Ooit, lang geleden, was ik een hoopvolle idealist.
Nu ben ik nog steeds een idealist maar de hoop is de nek omgedraaid en soms, buiten mijn wil, veranderd in cynisme.
De onbevangenheid ben ik kwijt.
Weg gepoetst door politiek, actualiteit en geschiedenis.
Die werd, wordt en zal door de mens worden geschreven.
Met witte bladzijden, gelukkig, maar vele bladzijden zijn rood, bloedrood, beschreven.
En toen struikelde ik zonder te struikelen over weer een struikelsteen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten