direct na oplevering huurde.
Het huis waar Melody, onze jongste dochter en inmiddels de moeder van drie gezonde spruiten, is geboren.
De plaats waar mijn zendmast stond.
De scholen die de andere twee kotertjes (toen) hebben bezocht.
Tijden veranderen, ik ook?
Nee, niet echt.
DQ
.
Dood?
Deze spreuk kwam ik zojuist tegen en raakte me voldoende om het hierbij mee tegeven.
"Je sterft alleen als je er niet in slaagt
in anderen geworteld te zijn".
.
maandag 15 juni 2009
Rokerijtje
Wat ik al eerder heb gelezen las ik zojuist nogmaals.
De EU geeft aan de tabaksboeren subsidie voor een bedrag van 320 miljoen per jaar.
DRIE HONDERD TWINTIG MILJOEN !!!!!!!!!!
Tevens geeft ze 18 miljoen per jaar uit voor de Europese antirookcampagne.
ACHTIEN MILJOEN !!!!!!!!!
Het is niet altijd gemakkelijk om de EU serieus te nemen.
Gek dat er zo weinig belangstelling voor Europa is?
DQ
.
De EU geeft aan de tabaksboeren subsidie voor een bedrag van 320 miljoen per jaar.
DRIE HONDERD TWINTIG MILJOEN !!!!!!!!!!
Tevens geeft ze 18 miljoen per jaar uit voor de Europese antirookcampagne.
ACHTIEN MILJOEN !!!!!!!!!
Het is niet altijd gemakkelijk om de EU serieus te nemen.
Gek dat er zo weinig belangstelling voor Europa is?
DQ
.
zondag 14 juni 2009
Bedenk wel:
Dat zowel ongelovigen als gelovigen niet wetenschappelijk kunnen bewijzen
dat God wel of niet bestaat.
Dat hebben ze gemeenschappelijk.
Het betekent dat als een ongelovige zegt:
"God bestaat niet"
dit een zelfde inhoud heeft als de gelovige die zegt:
"God bestaat".
Wat maakt het dat de één wel gelooft en de ander niet?
Is geloven een gave die de één wel heeft en de ander niet?
Ik weet het niet.
Wel ken ik de strijd die sommigen hebben.
Zij die wel willen geloven maar bij wie het niet lukt.
Hoe ze ook hun best doen ze krijgen niet die vaste geloofsovertuiging die anderen wel hebben.
Zou het ook andersom kunnen?
Mensen die wel geloven maar hun best doen om niet te geloven?
DQ
.
vrijdag 12 juni 2009
Thuiszorg e.d.
Koppen in de kranten.
Politiek geschokt door rapport thuiszorg.
Geschokt, waarom?
Hoe naïef is men eigenlijk?
Heel naïef kennelijk.
Iedereen weet en kan zien dat mensen niet te vertrouwen zijn.
Mensen zijn sterk geneigd om in eerste instantie aan zichzelf te denken.
Vreemd genoeg bewonderen we mensen die dat niet doen, zij die pas in laatste instantie aan zichzelf denken.
Mensen al Majoor Boshardt bijvoorbeeld.
Daar waar mensen zich kunnen verrijken daar zál het gebeuren.
Dan is het niet belangrijk als dat ten koste zal gaan van anderen.
Er zal zelfs een hele redenatie worden opgebouwd waarin bewezen zal worden dat het recht en het gelijk aan hun kant staat.
Nee, ik heb geen hoge pet op over mens en mensheid.
Het is eigenlijk verwonderlijk dat er een maatschappij kon worden opgebouwd als de onze.
Veel vallen en opstaan natuurlijk.
Veel oorlog en onrecht natuurlijk.
Mogelijk is de huidige goed georganiseerde maatschappij ook wel het gevolg van dom eigenbelang.
Pas als het eigenbelang goed wordt georganiseerd kan je er immers zelf beter van worden.
Terug naar de beginzin.
Politiek geschokt door rapport thuiszorg.
Geschokt?
Hoezo?
Je kunt toch gewoon voorspellen dat dit soort zaken fout gaan.
Kijk naar de banken waar men het recht heeft genomen om te zorgen voor onbehoorlijk hoge beloningen.
Walgelijk eigenbelang.
Ten koste van iedereen.
Kijk naar de sociale sector.
Daar bevinden zich o.a. de woningbouwcorporaties.
Met hun rijkelijk gevulde loonzakken en zeer soepele afvloeiingsregelingen.
Dat blijft gewoon doorgaan, financiële crisis of niet.
Men heeft er immers recht op?
Zo kan ik wel doorgaan.
De vraag is hoe de gevolgen van een menselijke karakterfout zijn in te dammen.
Het zal NOOIT van binnen uit komen.
Daarom kan het alleen maar door controle van buitenaf.
Door mensen met dezelfde ingebouwde karakterfouten.
Moet daar dus weer een controle instantie bovenop?
Moeten die instanties ook elkaar controleren?
Het vervelende is dat de mensen die de uitwassen zouden moeten voorkomen zich vaak in dezelfde kringen bevinden of zich realiseren dat ze later in diezelfde kringen zullen komen.
(Heet dat: één pot nat?)
Het is duidelijk dat de maatschappij zoals die nu in elkaar zit op dit punt faalt.
Overduidelijk.
Iets wat in de ogen van iedereen (behalve natuurlijk in die van de betreffende figuurtjes) moreel verwerpelijk is, is juridisch gezien geen diefstal.
Men kan zich rustig ongestraft verrijken als men maar niet iets onbetaald uit een supermarkt meeneemt.
Terecht natuurlijk dat dit niet kan maar schokkend als maatschappelijke diefstal ongestraft blijft en gewoon door kan blijven gaan.
DQ
.
Politiek geschokt door rapport thuiszorg.
Geschokt, waarom?
Hoe naïef is men eigenlijk?
Heel naïef kennelijk.
Iedereen weet en kan zien dat mensen niet te vertrouwen zijn.
Mensen zijn sterk geneigd om in eerste instantie aan zichzelf te denken.
Vreemd genoeg bewonderen we mensen die dat niet doen, zij die pas in laatste instantie aan zichzelf denken.
Mensen al Majoor Boshardt bijvoorbeeld.
Daar waar mensen zich kunnen verrijken daar zál het gebeuren.
Dan is het niet belangrijk als dat ten koste zal gaan van anderen.
Er zal zelfs een hele redenatie worden opgebouwd waarin bewezen zal worden dat het recht en het gelijk aan hun kant staat.
Nee, ik heb geen hoge pet op over mens en mensheid.
Het is eigenlijk verwonderlijk dat er een maatschappij kon worden opgebouwd als de onze.
Veel vallen en opstaan natuurlijk.
Veel oorlog en onrecht natuurlijk.
Mogelijk is de huidige goed georganiseerde maatschappij ook wel het gevolg van dom eigenbelang.
Pas als het eigenbelang goed wordt georganiseerd kan je er immers zelf beter van worden.
Terug naar de beginzin.
Politiek geschokt door rapport thuiszorg.
Geschokt?
Hoezo?
Je kunt toch gewoon voorspellen dat dit soort zaken fout gaan.
Kijk naar de banken waar men het recht heeft genomen om te zorgen voor onbehoorlijk hoge beloningen.
Walgelijk eigenbelang.
Ten koste van iedereen.
Kijk naar de sociale sector.
Daar bevinden zich o.a. de woningbouwcorporaties.
Met hun rijkelijk gevulde loonzakken en zeer soepele afvloeiingsregelingen.
Dat blijft gewoon doorgaan, financiële crisis of niet.
Men heeft er immers recht op?
Zo kan ik wel doorgaan.
De vraag is hoe de gevolgen van een menselijke karakterfout zijn in te dammen.
Het zal NOOIT van binnen uit komen.
Daarom kan het alleen maar door controle van buitenaf.
Door mensen met dezelfde ingebouwde karakterfouten.
Moet daar dus weer een controle instantie bovenop?
Moeten die instanties ook elkaar controleren?
Het vervelende is dat de mensen die de uitwassen zouden moeten voorkomen zich vaak in dezelfde kringen bevinden of zich realiseren dat ze later in diezelfde kringen zullen komen.
(Heet dat: één pot nat?)
Het is duidelijk dat de maatschappij zoals die nu in elkaar zit op dit punt faalt.
Overduidelijk.
Iets wat in de ogen van iedereen (behalve natuurlijk in die van de betreffende figuurtjes) moreel verwerpelijk is, is juridisch gezien geen diefstal.
Men kan zich rustig ongestraft verrijken als men maar niet iets onbetaald uit een supermarkt meeneemt.
Terecht natuurlijk dat dit niet kan maar schokkend als maatschappelijke diefstal ongestraft blijft en gewoon door kan blijven gaan.
DQ
.
donderdag 11 juni 2009
Cultuur verval
Wat is dit voor een wereld?
Een wereld waar voor een spelletjespeler 95 miljoen Euro wordt geboden.
Real Madrid biedt dit bedrag voor de Portugese voetballer Cristiano Ronaldo.
Krankzinnig en decadent.
Aan decadentie gingen vele culturen ten onder.
Ze hadden het niet op tijd in de gaten.
Wij wel?
DQ
.
Een wereld waar voor een spelletjespeler 95 miljoen Euro wordt geboden.
Real Madrid biedt dit bedrag voor de Portugese voetballer Cristiano Ronaldo.
Krankzinnig en decadent.
Aan decadentie gingen vele culturen ten onder.
Ze hadden het niet op tijd in de gaten.
Wij wel?
DQ
.
Een wereld zonder mij.
Toen Marijke en ik enige tijd geleden in Enkhuizen waren bezochten we een nicht van mij.
Ze was via via in het bezit gekomen van een foto van mijn moeder.
Zij is hier de juffrouw van een kleuterklas in Enkhuizen.
Ik weet niet wanneer de foto genomen is maar het was vóór de oorlog.
De wereld had mij nog niet leren kennen aangezien van mij zelfs de kiel nog niet was gelegd.
(Arme wereld.......)
DQ
.
Brrrrrr
Eenzaam en vaak alleen.
Ken je dat gevoel?
Die combinatie van regenachtige somberheid.
Heimwee-achtige gevoelens naar een warm land.
Heimwee gevoelens naar iets onbekendst.
En alleen zijn?
Ik wel en ik heb er bijzonder veel last van.
DQ
.
Ken je dat gevoel?
Die combinatie van regenachtige somberheid.
Heimwee-achtige gevoelens naar een warm land.
Heimwee gevoelens naar iets onbekendst.
En alleen zijn?
Ik wel en ik heb er bijzonder veel last van.
DQ
.
Geschiedenis
Elders op mijn log maakte ik meldingvan de trouwdag van
Sebo en Gretha.
Uiteraard moest ik denken
aan onze trouwdag.
26 maart 1965.
Wat een lange tijd geleden.
En wat is er sindsdien
niet allemaal
gebeurd.
Jaap Schoen
FOTO_REPORTAGE'S
Stationsweg 31
Alkmaar
DQ
.
Beschaving
Mijn bruine schoenen doen hun werk.
Geluidloos!
Ze zitten aan mijn voeten en je hoort ze niet.
Damesschoenen klikken.
Geruis- en geluidloos loop ik naast een klikkende dame.
Mijn zwarte en zeer beschaafde schoenen plokken.
Plokken niet bij de hakken.
Plokken elders op onbekende plekken.
Hoor je een plok-klik of klik-plok geluid dan kom ik er aan.
Mét dame en mét mijn zwarte schoenen.
Beschaafd!
DQ
.
Geluidloos!
Ze zitten aan mijn voeten en je hoort ze niet.
Damesschoenen klikken.
Geruis- en geluidloos loop ik naast een klikkende dame.
Mijn zwarte en zeer beschaafde schoenen plokken.
Plokken niet bij de hakken.
Plokken elders op onbekende plekken.
Hoor je een plok-klik of klik-plok geluid dan kom ik er aan.
Mét dame en mét mijn zwarte schoenen.
Beschaafd!
DQ
.
Rafael
Een dikke 15 jaar geleden ging ik voor het eerst naar Zuid Spanje, Andalucía.
Ik logeerde daar bij Ben, mijn zwager die er al heel lang woonde.
Geestelijk zat ik toen nogal in de knoop en mijn bezoek aan dit schitterende, warme en lichte gebied betekende het begin van het begin van herstel voor mij.
Ben en zijn vrouw woonde toen op de begane grond in een laag flatgebouw.
Volgens mij in de enige wijk met etagewoningen in Valverde del Camino.
Boven hen woonde Rafael met zijn gezin.
Ik maakte kennis met hem, in eerste instantie voornamelijk vanwege het bedrijven van dezelfde hobby.
Ons gelicenceerd zendamateurisme dreef me samen met hem het dak op om antennes te plaatsen.
In de loop van de tijd raakte de hobby op de achtergrond.
Veel belangrijker werd onze gezamenlijke interesse in de cultuur van het land, iets waar hij natuurlijk heel veel meer van wist dan ik.
Samen met hem en Inma, zijn vrouw, hebben we veel van de omgeving gezien en enorm genoten.
Iets waar Sebo ook twee vakanties deelgenoot van was.
Een jaar of zeven geleden trof ik twee ongeruste mensen aan.
Het chemische bedrijf waar Rafael werkte had de strijd opgegeven en de geest gegeven.
Dat betekende voor hem vervroegd pensioen en een terugval in inkomsten.
Nu heb ik zelden of nooit iemand gezien die zo actief is als hij.
Kan hij eigenlijk wel stil zitten?
Zo heeft hij o.a. een geweldige verzameling oude radio's.
Hij struint daar rommelmarkten voor af en maakt driftig gebruik van de zoekmoglijkheden die Internet biedt.
De kapotte radio's worden vervolgens door hem gerepareerd.
Al met al levert dat een privé radiomuseum op.
Prachtig georganiseerd en alles werkend.
Misschien plaats ik eens een foto.
Ondertussen verzamelt hij ook nog motorfietsen, die hij onderhoudt en is druk met nog zeer veel andere zaken.
Zoals land, huis, familie, vrienden en campo.
Je zou dus zeggen dat zijn leven rijk gevuld is en er weinig tijd overblijft voor andere zaken.
Bovendien heeft hij ook nog een gezin met twee zoons die overigens inmiddels studeren.
Dit alles is niet voldoende voor Rafael om zijn leven totaal te vullen.
Daarom bedacht hij dat een studie wel leuk zou zijn.
Sevilla is ongeveer 80 km bij Valverde del Camino vandaan.
Midden in de stad heeft zijn moeder, die wij ook kennen en waarderen wegens geweldige gastvrijheid, een appartement, een tweede huis.
Die combinatie plus het feit dat Sevilla een universiteitsstad is en mogelijk ook omdat zijn broer arts is deed hem de gang naar de universiteit maken.
Morgen krijgt hij z'n bul.
Na zes jaar afgestudeerd.
Arts!!
Een studie als hobby en een arts uit hobby.
Hij is inmiddels te oud om er echt veel mee te kunnen doen, denk ik.
Geweldig om als hobby en tijdvulling zo'n zware studie te doen.
In de kolom hier rechts staat een foto van Rafael.
Ik ben blij en trots.
Het wordt tijd dat ik hen weer eens om de hals vlieg.
(Ga je mee Sebo?)
DQ
.
Ik logeerde daar bij Ben, mijn zwager die er al heel lang woonde.
Geestelijk zat ik toen nogal in de knoop en mijn bezoek aan dit schitterende, warme en lichte gebied betekende het begin van het begin van herstel voor mij.
Ben en zijn vrouw woonde toen op de begane grond in een laag flatgebouw.
Volgens mij in de enige wijk met etagewoningen in Valverde del Camino.
Boven hen woonde Rafael met zijn gezin.
Ik maakte kennis met hem, in eerste instantie voornamelijk vanwege het bedrijven van dezelfde hobby.
Ons gelicenceerd zendamateurisme dreef me samen met hem het dak op om antennes te plaatsen.
In de loop van de tijd raakte de hobby op de achtergrond.
Veel belangrijker werd onze gezamenlijke interesse in de cultuur van het land, iets waar hij natuurlijk heel veel meer van wist dan ik.
Samen met hem en Inma, zijn vrouw, hebben we veel van de omgeving gezien en enorm genoten.
Iets waar Sebo ook twee vakanties deelgenoot van was.
Een jaar of zeven geleden trof ik twee ongeruste mensen aan.
Het chemische bedrijf waar Rafael werkte had de strijd opgegeven en de geest gegeven.
Dat betekende voor hem vervroegd pensioen en een terugval in inkomsten.
Nu heb ik zelden of nooit iemand gezien die zo actief is als hij.
Kan hij eigenlijk wel stil zitten?
Zo heeft hij o.a. een geweldige verzameling oude radio's.
Hij struint daar rommelmarkten voor af en maakt driftig gebruik van de zoekmoglijkheden die Internet biedt.
De kapotte radio's worden vervolgens door hem gerepareerd.
Al met al levert dat een privé radiomuseum op.
Prachtig georganiseerd en alles werkend.
Misschien plaats ik eens een foto.
Ondertussen verzamelt hij ook nog motorfietsen, die hij onderhoudt en is druk met nog zeer veel andere zaken.
Zoals land, huis, familie, vrienden en campo.
Je zou dus zeggen dat zijn leven rijk gevuld is en er weinig tijd overblijft voor andere zaken.
Bovendien heeft hij ook nog een gezin met twee zoons die overigens inmiddels studeren.
Dit alles is niet voldoende voor Rafael om zijn leven totaal te vullen.
Daarom bedacht hij dat een studie wel leuk zou zijn.
Sevilla is ongeveer 80 km bij Valverde del Camino vandaan.
Midden in de stad heeft zijn moeder, die wij ook kennen en waarderen wegens geweldige gastvrijheid, een appartement, een tweede huis.
Die combinatie plus het feit dat Sevilla een universiteitsstad is en mogelijk ook omdat zijn broer arts is deed hem de gang naar de universiteit maken.
Morgen krijgt hij z'n bul.
Na zes jaar afgestudeerd.
Arts!!
Een studie als hobby en een arts uit hobby.
Hij is inmiddels te oud om er echt veel mee te kunnen doen, denk ik.
Geweldig om als hobby en tijdvulling zo'n zware studie te doen.
In de kolom hier rechts staat een foto van Rafael.
Ik ben blij en trots.
Het wordt tijd dat ik hen weer eens om de hals vlieg.
(Ga je mee Sebo?)
DQ
.
dinsdag 9 juni 2009
Met een boekje in een hoekje
Enige dagen geleden schreef ik over een ontbrekend boek van Havank.
Dankzij hulp van Sebo, die via Internet een antiquariaat ontdekte die het boekje had, ben ik vanmorgen in het bezit gekomen van Havanks "Mary Christmas".
Het weer is niet zo geweldig dus mis ik weinig zon als ik me lekker terugtrek met het boekje in een hoekje.
Misschien zinnig even te wijzen op de boekhandel die me het boekje stuurde.
Ik doe dat vooral wegens de vlotte verzending en bijzonder goed verzorgde verpakking.
Het is:
De Gevederde Kikker
Torenstraat 17/A
9982 AW Uithuizermeeden
telefoon: 06-38045765
gevederde_kikker@orange.nl
DQ
.
Mijn onvermogen
Enige tijd geleden had ik geregeld een gedachtewisseling over religie met iemand in Canada.
Dat wil zeggen het was mijn bedoeling maar het is niet tot een gedachtewisseling gekomen.
Als iemand zo overtuigd is van het eigen gelijk dan blijkt het voor mij onmogelijk om tot zo'n uitwisseling te komen.
De situatie beschadigde me en deed me pijn daarom moest ik er gewoon uit pure zelfbescherming mee stoppen.
De pijn was en is dubbel want ik kan me niet herinneren dat ik ooit met iemand het contact heb verbroken.
Nog steeds zit dit me dwars omdat ik overtuigd ben van zijn oprechtheid, goede bedoelingen en goede wil.
Uiteraard kan en mag de lezer zeggen: "Wat gaat mij dat aan?".
Het is echter geen geheim en alles kan op mijn log worden nagelezen.
De reden waarom ik er iets over schrijf is omdat ik wil wijzen op zijn website.
Ondanks mijn problemen is het de moeite waard daar een kijkje te nemen.
Bovendien hoeft mijn probleem niet het probleem van een ander te zijn of te worden.
http://www.wevezet.web-log.nl/
DQ
.
Dat wil zeggen het was mijn bedoeling maar het is niet tot een gedachtewisseling gekomen.
Als iemand zo overtuigd is van het eigen gelijk dan blijkt het voor mij onmogelijk om tot zo'n uitwisseling te komen.
De situatie beschadigde me en deed me pijn daarom moest ik er gewoon uit pure zelfbescherming mee stoppen.
De pijn was en is dubbel want ik kan me niet herinneren dat ik ooit met iemand het contact heb verbroken.
Nog steeds zit dit me dwars omdat ik overtuigd ben van zijn oprechtheid, goede bedoelingen en goede wil.
Uiteraard kan en mag de lezer zeggen: "Wat gaat mij dat aan?".
Het is echter geen geheim en alles kan op mijn log worden nagelezen.
De reden waarom ik er iets over schrijf is omdat ik wil wijzen op zijn website.
Ondanks mijn problemen is het de moeite waard daar een kijkje te nemen.
Bovendien hoeft mijn probleem niet het probleem van een ander te zijn of te worden.
http://www.wevezet.web-log.nl/
DQ
.
maandag 8 juni 2009
St Lambertus Basiliek
Vanuit mijn huis zie ik de toren van de St Lambertus Basiliek.
De kerk is niet geweldig oud d.w.z. een dikke 100 jaar.
Enige jaren geleden is de kerk opgeknapt en waar nodig gerestaureerd.
Ik vind het een mooie kerk en loop er nog wel eens binnen.
Deze video maakte ik vanmiddag met mijn fotocamera.
Sebo en Gretha
Enkele van de vele foto's
die gemaakt zijn ter gelegenheid
van
het huwelijk
van
Sebo en Gretha.
Deze foto's staan in omgekeerde volgorde.
Gekostumeerd geluk
Voor akkoord getekend -2
Voor akkoord getekend -1
Handje contantje
KUNST
De balkon scene
Mooie heer bij mooie auto
DQ
.
zondag 7 juni 2009
Modem
Hoewel nog niet alles voor elkaar is lijkt Internet weet te werken.
Vervangend modem ontvangen en geïnstalleerd.
DQ
.
zaterdag 6 juni 2009
Modemloze feestelijkheden
Het is zaterdagmorgen en nog steeds heb ik geen modem.
Internetten doe ik daarom nog steeds via mijn telefoon.
Dat gaat een stuk langzamer en werkt niet altijd goed.
Het gevolg is dat ik aan sommigen wel mail kan sturen en aan anderen niet.
Op sommige lijsten kan ik wel reageren en op andere niet.
Dus sorry mensen als er geen reacties komen van me.
Ik doe wel mijn best maar mijn Internetverbinding niet.
Nu is het uitgerekend zo, en door mij reeds verwacht, dat de modemboer gister aan mijn deur is geweest.
Uitgerekend op de enige dag in de afgelopen twee weken dat ik niet thuis kon zijn.
Zo werkt het toeval kennelijk.
Hoewel toeval?
Pas na mijn tweede telefoontje kwam de provider in actie.
In inderdaad, toen ging het snel.
En waarom ik er niet was gisteren?
Ja, dat komt door die Sebo en die Gretha.
Er moest getrouwd worden.
En er werd getrouwd!
In Elburg.
Sjonge, dat is een leuk oud stadje en wat een mooie trouwplaats.
Een oud klooster.
Eeuwen die genoeglijk op je neerkijken.
Prachtig.
Bijna de hele plechtigheid heb ik kunnen filmen.
Lichte camera die naarmate de tijd vordert steeds zwaarder werd.
Terwijl het toch lichter zou moeten worden omdat er steeds meer energie uit de accu weg vloeide......
Dat laatste was trouwens de reden waarom ik de kerkdienst slechts gedeeltelijk heb kunnen filmen.
Leeg is leeg.
De receptie en maaltijd later op de dag voldeed ruimschoots aan mijn specificaties ten aanzien van gezelligheid, eetbaarheid en drinkbaarheid.
Leuk, zonder enige restrictie.
Waarom ik nou als vrijwilliger werd aangewezen om mee te moeten doen met een spelletje, weet ik niet.
Er zijn maar weinig spelletjes die ik leuk vind.
Maar dit was wel leuk al verloor ik bijna onmiddellijk.
Heerlijk toch?
De dag startte met het ontstijgen van het bed rond de klok van half zeven en eindigde met het bestijgen van het apparaat rond diezelfde klok rond het middernachtelijk spookuur.
Geen gespook trouwens.
Tenzij je de heer Kl. v. Aak als spook wilt zien.
Dus veel gefilmd en gefotografeerd.
Terzijnertijdsgelegenheid zal ik enkele foto's plaatsen alhier en enkele filmfragmenten op youtube.
De zon zal zich later op de dag terugtrekken teneinde regen de kans te geven zich te kunnen manifesteren.
DQ
.
Internetten doe ik daarom nog steeds via mijn telefoon.
Dat gaat een stuk langzamer en werkt niet altijd goed.
Het gevolg is dat ik aan sommigen wel mail kan sturen en aan anderen niet.
Op sommige lijsten kan ik wel reageren en op andere niet.
Dus sorry mensen als er geen reacties komen van me.
Ik doe wel mijn best maar mijn Internetverbinding niet.
Nu is het uitgerekend zo, en door mij reeds verwacht, dat de modemboer gister aan mijn deur is geweest.
Uitgerekend op de enige dag in de afgelopen twee weken dat ik niet thuis kon zijn.
Zo werkt het toeval kennelijk.
Hoewel toeval?
Pas na mijn tweede telefoontje kwam de provider in actie.
In inderdaad, toen ging het snel.
En waarom ik er niet was gisteren?
Ja, dat komt door die Sebo en die Gretha.
Er moest getrouwd worden.
En er werd getrouwd!
In Elburg.
Sjonge, dat is een leuk oud stadje en wat een mooie trouwplaats.
Een oud klooster.
Eeuwen die genoeglijk op je neerkijken.
Prachtig.
Bijna de hele plechtigheid heb ik kunnen filmen.
Lichte camera die naarmate de tijd vordert steeds zwaarder werd.
Terwijl het toch lichter zou moeten worden omdat er steeds meer energie uit de accu weg vloeide......
Dat laatste was trouwens de reden waarom ik de kerkdienst slechts gedeeltelijk heb kunnen filmen.
Leeg is leeg.
De receptie en maaltijd later op de dag voldeed ruimschoots aan mijn specificaties ten aanzien van gezelligheid, eetbaarheid en drinkbaarheid.
Leuk, zonder enige restrictie.
Waarom ik nou als vrijwilliger werd aangewezen om mee te moeten doen met een spelletje, weet ik niet.
Er zijn maar weinig spelletjes die ik leuk vind.
Maar dit was wel leuk al verloor ik bijna onmiddellijk.
Heerlijk toch?
De dag startte met het ontstijgen van het bed rond de klok van half zeven en eindigde met het bestijgen van het apparaat rond diezelfde klok rond het middernachtelijk spookuur.
Geen gespook trouwens.
Tenzij je de heer Kl. v. Aak als spook wilt zien.
Dus veel gefilmd en gefotografeerd.
Terzijnertijdsgelegenheid zal ik enkele foto's plaatsen alhier en enkele filmfragmenten op youtube.
De zon zal zich later op de dag terugtrekken teneinde regen de kans te geven zich te kunnen manifesteren.
DQ
.
donderdag 4 juni 2009
Gekrabbel
Met oude bekenden hebben we gisteravond in gepaste sfeer de ongebonden staat van Sebo herdacht.
Vandaag zijn laatste "vrije" dag.
Morgen.........
Getrouwd, gebonden en gelukkig.
In een boek dat ik op de kop tikte over leven en schrijven van de door mij bewonderde taal virtuoze en humoristisch detectiveschrijver Havank vond ik een lijst van zijn boeken.
Ik had die boeken op nummervolgorde op de plank gezet maar wist dat dit niet de chronologisch geschreven volgorde was.
Aan de hand van die lijst heb ik ze nu in de juiste volgorde in de boekenkast staan.
Toen ontdekte ik dat er een exemplaar ontbrak.
De antiquair van Montparnasse.
Dat wist ik niet en nu ben ik teleurgesteld.
Teleurgesteld en lichtjes vreugdevol.
Want, stel dat ik die titel ooit te pakken krijg, dan heb ik een nieuw leesavontuur te goed.
En daar heb ik zin in hoewel herlezen van de boeken ook het nodige genoegen verschaft.
Nog steeds geen modem en het weer is ook niet erg gezellig.
Enige weken geleden zijn Marijke en ik er een paar daagjes tussenuit geweest.
Leuke gesprekken kunnen zich in de trein ontwikkelen.
Zo kwamen we in gesprek met een vrouw die op weg was naar Amsterdam.
Ze woonde, als ik me goed herinner, in Zwolle maar ze had met haar man een tweede huisje kunnen kopen in oud Amsterdam.
Samen met manlief waren ze het aan het opknappen.
Enthousiast vertelde ze er over.
En ik kon geheel met haar meevoelen.
Het lijkt me ook prachtig om een woongelegenheidje te hebben in hartje Amsterdam.
Heerlijke stad.
Het gesprek nam een onverwachte, doch plezierige, wending toen vakantie ter sprake kwam.
Ze bleek heel enthousiast te zijn over Andalucía.
Toen ze vervolgens de gevoelens van haar man over dit gebied probeerde te verwoorden raakte ze een gevoelige snaar bij me.
Zoals de lieve lezer weet of kan weten ligt daar een gedeelte van mijn hart.
Leuk als twee volkomen onbekende mensen plotseling dezelfde taal blijken te spreken.
Europese verkiezing.
Het is nu 10.20 uur.
Normaal heb ik het gekies reeds achter de rug.
Nu wordt het wat later omdat ik, overigens zonder hoop, op mijn modem wacht.
Enfin, ergens op deze aardkloot schijnt ongetwijfeld en zeer uitbundig de zon.
En dan nogmaals van Willem Wilmink:
Echtpaar in de trein.
Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.
Voor 't verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór- , ik achteruit.
We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.
Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.
Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.
DQ
.
Vandaag zijn laatste "vrije" dag.
Morgen.........
Getrouwd, gebonden en gelukkig.
In een boek dat ik op de kop tikte over leven en schrijven van de door mij bewonderde taal virtuoze en humoristisch detectiveschrijver Havank vond ik een lijst van zijn boeken.
Ik had die boeken op nummervolgorde op de plank gezet maar wist dat dit niet de chronologisch geschreven volgorde was.
Aan de hand van die lijst heb ik ze nu in de juiste volgorde in de boekenkast staan.
Toen ontdekte ik dat er een exemplaar ontbrak.
De antiquair van Montparnasse.
Dat wist ik niet en nu ben ik teleurgesteld.
Teleurgesteld en lichtjes vreugdevol.
Want, stel dat ik die titel ooit te pakken krijg, dan heb ik een nieuw leesavontuur te goed.
En daar heb ik zin in hoewel herlezen van de boeken ook het nodige genoegen verschaft.
Nog steeds geen modem en het weer is ook niet erg gezellig.
Enige weken geleden zijn Marijke en ik er een paar daagjes tussenuit geweest.
Leuke gesprekken kunnen zich in de trein ontwikkelen.
Zo kwamen we in gesprek met een vrouw die op weg was naar Amsterdam.
Ze woonde, als ik me goed herinner, in Zwolle maar ze had met haar man een tweede huisje kunnen kopen in oud Amsterdam.
Samen met manlief waren ze het aan het opknappen.
Enthousiast vertelde ze er over.
En ik kon geheel met haar meevoelen.
Het lijkt me ook prachtig om een woongelegenheidje te hebben in hartje Amsterdam.
Heerlijke stad.
Het gesprek nam een onverwachte, doch plezierige, wending toen vakantie ter sprake kwam.
Ze bleek heel enthousiast te zijn over Andalucía.
Toen ze vervolgens de gevoelens van haar man over dit gebied probeerde te verwoorden raakte ze een gevoelige snaar bij me.
Zoals de lieve lezer weet of kan weten ligt daar een gedeelte van mijn hart.
Leuk als twee volkomen onbekende mensen plotseling dezelfde taal blijken te spreken.
Europese verkiezing.
Het is nu 10.20 uur.
Normaal heb ik het gekies reeds achter de rug.
Nu wordt het wat later omdat ik, overigens zonder hoop, op mijn modem wacht.
Enfin, ergens op deze aardkloot schijnt ongetwijfeld en zeer uitbundig de zon.
En dan nogmaals van Willem Wilmink:
Echtpaar in de trein.
Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.
Voor 't verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór- , ik achteruit.
We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.
Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.
Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.
DQ
.
woensdag 3 juni 2009
Online
Heb om 12.20 uur naar Online.nl gebeld.
Ondanks beloften was het modem NIET verstuurd.
Hoe kan dat toch?
Waarom werkt men zo slecht?
Toch gebrek aan interesse voor de ander?
Zit ik zonder Internet en heb dagenlang voor niets thuis zitten wachten.
Geregeld koop ik dingen via Internet.
Praktisch altijd heb ik die zaken binnen enkele dagen in huis.
De provider waar ik al lang bij ben aangesloten laat me in de kou zitten.
DQ
.
Ondanks beloften was het modem NIET verstuurd.
Hoe kan dat toch?
Waarom werkt men zo slecht?
Toch gebrek aan interesse voor de ander?
Zit ik zonder Internet en heb dagenlang voor niets thuis zitten wachten.
Geregeld koop ik dingen via Internet.
Praktisch altijd heb ik die zaken binnen enkele dagen in huis.
De provider waar ik al lang bij ben aangesloten laat me in de kou zitten.
DQ
.
Modemgedoe
Het woensdag, 9.40 uur en inmiddels 3 juni.
Nog steeds zit ik thuis en kan ik niet weg.
Want.........
Geen nieuw modem.
Nog steeds niet.
Online.nl, zo moeilijk is het toch niet om een modem te versturen?
Als ik via Internet iets bestel is het er binnen enkele dagen.
Natuurlijk zit er een weekend en een feestdag tussen maar dan nog........
Wat ik zo opvallend vind is dat degenen die voor verzending verantwoordelijk zijn zelf ook niet zonder Internet zouden willen zitten.
En zeker niet hun tijd zouden willen verdoen door aldoor thuis te blijven wachten.
Je verplaatsen in de ander?
Nee, ieder voor zich en God (waar men toch niet meer in gelooft) voor ons allen.
Egoïsme en zelfzucht (of is dat hetzelfde?) vieren hoogtij en is kennelijk normaal.
Ik graai, hij graait, jij graait, wij graaien enz.
Graaien moet, maar wel graag meer dan jij of, nog liever misschien, ten koste van jou.
Ja inderdaad, ik dwaal af want dit gegraai heeft natuurlijk niets met mijn vervangend modem te maken.
Maar gedachten springen heen en weer, gaan hun eigen gang.
En als ik dan vanmorgen weer hoor over belachelijke bedragen voor bestuurders die hun werk niet goed hebben gedaan.
Als ik dan hoor dat een vriend van mij door een bank of verzekering perfecte vooruitzichten zijn voorgeschoteld en dan wanneer het puntje bij het paaltje komt bijna niets krijgt maar wel veel heeft betaald...........
Ja dan is er de neiging om zaken die niet met elkaar te maken hebben aan elkaar te koppelen.
Steeds vaker merk ik dat de ander slechts iemand is waar je beter van kunt/moet worden.
Zou dat tegenwoordig sterker zijn dan vroeger?
Het lijkt er op maar is natuurlijk niet zo.
Mensen zijn mensen en gedragen zich zo.
Zo trots op je mens-zijn hoef je niet te zijn.
Lang leve hen die zich wel kunnen en willen verplaatsen in de ander.
En daar vervolgens iets positiefs mee doen.
Ze zijn er.
Gelukkig.
Je zult zien, straks ga ik naar de markt en dan ligt hier een hulpeloos papiertje zeggende:
"Je was er niet, wat nu?"
Maar de kans dat er voorlopig niets komt lijkt me zo langzamerhand nog groter.
DQ
.
Nog steeds zit ik thuis en kan ik niet weg.
Want.........
Geen nieuw modem.
Nog steeds niet.
Online.nl, zo moeilijk is het toch niet om een modem te versturen?
Als ik via Internet iets bestel is het er binnen enkele dagen.
Natuurlijk zit er een weekend en een feestdag tussen maar dan nog........
Wat ik zo opvallend vind is dat degenen die voor verzending verantwoordelijk zijn zelf ook niet zonder Internet zouden willen zitten.
En zeker niet hun tijd zouden willen verdoen door aldoor thuis te blijven wachten.
Je verplaatsen in de ander?
Nee, ieder voor zich en God (waar men toch niet meer in gelooft) voor ons allen.
Egoïsme en zelfzucht (of is dat hetzelfde?) vieren hoogtij en is kennelijk normaal.
Ik graai, hij graait, jij graait, wij graaien enz.
Graaien moet, maar wel graag meer dan jij of, nog liever misschien, ten koste van jou.
Ja inderdaad, ik dwaal af want dit gegraai heeft natuurlijk niets met mijn vervangend modem te maken.
Maar gedachten springen heen en weer, gaan hun eigen gang.
En als ik dan vanmorgen weer hoor over belachelijke bedragen voor bestuurders die hun werk niet goed hebben gedaan.
Als ik dan hoor dat een vriend van mij door een bank of verzekering perfecte vooruitzichten zijn voorgeschoteld en dan wanneer het puntje bij het paaltje komt bijna niets krijgt maar wel veel heeft betaald...........
Ja dan is er de neiging om zaken die niet met elkaar te maken hebben aan elkaar te koppelen.
Steeds vaker merk ik dat de ander slechts iemand is waar je beter van kunt/moet worden.
Zou dat tegenwoordig sterker zijn dan vroeger?
Het lijkt er op maar is natuurlijk niet zo.
Mensen zijn mensen en gedragen zich zo.
Zo trots op je mens-zijn hoef je niet te zijn.
Lang leve hen die zich wel kunnen en willen verplaatsen in de ander.
En daar vervolgens iets positiefs mee doen.
Ze zijn er.
Gelukkig.
Je zult zien, straks ga ik naar de markt en dan ligt hier een hulpeloos papiertje zeggende:
"Je was er niet, wat nu?"
Maar de kans dat er voorlopig niets komt lijkt me zo langzamerhand nog groter.
DQ
.
dinsdag 2 juni 2009
Langzaam
2 juni
Nog steeds geen nieuw modem.
Vervelend, ik kan niet Internetten zoals ik gewend ben maar nog vervelender is dat ik thuis moet blijven om op de post te wachten.
Dat doe ik met Pinksteronderbreking al bijna een week.
Fijn dat ik met behulp van mijn mobieltje nog kan Internetten.
Gaat vrij goed maar veel en veel minder snel.
Tot snellere tijden.
DQ
.
Nog steeds geen nieuw modem.
Vervelend, ik kan niet Internetten zoals ik gewend ben maar nog vervelender is dat ik thuis moet blijven om op de post te wachten.
Dat doe ik met Pinksteronderbreking al bijna een week.
Fijn dat ik met behulp van mijn mobieltje nog kan Internetten.
Gaat vrij goed maar veel en veel minder snel.
Tot snellere tijden.
DQ
.
zondag 31 mei 2009
Sorry
Sorry beste mensen.
Noodgedwongen ben ik Internetrustig,
Al geruime tijd.
Mijn Internetmodem is kapot en ik wacht op vervanging.
Dit kleine schrijverijtje klop ik mijn netboekje in.
Een netboekje dat samenwerkt met de Internetverbinding op mijn mobiele telefoon.
Bij gebrek aan een programma werkte dat eerst niet.
Simpel werd gezegd dat ik dat eerst even moest downloaden.
Maar hoe doe je dat als je geen Internet hebt?
Via bluetooth lukte het uiteindelijk en ben ik er weer.
Eventjes slechts want het is toch wat behelpen.
Vandaar en tot betere tijden.
Geniet van pinksteren en volgende dagen.
(Raar hoor, geen Internet)
Johan (DQ)
.
zondag 24 mei 2009
Reisverslag van Gonnie - Foto's
Willem in de wildernis.
Onder het kopje Reisverslag van Gonnie verteld Gonnie lager in dit log over haar belevenissen in het Midden Oosten.
Hierbij enkele foto's die ze stuurde om hier te plaatsen.
vrijdag 22 mei 2009
Boekgedoe.
Rechts in de kolom schreef ik al eerder iets over Don Queso.
Een Internetnaam die ik me heb toegeëigend en heb opgediept uit de verhalen van Havank.
Een detectiveschrijver die helaas steeds minder wordt gelezen.
Ik zeg helaas omdat het werk na zoveel jaren nog steeds uitstekend te lezen valt.
In de latere boeken wordt de Schaduw de hoofdpersoon en verschuift het taalgebruik naar taalspel en soms kolder.
Don Queso wordt als volgt in het boek Spaanse Pepers (1954) geïntroduceerd:
"Don Queso is de Spaanse bijnaam - meneer Kaas - van de Nederlandse Adrian Alexander Jonkheer van Cruytnagel tot Pepercoeck, een man met rijke erftantes als Clavina van Hiegel de Prieghel de Beughelbaen - die bas zingt in het kerkkoor - en Gerbranda Pannenbrander".
Denk nou niet dat deze flauwekul afbreuk doet aan het verhaal.
Ik lees de boeken nog steeds met zeer veel genoegen.
Als je dat ook eens wilt doen dan verwijs ik je naar Internet of naar de rommelmarkt.
Vaak duiken daar de pockets op.
En dat voor een habbekrats.
Dat betekent dus veel iets voor bijna niets.
En dat in deze crisistijd.
Wat wil je nog meer?
DQ
.
Twentigheden
Nou, dat viel me niet tegen.
Misschien kan en mag ik er zelfs wel een beetje trots op zijn.
Op z'n minst, tevreden.
Marijke had het idee opgevat om met Hemelvaartsdag een stukkie te gaan fietsen.
Dan zou ze ook mijn zwager uitnodigen.
De inwendige mens begon nattigheid te bevroeden.
Niet zo zeer dat ik haar verdacht van minder fraaie bedoelingen maar mijn zwager fietst graag en doet dat tamelijk intensief.
Marijke brengt dagelijks vele dagdeeltjes door op haar stalen ros.
En ik?
Ik heb een goeie fiets.
Al enkele jaren.
En een ongebruikte fiets blijft best in een goeie conditie.
Maar ik zelf dan?
Hoe staat het met mijn conditie?
Qua fietserij had ik geen idee.
Maar je moet je als jonge bejaarde niet laten kennen dus besloot ik zonder (uiterlijke) aarzeling haar mijn ja-woord te geven.
Iets wat ik overigens tientallen jaren eerder ook al eens heb gedaan.
Zo stapte ik dus iets over negenen op mijn tweewieler om drie en een halve kilometer verderop bij mijn zwager eerst een bakkie leut te nuttigen.
Het begin was er en dit had ik gehaald.
Twente is mooi.
Twente is ook mooi direct in de eigen omgeving.
Waarom daar dan niet blijven?
Toch?
De beide fietsmaniakken hadden andere ideeën.
Zwager had z'n fiets behangen met ritsen elektronica die in direct contact stonden met enkele kunstmatige hemellichamen en Marijke had haar hondje voor op de fiets.
Ik hoefde alleen maar mijn buik mee te nemen.
Twente is mooi zoals ik reeds eerder zei.
Ook 30 kilometer verderop is dat het geval.
En die afstand valt best mee, mits je daar rechtstreeks naartoe fiets en met de bus terug kunt.....
Vele bloemen heb ik gezien.
Vele koeien zien grazen.
Schaapjes zien huppelen.
Geiten horen mekkeren.
Bomen gezien........, ontelbaar vele.
En dan heb ik het nog niet eens over planten en een ongelooflijke hoeveelheid grassprieten.
Boerderijen ook.
En zoveel op zo'n toertocht.
Rekken.
Ken je Rekken?
Dat was de planning van onze snoodaards.
En we zijn er gekomen.
Kijk, en dat was dan wel weer erg leuk.
Daar heb ik jaren gewerkt.
Leuk om er rond te kijken en herinneringen op te laten borrelen.
Inmiddels draaide de zon z'n dagelijkse rondje en de klokken met haar.
(Hoe heter, hoe vrouwelijker.)
Mijn horloge deed daaraan mee en liet zien dat het tijd werd om naar de eigen burcht terug te keren.
Dit om te kunnen voldoen aan een afspraak met Sebo.
Een afspraak die al vele dagen eerder tot stand was gekomen.
Een afspraak die al vele dagen eerder tot stand was gekomen.
Bah.
De kortste weg was tevens de vervelendste.
En ik begon een baal-uurtje te krijgen.
Eigenlijk had ik het fietsen wel aardig gevonden.
Het weer was prima en het humeur ook.
Maar ik had er plots geen zin meer in.
Maar het moest.
En het lukte.
Rond half vijf was ik thuis.
Best wel tevreden eigenlijk.
Zeventig kilometer achter de pedalen en niet echt moe.
En dat voor iemand die ongetraind is.
Zelfs niet stijferig of spierpijnerig vanmorgen.
Wel een beetje slaperig want Sebo heeft me tot in de morgen opgehouden.......
Was weer als van ouds waarde heer.
DQ
.
woensdag 20 mei 2009
Reisverslag van Gonnie
Zoals eerder vermeld.
Hierbij het beloofde reisverslag van Gonnie.
================================
Hallo Allemaal,
We zijn al weer bijna 6 dagen thuis, maar ik had nog niet gelijk de tijd om al wat te schrijven, want de dag na de vakantie was het al weer werken en Willem weer naar school.
Ook moesten we echt bijkomen van de vakantie, want het was geen luiervakantie.
Voor de reis begon, kregen we al heel wat tips van:
"Laat je wel inenten hoor en neem immodium en zoutoplossing mee", voor het geval je uitdroogt.
Pas op met eten van salades, kip, drinken etc.etc.
En het kan daar erg heet zijn hoor!
Tjonge daar had ik in eerste instantie helemaal geen rekening meegehouden, wel dat het warm/heet zou zijn,
Maar met linnen kleding, goede zonnefaktor, veel drinken houden we dat wel vol.
En neem geen dure spullen mee, want zelfs uit de hotels wordt veel gestolen etc.etc.
Het was in ieder geval een reis met wat meer voorbereidingen dan ik gewend was.
In laten enten, koffer met oude kleding meegenomen, 5 zakken drop, pakjes drinken, wat eten in de koffer gedaan.
Voor het geval dat, zonnecreme faktor 50.
We reisden met Drietoer, een gezelschap van 22 mensen van alles wat.
1 Mei 's avonds in Caïro met vliegtuig van Royal Jordanië aangekomen.
Lange reis gehad i.v.m. tussenstop in Jordanie.
Ons eerste hotel was in de stad Caïro.
Het eerste wat opviel hoe ongelooflijk druk het in Caïro was, nog veel erger dan het verkeer in Parijs.
Er wordt continue getoeterd door de auto's en bussen, en dat gaat dag en nacht door. Gelukkig kan ik en Willem goed slapen, anders heb je daar echt een probleem.
Er wonen daar net zoveel mensen in die stad als wat in heel Nederland woont, zo’n 16 miljoen mensen.
Voor de rest vond ik het een smerige volgepropte stad met gebouwen die er niet uit zagen.
Veel moskeeën, waardoor je 's morgens om 4 uur wakker wordt vanwege het Allah geroep.
Je ziet de kamelen, ezels ook door het verkeer heen lopen, een grote chaos, maar het gaat behoorlijk goed.
Je kijkt daar echt je ogen uit, en vraagt je continue af, hoe kan een mens daar leven?
We zijn 3 nachten in Caïro geweest.
We zijn naar de Piramides, de Sfinx, en het park daar waar allemaal beelden wat met de Egyptische geschiedenis te maken had, geweest.
We zijn nog naar het grootste museum van Caïro geweest , waar alles te bewonderen viel zoals mummies, sfinxen, Toetanchamon, beelden, allerlei dingen over de tijd van de faraos.
Willem z’n hart ging open, want die vond dat zo klein als ie was altijd prachtig.
Willem volgt ook het huis Anubis, hij heeft playmobil van Egypte etc.etc.
Als de gids iets over het vroegere van Egypte vertelde wist Willem hem aan te vullen, zelf weet ik er niet zoveel van af.
Het viel Willem wel tegen toen ie Caïro zag, hij leefde altijd met het droombeeld van het rijke Egypte.
We hebben daar nog een synagoge,een Koptische kerk bezocht en sommige wilden liever een moskee.
Willem wilde liever naar een moskee.
We hebben nog een stuk gevaren over de Nijl.
Alles ging onder begeleiding van 2 reisleidsters, 2 Egyptische gidsen en een soort bewapende bodycard.
Het was in Caïro heet, maar Godzijdank bewolkt.
Na Cairo reisden we naar de Sinaï woestijn, we reden zo langs de rode zee.
Het was verschrikkelijk heet, en de airco in de bus werkte niet al te best.
Er waren al een paar mensen met darmklachten.
Einde dag kwamen we bij ons hotel aan, gelukkig hotel met zwembad.
's Nachts om half 2 stonden we op, want we gingen de berg Horeb beklimmen, de berg waar Mozes de Tien geboden kreeg.
De berg was 2.258 km hoog, 3 uur omhoog klimmen en om de top te bereiken nog 750 traptreden, en dan weer 2 uur om terug te komen.
We gingen met z’n achten van de groep en een gids voor het geval dat........
Het was een zware tocht, maar we hadden het niet willen missen.
Ik was heel blij dat Willem het ook gered had, want soms was ie wat bang, maar de gids gaf hem op het laatst een hand, scheelde mij weer want ik had een rugzak met veel water en eten en Willem een hand geven werd op het laatste erg zwaar.
Als ik het nog een keer zou doen, zou ik eerder beginnen, want het tempo van de groep lag hoog, en we wilden de zon zien opkomen.
Kort nachtje gehad, na de tocht ontbijten en weer door met de bus naar Aqaba.
Onderweg hele mooie natuur, gestopt op mooie punten, bijzonder om zo door het woestijnlandschap te reizen.
Aqaba hadden we gelukkig ook weer hotel met zwembad, en zijn lekker de 1e dag daar wezen luieren in het zwembad.
In Aqaba ook weer van alles bezocht, niet echt veel bijzonderheden.
Daarna gingen we weer richting woestijn met jeeps, weer stukken klimmen, echt dat is prachtig gewoon, theedrinken bij de Bedoeïnen, en zulke mooie landschappen deed me op veel vlak aan Amerika denken.
Daarna opweg naar Petra, het enigste wat ik er van kan zeggen, gewoon prachtig, zie binnenkort wat foto's.
Onderweg werd er veel verteld over Jordanië, wat begint met het gedeelte Edom, daarna Moab, en daarna Amon.
Willem z’n familie van z’n oma’s kant heten allemaal Edom, wie weet stamt ie daar wel van af.
En heel wat bekende plekken die Mozes aandeed werd even gestopt.
Laatste 4 dagen gingen we naar Aman toe, en vandaaruit hebben we de bijbelse plaatsen zoals de berg Nebo waar Mozes op het beloofde land uitkeek.
De rivier de Jordaan waar Jezus gedoopt is, kerken met mozaïeken.
Vooral hebben we in deze reis in veel natuur gezeten, heerlijk in een andere wereld geweest.
Verbaasd dat Egypte en Jordanie in hun steden zo ontzettend smerig/oud/arm zijn.
Van Egypte had ik het al gehoord, maar had van Jordanie het wel wat beter verwacht.
De toiletten daar, het is om te kotsen.
Het volk op zich, op uitzonderingen na, geen fijne mensen, de meeste leven denk ik alleen maar om aan toeristen zoveel mogenlijk te verkopen.
Toen we met de boot overgingen van Egypte naar Jordanie, was het verschrikkelijk heet, en maar wachten met je koffers op de boot van drie uur smiddags , die om 5 uur ging, maar dat is daar normaal.
Na 1 week, ondanks enorm goed oppassen kregen Willem en ik ook buikloop, had het van mezelf niet verwacht want dat is echt jaren her geweest.
Nog steeds zijn onze darmen nog niet helemaal in orde, maar dat schijnt normaal te zijn als je daar heen gaat.
We hebben lange volle dagen gemaakt met een heel fijn reisgezelschap, heel gezellig en
gewoon al met al een hele mooie tocht.
Terug hadden we een hele mooie vlucht, heel helder.
Willem heeft zo’n 1000 foto's gemaakt maar dat moet ik nog uitzoeken, want van elk zwerfkatje, hagedis,torretje, museum,kerk etc.
Hij vond alles de moeite waard om op de foto te zetten.
Groetjes van Gonnie en Willem
.
Hierbij het beloofde reisverslag van Gonnie.
================================
Hallo Allemaal,
We zijn al weer bijna 6 dagen thuis, maar ik had nog niet gelijk de tijd om al wat te schrijven, want de dag na de vakantie was het al weer werken en Willem weer naar school.
Ook moesten we echt bijkomen van de vakantie, want het was geen luiervakantie.
Voor de reis begon, kregen we al heel wat tips van:
"Laat je wel inenten hoor en neem immodium en zoutoplossing mee", voor het geval je uitdroogt.
Pas op met eten van salades, kip, drinken etc.etc.
En het kan daar erg heet zijn hoor!
Tjonge daar had ik in eerste instantie helemaal geen rekening meegehouden, wel dat het warm/heet zou zijn,
Maar met linnen kleding, goede zonnefaktor, veel drinken houden we dat wel vol.
En neem geen dure spullen mee, want zelfs uit de hotels wordt veel gestolen etc.etc.
Het was in ieder geval een reis met wat meer voorbereidingen dan ik gewend was.
In laten enten, koffer met oude kleding meegenomen, 5 zakken drop, pakjes drinken, wat eten in de koffer gedaan.
Voor het geval dat, zonnecreme faktor 50.
We reisden met Drietoer, een gezelschap van 22 mensen van alles wat.
1 Mei 's avonds in Caïro met vliegtuig van Royal Jordanië aangekomen.
Lange reis gehad i.v.m. tussenstop in Jordanie.
Ons eerste hotel was in de stad Caïro.
Het eerste wat opviel hoe ongelooflijk druk het in Caïro was, nog veel erger dan het verkeer in Parijs.
Er wordt continue getoeterd door de auto's en bussen, en dat gaat dag en nacht door. Gelukkig kan ik en Willem goed slapen, anders heb je daar echt een probleem.
Er wonen daar net zoveel mensen in die stad als wat in heel Nederland woont, zo’n 16 miljoen mensen.
Voor de rest vond ik het een smerige volgepropte stad met gebouwen die er niet uit zagen.
Veel moskeeën, waardoor je 's morgens om 4 uur wakker wordt vanwege het Allah geroep.
Je ziet de kamelen, ezels ook door het verkeer heen lopen, een grote chaos, maar het gaat behoorlijk goed.
Je kijkt daar echt je ogen uit, en vraagt je continue af, hoe kan een mens daar leven?
We zijn 3 nachten in Caïro geweest.
We zijn naar de Piramides, de Sfinx, en het park daar waar allemaal beelden wat met de Egyptische geschiedenis te maken had, geweest.
We zijn nog naar het grootste museum van Caïro geweest , waar alles te bewonderen viel zoals mummies, sfinxen, Toetanchamon, beelden, allerlei dingen over de tijd van de faraos.
Willem z’n hart ging open, want die vond dat zo klein als ie was altijd prachtig.
Willem volgt ook het huis Anubis, hij heeft playmobil van Egypte etc.etc.
Als de gids iets over het vroegere van Egypte vertelde wist Willem hem aan te vullen, zelf weet ik er niet zoveel van af.
Het viel Willem wel tegen toen ie Caïro zag, hij leefde altijd met het droombeeld van het rijke Egypte.
We hebben daar nog een synagoge,een Koptische kerk bezocht en sommige wilden liever een moskee.
Willem wilde liever naar een moskee.
We hebben nog een stuk gevaren over de Nijl.
Alles ging onder begeleiding van 2 reisleidsters, 2 Egyptische gidsen en een soort bewapende bodycard.
Het was in Caïro heet, maar Godzijdank bewolkt.
Na Cairo reisden we naar de Sinaï woestijn, we reden zo langs de rode zee.
Het was verschrikkelijk heet, en de airco in de bus werkte niet al te best.
Er waren al een paar mensen met darmklachten.
Einde dag kwamen we bij ons hotel aan, gelukkig hotel met zwembad.
's Nachts om half 2 stonden we op, want we gingen de berg Horeb beklimmen, de berg waar Mozes de Tien geboden kreeg.
De berg was 2.258 km hoog, 3 uur omhoog klimmen en om de top te bereiken nog 750 traptreden, en dan weer 2 uur om terug te komen.
We gingen met z’n achten van de groep en een gids voor het geval dat........
Het was een zware tocht, maar we hadden het niet willen missen.
Ik was heel blij dat Willem het ook gered had, want soms was ie wat bang, maar de gids gaf hem op het laatst een hand, scheelde mij weer want ik had een rugzak met veel water en eten en Willem een hand geven werd op het laatste erg zwaar.
Als ik het nog een keer zou doen, zou ik eerder beginnen, want het tempo van de groep lag hoog, en we wilden de zon zien opkomen.
Kort nachtje gehad, na de tocht ontbijten en weer door met de bus naar Aqaba.
Onderweg hele mooie natuur, gestopt op mooie punten, bijzonder om zo door het woestijnlandschap te reizen.
Aqaba hadden we gelukkig ook weer hotel met zwembad, en zijn lekker de 1e dag daar wezen luieren in het zwembad.
In Aqaba ook weer van alles bezocht, niet echt veel bijzonderheden.
Daarna gingen we weer richting woestijn met jeeps, weer stukken klimmen, echt dat is prachtig gewoon, theedrinken bij de Bedoeïnen, en zulke mooie landschappen deed me op veel vlak aan Amerika denken.
Daarna opweg naar Petra, het enigste wat ik er van kan zeggen, gewoon prachtig, zie binnenkort wat foto's.
Onderweg werd er veel verteld over Jordanië, wat begint met het gedeelte Edom, daarna Moab, en daarna Amon.
Willem z’n familie van z’n oma’s kant heten allemaal Edom, wie weet stamt ie daar wel van af.
En heel wat bekende plekken die Mozes aandeed werd even gestopt.
Laatste 4 dagen gingen we naar Aman toe, en vandaaruit hebben we de bijbelse plaatsen zoals de berg Nebo waar Mozes op het beloofde land uitkeek.
De rivier de Jordaan waar Jezus gedoopt is, kerken met mozaïeken.
Vooral hebben we in deze reis in veel natuur gezeten, heerlijk in een andere wereld geweest.
Verbaasd dat Egypte en Jordanie in hun steden zo ontzettend smerig/oud/arm zijn.
Van Egypte had ik het al gehoord, maar had van Jordanie het wel wat beter verwacht.
De toiletten daar, het is om te kotsen.
Het volk op zich, op uitzonderingen na, geen fijne mensen, de meeste leven denk ik alleen maar om aan toeristen zoveel mogenlijk te verkopen.
Toen we met de boot overgingen van Egypte naar Jordanie, was het verschrikkelijk heet, en maar wachten met je koffers op de boot van drie uur smiddags , die om 5 uur ging, maar dat is daar normaal.
Na 1 week, ondanks enorm goed oppassen kregen Willem en ik ook buikloop, had het van mezelf niet verwacht want dat is echt jaren her geweest.
Nog steeds zijn onze darmen nog niet helemaal in orde, maar dat schijnt normaal te zijn als je daar heen gaat.
We hebben lange volle dagen gemaakt met een heel fijn reisgezelschap, heel gezellig en
gewoon al met al een hele mooie tocht.
Terug hadden we een hele mooie vlucht, heel helder.
Willem heeft zo’n 1000 foto's gemaakt maar dat moet ik nog uitzoeken, want van elk zwerfkatje, hagedis,torretje, museum,kerk etc.
Hij vond alles de moeite waard om op de foto te zetten.
Groetjes van Gonnie en Willem
.
Gonnie naar Egypte en Jordanië
Gonnie, één van de bezoekers van dit log is met haar zoon naar Egypte en Jordanië geweest.
Zij wel............
Haar reisverslag zal ik binnenkort hier plaatsen.
DQ
.
Zij wel............
Haar reisverslag zal ik binnenkort hier plaatsen.
DQ
.
dinsdag 19 mei 2009
Video's
Op dit moment (di 9 mei, 11.25 uur) ben ik video's aan het uploaden.
Dit proces neemt enige tijd in beslag.
Het zijn enkele van de vele videofragmenten die ik de afgelopen dagen maakte in Alkmaar, Wijk aan Zee, Amsterdam en Enkhuizen.
Ze worden in tamelijk willekeurige volgorde geUpload.
Voor belangstellenden hier nogmaals mijn youtubekanaal:
DQ
.
Video's
Op dit moment (di 9 mei, 11.25 uur) ben ik video's aan het uploaden.
Dit proces neemt enige tijd in beslag.
Het zijn enkele van de vele videofragmenten die ik de afgelopen dagen maakte in Alkmaar, Wijk aan Zee, Amsterdam en Enkhuizen.
Ze worden in tamelijk willekeurige volgorde geUpload.
Voor belangstellenden hier nogmaals mijn youtubekanaal:
DQ
.
maandag 18 mei 2009
Enkhuizen. De Denver Claim Jumpers
Jazz-festival in Enkhuizen.
Hier de Denver Claim Jumpers
tijdens hun optreden in de oude Dromedaris.
DQ
.
doordeweeksebelevenisjes
Dankzij het Kruidvat waren Marijke en ik vorige week een paar dagen in Noord Holland.
Uiteraard N-Holland, zou ik bijna zeggen.
Vanuit daar waar de wieg heeft gestaan blijft bekoring uit gaan.
Marijke kocht twee kortingkaarten voor een hotelketen.
Door omstandigheden waren we bijna te laat om er gebruik van te kunnen maken.
De keuze voor Wijk aan Zee was een vrij willekeurige keuze.
Een willekekeurige keuze met Zee en N-Holland in het achterhoofd.
Voor mij is het al geruime tijd geleden dat ik de zee heb gezien.
Dat wil zeggen, de Noordzee.
De Adriatische zee heb ik de laatste jaren heel wat vaker gezien.
Als we de kleinkinderen in Italië naar school brachten bijvoorbeeld.
Wijk aan Zee.
Ik hoop niet dat ik de bewoners beledig als ik zeg dat ik er niet veel aan vond.
Met veel moeite vonden we er één supermarkt.
Maar, ik moet zeggen, het eten was goed en de zee was nat.
Net zo nat als ik me kon herinneren van de zee uit Bergen aan Zee of Egmond aan Zee.
De zee uit onze kinderjaren.
En het hotel was prima.
Voor we naar WaZ gingen besloten we om eerst wat weemoed op te snuiven in de stad waar Marijke is geboren en waar we beiden zijn opgegroeid: Alkmaar.
Ooit in Alkmaar geweest?
Doen!
Alkmaar is een leuke en mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Ja, misschien Enkhuizen.
Maar dat komt later.
Het was al weer geruime tijd geleden dat ik in de stad waar de victorie begon ben geweest.
Wij hebben pal achter het station gewoond zodat onze eerste Alkmaarse schreden ons via de tunnel bij mijn oude omgeving bracht.
De buurt zelf is niet erg veranderd, behalve dan de rommelige dakkapellen en tuintjes.
Maar de omgeving is enorm veranderd.
Als je echter voorzichtig filmde en fotografeerde lukte het redelijk om een beeld "als vroeger" te krijgen.
Nee......
Het verleden is niet dood.
Het heden is er door het verleden.
Staat er niet los van.
Om een uur of zes moesten we ons inchecken in het hotel in WaZ.
Dat beperkte de tijd van ons verblijf in Alkmaar een beetje.
Maar het was een aangenaam en dus plezierig bezoek.
Als vanouds.
De trein bracht ons de volgende dag, na onze WaZ ervaring, in Amsterdam.
Amsterdam een plaats om wederom nostalgie te snuiven.
Heerlijke stad.
Stad om in te wonen (mits je het geluk hebt om een leuke woning op een leuke plaats te hebben).
Op een hoek van de Prins Hendrikkade is een leuk klein Spaans cafeetje.
Met Spaanse muziek op de achtergrond smaakt een Spaans pilsje (San Miquel) prima.
Echter in Amsterdam bleek er nog tijd genoeg over te zijn om de trein naar Enkhuizen te pakken.
Ooit in Enhuizen geweest?
Doen!
Enkhuizen is een leuke en mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Hier liggen voor mij ook vele herinneringen.
Wat wil je?
Ik ben er geboren en we brachten als kinderen onze vakanties door bij opa en oma in Enkhuizen.
Elke keer als ik er ben loop ik langs hun oude huis.
Eigenlijk twee aan elkaar gebouwde huisjes.
In het linker huis had mijn opa zijn schoenmakerij en in het andere woonden ze.
Het huis van opa en oma.
Tevens het geboortehuis van mijn moeder.
Tot onze verrassing waren ze het aan het opknappen.
Daarom waren er geen gordijnen voor de ramen en konden we naar binnen gluren.
Behalve dat het veel witter geschilderd was dan vroeger leek er weinig veranderd.
Zelfs de hoekkast was er nog.
Wederom aanstormende herinneringen.
Wauw.
Voor mij bestaat Enkhuizen voor een groot gedeelte uit herinneringen.
Ik ga niet alles van ons verblijf vermelden.
Wel dat we daar een nicht van me ontmoetten en haar kleindochter en dat dit verblijf van de oorspronkelijk geplande paar uur uitgroeide tot een nacht.
Er bleek het jaarlijkse JAZZ festival te zijn.
Dat hadden we nog nooit meegemaakt.
Gelukkig bleek onze "torenkamer" in het hotelletje waar we vaker zijn geweest beschikbaar.
We hebben er maar gebruik van gemaakt.
Sebo weet precies waar ik het over heb.
We hebben daar samen een paar maal gelogeerd.
De kamer heet: het Hemeltje.
Daar valt over na te denken.
Helaas viel het festival min of meer in het water.
Daarom hebben we een groot gedeelte van de avond in de Dromedaris doorgebracht.
Daar was een prima groep uit Denver, USA.
En wat een embiance.
Ik heb er gefilmd met mijn fotocamera.
De kwaliteit is niet geweldig maar ik zal zien of ik er iets van op youtube kan krijgen.
De volgende morgen weer het nodige gefilmd, nu met de echte videocamera, en gefotografeerd.
Die goeie ouwe NS bracht ons 's middags keurig in Hengelo.
Zaterdag om ongeveer half vier arriveerden we daar.
Heerlijk en gezond.
Zo'n paar dagen uit de sleur van alle dag.
Alleen zou ik de buurman helpen en dat was ik door onze onvoorziene verlenging totaal vergeten.
Sorry buurman.
Fijn dat het je ook zonder mijn hulp is gelukt.
Grote sterke jonge man.
Dat scheelt.
DQ
.
dinsdag 12 mei 2009
Strepen en teken
Ramen gelapt.
Het werd tijd en ik was zeer tevreden met het resultaat.
Nu schijnt de zon er op.
Tevreden?
Nog steeds?
Ik ben géén ramenlapper.
Dat is niet voor mij weggelegd.
Te moeilijk.
Streper, dat ben ik.
Geen streber.
STREPER!!
Zojuist wederom de tuin wezen bewerken.
Ondanks het fraaie weer was ik dik gekleed.
Dikke trui, jas, broekspijpen in de sokken en pet op.
Warm dat ik het had.........
Maar het is mijn anti-teken kleedij.
Ik ben als de dood voor die kleine rot beestjes.
Weet wat ze voor schade aan kunnen richten.
Wat een ramp eigenlijk.
Je kunt niet meer onbevangen de natuur is.
Terecht dat men zich druk maakt over de mexicaanse griep.
Maar voor ons allen is de teek op dit moment waarschijnlijk gevaarlijker.
Via Hyves is Sebo bezig lieden uit ons gezamelijk verleden te verzamelen.
Dat zou best eens tot een leuke reünie kunnen leiden.
Zie voor bijzonderheden het weblog van Sebo.
In dat weblog verhaalt hij ook nog even iets over onze bezoekjes aan leuke kroegjes.
De laatste weken is daar niets van gekomen.
Dat komt door relatieverkeer, huwelijksvoorbereidingen, werk, familie enz.
Onze wekelijkse planning is hier ernstig door in de war geschopt.
Jammer.
(Vooral voor Sebo, hij leert er zoveel van..................)
Het is nog steeds prachtig weer.
Alleen waait het nogal stevig.
Enkele voorbereidingen voor schilderwerk zijn getroffen.
De uitwerking is iets voor een der volgende dagen.
En dan.........
Scheren.
Was het wel zo'n goed idee om mijn baard in de afvalbak te kieperen?
Uiteraard komen mijn fraaie mannelijke trekken wel beter uit nu.
Maar dat gescheer is wel een klus.
Een vrouw baart een kind.
Een man baart een baard.
Nee, bij nader inzien kies ik toch maar voor het laatste.
Al ben je met dat scheren jaren langer bezig dan een vrouw met die 9 maandjes............
Op mijn youtube kanaal (http://www.blogger.com/www.youtube.com/donqueso) staan twee filmpjes waarin mijn vader een klein preekje houdt.
Dit ter gelegenheid van een reünie.
Langzamerhand zie ik het aantal kijkers daar naar oplopen.
Ik weet zeker dat er nog vele oude bekenden zijn die het graag zouden willen zien.
Maar ja, hoe bereik je mensen waarvan jezelf geen gegevens hebt.
Ouderen zijn ook vaak niet zo thuis in PC's en Internet.
Sebo is op zijn log wat herinneringen aan het ophalen.
Dat deed me weer enkele filmpjes bekijken die ik op mijn youtube kanaal heb gezet.
Wat hebben we samen genoten in Z-Spanje.
Genoten van dingen die opzich niet zoveel voorstelden.
Maar het waren van die momenten dat alle stukjes op hun plaats vielen.
Ze maakten daarmee het plaatje compleet.
Wat een strepen op mijn ramen!!
DQ
.
Het werd tijd en ik was zeer tevreden met het resultaat.
Nu schijnt de zon er op.
Tevreden?
Nog steeds?
Ik ben géén ramenlapper.
Dat is niet voor mij weggelegd.
Te moeilijk.
Streper, dat ben ik.
Geen streber.
STREPER!!
Zojuist wederom de tuin wezen bewerken.
Ondanks het fraaie weer was ik dik gekleed.
Dikke trui, jas, broekspijpen in de sokken en pet op.
Warm dat ik het had.........
Maar het is mijn anti-teken kleedij.
Ik ben als de dood voor die kleine rot beestjes.
Weet wat ze voor schade aan kunnen richten.
Wat een ramp eigenlijk.
Je kunt niet meer onbevangen de natuur is.
Terecht dat men zich druk maakt over de mexicaanse griep.
Maar voor ons allen is de teek op dit moment waarschijnlijk gevaarlijker.
Via Hyves is Sebo bezig lieden uit ons gezamelijk verleden te verzamelen.
Dat zou best eens tot een leuke reünie kunnen leiden.
Zie voor bijzonderheden het weblog van Sebo.
In dat weblog verhaalt hij ook nog even iets over onze bezoekjes aan leuke kroegjes.
De laatste weken is daar niets van gekomen.
Dat komt door relatieverkeer, huwelijksvoorbereidingen, werk, familie enz.
Onze wekelijkse planning is hier ernstig door in de war geschopt.
Jammer.
(Vooral voor Sebo, hij leert er zoveel van..................)
Het is nog steeds prachtig weer.
Alleen waait het nogal stevig.
Enkele voorbereidingen voor schilderwerk zijn getroffen.
De uitwerking is iets voor een der volgende dagen.
En dan.........
Scheren.
Was het wel zo'n goed idee om mijn baard in de afvalbak te kieperen?
Uiteraard komen mijn fraaie mannelijke trekken wel beter uit nu.
Maar dat gescheer is wel een klus.
Een vrouw baart een kind.
Een man baart een baard.
Nee, bij nader inzien kies ik toch maar voor het laatste.
Al ben je met dat scheren jaren langer bezig dan een vrouw met die 9 maandjes............
Op mijn youtube kanaal (http://www.blogger.com/www.youtube.com/donqueso) staan twee filmpjes waarin mijn vader een klein preekje houdt.
Dit ter gelegenheid van een reünie.
Langzamerhand zie ik het aantal kijkers daar naar oplopen.
Ik weet zeker dat er nog vele oude bekenden zijn die het graag zouden willen zien.
Maar ja, hoe bereik je mensen waarvan jezelf geen gegevens hebt.
Ouderen zijn ook vaak niet zo thuis in PC's en Internet.
Sebo is op zijn log wat herinneringen aan het ophalen.
Dat deed me weer enkele filmpjes bekijken die ik op mijn youtube kanaal heb gezet.
Wat hebben we samen genoten in Z-Spanje.
Genoten van dingen die opzich niet zoveel voorstelden.
Maar het waren van die momenten dat alle stukjes op hun plaats vielen.
Ze maakten daarmee het plaatje compleet.
Wat een strepen op mijn ramen!!
DQ
.
zondag 10 mei 2009
woensdag 6 mei 2009
Moraal
Bij de 22 dagen durende Gaza-oorlog kwamen volgens mensenrechtenorganisaties 1.400 Palestijnen om.
Voornamelijk burgers.
Wat een verschil met de 13 Israëlische doden.
Voornamelijk soldaten.
De minister van defensie, Ehud Barak, blijft volhouden dat Israël "het moreelste leger van de wereld" heeft.
Los van de vraag of er een moreel leger bestaat is het duidelijk dat de verschillen in het aantal doden iets zegt over moraal.
Israël denkt sterk te zijn maar verzwakt in werkelijkheid steeds meer.
De jonge soldaten leren op een enge wijze wat moraal is.
Ik ben er van overtuigd dat dit ze een zieke kijk op de wereld geeft.
Zij zijn de bouwers van het Israël van de toekomst.
Hun morele kijk op alles zal gevolgen hebben voor het land.
Arm Israël.
Arme Palestijnen die logischerwijze steeds sterker leren haten.
Wat een toekomst.
DQ
.
Voornamelijk burgers.
Wat een verschil met de 13 Israëlische doden.
Voornamelijk soldaten.
De minister van defensie, Ehud Barak, blijft volhouden dat Israël "het moreelste leger van de wereld" heeft.
Los van de vraag of er een moreel leger bestaat is het duidelijk dat de verschillen in het aantal doden iets zegt over moraal.
Israël denkt sterk te zijn maar verzwakt in werkelijkheid steeds meer.
De jonge soldaten leren op een enge wijze wat moraal is.
Ik ben er van overtuigd dat dit ze een zieke kijk op de wereld geeft.
Zij zijn de bouwers van het Israël van de toekomst.
Hun morele kijk op alles zal gevolgen hebben voor het land.
Arm Israël.
Arme Palestijnen die logischerwijze steeds sterker leren haten.
Wat een toekomst.
DQ
.
dinsdag 5 mei 2009
Dodenherdenking Hengelo Ov
Naast deze foto's heb ik ook gefilmd.
Deze film staat in 4 afleveringen op mijn youtube-kanaal.
KLIK HIER
DQ
.
Kredietcrisis en de dood
Op www.nu.nl las ik het volgende:
De wereldwijde recessie zal in Azië aan meer dan 56.000 kinderen het leven kosten.
Dit blijkt uit prognoses die de Aziatische Ontwikkelingsbank (ADB) zondag heeft gepubliceerd.
Wat een verantwoordelijkheid rust op de gevulde schouders van de zakkenvullers.
Niet alleen heeft hun graaizucht gezorgd voor dik gevulde eigen portemonnees maar ook voor wereldwijde verarming en ellende en voor de dood van vele onschuldigen.
En dan toch maar genieten in de dikke villa's en genieten van de dikke auto's.
Sociaal geaccepteerde mensen (in eigen kring).
Bah!
DQ
.
De wereldwijde recessie zal in Azië aan meer dan 56.000 kinderen het leven kosten.
Dit blijkt uit prognoses die de Aziatische Ontwikkelingsbank (ADB) zondag heeft gepubliceerd.
Wat een verantwoordelijkheid rust op de gevulde schouders van de zakkenvullers.
Niet alleen heeft hun graaizucht gezorgd voor dik gevulde eigen portemonnees maar ook voor wereldwijde verarming en ellende en voor de dood van vele onschuldigen.
En dan toch maar genieten in de dikke villa's en genieten van de dikke auto's.
Sociaal geaccepteerde mensen (in eigen kring).
Bah!
DQ
.
zaterdag 2 mei 2009
Alert!
An indeterminant unrecoverable
system error has occured.
Smash forehead on keyboard
to continue...
.
system error has occured.
Smash forehead on keyboard
to continue...
.
Tradities.
Uiteraard:
Uiteraard wordt er veel gepraat over de gebeurtenissen tijdens Koninginnedag.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Mexicogriep.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Kredietcrisis.
Uiteraard is het erg verleidelijk om hier over te schrijven.
Ik doe het niet en verwijs naar de media die zo spectaculair mogelijk verslag geven.
Het enige wat ik hier over het eerste idem kwijt wil is dat Marijke en ik het condoleance register hebben getekend.
Mocht je dit ook willen, Google dan even met de woorden: Condoleance Apeldoorn.
Prachtig weer weer.
Tenminste nu, zaterdag 2 mei om 8.50 uur.
Maar er komt narigheid aan.
Ik begin heel erg aan dit weertype te wennen dus mag die narigheid wat dat betreft van mij nog even weg blijven.
Overigens ben ik gister wel weer even het dak opgekropen om naar een lekje te zoeken.
Inderdaad, alweer.
Ik ben niet lekvrij door de laatste korte regenperiode heen gekomen.
Nog 2 dagen.
4 mei.
Hier vlak bij is het gemeentehuis en elk jaar woon ik de dodenherdenking bij.
Een griezelige aspect er aan is dat ik elke keer weer het gevoel heb dat de vorige herdenking nog maar kort geleden is geweest.
De tijd, wat gaat ie snel.
Griezelig.
Ik word er altijd bij bepaald tijdens dit soort emotionele, steeds weer terugkerende gebeurtenissen.
Al jarenlang vond de Koninginnedag vrijmarkt hier in de buurt
plaats.
Het werd daardoor een traditie.
Het is mijn mening dat tradities belangrijk zijn.
Zelfs kleine tradities.
Heel belangrijk voor een land en heel belangrijk voor een stad of dorp.
Het bepaald voor een gedeelte het eigene, wat dat dan ook moge zijn.
Hengelo heeft weinig tradities.
En toen deze markt werd verplaatst werd er weer een de nek omgedraaid.
Ik weet niet precies of de nieuwe plaats een betere is maar zo moet je tradities niet beoordelen.
Natuurlijk weet ik dat ik erg gevoelig ben voor tradities en geschiedenis.
Maar terloops gehoorde opmerkingen van anderen maakte duidelijk dat ik niet de enige ben die me aan de wijziging stoor.
Hengelo heeft al zo weinig.
Elk land, elke stad krijgt de bestuurders die het verdient.
Daarom blijft Hengelo waarschijnlijk zoals het is.
Mogelijk kijk ik er anders tegenaan dan de gemiddelde Hengeloër.
Hengelo is een vrij jonge stad waarvan de binnenstad ook nog eens is kapot gebombardeerd tijdens de oorlog.
Ik ben hier niet geboren en heb van kinds af aan gevoel voor oude steden gehad.
Kan me herinneren dat ik als kind vanuit de tuin van mijn opa en oma de toren in Enkhuizen aan het tekenen was.
Het warme gevoel dat mijn potlood bestuurde is altijd gebleven.
Onvoorstelbaar eigenlijk dat iemand als ik z'n dagen slijt in een stad als Hengelo.
Nu kan ik niks anders.
De kleinkinderen wonen hier immers.
Ik ga naar buiten.
Waar, inderdaad, de vogels fluiten.
DQ
.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de gebeurtenissen tijdens Koninginnedag.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Mexicogriep.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Kredietcrisis.
Uiteraard is het erg verleidelijk om hier over te schrijven.
Ik doe het niet en verwijs naar de media die zo spectaculair mogelijk verslag geven.
Het enige wat ik hier over het eerste idem kwijt wil is dat Marijke en ik het condoleance register hebben getekend.
Mocht je dit ook willen, Google dan even met de woorden: Condoleance Apeldoorn.
Prachtig weer weer.
Tenminste nu, zaterdag 2 mei om 8.50 uur.
Maar er komt narigheid aan.
Ik begin heel erg aan dit weertype te wennen dus mag die narigheid wat dat betreft van mij nog even weg blijven.
Overigens ben ik gister wel weer even het dak opgekropen om naar een lekje te zoeken.
Inderdaad, alweer.
Ik ben niet lekvrij door de laatste korte regenperiode heen gekomen.
Nog 2 dagen.
4 mei.
Hier vlak bij is het gemeentehuis en elk jaar woon ik de dodenherdenking bij.
Een griezelige aspect er aan is dat ik elke keer weer het gevoel heb dat de vorige herdenking nog maar kort geleden is geweest.
De tijd, wat gaat ie snel.
Griezelig.
Ik word er altijd bij bepaald tijdens dit soort emotionele, steeds weer terugkerende gebeurtenissen.
Al jarenlang vond de Koninginnedag vrijmarkt hier in de buurt
plaats.
Het werd daardoor een traditie.
Het is mijn mening dat tradities belangrijk zijn.
Zelfs kleine tradities.
Heel belangrijk voor een land en heel belangrijk voor een stad of dorp.
Het bepaald voor een gedeelte het eigene, wat dat dan ook moge zijn.
Hengelo heeft weinig tradities.
En toen deze markt werd verplaatst werd er weer een de nek omgedraaid.
Ik weet niet precies of de nieuwe plaats een betere is maar zo moet je tradities niet beoordelen.
Natuurlijk weet ik dat ik erg gevoelig ben voor tradities en geschiedenis.
Maar terloops gehoorde opmerkingen van anderen maakte duidelijk dat ik niet de enige ben die me aan de wijziging stoor.
Hengelo heeft al zo weinig.
Elk land, elke stad krijgt de bestuurders die het verdient.
Daarom blijft Hengelo waarschijnlijk zoals het is.
Mogelijk kijk ik er anders tegenaan dan de gemiddelde Hengeloër.
Hengelo is een vrij jonge stad waarvan de binnenstad ook nog eens is kapot gebombardeerd tijdens de oorlog.
Ik ben hier niet geboren en heb van kinds af aan gevoel voor oude steden gehad.
Kan me herinneren dat ik als kind vanuit de tuin van mijn opa en oma de toren in Enkhuizen aan het tekenen was.
Het warme gevoel dat mijn potlood bestuurde is altijd gebleven.
Onvoorstelbaar eigenlijk dat iemand als ik z'n dagen slijt in een stad als Hengelo.
Nu kan ik niks anders.
De kleinkinderen wonen hier immers.
Ik ga naar buiten.
Waar, inderdaad, de vogels fluiten.
DQ
.
Spreuk
Gedachte van de dag:
A positive attitude may not solve all your problems, but
it will annoy enough people to make it worth the effort.
- Herm Albright
.
A positive attitude may not solve all your problems, but
it will annoy enough people to make it worth the effort.
- Herm Albright
.
dinsdag 28 april 2009
Regenachtige overdenkingentjes
Eerste regenachtige dag sinds tijden.
Ik wist dat die er zat aan te komen en was er benieuwd naar.
Want:
Zou mijn platte dak, na de operatie, nog steeds lekken?
En ja hoor.
Dat doet het.
En wel op een nieuwe plek.
Brrrrrrrrrr.
Zodra het weer en mijn tijd het toelaten wederom het dak bestijgen.
Teneinde onzichtbare, onvindbare lekken te dichten.
Mogelijk en waarschijnlijk deugt de chirurg niet.
Het ruikt in huis een beetje muf.
Dat moet haast door de eerdere lekkage komen.
De zwam, aan het plafond ontstaan door het vochtig warme klimaat aldaar, is een dood gestorven.
Geen eenzame, aangezien ik zijn (haar?) groei nauwlettend in het oog hield.
De warmte en droogte van de afgelopen dagen draaide het zwammetje de nek om.
Het hangt er nu zielig en uitgedroogd bij.
Zal het dus maar verwijderen.
Morgen of zo.
De voorspelde en gekomen regen maakte voor mij de weg vrij om weer wat aan dit log te doen.
Tsjaa.
Dat kan je wel willen, dat kan je wel plannen.
Maar........
Er gebeurde van alles.
En zelden zoveel telefoontjes gehad als vandaag.
Afgezien van dit inhoudsloze stukje schrijfwerk is er dus van het geWeblog weer weinig terecht gekomen.
Echter, ik kan de lezer verzekeren dat gebrek aan webloginhoud niet betekent gebrek aan denkinhoud.
Omdat die inhoud via deze weblog te vermenigvuldigen heb ik wat meer rust en tijd nodig.
Hoewel gewoon gepensioneerd heb ik vaak het gevoel achter mezelf en achter de feiten van alle dag aan te rennen.
(Rennen zou trouwens niet zo slecht zijn voor mijn atletisch gebouwde ronde buik)
Meerdere dingen die ik me voorgenomen had te doen blijven "op de plank leggen".
Nou ja, zolang ze daar liggen is er weinig aan de hand en kan ik er gewoon aankomen. (t.z.t.)
Geschrokken van het varkensvogelmensengriepvirus?
Logisch dat er maatregelen genomen moeten worden.
Dat wel natuurlijk.
Maar is de kans op een ongeluk met auto of keukentrapje niet veel groter dan het bezwijken aan deze griep?
DQ
.
Ik wist dat die er zat aan te komen en was er benieuwd naar.
Want:
Zou mijn platte dak, na de operatie, nog steeds lekken?
En ja hoor.
Dat doet het.
En wel op een nieuwe plek.
Brrrrrrrrrr.
Zodra het weer en mijn tijd het toelaten wederom het dak bestijgen.
Teneinde onzichtbare, onvindbare lekken te dichten.
Mogelijk en waarschijnlijk deugt de chirurg niet.
Het ruikt in huis een beetje muf.
Dat moet haast door de eerdere lekkage komen.
De zwam, aan het plafond ontstaan door het vochtig warme klimaat aldaar, is een dood gestorven.
Geen eenzame, aangezien ik zijn (haar?) groei nauwlettend in het oog hield.
De warmte en droogte van de afgelopen dagen draaide het zwammetje de nek om.
Het hangt er nu zielig en uitgedroogd bij.
Zal het dus maar verwijderen.
Morgen of zo.
De voorspelde en gekomen regen maakte voor mij de weg vrij om weer wat aan dit log te doen.
Tsjaa.
Dat kan je wel willen, dat kan je wel plannen.
Maar........
Er gebeurde van alles.
En zelden zoveel telefoontjes gehad als vandaag.
Afgezien van dit inhoudsloze stukje schrijfwerk is er dus van het geWeblog weer weinig terecht gekomen.
Echter, ik kan de lezer verzekeren dat gebrek aan webloginhoud niet betekent gebrek aan denkinhoud.
Omdat die inhoud via deze weblog te vermenigvuldigen heb ik wat meer rust en tijd nodig.
Hoewel gewoon gepensioneerd heb ik vaak het gevoel achter mezelf en achter de feiten van alle dag aan te rennen.
(Rennen zou trouwens niet zo slecht zijn voor mijn atletisch gebouwde ronde buik)
Meerdere dingen die ik me voorgenomen had te doen blijven "op de plank leggen".
Nou ja, zolang ze daar liggen is er weinig aan de hand en kan ik er gewoon aankomen. (t.z.t.)
Geschrokken van het varkensvogelmensengriepvirus?
Logisch dat er maatregelen genomen moeten worden.
Dat wel natuurlijk.
Maar is de kans op een ongeluk met auto of keukentrapje niet veel groter dan het bezwijken aan deze griep?
DQ
.
donderdag 23 april 2009
Zomaar wat gekeuvel.
Zo daar ben ik weer even.
Zit achter (voor?) de PC omdat er enige administratieve handelingen verricht moesten worden.
Ook enkele mensen moeten worden gedaggezwaaid.
(Mijn spellingchecker protesteerd tegen dit zojuist door mij uitgevonden woord.)
Want het is natuurlijk eigenlijk zonde, nee jammer, om je tijd achter PC of TV te verdoen met dit fraaie weer.
Ik kan echter eventjes tevreden achterover leunen.
Heb enkele handelingen aan mijn huis verricht.
Handelingen waar ik nogal tegen op zag omdat ik niet goed wist hoe ik ze zou moeten aanpakken.
Maar het is gelukt en ik ben zeer tevreden.
Overigens moet er nog veeeeeeeeeel meer gebeuren.
Dat heb je met een eigen huis maar zeker als dat meer dan honderd jaar oud is.
Een oud huis in een tamelijk jonge stad.
Ik woon hier in Hengelo vanaf mijn 16e jaar, zij het met onderbrekingen.
Ondanks die lange duur is het nog steeds niet mijn stad geworden.
Dat komt omdat ik oude steden prachtig vind, er ook ben geboren en opgegroeid.
De eerste handeling verrichtte ik in Enkhuizen, de volgende in Alkmaar.
Vandaar dus, en vandaar dus ook mijn keuze voor een oud huis.
Maar dat heeft zeker consequenties en die zijn des te lastiger te behappen naarmate ik ouder word.
Ben nooit een dakhaas geweest maar beklom het dak toch (als het dan echt moest).
Nu is die dakhaas slechts een fraai grijs dikbuikig konijntje geworden die zich maar het beste voelt, gewoon laag bij de grond.
(Karaktertrekje?)
Een puzzel is dus hoe ik het afstropend jurkje van de dakkapellen moet vervangen.
Bah, zo'n afstropend jurkje.
En ooit was het zo'n mooie blauwe jurk.............
Komt tijd, komt raad heeft tot nu nog niet geholpen.
Tenminste wat het hoge gebeuren aangaat.
Ach......
Morgen weer stralende zonneschijn.
Mooie gelegenheid om enige andere zaken te ondernemen.
Zij die gaan slapen groeten U.
DQ
.
Zit achter (voor?) de PC omdat er enige administratieve handelingen verricht moesten worden.
Ook enkele mensen moeten worden gedaggezwaaid.
(Mijn spellingchecker protesteerd tegen dit zojuist door mij uitgevonden woord.)
Want het is natuurlijk eigenlijk zonde, nee jammer, om je tijd achter PC of TV te verdoen met dit fraaie weer.
Ik kan echter eventjes tevreden achterover leunen.
Heb enkele handelingen aan mijn huis verricht.
Handelingen waar ik nogal tegen op zag omdat ik niet goed wist hoe ik ze zou moeten aanpakken.
Maar het is gelukt en ik ben zeer tevreden.
Overigens moet er nog veeeeeeeeeel meer gebeuren.
Dat heb je met een eigen huis maar zeker als dat meer dan honderd jaar oud is.
Een oud huis in een tamelijk jonge stad.
Ik woon hier in Hengelo vanaf mijn 16e jaar, zij het met onderbrekingen.
Ondanks die lange duur is het nog steeds niet mijn stad geworden.
Dat komt omdat ik oude steden prachtig vind, er ook ben geboren en opgegroeid.
De eerste handeling verrichtte ik in Enkhuizen, de volgende in Alkmaar.
Vandaar dus, en vandaar dus ook mijn keuze voor een oud huis.
Maar dat heeft zeker consequenties en die zijn des te lastiger te behappen naarmate ik ouder word.
Ben nooit een dakhaas geweest maar beklom het dak toch (als het dan echt moest).
Nu is die dakhaas slechts een fraai grijs dikbuikig konijntje geworden die zich maar het beste voelt, gewoon laag bij de grond.
(Karaktertrekje?)
Een puzzel is dus hoe ik het afstropend jurkje van de dakkapellen moet vervangen.
Bah, zo'n afstropend jurkje.
En ooit was het zo'n mooie blauwe jurk.............
Komt tijd, komt raad heeft tot nu nog niet geholpen.
Tenminste wat het hoge gebeuren aangaat.
Ach......
Morgen weer stralende zonneschijn.
Mooie gelegenheid om enige andere zaken te ondernemen.
Zij die gaan slapen groeten U.
DQ
.
woensdag 22 april 2009
Antigraai
De liefde is geduldig en vol goedheid.
De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid.
Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan,
ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid.
Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid.
Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan,
ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid.
Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
1 Korintiers 13:4-7
.
Inderdaad. Mijn oude liedje.
Woensdagmorgen en mist.
Dat is minder leuk maar wel voorspeld.
Voorspeld is ook dat de mist zal optrekken.
Daar ga ik dan maar van uit.
Het fraaie weer bevalt me n.l. uitstekend.
Al enige tijd zoek ik naar overeenkomsten tussen corruptie en de misselijk makende bonus- en afvloeiregelingencultuur.
De overeenkomsten zijn niet zondermeer te zien, de gevolgen wel.
In beide gevallen worden ongelijkheden aangescherpt en het eigen belang gaat voor het algemene belang.
Zo naderen beide verschijnselen elkaar.
Duidelijk is de verderfelijke invloed van beide verschijnselen op de maatschappij te zien.
Er wordt wel eens meewarig gekeken naar de corruptie in arme landen.
Ook door de graaiers van deze wereld.
De graaiers met al hun prachtige salarissen.
Waar ze kennelijk niet van rond kunnen komen.
Er moet immers steeds meer komen.
Liefs meer dan de hebberige figuren rondom hen.
Hoe meer geld, hoe beter mens.
Of zou dat niet tellen?
Slechts bankrekeningen en status?
Het zal hen een rotzorg zijn dat er meewarig naar hen zou moeten worden gekeken.
Dit terwijl het toch morele zielenpoten zijn.
Stumpers die de huidige crisis hebben veroorzaakt.
Is het niet zo dat de meeste narigheden in deze wereld worden veroorzaakt door menselijk egoïsme?
Liefhebbers van de evolutietheorie hebben er verklaringen voor.
Verklaringen die ik ook kan bedenken.
Wat is de Bijbelse opdracht:
"Houd van de ander zoveel als je van jezelf houdt" een moeilijke opdracht.
Ik geef toe, het is ook bijna een onmogelijke opdracht.
Toch zou een streven naar...... al heel wat voor deze maatschappij betekenen.
Houden van je vette bankrekening is een stuk eenvoudiger.
Corruptie: een oorzaak en gevolg van menselijk falen.
Graaien: een oorzaak en gevolg van menselijk falen.
Je kunt alleen maar veel geld hebben als er anderen zijn die weinig of niets hebben.
Enfin, die kan je altijd nog uit hun huis zetten en naar de voedselbank sturen.
Ik stop want de verontwaardiging begint weer te bruisen.
Al die nette heren...........
Net?
DQ
.
Dat is minder leuk maar wel voorspeld.
Voorspeld is ook dat de mist zal optrekken.
Daar ga ik dan maar van uit.
Het fraaie weer bevalt me n.l. uitstekend.
Al enige tijd zoek ik naar overeenkomsten tussen corruptie en de misselijk makende bonus- en afvloeiregelingencultuur.
De overeenkomsten zijn niet zondermeer te zien, de gevolgen wel.
In beide gevallen worden ongelijkheden aangescherpt en het eigen belang gaat voor het algemene belang.
Zo naderen beide verschijnselen elkaar.
Duidelijk is de verderfelijke invloed van beide verschijnselen op de maatschappij te zien.
Er wordt wel eens meewarig gekeken naar de corruptie in arme landen.
Ook door de graaiers van deze wereld.
De graaiers met al hun prachtige salarissen.
Waar ze kennelijk niet van rond kunnen komen.
Er moet immers steeds meer komen.
Liefs meer dan de hebberige figuren rondom hen.
Hoe meer geld, hoe beter mens.
Of zou dat niet tellen?
Slechts bankrekeningen en status?
Het zal hen een rotzorg zijn dat er meewarig naar hen zou moeten worden gekeken.
Dit terwijl het toch morele zielenpoten zijn.
Stumpers die de huidige crisis hebben veroorzaakt.
Is het niet zo dat de meeste narigheden in deze wereld worden veroorzaakt door menselijk egoïsme?
Liefhebbers van de evolutietheorie hebben er verklaringen voor.
Verklaringen die ik ook kan bedenken.
Wat is de Bijbelse opdracht:
"Houd van de ander zoveel als je van jezelf houdt" een moeilijke opdracht.
Ik geef toe, het is ook bijna een onmogelijke opdracht.
Toch zou een streven naar...... al heel wat voor deze maatschappij betekenen.
Houden van je vette bankrekening is een stuk eenvoudiger.
Corruptie: een oorzaak en gevolg van menselijk falen.
Graaien: een oorzaak en gevolg van menselijk falen.
Je kunt alleen maar veel geld hebben als er anderen zijn die weinig of niets hebben.
Enfin, die kan je altijd nog uit hun huis zetten en naar de voedselbank sturen.
Ik stop want de verontwaardiging begint weer te bruisen.
Al die nette heren...........
Net?
DQ
.
dinsdag 21 april 2009
Lente
Lente.
Mooi weer.
Buiten.
De hele dag buiten.
Fantastisch.
Aan het huis knoeien.
Wandelingetje maken.
Boekje lezen.
Tuin verwaarlozen.......
Nee, deze fraaie dagen géén PC.
's Morgens even scherm turen.
's Avonds even scherm turen.
Daar blijft het bij.
Hoewel ik weinig inspannends doe, ben ik moe en slaperig.
Zal wel door het weer komen.
Wel jammer eigenlijk want ik wilde het stalen ros bestijgen teneinde video's en foto's te gaan maken.
DQ
.
Mooi weer.
Buiten.
De hele dag buiten.
Fantastisch.
Aan het huis knoeien.
Wandelingetje maken.
Boekje lezen.
Tuin verwaarlozen.......
Nee, deze fraaie dagen géén PC.
's Morgens even scherm turen.
's Avonds even scherm turen.
Daar blijft het bij.
Hoewel ik weinig inspannends doe, ben ik moe en slaperig.
Zal wel door het weer komen.
Wel jammer eigenlijk want ik wilde het stalen ros bestijgen teneinde video's en foto's te gaan maken.
DQ
.
zondag 19 april 2009
Rillingen.
Toch eens even hier kijken en het commentaar daar lezen:
http://www.youtube.com/watch?v=riXbsmqsNMI
DQ
.
http://www.youtube.com/watch?v=riXbsmqsNMI
DQ
.
En dat alles op een mooie zondagmorgen.
Wat is het weer enorm zondag vandaag.
Wat is het prachtig weer.
Maarrrr, wat is het rustig op dit log.
Dat komt juist door dat weer!
Ik profiteer er met volle teugen van en ben zoveel mogelijk buiten.
Je weet immers nooit op welke dag de zomer zal vallen.........
Met de laptop zou ik kunnen Internetten en webloggen.
Dat doe ik dus niet.
Buiten geen, of weinig, techniek en communicatie.
Hoogstens communicatie met een goed boek.
Soms is het trouwens wel goed om niet direct in het toetsenbord te klimmen.
Het is verleidelijk om alles wat je beroerd onmiddellijk aan de openbaarheid prijs te geven.
Dat kan bevrijdend werken.
Soms is het beter om zaken even te laten rijpen, hopende dat de scherpe kantjes er van af gaan.
Helaas blijken die scherpe kantjes er vaak aan te blijven.
Dat komt omdat ze door mensen worden geslepen en onderhouden.
Nutsinstellingen die hun vertrekkende leider rustig een miljoen meegeven.
Een miljoen dat gretig wordt aangenomen.
"Want ik krijg ontslag en heb er recht op".
Leiding van bedrijven die subsidie krijgen, die duizend mensen ontslaan en zich zelf met miljoenen verrijken.
En dat ook nog logische handelingen vinden.
Mensen deugen niet.
Dat geldt ook voor mij.
Mensen moeten niet in dit soort verleidingen worden gebracht.
Zou ik sterk genoeg zijn om te weigeren als al mijn collega's wel meegraaien?
Een graaicultuur zal niet uit zichzelf over gaan.
Tenzij mensen wonderbaarlijk veranderen.
Dat zal niet gebeuren.
Zoals gezegd, de mensheid deugt niet.
Natuurwetten verander je niet.
De enige mogelijkheid om deze diefstallen te voorkomen is via wettelijke maatregelen.
Wereldwijd!
Aangezien wetten gemaakt worden door mensen die zelf ook aan de goede kant van de financiële grens staan en nog prettiger mogelijkheden in de toekomst voor zichzelf zien, zal daar niets van terecht komen en zullen we over enkele jaren weer in dezelfde valkuilen terechtkomen.
Niet de graaiers.
De gewone jongens en meisjes zoals jij en ik.
Ten slotte iets anders.
Zojuist hoorde ik op TV de opmerking:
"Ik hoor zelden negatieve opmerkingen over Jezus.
Ik hoor ze zo vaak over Christenen".
DQ
.
Wat is het prachtig weer.
Maarrrr, wat is het rustig op dit log.
Dat komt juist door dat weer!
Ik profiteer er met volle teugen van en ben zoveel mogelijk buiten.
Je weet immers nooit op welke dag de zomer zal vallen.........
Met de laptop zou ik kunnen Internetten en webloggen.
Dat doe ik dus niet.
Buiten geen, of weinig, techniek en communicatie.
Hoogstens communicatie met een goed boek.
Soms is het trouwens wel goed om niet direct in het toetsenbord te klimmen.
Het is verleidelijk om alles wat je beroerd onmiddellijk aan de openbaarheid prijs te geven.
Dat kan bevrijdend werken.
Soms is het beter om zaken even te laten rijpen, hopende dat de scherpe kantjes er van af gaan.
Helaas blijken die scherpe kantjes er vaak aan te blijven.
Dat komt omdat ze door mensen worden geslepen en onderhouden.
Nutsinstellingen die hun vertrekkende leider rustig een miljoen meegeven.
Een miljoen dat gretig wordt aangenomen.
"Want ik krijg ontslag en heb er recht op".
Leiding van bedrijven die subsidie krijgen, die duizend mensen ontslaan en zich zelf met miljoenen verrijken.
En dat ook nog logische handelingen vinden.
Mensen deugen niet.
Dat geldt ook voor mij.
Mensen moeten niet in dit soort verleidingen worden gebracht.
Zou ik sterk genoeg zijn om te weigeren als al mijn collega's wel meegraaien?
Een graaicultuur zal niet uit zichzelf over gaan.
Tenzij mensen wonderbaarlijk veranderen.
Dat zal niet gebeuren.
Zoals gezegd, de mensheid deugt niet.
Natuurwetten verander je niet.
De enige mogelijkheid om deze diefstallen te voorkomen is via wettelijke maatregelen.
Wereldwijd!
Aangezien wetten gemaakt worden door mensen die zelf ook aan de goede kant van de financiële grens staan en nog prettiger mogelijkheden in de toekomst voor zichzelf zien, zal daar niets van terecht komen en zullen we over enkele jaren weer in dezelfde valkuilen terechtkomen.
Niet de graaiers.
De gewone jongens en meisjes zoals jij en ik.
Ten slotte iets anders.
Zojuist hoorde ik op TV de opmerking:
"Ik hoor zelden negatieve opmerkingen over Jezus.
Ik hoor ze zo vaak over Christenen".
DQ
.
woensdag 15 april 2009
Pasen en andere zaken..
Paasdagen, vrije dagen, bijzondere dagen.
Bijzonder vanwege de Christelijke achtergrond, bijzonder vanwege familiegezelligheid.
Omdat ik geen plannen had om ergens naar toe te gaan was ik zeer informeel, lees slordig, gekleed.
Dat heb ik veranderd onder lichte morele druk van Marijke.
Beter ook want we zijn een stukje gaan lopen, profiterend van het mooi weer.
Marijke leidde me voorzichtig doch resoluut richting Grieks restaurant.
Daar bleek ze enige voorbereidingen te hebben getroffen voor een etentje.
Kijk, dat was leuk en lekker.
De volgende dag, tweede paasdag, hebben we onder het toeziend oog van een Toekan een restaurant hier in Hengelo opgezocht.
Dat is zo langzamerhand een traditie geworden.
Het is prachtig om met de kinderen, de kleinkinderen en de andere familieleden gezellig samen te zijn.
Sowieso al, maar zeker tijdens een etentje.
En tradities vind ik belangrijk.
's Middags werd er in de stad een expositie geopend waar een hele goede bekende van ons bij betrokken was.
Ook daar werd het een gezellige boel.
Het is inmiddels woensdag.
Zo te horen de laatste dag van een fraaie serie mooi-weer dagen.
Daar zal ik straks gebruik van maken door met het huis aan de gang te gaan.
Nu ik het daar toch over heb......
Al eerder schreef ik over mijn platte dak problemen.
Dat wil zeggen, het dak is gewoon mooi plat maar heeft ergens een gaatje waardoor de regen kans krijgt vervelende dingen in mijn keuken te doen.
Verbazend om te zien hoe helder hemelwater na bewerking door het platte dak alles zo vies kan maken.
Tevens een bron van opvallendheden.
Want:
Er verscheen een merkwaardig vlezig dingetje aan mijn keukenplafond.
De neiging om dit te verwijderen heb ik onderdrukt.
Nieuwsgierig als ik was naar verdere ontwikkelingen.
Het vlezig gevalletje is inmiddels veel groter geworden.
Een paddestoelachtig iets.
Ik houd het via mijn fotocamera in de gaten.
Foto's zal ik later op het log plaatsen.
Het is een interessant verschijnsel maar natuurlijk geen prettig.
Het hoort niet en is uiteindelijk ook niet zo gezond.
Ik ben weer op het dak bezig geweest en hoop dat ik van de lekkage verlost ben.
Heb er een zeer hard hoofd in want ik ben er al zo vaak mee bezig geweest.
Resultaten zie ik automatisch als de zon door regen wordt vervangen.
Kwestie van afwachten.
Wachten op regen.
Ik zal wel een uitzondering zijn.
DQ
.
Bijzonder vanwege de Christelijke achtergrond, bijzonder vanwege familiegezelligheid.
Omdat ik geen plannen had om ergens naar toe te gaan was ik zeer informeel, lees slordig, gekleed.
Dat heb ik veranderd onder lichte morele druk van Marijke.
Beter ook want we zijn een stukje gaan lopen, profiterend van het mooi weer.
Marijke leidde me voorzichtig doch resoluut richting Grieks restaurant.
Daar bleek ze enige voorbereidingen te hebben getroffen voor een etentje.
Kijk, dat was leuk en lekker.
De volgende dag, tweede paasdag, hebben we onder het toeziend oog van een Toekan een restaurant hier in Hengelo opgezocht.
Dat is zo langzamerhand een traditie geworden.
Het is prachtig om met de kinderen, de kleinkinderen en de andere familieleden gezellig samen te zijn.
Sowieso al, maar zeker tijdens een etentje.
En tradities vind ik belangrijk.
's Middags werd er in de stad een expositie geopend waar een hele goede bekende van ons bij betrokken was.
Ook daar werd het een gezellige boel.
Het is inmiddels woensdag.
Zo te horen de laatste dag van een fraaie serie mooi-weer dagen.
Daar zal ik straks gebruik van maken door met het huis aan de gang te gaan.
Nu ik het daar toch over heb......
Al eerder schreef ik over mijn platte dak problemen.
Dat wil zeggen, het dak is gewoon mooi plat maar heeft ergens een gaatje waardoor de regen kans krijgt vervelende dingen in mijn keuken te doen.
Verbazend om te zien hoe helder hemelwater na bewerking door het platte dak alles zo vies kan maken.
Tevens een bron van opvallendheden.
Want:
Er verscheen een merkwaardig vlezig dingetje aan mijn keukenplafond.
De neiging om dit te verwijderen heb ik onderdrukt.
Nieuwsgierig als ik was naar verdere ontwikkelingen.
Het vlezig gevalletje is inmiddels veel groter geworden.
Een paddestoelachtig iets.
Ik houd het via mijn fotocamera in de gaten.
Foto's zal ik later op het log plaatsen.
Het is een interessant verschijnsel maar natuurlijk geen prettig.
Het hoort niet en is uiteindelijk ook niet zo gezond.
Ik ben weer op het dak bezig geweest en hoop dat ik van de lekkage verlost ben.
Heb er een zeer hard hoofd in want ik ben er al zo vaak mee bezig geweest.
Resultaten zie ik automatisch als de zon door regen wordt vervangen.
Kwestie van afwachten.
Wachten op regen.
Ik zal wel een uitzondering zijn.
DQ
.
woensdag 8 april 2009
Vader en zoon.
Ja, het is geruime tijd geleden.Dat ben ik met onze zoon die inmiddels zelf vader is.
(Goh, wat ben ik weinig veranderd,
nou ja, in ieder geval minder dan onze zoon.................)
DQ
.
De atheïst en de gelovige.
De atheïst zegt dat er geen God is maar bewijst met die opmerking niet dat er geen God is.
Hij gelooft dat.
De gelovige zegt dat er wel een God is maar bewijst met die opmerking niet dat er een God is.
Hij gelooft dat.
Grappig dat er in beide gevallen sprake is van geloof.
DQ
.
Hij gelooft dat.
De gelovige zegt dat er wel een God is maar bewijst met die opmerking niet dat er een God is.
Hij gelooft dat.
Grappig dat er in beide gevallen sprake is van geloof.
DQ
.
Gastenboek en andere zaken.
De lente geeft behalve kriebels ook moed om zaken aan te pakken die door de winterse kou zijn blijven liggen.
Zaken in dit geval het huis betreffende.
Ben behoorlijk druk geweest maar krijg nu door veranderend weer, met regen gepaard, de gelegenheid om mijn ouder wordende botten wat rust te gunnen.
Dat kan helemaal geen kwaad want die r.... schouders van me.....
Enfin, door dat huisopknap gedoe ben ik weinig aan het webloggen toegekomen.
Om te laten zien dat ik er nog ben laat ik zo af en toe iets van me horen.
In mijn gastenboek meldde zich een oud hobbygenoot.
Hij vertelde daar dat hij het nooit zou kunnen vinden met iemand die gelooft.
Een opmerking die ik niet begrijp.
Wat heeft het goed kunnen vinden met iemand nou te maken met geloven of niet geloven?
Ik reken gelovigen en ongelovigen onder mijn vrienden.
En we kunnen het uitstekend met elkaar vinden.
Wel zit ik met de vraag hoe het komt dat iemand zo'n aversie heeft tegen het geloof dat hij het zelfs op voorhand niet kan vinden met iemand die wel gelooft.
Daar zijn diverse antwoorden op mogelijk.
Ervaringen in het verleden.
Teleurstellingen enz.
Christenen hebben het vaak niet best gedaan.
Ze hebben machtsmisbruik gepleegd en doen dat nog steeds.
Ze kunnen hypocriet zijn.
Ze zijn vaak zo overtuigd van hun eigen gelijk dat ze daardoor onuitstaanbaar zijn geworden.
Hun liefde voor God is zo groot dat ze rustig anderen verdriet kunnen doen.
(Want ze hebben immers gelijk?)
Ik ken een recent voorbeeld wat dat betreft.
Het zijn net mensen.........
Maar iemand met een geweldige afkeer van het geloof, iets wat christenen zich toch zouden moeten aantrekken, staat niet open voor de goede dingen.
En daar zijn ook genoeg voorbeelden van.
Het is nu woensdagmorgen.
Gisteravond startte ik dit stukje schrijfwerk maar het werd te laat en ik te slaperig.
Vannacht heeft het geregend maar niet genoeg om te zien hoe het met de lekkage is gesteld.
Nu is het prachtig buiten.
Stralende blauwe lucht en 8,6 graden.
Met als voortdurende dreiging, regen uit het westen.
(De wijzen komen uit het oosten, de regen uit het westen.....)
Dit zet ik even op mijn weblog dan kan ik daarna, onder het genot ener bakkie leut, mijn post behandelen.
DQ
.
Zaken in dit geval het huis betreffende.
Ben behoorlijk druk geweest maar krijg nu door veranderend weer, met regen gepaard, de gelegenheid om mijn ouder wordende botten wat rust te gunnen.
Dat kan helemaal geen kwaad want die r.... schouders van me.....
Enfin, door dat huisopknap gedoe ben ik weinig aan het webloggen toegekomen.
Om te laten zien dat ik er nog ben laat ik zo af en toe iets van me horen.
In mijn gastenboek meldde zich een oud hobbygenoot.
Hij vertelde daar dat hij het nooit zou kunnen vinden met iemand die gelooft.
Een opmerking die ik niet begrijp.
Wat heeft het goed kunnen vinden met iemand nou te maken met geloven of niet geloven?
Ik reken gelovigen en ongelovigen onder mijn vrienden.
En we kunnen het uitstekend met elkaar vinden.
Wel zit ik met de vraag hoe het komt dat iemand zo'n aversie heeft tegen het geloof dat hij het zelfs op voorhand niet kan vinden met iemand die wel gelooft.
Daar zijn diverse antwoorden op mogelijk.
Ervaringen in het verleden.
Teleurstellingen enz.
Christenen hebben het vaak niet best gedaan.
Ze hebben machtsmisbruik gepleegd en doen dat nog steeds.
Ze kunnen hypocriet zijn.
Ze zijn vaak zo overtuigd van hun eigen gelijk dat ze daardoor onuitstaanbaar zijn geworden.
Hun liefde voor God is zo groot dat ze rustig anderen verdriet kunnen doen.
(Want ze hebben immers gelijk?)
Ik ken een recent voorbeeld wat dat betreft.
Het zijn net mensen.........
Maar iemand met een geweldige afkeer van het geloof, iets wat christenen zich toch zouden moeten aantrekken, staat niet open voor de goede dingen.
En daar zijn ook genoeg voorbeelden van.
Het is nu woensdagmorgen.
Gisteravond startte ik dit stukje schrijfwerk maar het werd te laat en ik te slaperig.
Vannacht heeft het geregend maar niet genoeg om te zien hoe het met de lekkage is gesteld.
Nu is het prachtig buiten.
Stralende blauwe lucht en 8,6 graden.
Met als voortdurende dreiging, regen uit het westen.
(De wijzen komen uit het oosten, de regen uit het westen.....)
Dit zet ik even op mijn weblog dan kan ik daarna, onder het genot ener bakkie leut, mijn post behandelen.
DQ
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
